A zycie plynie dalej...

Pomilczalam, posmucilam sie, ale coz... Jak to czesto czytam na blogach: trzeba sie podniesc, otrzepac kolana, poprawic korone i zasuwac dalej...

Potocznie mowiac, zycie plynie sobie jak zwykle. Przez ten (ponad) tydzien (to ja az tyle nie pisalam?!) tez nie stalo w miejscu, bieglo, spieszylo sie, niewiadomo dokad... A moze to ja sie spieszylam? Lapalam kazda okazje, zeby zajac sie czyms, zapchac mysli. Siedzialam do pozna, zeby potem pasc na lozko i natychmiast odplynac, bez snow. Bo bezczynnosc rozbudza mysli, a tych chcialam za wszelka cene uniknac...


Z ciekawych wiesci zeszlego tygodnia, zmienilismy lodowke. Chyba w letnich klimatach, delektowaniu sie sloncem i goracem, nie pisalam, ze nasza stara szlag trafil? Jakos w polowie lipca, zamrazarnik przestal mrozic. Przez jakis czas udawal lodowke, troche chlodzil, po czym siadl zupelnie. M., nasz domorosly mechanik, zabral sie za wymiane takiej czy innej czesci, pozniej kolejnych. Problem w tym, ze zastanawianie sie, co tu moglo sie popsuc, po czym szukanie odpowiedniej czesci, zamawianie, czekanie na dostarczenie, itd. trwa w nieskonczonosc... Tymczasem my zylismy z sama lodowka. Nic nie mozna bylo pomrozic na zapas, o kupieniu pojemnika lodow na umilenie dusznych, letnich wieczorow nie wspominajac... W koncu jednak lodowka tez nie wytrzymala i rowniez padla. M. pozyczyl od kolegi malutka, turystyczna i dalej cierpliwie glowil sie, co moglo sie popsuc.
Ile zmiesci sie w takiej lodowkowej miniaturce, nie musze chyba opisywac. W kazdym razie odpoczelam od gotowania, bo nie bylo tam nawet miejsca na przechowywanie potrzebnych produktow. Przez dwa tygodnie zywilismy sie glownie pizza, frytkami i chinszczyzna na wynos. W kazdym razie Potworki byly szczesliwe. ;)

W koncu M. rozlozyl bezradnie rece i zdobyl numer prawdziwego mechanika. Po tym jednak, jak ow jegomosc przez trzy dni zwodzil nas, ze zadzwoni, przyjedzie, oddzwoni, po czym nie dzwonil, nie przyjezdzal, a oddzwanial po 22, zeby powiedziec, ze moooze przyjedzie nastepnego dnia jesli bedzie mial czas, stwierdzilam, ze mam dosc. W koncu, do cholery, dwa tygodnie juz zylismy z miniaturka lodowki, do ktorej nie miescil sie nawet tygodniowy zapas mleka (tak, Potworki to mlekopijcy). W niedziele, po kosciele, ruszylismy do sklepu, po czym po dlugim ogladaniu, porownywaniu i jekach, ze "tyle kaaasyyy? O rany..." wybralismy nowa lodowke. Niewielka (ale nie miniaturowa! :D), zgrabniutka, moze nie najtansza, ale w cenie, ktora jakos przelknelismy. Wykupilismy tez tym razem gwarancje na 5 lat, skoro poprzednia zdechla po okolo 4 latach uzytkowania... ;)

Najlepsze, ze tego samego wieczora, grubo po 21, znienacka stawil sie na naszym progu pan mechanik we wlasnej osobie! I wygladal na rozczarowanego, ze zarobek przeszedl mu kolo nosa. ;) Sorry Batory, trzeba bylo gadac konkretniej wczesniej i wywiazywac sie z obietnic...

Nie wiem tez, czy to przez to, ze zamowilismy dostarczenie lodowki na 13ego (to byl najwczesniejszy termin), czy jestesmy po prostu pechowi, ale gwarancja juz sie przydaje. Krotko po dostarczeniu nowego sprzetu (niestety juz po odjezdzie ekipy dostawczej), po odklejeniu wszystkich tasm, styropianu i zabezpieczen, okazalo sie, ze tylna czesc panela w "suficie" lodowki opada w dol. Wyglada to troche jak zawias, ktory musi "wskoczyc" w odpowiednie miejsce, zeby trzymac, ale brakuje zaczepu. M. probowal go wepchnac do srodka, ale opada z powrotem. Gdyby byl to tylko problem "kosmetyczny", jakos bym to przelknela. Niestety, na tym panelu umocowany jest czujnik temperatury, a po jego opadnieciu, z tylu tworzy sie szpara przez ktora widac wyraznie styropianowa izolacje. Taka szpara przy samym czujniku, to chyba kiepska sprawa...
Drugi problem, to poziom glosnosci lodowki. Moze jestesmy rozpieszczeni, ale w starej czasem musielismy przytknac ucho, zeby uslyszec czy chodzi. Nowa buczy jak traktor! No, moze z tym traktorem przesadzilam, ale chodzi jak 20-letnia lodowka mojego taty! Slychac ja na drugim koncu domu!

