Dziesiatego!

Nie, nie bedzie o wyplacie, ale o kolejnej, nikowej miesiecznicy.

Chociaz wlasciwie nie wiem co pisac. Ostatnio skrobnelam co nieco o slowniczku Mlodszego i teraz skonczyl mi sie temat. No, moze cos w duzym "skrocie"...

Ulubiona zabawka Kokusia, jest od dobrych 2 tygodni wozek dla lalek Bi. Co lepsze, wklada do niego jedna z niewielu lalek siostry i wozi po domu. Od czasu do czasu glaszcze lalke po glowie i oznajmia, ze "pi" [spi]. Albo wykrzykuje "Piju!", bierze swoj niekapek i probuje napoic lalke woda.

Slownik poszerzyl mu sie takze o slowo "mac", ktore wywolalo w nas lekka konsternacje. Juz zaczelismy wzajemne oskarzenia o przeklinanie przy dziecku, kiedy przypadkiem podczas przewijania, odkrylam, ze slowo "mac", to nic innego jak masc. Tydzien temu, kiedy mial katar, smarowlam mu plecki mascia z olejkami eterycznymi, potem ja schowalam, ale moj syn od tego czasu ciagle o nia wypytuje. Nie mogl sobie, kurcze, wybrac raczej slowa krem? :)

Uwaga, uwaga, moje dziecko zaczyna przelamywac sie wzgledem jedzenia! "Obrazil" sie na jajecznice, ale za to zje troche jajka na twardo. Probuje owoce, ale jak narazie glownie wysysa z nich sok i wypluwa... Jak przystalo na chlopa, lubi za to miesko: klopsiki w sosie koperkowym, kotleciki mielone, gulasz, spaghetti... Czasem nawet nalesniki, chociaz tu juz entuzjazm lekko opada. Ostatnio polubil ruskie pierogi. Ciesze sie, bo moge w koncu obojgu dzieciom dawac do opiekunki normalne obiady, a nie tylko zupki i zupki, przeplatane czasem parowkami... :)

Nie chce zapeszyc, ale troche poprawily sie kapiele. Jeszcze nie wszystkie, ale tak srednio co druga odbywa sie bez ogluszajacego wrzasku, zanoszenia sie i wyrywania. Niko pozwala sie spokojnie umyc, a nawet przechyla glowke do tylu i daje sobie splukac wlosy! Oczywiscie kazdy medal ma dwie strony i teraz kiedy odszedl strach przed woda, ryk jest przy wyciaganiu z wanny. I tak zle i tak niedobrze...

Jesli juz mowa o zanoszeniu, to w miniona sobote Niko znow zemdlal. Mial piekna, 5-miesieczna przerwe i juz ludzilam sie, ze z tego wyrosl, a tu dupa... Tym razem klania sie bunt dwulatka. Niko nie uderzyl sie, nie przewrocil, zwyczajnie ubzdural sobie, ze tata ma go wziac "opa", a M. go zignorowal. A Niko zaciagnal sie powietrzem do placzu... I juz go nie wypuscil... Nie pomoglo, ze tata widzac co sie swieci wzial go szybko na rece, nie pomoglo dmuchanie w buzie... Mlody odplynal... :( Niech on juz z tego wyrosnie, bo ja osiwieje!

Kolejna "ciemna" strona kokusiowego charakterku jest jego zachowanie w sklepie... Trzeba go pilnowac jak oka w glowie, bo skubaniec chodzi sobie, znika za regalami i nawet sie za rodzicami nie obejrzy! Poza tym bez problemu pojdzie z obca osoba za reke, albo da sie wziac na raczki i tu juz mamy powazny problem. Porwanie Nika to bylaby bulka z maslem. Wystarczy wyciagnac reke, powiedziec "choc" i Mlodszy pojdzie, ufnie jak cielatko... Trzymamy go wiec przy sobie, ale Kokus nie umila nam dbania o wlasne bezpieczenstwo, o nie! Upodobal sobie pchanie sklepowego wozka i domaga sie tego tak glosno, ze ludzie sie za nami ogladaja. Oczywiscie kiedy juz wozek dorwie, rozpedza sie i leci na oslep. A my zamiast spokojnie robic zakupy, gonimy go i ratujemy ludzi przed stratowaniem oraz towar przed zrzuceniem z polek... Proby usadzenia malej cholery w wozku, albo chociaz sterowania tymze, koncza sie rzuceniem przez Mlodszego na ziemie i ryku. A ja mam ochote odwrocic sie i udawac, ze to nie moje dziecko... :)

Ten uroczy blondynek o urodzie aniolka, rowniez "pieknie" sie na nas obraza! Wystarczy mu czegos zabronic, albo zabrac mu jakis niedozwolony przedmiot, a odwraca sie do nas tylem, albo kladzie na ziemie glowa w dol, koniecznie zaslaniajac piastkami oczy. Na zasadzie, nie widze was, wiec was nie ma, stare zgredy! Wyglada to przekomicznie! Na szczescie takie fochy trwaja tylko moment, a potem Niko wraca do zabawy jak gdyby nigdy nic.

Poza tym dziecko moje mlodsze na sile chce sie usamodzielnic. I tu znow klaniaja sie roznice miedzy dziecmi. Bi w jego wieku namietnie sie rozbierala od pasa w dol, a potem mozolnie cwiczyla ubieranie spodni i skarpetek. Niko ma gdzies rozbieranie i ubieranie, on upodobal sobie samodzielne wsiadanie i wysiadanie z samochodu. Przyznaje, ze nie zawsze jest mi na reke, kiedy Mlodszy mozolnie gramoli sie najpierw do auta, a potem na fotelik. Nogi ma jeszcze stosunkowo krotkie, wiec troche to trwa. Ale sprobuj mu pomoc, to rozedrze sie "siama!!!" (tak, moj syn uzywa formy zenskiej) i zaczyna wierzganie i wyrywanie. Oraz ryk. Najczesciej wiec stoje obok i niecierpliwie przytupuje noga. I ciesze sie, ze jest jeszcze w miare cieplo. Jak mam tak stac przy 5-stopniowym mrozie, to wyjde z siebie i stane obok...

Podobnie, Niko zawziecie taszczy codziennie swoja wlasna torbe z prowiantem. Po poludniu, kiedy w torbie sa puste pojemniki, nie jest to jakis wielki wyczyn, przeszkadza najwyzej przydlugi pasek. Rano jednak, torba wypelniona prowiantem na caly dzien, jest dosc ciezka dla niespelna dwulatka. Mimo to, Kokus nie da sobie pomoc, znow krzyczy to swoje "siama!" i idzie, zataczajac sie, do drzwi domu opiekunki. A potem dzielnie niesie torbe do kuchni i usiluje postawic ja na blacie, do ktorego nawet jeszcze nie dosiega. :)

Moj synal jest tez panem porzadnickim. Namietnie kradnie mi zmiotke oraz szufelke i "zamiata".

Wszystkie swoje autka stawia w rownym rzadku. Nawet kiedy pakuje je do wiekszego samochodu, usiluje ustawic je jeden za drugim i strasznie sie wscieka jak mu sie nie udaje. A z braku autek, mozna ustawic w rzedzie co innego. Na przyklad chemikalia wystawione na srodek kuchni przy okazji sprawdzania zlewu.

Maly pedant! :)

Zebow nadal 16. Ostatnio Niko dosc mocno sie slini i czesto wklada paluchy do buzi i przerazilam sie, ze "obudzily" sie 5-tki. Z tego jednak co udalo mi sie zajrzec, nic nowego w paszczy nikowej nie widze...

Ogolnie to udana ta moja "kinder niespodzianka"! I jak zwykle nie moge sie nadziwic, ze za 3 miesiace bede miala w domu dwulatka. Juz kolejnego! Przeciez dopiero co obchodzilismy drugie urodziny Bi! :)