Kokusiowe pierwsze razy oraz po-weekendowe migawki

Rosnie mi syn. Nie mowi co prawda i nie potrafi tyle co Bi w jego wieku (to akurat nasza wina, przy dwojce dzieci mamy malo czasu zeby wspomagac jego rozwoj i w nieskonczonosc wypytywac: "a gdzie mama ma oko/ucho/nos", "a jak robi piesek/kotek, krowa", itd.), ale uczy sie coraz to nowych rzeczy.

Ku mojej rozpaczy (i wysypie siwych wlosow) wspina sie doslownie wszedzie! Poza jego zasiegiem sa wylacznie kanapy w salonie i krzesla w jadalni. A to tylko dlatego, ze sa naprawde baaardzo wysokie. Na krzesla nawet Bi dopiero co zaczela samodzielnie wchodzic...

Przegapilam gdzies moment kiedy zaczal wstawac sam, bez podparcia. W poniedzialek zauwazylam po prostu jak moje mlodsze dziecko gramoli sie bez przytrzymywania czegokolwiek z podlogi i szczeka mi opadla. Bo jak to, kiedy, skad? ;)

Z wlasnej inicjatywy uczy sie samodzielnego jedzenia. W przeciwienstwie do siostry, ktora byla calkowicie zadowolona z tytulu domowej Krolewny i zaczela nauke samodzielnego jedzenia jak ktoregos razu oznajmilam: "sprobuj sama!". Natomiast z Nikiem od kilku dni szarpalam sie przy kazdym karmieniu o lyzeczke. Kiedy jej nie dostawal, wkurzony zaczynal sie drzec, zaslaniac buzie rekoma i tyle bylo z jedzenia. Zirytowana dalam mu w koncu druga lyzeczke, glownie, zeby zajal czyms lapki wymachujace jak u wiatraka. A tu niespodzianka. Moj syn zaczal lyzeczke maczac w miseczce, a potem wkladac sobie do buzi. Z koordynacja jeszcze rzecz jasna kiepsko, na lyzeczke prawie nic sie nie nabiera, a to co sie przypadkiem nabierze spada, zanim dotrze do buzi, ale pierwsze proby (i co wazniejsze checi) sa. :)

A od wczoraj Niko robi "indianina". Tyle, ze nie chce uzywac do tego wlasnej raczki. On robi "Aaaaaaa", a ja przykladam rytmicznie wlasna dlon. I oboje mamy frajde. ;)


A z tej przyjemniejszej czesci minionego weekendu:

Nadal cieszylismy sie zima. Bi naprawde lubi snieg, jak chyba zreszta kazde dziecko. Jesli oczywiscie nie jest za gleboki i nie utrudnia chodzenia. I jesli matka nie funduje wywrotek sankami. ;)

A Niko niezmordowanie okraza podworko. Mialam problem, zeby zrobic mu zdjecie! Postawiony na ziemi wpada w jakis trans i nie reaguje na wolanie, machanie, na nic! Idzie, idzie, idzie, az sie potknie i przewroci. Wtedy trzeba go podniesc, bo zapakowany w zimowe ciuchy sam nie daje rady, ale postawiony w pionie natychmiast znow rusza do przodu. :)

A po ruchu na swiezym powietrzu czlowiek glodnieje, upieklysmy wiec z Bi cos "na zab". Okazuje sie jednak, ze Bi, chociaz w wycinaniu i dekorowaniu ciasteczek z zapalem brala udzial, zjadla jedno i wiecej nie chciala. Kupne lepiej jej smakuja. :( Nasze, pomimo szklanki cukru pudru, wyszly malo slodkie.
Sweter utytlany maka, buzia brudna w posypce (wiem, ze bozonarodzeniowej, ale innej w domu nie bylo), ale ten usmiech - bezcenny! ;)

Wiecej takich niedziel prosze! :)