Dzieje sie, dzieje!

Wiedzialam od poczatku, ze grudzien bedzie intensywny! Po melancholijnym, nielubianym listopadzie (ktory i tak zlecial jak z bicza trzasnal) nadszedl ten najcieplejszy (przynajmniej emocjonalnie) i najbielszy (przynajmniej teoretycznie) miesiac w roku. Ktory mija sama nie wiem jak i kiedy. Byly Mikolajki, minely urodziny Mlodszego... Jeszcze tylko 1.5 tygodnia do Swiat... A tu ani planu na menu, ani choinki, ani swiatelek przy domu... Posprzatalam jedna z szafek kuchennych, ktora sie o to wrecz rozpaczliwie prosila i na tym moje swiateczne porzadki sie zakonczyly. :)

O Mikolajkach juz pisalam. Wypadaloby wspomniec cos niecos o urodzinach Kokusia, nawet pomimo, ze byly bardzo skromne. Tradycyjnie namawiam meza, zeby urzadzic mu po Nowym Roku prawdziwe przyjecie w sali zabaw, zaprosic dzieci, itd. Tradycyjnie maz sie opiera... Ale moze jeszcze dopne swego, zobaczymy. ;) Poki co urzadzilismy synkowi namiastke przyjecia. Mialo byc w gronie najblizszej rodziny i tu wkurzylam sie na chrzestnych Nika. Zadzwonili bowiem kilka dni wczesniej i spytali czy w zwiazku z taka a nie inna pora roku, nie byloby w porzadku gdyby oni dali mu jeden, wiekszy prezent na Boze Narodzenie. Nie widze problemu, Mlodszy w koncu jeszcze nie zdaje sobie sprawy z wlasnego swieta. Zaprosilismy ich jednak na torta w srode, w dzien jego urodzin, zaznaczajac oczywiscie ze prezent bedzie na Gwiazdke, teraz liczy sie po prostu ich obecnosc. No coz... Wymowili sie praca i brakiem czasu... :/ "Przyjecie" urodzinowe odbylo sie wiec tylko w obecnosci rodzicow, siostry oraz niezawodnego dziadzia. :) A co do chrzestnych, to licze ze w przyszlosci, kiedy Nik bedzie juz sobie zdawal sprawe z urodzin, swiat, itp., nie beda robic takich numerow. Zdaje sobie sprawe, ze Mlodszy jest pokrzywdzony przez date narodzin, ale to przeciez nie jego wina. Nie chce, zeby wszyscy dawali mu tylko jeden prezent "zbiorczy" na Boze Narodzenie. Pewnie, ze rzeczy materialne to nie wszystko, ale przeciez to tylko dzieciak, bedzie mu zwyczajnie przykro... Oczywiscie za kilkanascie lat moze zamarzyc o czyms wiekszym, drozszym. Wtedy mozemy sie z nim umowic, ze dostanie go na jedna z grudniowych uroczystosci, zamiast trzech mniejszych prezentow... Warunkiem jest aby on byl juz na tyle "dorosly", zeby rozumial swoj wybor. :)

Jak widac "tort" nie byl nawet prawdziwym tortem, a wlasciwie byl jego czescia. Za to smak tiramisu - niebo w gebie! A swieczki zdmuchnela Bi zanim Niko zdazyl sie chociaz nad tortem pochylic. :p

Oczywiscie dalsza rodzina niech robi co uwaza za stosowne, ale od rodzicow prezent musial byc! ;) Kolejny pojazd, ja cie krece! Zaczynam naprawde odczuwac, ze mam w domu chlopaka. Wszedzie walaja sie jakies auta: jezdzace, grajace, swiecace, biale, zolte, czerwone, a teraz takze zielone! Nik dostal bowiem traktor. Tym razem wybieral tata i przyznam, ze znajac swego synka, lepiej trafic nie mogl! Straz pozarna i wyscigowka z Mikolajek poszly w odstawke, natomiast Kokus wszedzie taszczy ze soba to traktorzysko (bo calkiem slusznych rozmiarow jest). Najchetniej by z nim spal. ;)

Chlopiec i jego traktor. :)

 

 

Na wszystkich zdjeciach ostatnio, Niko jakos smutno wychodzi... Prosze wiec, oto prawdziwe oblicze Kokusia:

 

 

Bi rzecz jasna dostala prezent "pocieszenia". Zreszta nie bylo wyjscia, bo pierwsze co, to wolala: "A gdzie plezent dla mnie?!". Dobrze, ze bylismy na to przygotowani. ;)

 

 

Swoja droga to ciekawa rzecz z tymi Kucykami. Bi nigdy nawet nie widziala bajki o nich, a sama z siebie sie zakochala. Najpierw byla ksiazeczka do kolorowania, ktora wypatrzyla w sklepie. Potem puzzle. Teraz doszly figurki i figurynki. I ciagle prosi o wiecej. Na Gwiazdke dostanie wiec porzadnego, wiekszego kucyka. :)

 

To tyle o dzieciach.

 

W srode, oprocz urodzinek Nika, byl rowniez wazny dzien dla jego rodzicow. Udalo nam sie przefinansowac pozyczke za dom. Musze przyznac, ze calkiem fajnie bylo tylko za pomoca kilku(nastu) podpisow, skrocic sobie czas splacania o 10 lat. :) W ten sposob, jesli wszystko dobrze pojdzie (i dozyjemy...), splacimy dom akurat kiedy nadejdzie czas wyslania dzieci do college'u.

Czy jest jakas "zla" tego strona? A pewnie, niejedna, przeciez w zyciu nic nie bywa tylko czarne, albo tylko biale. Kroluja odcienie szarosci. Milo jest pomyslec, ze nasz dom szybciej bedzie naprawde nasz. Z drugiej jednak strony, jeszcze kilka miesiecy temu myslelismy przeciez o sprzedazy i kupnie innego, w spokojniejszym miejscu... Niestety, wartosci domow polecialy ostatnio na leb na szyje i przestalo to byc realne... :( Czasem dopada mnie zmartwienie jak pomiescimy sie w naszej malenkiej chatynce z dwojka nastolatkow. W takich chwilach szybko sobie przypominam, ze sama dorastalam w mieszkanku o niemal polowe mniejszym niz nasz domek. I jakos dalismy rade i nie pozabijalismy sie. :) Drugim powodem do zmartwien sa oczywiscie finanse. Juz teraz sa one tak naciagniete, ze zyjemy od pierwszego do pierwszego, a bywaja miesiace, ze musimy dokladac z oszczednosci. Od wrzesnia chcielibysmy poslac Bi do przedszkola, zeby miala szanse nauczyc sie porzadnie angielskiego przed zerowka, a to oznacza dodatkowe koszty. Teraz ta pozyczka. Skrocenie jej o 10 lat, oznacza, ze bedziemy miesiecznie placic za dom o 100$ wiecej. Niby nie tak duzo, ale skads trzeba bylo te sto dolcow wysuplac, bo od urodzenia Nika nie mamy nadwyzki pensji, ktora moglaby to pokryc. Z bolem serca musielismy zmienic ustawienia kont w banku i "obciac" po 50$ z pieniedzy, ktore co miesiac sa przelewane z naszego konta na konta dzieci, zalozone z mysla o ich przyszlej edukacji... Mam nadzieje, ze kiedy oboje pojda do szkoly i odejdzie nam koszt opiekunki, bedziemy mogli znow podniesc wysokosc miesiecznych przelewow...

 

Nielatwe sa to decyzje, nielatwe... Kosztowaly nas wiele wieczornych dyskusji i kiepsko przespanych nocy. Szczegolnie mnie, bo jesli chodzi o finanse jestem panikara. A ze od poslania obojga dzieci do opiekunki, trzymaja sie one na ostatnim wlosku, to troche zajelo M. zeby mnie przekonac do takiego planu. Ja wolalam przedluzyc kredyt na dom, ale obciac nieco miesieczna oplate... Mam tylko nadzieje, ze za 15 lat powiem, ze warto bylo zaryzykowac... :/

 

Jakby malo bylo zagwostek pieniazkowych, lodowka (ktora mamy raptem 2 lata!) sie pie*rzy! Ma ona z przodu dotykowy panel, na ktorym ustawia sie temperature lodowki, zamrazarki, produkcje kostek lodu, itp. Wczoraj z zaskoczeniem zauwazylismy z M., ze w miejscach temperatury, swieci sie "OFF". Ki diabel??? Oczywiscie lodowka nie chlodzi, ale wszystko nadal zimne lub pozamrazane, wiec cokolwiek sie stalo, stalo sie niedawno. W ruch poszla instrukcja obslugi. Tak sie zaczytalam, ze spalilam jedna z porcji placuszkow, ktore akurat smazylam dla Potworkow na kolacje... :) W koncu jednak doczytalam sie, ze nasza lodowka ma funkcje (do wystawiania w sklepie), gdzie swieci sie swiatlo i chodzi wiatrak, ale nie chlodzi. I ta wlasnie funkcja byla wlaczona. Wystarczylo, ze przytrzymalam jednoczesnie dwa przyciski przez 5s i kompresor znow zaczal chlodzic. :) Tu jednak dochodzimy do sedna. Pierwsza nasza mysla bylo, ze dzieciaki cos poprzyciskaly. Ale! Po pierwsze, ta funkcje wlacza sie identycznie jak wylacza - trzeba trzymac jednoczesnie dwa guziki. Potworki jak sie czyms bawia, to raczej klikaja bez opamietania. A po drugie "ale" i to wazniejsze, byla wlaczona blokada! Czyli to nie mogly byc dzieci... Wychodzi wiec na to, ze albo mamy w domu poltergeista, albo lodwka sie pierdzieli. Glosuje za ta druga opcja... Cholerna elektornika! :/

 

A poza tym, wczoraj wrocila zima. Niestety tylko na jeden dzien, dzis po sniegu nie ma prawie sladu... :(

 

 

Tradycyjnie w piatek, zycze milego weekendu! ;)