Fatum

Nie przerazajcie sie tytulem, bedzie w sumie smiesznie, chociaz ja dopiero teraz jestem w stanie dostrzec troche humoru w calej sytuacji.

Wierzycie w intuicje? Przeczucia?

Mialyscie kiedys sytuacje, gdzie przyszlo Wam na mysl, ze wszystko "mowi", ze powinnyscie zawrocic z obranej tego dnia sciezki? Ja zazwyczaj na takie rewelacje prycham i wzruszam ramionami, ale powinnam chyba odswiezyc wlasna wiare w przeczucia i "znaki". ;)

Opisujac nasze Swieta wspomnialam krotko, ze dzien przed Wigilia zdarzylo sie cos, co sprawilo, ze mialam ochote pierdzielnac wszystkim i odwolac Swieta, pamietacie? Oto moja historia (jak to patetycznie zabrzmialo!). :)

Wszystko tak naprawde zaczelo sie w czwartek przed Swietami, 18-ego grudnia. Bylam wtedy w stanie lekkiej paniki, wywolanej kartkami swiatecznymi, a w zasadzie ich brakiem. Dopiero dzien wczesniej na zdjecie dzieciakow nanioslam zyczenia swiateczne i kilka poprawek. Czas uciekal, Swieta zblizaly sie wielkimi krokami, postanowilam wiec wyjsc na chwilke z pracy, podjechac do najblizszego punktu wywolywania zdjec, zrobic odbitki i nastepnego dnia je wyslac. Przy okazji chcialam jeszcze zatankowac auto, bo po drodze mialam ulubiona stacje. Wszystko mialo mi zajac nie wiecej niz 30-40 minut.

Coz, chyba zostalam pokarana za wyjscie z firmy w godzinach pracy. ;)

Najpierw, kiedy skrecilam radosnie na ulubiona stacje benzynowa, znalazlam ja cala obklejona zolta, ostrzegawcza tasma (zazwyczaj uzywana przez policje) oraz znakami "nieczynne". Spieszylam sie, wiec nie mialam czasu, zeby zglebic co sie tam stalo, ale juz poirytowala mnie koniecznosc jazdy na dalsza stacje.

Ale najpierw pojechalam w miejsce docelowe, zeby wydrukowac kartki. Wchodze do sklepu (punkt jest w supermarkecie), a tu zonk. Wywolanie "od reki" niemozliwe, prosze skoczystac z 1-godzinnego. Podchodze do komputerow przeznaczonych do drukowania godzinnego, a tam wielkie kartki informujace, ze maja opoznienie 4-6 godzinne! No szlag!

Co robic? Nie usmiechalo mi sie jezdzic w te i z powrotem, postanowilam pojechac wiec do innego punktu. Moze tam bede mogla wydrukowac kartki "od reki"? Ten jednak oddalony byl o jakies 15-20 min. jazdy. To oznaczaloby, ze zamiast pol godziny, nie bedzie mnie w pracy poltorej...

Tu tknelo mnie wlasnie przeczucie, zeby dac sobie spokoj, wrocic grzecznie do pracy, a kartkami martwic sie poznej. Ze cos mowi mi wyraznie, ze mam tego ranka pecha i lepiej nie kusic losu. Pomyslalam, ze moge zlapac gume, albo skrecic kostke gdzies na oblodzonym chodniku, itd. Po czym natychmiast skarcilam sama siebie, jako glupia, zabobonna babe. Zaplanowalam sobie wydrukowanie tych kartek na ten ranek i uparlam sie, ze to zrobie, o!

A trzeba bylo sluchac przeczuc! Teraz mam za swoje! ;)

Zeby sie strescic... Pojechalam do dalszego punktu, dotarlam tam (tak mi sie wtedy wydawalo) bez przygod. Moj pech trwal dalej, bo tam rowniez nie dalo sie wydrukowac zdjec natychmiast, a 1-godzinne wywolanie mialo opoznienie "tylko" 2-3 godzinne. Zrezygnowana, wgralam kartki i zatwierdzilam zamowienie, postanawiajac odebrac je po pracy i po prostu wrocic do domu okrezna droga. Wkurzona bylam nieziemsko, bo to przedostatni dzien w firmie a wiec million spraw do zamkniecia, a ja trace prawie dwie godziny na te nieszczesne kartki. A potem docieram do domu z niemal godzinnym opoznieniem, spowodowanym koniecznoscia przeciskania sie przez zapchane swiatecznym-szalem-zakupow miasto. Myslalam jednak, ze na tym moj pech sie wyczerpal.

Hehe... Najgorsze bylo dopiero przede mna...

