Moje dzieci to dzikusy, a malzonek mnie wkurza

Takie tam po-weekendowe rozwazania... ;) Wiem, ze dzis jest juz wtorek, ale od jakichs 2 miesiecy nic nie robie na czas. Weekendowe opowiesci beda wiec we wtorek, trudno... ;) A weekend mialam calkiem sympatyczny, tylko zaczal sie od wkurwa.
Bo wiecie, jestem spiochem. Co prawda dawno juz zaakceptowalam, ze przy posiadaniu dzieci nie bedzie wylegiwania sie w sobote w lozku do 10. Ale kurcze, po przebudzeniu lubie te 15 minut polezec, zeby sie dobudzic. Dzieki Bogu, odkad M. nie odsypia nocek, w sobote zrywa sie pierwszy (wlasciwie to pierwsza jest Bi. Przylazi do naszej sypialni z niesmiertelnym jekiem "tata chooooc!!!") i zabiera potomstwo do salonu. A ja probuje otworzyc oko. ;) Tylko, ze w poprzednia sobote wychodzilo mi to wyjatkowo opornie. Powodem byl Mlody, ktory najpierw zbudzil sie na cyca o 4, a potem od 5 budzil sie co 10-15 minut ze strasznym, swidrujacym wrzaskiem, usilujac najwyrazniej wymusic od nas wstanie i uwolnienie go z lozeczka. Niedoczekanie... W kazdym razie od 4 nad ranem praktycznie nie spalam tylko przydrzemywalam sobie, wiec potem o 6:30 bylam nieprzytomna.
A smarkateria jak na zlosc zaczela dzien od wrzaskow i klotni. Znaczy sie darl sie Niko, a klocila Bi. Moje proby dobudzenia sie odbywaly sie wobec tego w akompaniamencie czegos takiego:

"AHHHHHHIIIIIIIGHHHHHHH!!!!! GHY HY HY..."
"TO MOJE! TO MOOOJEEEE!!! MOOOOOOJJJJEEEEEE!!! UEEEEEE!!!!"

I tak w kolko... :/

Wstalam wiec w humorze iscie wisielczym i wszyscy i wszystko mnie wkur... rzalo... Dzieci wpienialy, maz dobijal, sklepy mialam ochote zburzyc, a kawe mi przeslodzili... :( Gdyby nie to, ze do okresu troche mi jeszcze zostalo, pomyslalabym, ze to klasyczny PMS. Niestety, po prostu obudzila sie wewnetrzna jedza...

A po poludniu pojechalismy (w sniezyce, a co!) do sali zabaw na przyjecie urodzinowe. I tu okazuje sie, ze nasze dzieci sa zupelnie anty-towarzyskie... Z Nika jeszcze moze beda ludzie, w koncu maly jest, byl tam najmlodszym kurduplem. Ale Bi to mnie powaznie zmartwila. Wiekszosc dzieci byla mniej wiecej w jej wieku. Wiem, ze 2-3 latki nie bawia sie razem, tylko raczej obok siebie. Ale byla tam rowniez kobitka organizujaca dzieciom rozne gry i zabawy. Wszystko przystosowane do wieku i umiejetnosci takich maluchow oczywiscie. Myslelismy, ze Bi bedzie miala frajde, a ona zaszyla sie na drugim koncu salki i odmowila dolaczenia do pozostalych dzieci. Zajelo mi dobre 10 minut, zeby ja stamtad wywabic. Musialam obiecac, ze bedzie u mnie na raczkach i nie musi sie bawic, moze tylko popatrzec. Myslalam, ze z czasem sie oswoi, ale gdzie tam. Wczasie gier siedziala mi na rekach kurczowo trzymajac mnie za szyje. Kiedy dzieci usiadly przy stolikach, zeby zaspiewac Happy Birthday i zjesc torta, Bi jako jedyna nie weszla nawet do salki (a raczej weszla, pozniej, kiedy pozostale dzieci wrocily do zabawy...).
Musze przyznac, ze nie tego sie spodziewalam. Nasza uparta i zadziorna Bi, ktora usiluje rzadzic wszystkimi dziecmi u opiekunki, nagle w obcym miejscu i wsrod nieznanych dzieciakow okazala sie chorobliwie niesmiala i nietowarzyska... Bardzo przykro bylo patrzec jak wszystkie dzieciaki podskakuja i tancza, a twoje siedzi "sfoszone" w kacie...

