Weekend: przesrany!

I to doslownie. No, przynajmniej w polowie. :) Okazuje sie, ze to co dolegalo Bi w srode to jakis cholerny wirus. No i dopadl mnie w piatek, tyle, ze odrobine “inaczej”. :) Zla jestem jak cholera bo planowalam wyciagnac w sobote rano rodzinke na plaze, a tu nici. Po pierwsze musialam miec toalete pod reka, a po drugie bylam straszliwie oslabiona. Caly dzien przelezalam na kanapie, nawet przejscie z salonu do kuchni po picie przyprawialo mnie o zawroty glowy. Najchetniej caly dzien bym przespala, ale M. wymyslil sobie projekt i musialam zajac sie Bi. W sumie to mowilismy o zawieszeniu naszej plazmy na sciane od jakiegos czasu. Bi ma napady, kiedy podchodzi do telewizora i ni z gruchy ni z pietruchy wali w niego kubkiem, pilotem, co tam ma pod reka. Nie mowiac juz o tym, ze moze porysowac ekran, to przy takich wybrykach tv czesto zaczyna sie lekko chwiac (taki urok cienkiej, wielkiej plazmy na malym stojaczku). I balismy sie, ze kiedys Bi rzuci w niego pilka, a ten zachybocze sie i spadnie z szafki. Tak wiec podwieszenie telewizora bylo planowane, ale moj M. ma niesamowity talent wybierania sobie dni na takie projekty kiedy ja albo rowniez chce czegos dokonac, albo kiedy (tak jak w sobote) zupelnie nie jestem na chodzie. Chcac nie chcac musialam zabawiac nasza marude, ale w najlepszym wypadku moglam poczytac jej ksiazeczki albo Bi mogla pogramolic sie po kanapie. Obie aktywnosci oczywiscie szybko sie jej znudzily, wiec nasluchalam sie rykow. Bylam jednak tak zmeczona, ze nawet mnie to nie ruszalo. :) Poza tym wkurzylam sie na M. bo przy kazdej porze posilku powtarzalam mu do znudzenia: “daj malej jesc, jest glodna”. “Tak tak, juz ide”. Aha… Mija 10 minut, dziecko nadal glodne i marudzace, a ten dalej wierci i wkreca sruby. Wiem, ze kiedy M. cos robi to nic innego sie nie liczy, nie zrobi przerwy dopoki nie skonczy, ale tu kurcze chodzi o jego wlasne dziecko! Chcac nie chcac, musialam zwlec sie z kanapy, niewazne, ze swiat wiruje i mroczki pojawiaja sie przed oczami i isc przyszykowac cos malej. Oczywiscie on wtedy za mna wola, ze juz idzie, ale moze mnie pocalowac. Normalnie pewnie bysmy sie poklocili, ale nawet na to nie mialam sily… :)  Rzecz jasna cierpliwosc mialam mocno ograniczona i jak Bi zaczynala odstawiac swoj staly numer ze zjedzeniem dwoch kesow, a potem kreceniem glowa i machaniem rekoma, momentalnie ladowala z rykiem na ziemi. Matka nie miala sily na spiewanie i tanczenie byle tylko dziecko zjadlo jeszcze chociaz 3 lyzeczki. Chce chodzic glodna, jej wybor.
M. spedzil calutki dzien wieszajac telewizor, po czym moj tato przyjechal wieczorem i stwierdzil, ze sprzet lepiej wygladalby na innej scianie. Po krotkim przemysleniu i skrobaniu sie w glowe, M. przyznal mu racje i spedzil calutka niedziele przenoszac tv na drugi koniec pokoju i latajac dziury, ktore porobil w poprzedniej scianie… Brak slow…

Zaczelam wczoraj przykrywac miejsca miedzy grzadkami w warzywniku kartonami bo nie nadazam z pieleniem (wczoraj czulam sie juz znacznie lepiej). Przy okazji odkrylam, ze zalozyly sobie tam kolonie wielkie, czerwone mrowki. Ludzie, jak te cholery gryza! Bolesnie jak diabli, ale chyba jadowite nie sa, bo noga nie spuchla mi do sloniowych rozmiarow. :) A jak stalam tam debatujac co zrobic z tym nowym fantem, zagrzmialo i zaczelo padac, wiec chwycilam dziecko pod pache i zwialam do domu. I tyle z przykrywania grzadek, przynajmniej narazie.

Aha. Zanotuje ku pamieci, ze Bi przebily sie wreszcie uparte, gorne dwojki! Wiec ilosc uzebienia = 6. :)

A moje dziecko wczoraj pierwszy raz zlecialo ze stolu i to pod moim bacznym okiem! Wlazila na ten stol co chwila, chodzila po nim, siadala, w koncu usiadla za blisko krawedzi i sruuu… poleciala do tylu! Refleksu starczylo mi, zeby doskoczyc i zlapac ja za ramie, dzieki temu nie rabnela o podloge glowa. Plasnela tylko druga reka, co wystarczylo na 10 sekund lamentow. Teraz mysle, ze kurcze, moglam to ramie za ktore ja zlapalam, niechcacy jej wykrecic, albo wyrwac ze stawu. No ale to byl odruch, poza tym nic takiego sie nie stalo, a przez reszte dnia stol byl omijany szerokim lukiem. :)

Nie wiemy czy to “zasluga” zlobka, ale Bi od okolo tygodnia urzadza nam srednio raz na godzine pokazy zlosci z tupaniem nozkami, wykrecaniem sie na wszystkie strony, a przy okazji zaczyna nas okladac tymi malymi piastkami. Wyglada to w sumie przesmiesznie, ale widze po jej minie, ze caly czas nas testuje. Podchodzi naburmuszona bo czegos nie dostala, albo nie zostala wzieta na rece, patrzy prosto w oczy i wali cie raczka! I caly czas spoglada na twoja reakcje. Staram sie jak moge zachowac powage, lapie ja za rece i stanowczo mowie ze nie wolno, co oczywiscie konczy sie kolejnym atakiem wscieklosci. Przedwczesny bunt dwulatka czy co?

No a dzis rano stalo sie to czego sie obawialam. Bi zaczela plakac juz jak wjechalam na parking zlobka… :(