Zlapal katar Katarzyne...

Aaaaa... Psik!!!

Tym razem nie Kaske, tylko mnie niestety... :( Kicham, prycham, oczy mi lzawia, prawa dziurka kompletnie zapchana, z lewej cieknie, zatoki przytkane, lepetyna peka... W przerwach kiedy prochy przestaja dzialac czuje, ze chyba mam nawet stan podgoraczkowy... Noooo, taka biedna jestem dzis, prosze o wirtualne przytulaski! I goraca herbatke z cytryna jesli mozna. O, i wolne z pracy tez! ;)

Reszta familii na szczescie narazie sie jakos trzyma. Nie wiem skad zreszta JA zlapalam to katarzysko. Podejrzewam, ze mnie zwyczajnie przewialo. Bo w sobote mielismy prawdziwa wiosne, ciepelko, sloneczko i tylko wiatr od czasu do czasu powial. Za to jak juz dmuchnelo, to lodowato. No i chyba sie doigralam, szczegolnie, ze Potworki przyodzialam w kurtki i czapki, a ja, ich matka chodzilam sobie w wiosennym plaszczyku i bez czapeczki (ktora zreszta nakladam tylko w mrozy).

No ale ale! Dzis pierwszy dzien naszego nowego "zycia"! ;)

Czasowo i orgnizacyjnie poszlo nam calkiem niezle. Co sie dalo popakowalismy wczorajszego wieczora, wiec rano tylko wrzucilismy do toreb rzeczy, ktore musza byc trzymane w lodowce. Udalo mi sie nawet przekasic kanapke i wypic obowiazkowa goraca wode z miodem (moj ulubiony poranny napoj). M. zdazyl ugotowac dzieciom kaszke (czapki z glow, chociaz Bi zjadla moze z 3 lyzeczki, a Nik wszystko wyplul...).

No a potem trzeba bylo budzic Potwory... Tak jak podejrzewalam, jak chcemy, zeby spaly to wstaja o 5:30 rano. A jak czlowiek chcialby zeby sie obudzily, to spia w najlepsze. Pozapalalismy swiatla w calym domu, wlaczylismy tv, otworzylismy drzwi do ich pokoi, a oni dalej spia jak zabici... W koncu wstala Bi, ponarzekala, ze sieci [swieci] jej po oczach, ale poza tym nie zglaszala pretensji. Za to niedospany Nik to straszny Nik... W sumie od przebudzenia do wyjscia mial okolo 40 minut i cale te 40 minut przewyl. Ryczal przy zmianie pieluchy, darl sie przy przebieraniu pizamki na normalne ciuszki, smarkal i plul przy probie nakarmienia kaszka... Mimo, ze pierwsze 10 minut po przebudzeniu nosilismy go na zmiane na rekach, zeby doszedl do siebie... Wlasciwie to caly ranek go przenosilam, bo bylo mi go zwyczajnie zal... A potem nalozylam mu buty i przeszlo jak reka odjal. Nagle dziecko podreptalo do kuchni pozaczepiac psa, a w samochodzie juz wesolo sie smialo... Za to poplakala sie Bi, nie mogaca zrozumiec, czemu tata wychodzi z domu bez nas i dlaczego to mama zabiera ja do baci [babci].

Wychodzi wiec na to, ze wszyscy musimy sie przystosowac. Zobaczymy jak pojdzie jutro, bo dzis Nik bardzo ufnie poszedl do Pani Marii i patrzyl jak wychodze bez zalu, ale tez bez wiekszego zrozumienia w oczach. Jutro juz sie bedzie spodziewal, ze go zostawie, wiec oczekuje histerii. No chyba, ze mnie syn zaskoczy. :)

A poki co siedze w pracy i rozmyslam jak sobie radza moje Potworki, jak sobie M. radzi pierwszego dnia w pracy, co chwila smarkam w chusteczke i staram sie zapomniec o bolu glowy i zmusic do zrobienia czegos pozytecznego... :)

Nie lubie poniedzialkow!