Fast forward do przed-wigilijnego wtorku...
Siedze w kuchni urobiona po pachy, wlasnie mam zabrac sie za tego nieszczesnego makowca, kiedy M. przynosi ze skrzynki poczte. Miedzy listami znajduje sie koperta zaadresowana do mnie, a wyslana z urzedu policji miasta, w ktorym pracuje. Najpierw zartuje z M., ze pewnie prosza o jakies przedswiateczne dofinansowanie. Mina mi rzednie kiedy otwieram kopertke, znajduje w niej bowiem soczysty mandacik z fotoradaru. Opiewajacy na kwote niemal 500 dolcow!!! No zesz ku*wa! Co zrobilam? Okazuje sie, ze minelam gdzies po drodze schoolbus w wlaczonymi swiatlami sygnalizujacymi, ze wlasnie odbiera lub wysadza dzieci... A on mnie nagral (najwyrazniej teraz schoolbusy maja kamery)!!!

Kiedy to sie stalo? Oczywiscie w ten pechowy, cholerny, czwartkowy poranek! A mowilam (sama sobie), ze trzeba bylo wracac do pracy, a nie jezdzic za glupimi kartkami!!!

Najpierw nie moglam uwierzyc. Ja nawet nie pamietalam, ze mijalam gdzies tego dnia schoolbus! Schoolbusy to utrapienie na drogach i szczerze ich nienawidze, ale tu chodzi o bezpieczenstwo dzieci, wiec grzecznie sie dla nich zatrzymuje... To napewno jakas pomylka i to nie JA! Najpierw sprawdzilam marke i tablice rejestracyjna auta. Niestety, zgadza sie... Potem doczytalam sie w liscie, ze moge wejsc na taka-a-taka strone, zalogowac sie i obejrzec nagranie. Ha! To ci technologia (chociaz wtedy zupelnie mnie ona nie zachwycila)! No to weszlam i zobaczylam moje auto jak byk przejezdzajace obok schoolbusa...

Jak to sie stalo? Poniewaz ja zupelnie nie pamietam miniecia autobusu, poskladalam sobie do kupy lokalizacje schoolbusa (w liscie podali dokladne wspolrzedne geograficzne!), to co widze na kiepskiej jakosci filmiku i to co pamietam z tego ranka. Autobus stal na szczycie dosc stromego pagorka, ja podjezdzalam pod gorke. To bylo rano i slonce dawalo mi prosto w oczy, wiec mialam opuszczona zaslonke. Ponadto, wkurzona cala przeprawa z kartkami, bylam pograzona we wlasnych myslach. To wszystko sprawilo, ze nie zauwazylam schoolbusa stojacego po przeciwnej stonie, szczegolnie ze dzielily mnie od niego trzy pasy ruchu... Nie ja jedna zreszta, bo na filmiku widac wyraznie, ze przede mna, obok autobusa przejezdzaja jeszcze dwa samochody. Ne mowiac juz o jednym za mna...

Teraz wyobrazcie sobie mnie, stojaca w swiatecznie rozpiep**onej kuchni, ze lzami w oczach, trzymajaca w reku "milutki" liscik i mandacik opiewajacy na zawrotna sumke 500$. Nic dziwnego, ze odechcialo mi sie wszystkiego...
Poki co zaplacilismy za moj mandat zmarnowanym makowcem, ale nie wiadomo czy nie przyjdzie zaplacic wiecej...

Co teraz? Nie wiem jak jest w Polsce. Tutaj, po otrzymaniu mandatu mozna przeslac go wraz z czekiem opiewajacym na odpowiednia kwote na policje i to bedzie koniec sprawy (no, zostanie ci na kilka lat rekord, ze cos takiego mialo miejsce). Mozna jednak zaznaczyc, ze czuje sie "niewinnym" przekroczenia i rowniez odeslac go z powrotem. Tak zrobilam i ja. Kilka dni pozniej (tak, tak, jesli chodzi o kary i oplaty, to biurokracja jest tu nadzwyczaj sprawna!) otrzymalam liscik, w ktorym prosza o wyjasnienia. Musze teraz przysiasc i splodzic cos przekonywujacego (za cholere tego schoolbusa nie widzialam) oraz wzruszajacego (przystanek jest w niebezpiecznym dla dzieci miejscu, itd). W zaleznosci czy urzednikowi spodoba sie moje wyjasnienie czy nie, albo anuluja mi mandat, albo bede musiala sie stawic w sadzie celem dodatkowych wyjasnien... Tak czy owak warto, bo w sadzie tez czesto mandaty anuluja, albo chociaz zmniejszaja kwote kary...

Cdn. :)

A poki co, sypnelo nam jakies 3 cm sniegu. Moze niewiele, ale wiem, ze Potworki beda przeszczesliwe. Mroz nadal trzyma, wiec nawet ta odrobinka sniegu pozostanie nietknieta. Moze jakies saneczkowanie jutro? :)

A tak w ogole, po wczorajszych -18 stopniach, dzisiaj o 6 rano bylo "az" -4 i kiedy otworzylam drzwi, zeby wypuscic psa, poczulam niemal ciepelko! :)

Milego weekendu!