W zeszla srode, spedzilam wiec ponad 40 minut na telefonie (w pracy!), probujac zalatwic kogos, kto przyjdzie i spojrzy na nasz nowy nabytek fachowym okiem. Cale szczescie, ze mialam spokojniejszy dzien i moglam sobie pozwolic na wiszenie na sluchawce... Wiecie jak to jest. Dzwonie do sklepu, wklikuje kilka numerkow, o ktore prosi mnie automatyczna sekretarka. Po czym radosny glos informuje mnie, ze czas oczekiwania, zeby ktos odebral to okolo 10 min. Czekam wiec i czekam, slucham idiotycznej muzyczki. W koncu ktos odbiera, dobra moja! Tlumacze panu o co chodzi, po czym on... przelacza mnie gdzie indziej! Znow musze wcisnac pare numerkow, po czym zostaje z idiotyczna muzyczka przy uchu! Tym razem, litosciwie, pani odbiera juz po kilkudziesieciu sekundach. Od poczatku wyluszczam, z czym dzwonie. Pani klepie, dopytuje, potwierdza imie, adres oraz numer telefonu, dopytuje poraz kolejny o ktory panel chodzi (jakby mialo to znaczenie...) po czym przeprasza, ale musi na chwile zawiesic moje polaczenie, zeby porozumiec sie z mechanikami! No trudno. Czekam. I czekam. Jeszcze troszke czekania. Oczywiscie przy akompaniamencie idiotycznej muzyczki. O matko i corko! Kiedy bylam juz prawie gotowa trzasnac telefonem o sciane, ponownie sie laczy. Czy to koniec? A nie! Bo musi mnie przelaczyc dalej - tym razem juz konkretnie do pana mechanika! W tym momecie nie wytrzymalam i wysyczalam pytanie, z iloma osobami musze jeszcze rozmawiac, zeby w koncu ktos przyjechal naprawic mi lodowke?! No serio, 40 minut, z czego moze 5 to byla rozmowa z zywa osoba, skutecznie nadwyrezylo moja cierpliwosc! W kazdym razie, pani, nieco sploszona, zapewnila, ze pan mechanik to juz ostatnie ogniwo. Na szczescie tez, tym razem obylo sie bez sluchania muzyczki. Wyglada, jakby ograniczyli sie do przekazania sluchawki. ;) Musialam poraz juz trzeci wyluszczyc z czym dzwonie, ale w koncu umowilam sie na naprawe. A ze musialam na nia czekac prawie 2 tygodnie, to juz inna sprawa... Wiwat komunikacja! :)

Jakby malo bylo kosztownych sprzetow domowego uzytku, stwierdzam, ze szkola w Hameryce tez daje po kieszeni... I to szkola publiczna, nie zadna prywatna! Juz ostrzegalam kolege, ktory posyla syna do zerowki w przyszlym roku. ;)

Musze przyznac sprawiedliwie, ze poczatkowa wyprawka sama w sobie, byla minimalna. Plecak, pojemniki na drugie sniadanie, wiadome sprawy. Ksiazki zapewnia szkola (na spotkaniu 7 wrzesnia, okazalo sie, ze Bi ma jednak dwa podreczniki: do matematyki oraz nauki liter i pisania). Poza tym rodzice kupuja foldery, kredki, kleje, olowki i tego typu duperelki. Do przedszkola, poza ubraniami na zmiane oraz przescieradlem i kocykiem do spania, rodzic nie kupuje nic.

Przynajmniej teoretycznie. ;)

