NadeJszla wiekopomna chwila!

Jak wiele razy juz pisalam, Bi uwielbia dokuczac bratu. Szczegolnie zabierac mu zabawki, ktore on wlasnie sobie upatrzyl i dorwal w lapki. I niewazne jest czy zabawka docelowo nalezy do Bi, czy Starsza na codzien sie zupelnie sie nia nie interesuje. Wazne jest, ze brat sie nia bawi, trzeba mu ja wiec odebrac. Dziecieca zlosliwosc i pokaz sily w jednym. :)

Tak tez bylo wczoraj. Nik zaczal bawic sie starym sorterem, na ktory Bi od dawna nie zwracala uwagi, bo to zabawka typowo dla dzidziorkow. Na widok bawiacego sie grzecznie Nika oczy jej jednak zablysly. Nawet nie tyle mu ja probowala odebrac, co po prostu mu dokuczala, przyciskala guziki, zabierala z rak ksztalty do dopasowania, itd. Niko zaczal ryczec, ale jednoczesnie probowal sie obrocic, odsunac zabawke od niej, uciec na drugi koniec pokoju. Ja z kolei mitygowalam corke, wreszcie usilowalam odsunac ja od braciszka i zainteresowac ja czyms innym. Na nic, Bi wyrywala mi sie i natychmiast biegla do Niko, zeby ponowic proby doprowadzenia go do placzu.

Taka przepychanka trwala dobra chwile. Juz zamierzalam zabrac Bi za kare do drugiego pokoju, kiedy Niko nie zdzierzyl i jak nie PRZYFANSOLI siostrze twarda, plastikowa zabawka! :))) Bi oczywiscie rozryczala sie straszliwie, chociaz nic specjalnego jej sie nie stalo, ale wreszcie odczepila sie od brata.

Uczy sie chlopak, uczy. Patrzy na siostre, przyglada sie dzieciom u opiekunki i zaczyna kumac jak odgonic natretow. :)

Wiem, ze to strasznie niepedagogiczne, ale M. musial przejac strofowanie syna, bo ja zaczelam sie dusic ze smiechu. Zamiast przyjac marsowa mine i strzelic Kokusiowi wyklad na temat bicia, mialam ochote bic mu brawo, ze wreszcie zaczal walczyc o swoje i nie daje sie maltretowac siostrze. :)

Pierwszy krok do bijatyk miedzy rodzenstwem poczyniony. ;)