Teraz o malzonku... Jakos tak w sobote, zgodnie z moim humorem rozejrzalam sie po kuchni i doszlam do wniosku, ze wszelkie moje zazalenia do M. koncentruja sie wlasnie w tym malym pomieszczeniu... I tu bede hipokrytka, bo naprawde ciesze sie, ze trafil mi sie chlop, ktory umie i co wazniejsze LUBI gotowac. Bo ja tez umiem, calkiem niezle, ale co z tego skoro nie znosze? :) No i super, M. ma moje blogoslawienstwo do gotowania w naszym domu wszystkiego oprocz bigosu i leczo z cukinii, bo te wychodza mu "przekombinowane". Po prostu M. lubi eksperymentowac i wrzuca do nich polowe polki z przyprawami. Ja zas mam sprawdzone receptury i ich sie trzymam. Bigos i leczo M. nie smakuja dla mnie jak bigos i leczo. Koniec, kropka. :)
Ale nie o tym mialo byc.
Dochodzac (pomalu) do sedna. Czy Wasi mezowie tez kreuja wokol siebie taki burdel??? Nie wiem czemu JA potrafie tak ugotowac, ze po tym gotowaniu prawie nie trzeba sprzatac, za to kuchnia po pichceniu M. wyglada jakby cos tam wybuchlo. Nachlapane, nakruszone, a juz najbardziej wku**ia mnie zwyczaj obierania warzyw lub owocow , kladzenia skorupek jajek, itd. na blat zamiast prosto do kosza. A wlasciwie to zostawianie tych obierek. W trakcie gotowania czasem nie ma mozliwosci pozbierania, rozumiem, ale czy musi to tam potem lezec do usranej smierci??? A jak strace cierpliwosc i zaczne sprzatac, slysze "ja bym to wyrzucil". Tiaaa, pytanie tylko kiedy, skoro czesto kiedy ja usypiam malego, M. obiera i kroi owoce dla Bi, a obierki leza sobie na blacie jeszcze nastepnego dnia kiedy wracam z pracy... To samo z garnkiem po budyniu. M. uwielbia budyn, czesto gosci on wiec w podwieczorkowym menu. Tyle, ze M. wrzuci gar do zlewu (dobrze, ze chociaz zaleje go woda) i ten gar tam tak stoi. Ja za budyniem nie przepadam, a ze nienawidze drapac przypalonych garow, wychodze z zalozenia, ze skoro czegos nie jadam, to czemu mam po tym sprzatac. Ale garnek siedzi w zlewie dzien, drugi, w koncu biore sie za niego, bo juz zaczyna podsmiardywac. I co slysze? "Ja bym go umyl". Kiedy sie pytam??? Jak zawartosc ozyje i sama ucieknie??? Poza tym M. namietnie wyciska cytryne do herbaty, a ze sily ma sporo, wiec sok z pryska po calej cholernej kuchni! Wszystko sie klei, blat, czajnik, cukierniczka... I kto musi to wiecznie wycierac? Ja oczywiscie! A jeszcze M. zrobi sobie herbatke, wypije pol, a reszta stoi tam gdzie z nia aktualnie przysiadl. Mamy wiec na kazdej (teraz przy dzieciach tej wyzszej) powierzchni plaskiej kubek lub szklanke z napoczeta herbata... Jak mnie to wkurza jak musze wieczorem zrobic rundke po domu zbierajac brudne naczynia! Chociaz teraz przy dzieciach i tak mam ulatwione zadanie, bo M. stawia gorace kubki tylko w kuchni lub jadalni. Kiedys znajdywalam je doslownie wszedzie, nawet w lazience... A jak juz M. zabierze sie za sprzatanie to musze go zawsze pilnowac, bo mimo zapasu recznikow papierowych, co moj malzonek uzywa do wycierania blatow? Sciereczki kuchenne! Dla mnie sa one do wytarcia rak, jakiegos jabluszka po umyciu, ewentualnie czystego talerzyka, a nie wylanej zupy i rozchlapanego tluszczu z patelni! Nic dziwnego, ze ciagle musze kupowac nowe scierki, bo pojawiaja sie na nich plamy, z ktorymi nawet odplamiacz sobie nie radzi. :/

I nie to, ze nie rozmawiamy o takich denerwujacych drobnostkach, bo rozmawiamy. Tyle, ze M. moje uwagi kwituje smiechem. Moze i zolza jestem, ze czepiam sie takich drobiazgow, ale co ja zrobie, ze jak trafi mi sie taka wisielcza sobota to doprowadzaja mnie one do szewskiej pasji???

No! Wiecej mezowych grzechow nie pamietam! A dzis w sumie i tak mi juz przeszlo. :)

A niedziela juz byla fajna, wyszlismy nacieszyc sie jeszcze sniegiem przed odwilza. M. odsniezal podjazd, Niko niezmordowanie dreptal w kolko, ja ciagnelam Bi na sankach (zmachalam sie jak dziki osiol, a na koniec za ostro skrecilam, sanki sie wywrocily, Bi zaryla buzia w snieg i dostalam opieprz: "Nie sypko mama, wooolnooo!"). I tylko corcia byla niepocieszona, bo nasz balwan czesciowo sie juz roztopil i stracil ksztalt. :)