Jestem monotematyczna. Czy ja Was przypadkiem nie zanudzam? ;)

Bo... U nas nadal zimowo. :) Mimo, ze wczoraj oficjalnie rozpoczal sie marzec, a dla mnie marzec zawsze oznaczal poczatek wiosny, to w tym roku jakos jej nie widac... Nie dosc, ze caly weekend trzymal lekki mroz, tak okolo -4 stopni, to jeszcze wczoraj sypnelo kolejne 15 cm sniegu, jakby go malo bylo! Ale za to pieknie poprzykrywal nowa dostawe psich kup i zoltych plam, ktore zdazyly upstrzyc ogrod od ostatniej sniezycy. ;) Tak gwoli scislosci, to staramy sie na biezaco usuwac ten burdel zostawiany przez siersciucha, ale przy takich mrozach jakie ostatnio mielismy, to cholerstwo zamarza ekspresowo oraz przymarza do podloza, a wtedy to trzeba by kilofem odkuwac! Za to jak przyjda roztopy, nie bedzie chyba skrawka trawki bez resztek przemiany psiej materii. ;)

Ale uwaga! W tym tygodniu, w piec dni na siedem mozliwych, temperatura ma byc na plusie! W srode ma dojsc nawet do 8 stopni. Toz to niemal tropiki! :)

A za mna bardzo fajne dwa dni, az zal bylo wracac do pracy! W sobote malzonek opuscil mnie na niemal calutki dzien i mialam czarne wizje, jak wytrzymam tyle czasu sama z tesciami. Planowalam kolejny wypad z Bi na lyzwy, zeby wyrwac sie z domu chociaz na te 2 godzinki, ale okazalo sie, ze niepotrzebnie sama sie nakrecalam. Tescie bowiem cichcem i za naszymi plecami, umowili sie z ciotka M., ze ta zabierze ich na zakupy. Co prawda kochana tesciowa pytala rano uprzejmNie czy ja moze nie czuje sie na silach zostac pare godzin sama z dziecmi. Naprawde, doceniam troske (a moze to mial byc przytyk?), ale ludzie! Tu mowa o moich dzieciach! Nie jakichs obcych, rozwrzeszczanych bachorach (co nie znaczy, ze moje sa grzeczne i cichutkie), tylko moich wlasnych, prywatnych Potworkach, ktore znam od podszewki! :)

Tak wiec tesciowie wybyli z domu z moim blogoslawienstwem (i glosnym westchnieniem ulgi) i nie bylo ich 5 (PIEC!) godzin! Boze, jak cudownie! Spokojnie nakarmilam dzieciory, spokojnie wybylismy na porcje zabawy w sniegu. Przy okazji strwierdzam, ze albo chlopcy sa hmm... specyficzni, albo po prostu dwa latka to jeszcze malo na prawdziwe zabawy w sniegu. Nika bowiem nudzi tarzanie sie w puchu, czy zjezdzanie na tylku z gorki, czyli ulubione szalenstwa Bi. Co robil Nik? To:

Czyli ladowal bryly sniegu na taczke i przewozil je z miejsca na miejsce. Najlepsza miejscowka dla bryl okazal sie szczyt naszego "pagorka" przy tarasie. Niech Was nie zwiedzie ten wesoly usmiech na zdjeciu. Przy podjezdzaniu pod gorke, Niko regularnie gubil ladunek, co oczywiscie konczylo sie atakiem wscieklosci i rzuceniem sie nosem w snieg. Na proby pomocy reaguje jeszcze wieksza wscieklizna, wiec tego... ;)

Zabawy na sniegu, Potwory wynagrodzily matce po stokroc, choc nieswiadomie. Jak? Usypianie Nika przebieglo dosc burzliwie, bo ostatnio straszliwie protestuje przed drzemka. W koncu jednak padl, a tu niespodzianka! W miedzyczasie usnela takze Bi, ktorej zdarza sie to juz niezmiernie rzadko. Usnela co prawda w moim lozku i na mojej stronie, co wywolalo lekki niepokoj, bo a nuz sie posika? Stwierdzilam jednak, ze warto zaryzykowac i w ten sposob zyskalam niemal 2 godzinki dla siebie! Jejku jej! Nie pamietam kiedy ostatnio mialam czas posiedziec w ciszy, poczytac ksiazke i tak po prostu nie robic nic! ;)

Ale za to niedziela, ale za to niedziela... ;)
Niedzielne popoludnie bylo cu-dow-ne!!! Najlepsze tej zimy! Co robilam, no co, kto zgadnie? ;) Mala podpowiedz:

Taaaak!!! Wybralismy sie na narty! Po 6 latach przerwy, wreszcie wyladowalam na stoku! Balam sie jak zareaguje moje kolano, ale o dziwo wytrzymalo jazde bez najmniejszych komplikacji. Ale tez i jezdzilam na malej gorce dla poczatkujacych, bardzo lagodnie i staralam sie tak robic skrety, zeby niepotrzebnie nie obciazac nawalajacego stawu. ;)

Nawiazujac do powyzszego zdjecia. Kiedy juz wypozyczylismy dla Bi buty i narty, kiedy wbilismy jej nogi w mini-buciki narciarskie, pracownicy dopasowali mini-nartki, matka wcisnela giry we wlasne buciska, stekajac z wysilku je zapiela, co uslyszelismy?
"Musze siusiu!"
No zesz cholera! Co bylo robic. Przeczlapalysmy przez wypozyczalnie, dziedziniec na zewnatrz, nastepnie przez cala kafejke w drugim budynku, az do toalet. A tam oczywiscie trzeba bylo Bi rozebrac z kurtki, zeby mogla w ogole sciagnac spodnie. Ech, uroki wyjazdow z dziecmi... ;)

W koncu jednak dotarlismy na stok, a raczej na jego czesc stanowiaca cos na ksztalt oslej laczki, gdzie Bi rozpoczela pierwsza w zyciu lekcje jazdy na nartach.

M. wciagal corke na gorke za pomoca kijkow, po czym sprowadzal ja na dol. Po okolo pol godzinie, Bi zalapala rownowage na tyle, ze sama zjezdzala (na kreche) z tej mini goreczki o minimalnym nachyleniu. :) Czyli chyba poszlo jej calkiem niezle. No, w koncu gory ma we krwi, przynajmniej w polowie! ;) Wrzucilabym Wam filmik, ale nie wiem czy mi sie uda. Ale to wieczorem, bo w pracy nie mam go wgranego.

Wnioski? Jesli komus przyjdzie do glowy uczyc jazdy niespelna czterolatka, musi wziac pod uwage, ze w tym wieku dzieci nie maja jeszcze w pelni wyksztalconej kontroli nad miesniami nog. Tak samo jak Bi nie jest jeszcze w stanie odepchnac sie porzadnie w czasie jazdy na lyzwach, podobnie nie da rady ulozyc nog w "plug" do jazdy na nartach. Jesli ulozy jej sie odpowiednio narty, traci te pozycje w ciagu kilku sekund. ;) Natomiast byla zupelnie spokojnie w stanie utrzymac narty i rownowage prosto, zeby zjechac z gorki i sie nie przewrocic. Pod koniec zaczela nawet odkrywac, ze jesli przycisnie mocniej jedna lub druga narte, zacznie skrecac, ha! Szkoda, ze to byla nasza pierwsza i bardzo mozliwe, ze ostatnia wyprawa na narty w tym roku... W koncu mamy juz marzec... :(

Zeby nie bylo, ze tylko Bi miala frajde, matka tez sobie poszusowala, chociaz to chyba za powazne slowo na moj "wyczyn". Zalozylam ze poki M. gania za Bi, ja pozjezdzam, a potem sie zamienimy, wykupilam wiec karnet tylko na stok dla poczatkujacych. Chcialam sobie przypomniec jak sie to robi, a sadzilam ze na wiecej nie starczy mi czasu. Coz... Okazalo sie, ze M. (ktory zreszta byl nie w sosie, bo nie chcialo mu sie ruszac dupki z cieplego domku, a ja go z niego wyrwalam niemal na sile), zmienil zdanie i nawet nie wyciagnal nart z auta... A ja zjechalam 5-6 razy, po czym gorka mi sie znudzila. W koncu co to za goreczka, 3-4 skrety i bylam na dole... Ale co tam! I tak jestem przeszczesliwa! Znow poczulam lodowaty wiatr na twarzy podczas zjazdu w dol, sliski snieg pod nartami, miesnie przypomnialy sobie stare, wyuczone ruchy...
Pamiatkowe zdjecie narciarek (jest w ogole takie slowo?).

Bylo super, chce jeszcze! Lubie lyzwy, ale stwierdzam, ze nigdy nie pokocham ich taka miloscia jaka pokochalam narty... Tylko uda podziekowaly mi wieczorem zakwasami. A co tam, warto bylo! ;)

PS. Widzialam w koncu (przez Skype) moja nowa siostrzeniczke! Fajnie ja w koncu zobaczyc, chociaz jak kazdy noworodek jest... hmm... no... slodka, ale niezbyt urodziwa. ;) Poznalam tez imie, w koncu! Planuja nazwac ja Milena, jak tylko szwagrowi w koncu bedzie po drodze do USC. ;)