Dzien 1: Pierwsze koty za ploty + update

Bylam dzielna!!! :)

Nie rozryczalam sie ani w przedszkolu, ani w aucie. W drodze powrotnej co prawda, przemknelo mi przez glowe cos w stylu "O Boszzzz, moja coreczka, jak ona sobie poradzi...". Poczulam naplywajace lzy, ale szybko odgonilam ponure mysli, skupilam sie na jezdzie i jakos udalo mi sie nie rozplakac. :)

Pomoglo oczywiscie to, ze Bi nie plakala, nie trzymala sie mnie kurczowo, tylko patrzyla z oniesmieleniem na panie i dzieciaki hasajace po sali. Na pytanie "What's your name?" powiedziala swoje imie, na kolejne "Are you excited?" odparla "Yes". To chyba dobry znak. ;) Co prawda prosby o umycie rak (ktora zreszta bardzo mi sie podoba, znaczy ze dbaja tam o higiene) juz nie zrozumiala, ale mysle ze sobie poradzi. :) Dala mi buziaka, tulasa, potrzasnela moja dlonia (mamy taki swoj pozegnalny rytual), po czym odwrocila sie na piecie i ruszyla w strone zabawek. :D

Caly weekend cwiczylismy tez z nia jak ma prosic o pojcie do lazienki. Stanelo na nie do konca wyraznym "I wanna go pee-pee" za to z jednoczesnym zlapaniem sie za krocze, wiec chyba panie zrozumieja. ;)

Tak wiec Bi zostala w przedszkolu bez problemu. Martwilam sie rowniez o Nika, tego mojego buntowniczego gagatka. Na szczescie zeszlotygodniowe tupanie nogami i krzyki, ze on tez chce, przeszly w dopytywanie dlaczego on nie moze isc do przedszkola, a Bi tak. ;) Czyli glowka mysli, analizuje i chyba pomalu godzi sie z nowa rzeczywistoscia. Rano poszedl do "babci" bez oporu i dal sie rozebrac, a potem P. Marysia szepnela, zebym lepiej poszla zanim zacznie sie rozgladac za siostra, wiec czym predzej czmychnelam. ;) Bardzo jestem ciekawa czy pozniej nie zaczal chlipac, bo w piatek tez zostal bez oporu, ale pozniej na wiesc, ze Bi przyjedzie po niego dopiero po poludniu, jednak sie rozplakal...

Ja zas we wzglednym spokoju wrocilam do domku. I tu dogonil mnie stres. Nie, nie siadlam na podlodze szlochajac. Ale zaczely mi sie trzasc rece i kolana, musialam tez pobiec na kibelek (zreszta juz trzeci raz dzisiaj, a jest dopiero 11...). Wychodzi na to, ze dzisiejszy dzien musze spisac na straty, bo nie jestem w stanie na niczym sie skupic... Snuje sie po domu bez celu, a myslami co chwila wracam do Bi i przesylam jej telepatycznie odwage. ;) A tyle sobie na te 3 dni wolne zaplanowalam! W koncu siadlam do napisania notki, zeby znalezc chociaz zajecie dla drzacych rak. ;) Coz, jak sie jest matka - wariatka, to sie tak ma...

Moj plan zabrania Bi po przedszkolu na lody rowniez spalil na panewce, bowiem moje dziecko w sobote zaczelo smarkac! Przeziebic sie na sam poczatek roku szkolnego, to trzeba miec wyczucie czasu... :/

Jeszcze niecala godzinka i pedze po mojego przedszkolaczka! A poki co zostawiam Was z piatkowym zdjeciem, ktore strzelilam na pamiatke. :)

(Dzielny przedszkolak! :D)

 

Teraz prosze o kciuki, zeby jutro poszlo rownie gladko! :)

Update po-odebraniowy:

Ekhem... No coz, panie zareportowaly, ze po moim wyjsciu Bi plakala 20 min. Potem juz podobno bylo ok.

Dziecko jest jakies rozkojarzone, w ogole nie slucha co do niej mowie. Jest tez pobudzona, biega i skacze bez zadnego sensu. Teraz probuje ja uspic na drzemeczke, ale kreci sie i wierzga po kanapie zamiast zasypiac... Ziewa, ale nie moze usnac. Jakies dopalacze im tam serwuja, czy jak? Mam nadzieje, ze to po prostu nadmiar wrazen oraz emocji... ;)

Przed momentem usiadla i spytala kiedy bedzie chodzic do "babci". To chyba kiepski znak... :(

A wiec ten tego... Poprosze podwojne kciuki za jutro...