Zaczyna sie bowiem rok szkolny... I na dzien dobry, w przedszkolu, na spotkaniu zapoznawczym, obok informacji oraz ulotek, panie postawily koszyk z "wish garden". Czyli kwiatki wyciete z kolorowego papieru i na patyczkach wetkniete w gabke. A na kazdym kwiatku karteczka z potrzebnymi przyborami lub akcesoriami. Musze przyznac, ze schludnie to im wyszlo i nienachalnie, nic na sile, ale... moj syn do tego przedszkola chodzi, wiec czuje sie zobligowana cos kupic. Wybieram chlopieca bielizne, myslac, ze moj osobisty Potworek moze jej potrzebowac dosc regularnie. I nie pomylilam sie... ;)
W szkole Bi zas, juz w drugim tygodniu odbylo sie wspomniane wyzej spotkanie, na temat programu nauczania. Pierwsza czesc odbywala sie z nauczycielem danej klasy. Wychowawczyni Bi polozyla na stoliku rozpiske dni i godzin dostepnych na wywiadowke (tak, mam juz date i godzine wywiadowki, ktora odbedzie sie w listopadzie! :D), zeby kazdy rodzic mogl wybrac cos dla siebie, zas obok, na karteczkach rozlozyla karteczki z "wish list". I znow, niby nikt mnie nie zmusza, ale czulam sie zobowiazana cos wybrac. Wzielam karteczke proszaca o ciastoline. ;)
Oprocz tego, w szkole Bi istnieje preznie dzialajacy Komitet Rodzicielski (tutaj jest on ogolnoszkolny, a nie klasowy). Nie do konca jestem pewna na czym polega jego praca, ale podobno maja organizowac upominki dla nauczycieli, sponsorowac dzieciom wycieczki, itd. Jakos sceptycznie podchodze do tego "sponsorowania", ale zobaczymy... W kazdym razie, Komitet skads kase musi brac, bierze ja wiec od rodzicow (ktorych dzieciom ma potem "sponsorowac" zajecia, hmmm... :D). Ale znow, dyskretnie i bez nacisku... Z racji tego, ze zaczyna sie jesien, Komitet urzadzil sprzedaz chryzantem, bali siana oraz miodu. W cenach takich, ze w sklepie w zyciu tyle bym za to nie zaplacila. Ale... poraz juz trzeci, Bi chodzi do tej szkoly, wiec znow czuje wewnetrzny nacisk, zeby jednak choc symbolicznie wlaczyc sie w akcje... Zamowilam dwie chryzantemy, ktore chce postawic na frontowych schodkach.
Dodatkowo, takie zamowienie zawiera "haczyk". ;) Zakupione produkty bowiem, beda do odebrania na festynie z okazji rozpoczecia roku szkolnego, ktory odbedzie sie jutro. A na takiej imprezie, oczywiscie bedzie w pierony atrakcji oraz drobiazgow i przekasek, ktore rowniez posluza zbiorce pieniedzy na szkole, a rodzicom skutecznie wyplucza portfel z gotowki. ;)
Na koniec zas, zarowno z przedszkola oraz szkoly, dostalam katalogi ksiazek do zamowienia. Niby zamowienie prywatne, ksiazki domowe a nie podreczniki, ale do kazdego dolaczona karteczka od nauczycielki, ze kazdy zakup pomaga im zbierac punkty na ksiazki do klasy. No i wez tu z czystym sumieniem nie zamow, skoro to o klasy moich dzieci chodzi! ;) W dodatku ceny bardzo atrakcyjne, a ze i ja i Potworki nie potrafimy powiedziec ksiazkom nie, wiec zamowilam. Po dwie na lepka. ;)

I tak kasa plynie wartko i ucieka z portfela... M. naprzemian przewraca oczami i krzywi sie, a ja, choc tez sie krzywie, czuje sie zobowiazana poniekad do tych wydatkow i zastanawiam sie tylko, kiedy te ciagle prosby o kolejne zakupy, w koncu przestana wyskakiwac jak grzyby po deszczu...

Haha, wiem kiedy! W czerwcu, na koniec roku szkolnego! :D

PS. Wykrakalam. Mialam juz konczyc i publikowac posta, kiedy dostalam szereg maili ze szkoly oraz przedszkola. :D

Po pierwsze, jutro w przedszkolu, beda robic dzieciom zdjecia. Co prawda zamowienie odbitek nie jest obowiazkowe, ale to fajna pamiatka, wiec wiadomo, ze zamowie. Konkretnych informacji ze szkoly Bi na temat zdjec klasowych jeszcze nie otrzymalam, ale wiem, ze odbeda sie w pierwszym tygodniu pazdziernika. I wiadomo, ze rowniez zamowie odbitki . ;)
Po drugie, panie z przedszkola wyslaly maila z prosba o kolejne "donacje" drobiazgow do klasy, w sensie kredy do rysowania po chodniku, woreczkow foliowych, itp.
Po trzecie, Bi ma wycieczke szkolna pod koniec pazdziernika. Kolejny wydatek. Z przedszkola jeszcze nie dostalam wiadomosci, ale z zeszlego roku pamietam, ze mieli wyprawe na farme w mniej wiecej tym samym czasie, wiec pewnie na dniach otrzymam powiadomienie...
Po czwarte, w szkole Bi organizuja szereg atrakcji pozalekcyjnych. Za tydzien ma przyjechac obwozne planetarium i urzadzic pokaz na temat gwiazd oraz planet. W pazdzierniku zas, ma sie odbyc szereg zajec z naukowymi eksperymentami. Oczywiscie wszystko dostosowane poziomem do najmlodszych. Moglabym oczywiscie Bi nie zapisywac, ale wszystkie dodatkowe atrakcje odbywaja sie w porze, kiedy siedzi na swietlicy (ekhem... w stolowce). I tak mam wyrzuty sumienia, ze musi na nia chodzic z samego ranka, a potem jeszcze po lekcjach... :( Niech wiec choc raz w tygodniu ma ten czas umilony przyjemnymi i rozwijajacymi zajeciami... :)

A ze ojciec nie wyrobi z nadgodzinami, zeby na to wszystko zarobic, to juz inna bajka... :D

Raczej juz nie odezwe sie wiecej w tym tygodniu, wiec, z okazji pierwszego dnia jesieni, zostawiam Was z czastka jesiennego ogrodu: