Plaza kiedys i dzis (dzisiaj to dopiero bedzie dluuugo!)

Zanim napisze o potworkowej zabawie nad oceanem, nie moge sobie odmowic wspominek z dziecinstwa. Kogo interesuje tylko jak na plaze zareagowaly Potworki, niech ominie nastepne 9 akapitow! :)

Jak wiele z Was wie, pochodze z Trojmiasta, a konkretnie z Gdyni. Przez przeszlo 20 lat, morze bylo wiec nieodlacznym elementem mojego krajobrazu. Nie powiem, zebym kochala urywajace glowy zimowe wichury, ktore zasysaly drzwi do klatki schodowej az nie dalo sie ich otworzyc i trzeba bylo czekac na silne ramie nadchodzacego sasiada (jesli sie mialo to szczescie). Ale do dzis pamietam zapach wiatru znad zatoki, docierajacego nawet na moje przedmiescia. Sol i jod, uwielbiam! Za kazdym razem jak jestem nad oceanem, wdycham ten zapach gleboko i momentalnie czuje sie jak w domu... Krotko mowiac zakochana jestem w moim rodzinnym miescie, chociaz teraz kiedy przylatuje do Polski, z trudem je poznaje, tak sie rozrasta i zmienia... :(

Z racji dorastania nad morzem, polowe wakacji spedzalam na plazy. A druga polowe na Mazurach, bo (tak przy okazji) moi rodzice pochodza oboje z Ketrzyna i tam mialam wiekszosc dalszej rodziny, tam tez mieszkaly moje babcie. W okolicach Gdyni zreszta jest tez kilka pieknych, polodowcowych jezior, wiec to co z letnich wakacji pamietam najlepiej to wszechobecna woda. Jak nie bylam nad morzem, to nad jeziorem, czasem nad rzeka. Dla mnie to normalne i oczywiste, ze lato spedza sie nad woda. A np. dla M., pochodzacego z gor, juz nie. Ocean jeszcze lubi, ale juz kapac w jeziorze sie brzydzi (!). Oczywiscie ma to sens, w koncu w poblizu Zakopanego znajdzie sie kilka lodowatych gorskich jeziorek (w Morskim Oku nie zanurzylabym nawet stopy!), sporo jeszcze zimniejszych gorskich potokow, ale porzadnego jeziora z plaza nie uswiadczysz... M. jezdzil z rodzicami na termy, jezdzil na basen, raz byli nad morzem, ale to wszystko.

Teraz zas mamy kolejny malzenski konflikt. ;) Bo ja, delikatnie mowiac, molestuje M., ze musimy zabierac dzieci nad ocean albo jezioro! A moj maz robi wielkie oczy i pyta "a po co". Tu zaczynam sie skrobac w glowe, bo jak mu wytlumaczyc, ze to frajda, skoro dla niego to frajda nie jest? On w koncu spedzal lata (chodzi mi o pory roku) wedrujac po gorach i grajac w pilke na boisku... Z kolei, wczoraj Niko zaczal smarkac i M. rzucil, ze to napewno po naszym wypadzie na plaze. Ze bylo za chlodno, woda (ktora przynosilismy w wiaderkach!) za zimna, itd. Teraz z kolei ja wytrzeszczylam oczy, bo byly 24 stopnie (na plazy, pod domem bylo 30!) a woda byla owszem chlodna, ale absolutnie nie lodowata. M. sie nawet wykapal. Zreszta, sama bylam dzieckiem bardzo chorowitym, a latem kapalam sie w naszym zimnym Baltyku i nic mi nie bylo...

A teraz troche o moich dzieciecych doswiadczeniach z plazowania. Bo wiecie, wyprawy nad morze z moja mama, to trauma na reszte zycia... ;) Przyznaje sprawiedliwie, ze czasow kiedy bylam zupelnie mala nie pamietam, wtedy zapewne bylo troche inaczej. Ale odkad siegam pamiecia, mimo ze wypady na plaze ogolnie lubilam, to mamuska robila wszystko zeby mi je obrzydzic...

Po pierwsze, nie uznawala jechania na plaze na 2-3 godziny. O nie! Jak jechalismy, to na calutki dzien! Mimo tez, ze przy plazach zazwyczaj mozna zjesc cos pysznego, moja wiecznie oszczedzajaca rodzicielka wolala taszczyc ogromna torbe prowiantu. Poza tym, poniewaz od zawsze byla "hrabina", nie wystarczyl jej kocyk. Nie, na plaze szlismy obladowani jak muly: parawan, parasol, lezaczek dla Jasnie Pani, stolik turystyczny, a oprocz tego zwyczajowe wyposazenie plazowiczow typu koc, reczniki i ubrania na przebranie. I kto to wszystko taszczyl? No przeciez nie mamuska, ktorej co chwila robilo sie "slabo". Zrobilo sie to szczegolnie uciazliwe kiedy rodzice kupili dzialke "nad morzem". Nad w cudzyslowiu, poniewaz do morza byly jeszcze 4 kilometry, w tym polowa to byl pas ochronny i samochodom wstep wzbroniony. Trzeba bylo zasuwac na piechote... Zanim czlowiek doszedl to pasek od torby mial bolesnie wbity w ramie, a parasol kilkanascie razy wysuwal mu sie spod pachy. Dochodzilo sie do plazy tak zmachanym, ze nic tylko legnac plackiem na piasku. A po calym dniu trzeba bylo jeszcze wrocic do auta...

Potem Pani Matka rozsiadala sie na lezaczku pod parasolem i nakazywala dzieciom sie "bawic". Siadanie na jej lezaczku bylo surowo zabronione, podobnie jak rozlozenie recznika w cieniu jej parasola. Bo my sie mamy przeciez opalic! Poniewaz karnacje skory mamy z siostra jak te przyslowiowe corki mlynarza, wiec mozecie sobie wyobrazic jak wygladalysmy po calym dniu na sloncu. Tym bardziej, ze uzywanie kremu z filtrem rowniez bylo zabronione, wrecz przeciwnie, matka polewala nas woda, zebysmy sie szybciej opalily! Mamuska zbierala sie z plazy kiedy skora na naszych ramionach i twarzach przybierala kolor rozowy. Wtedy rzecz jasna bylo o wiele za pozno...

Pamietam oklady ze zsiadlego mleka, ktore zreszta przynosily tylko chwilowa ulge i glupkowaty smieszek mamy, ze "och, skora zejdzie ci raz i drugi, ale potem wreszcie zaczniesz sie opalac na brazowo!". Wiem, to moja matka, ale teraz kiedy to wspominam, jedyne slowo jakie mi sie cisnie na usta to kretynka. Pomijajac nawet aspekt raka skory, o ktorym wtedy sie az tyle nie mowilo, jak mozna sprawiac taki bol wlasnym dzieciom? Rok w rok??? Nie pomagaly protesty, ze na sloncu bedziemy 15 minut, a potem chowamy sie do cienia. Jedynym cieniem na plazy byl parasol mamy, a pod nim rodzicielka rozlozona wygodnie na lezaku, plus solik z prowiantem, ktorego oczywiscie nie wolno bylo przestawic...

Co gorsza, moja matka miala najwyrazniej wyjatkowe zapotrzebowanie na witamine D, bo na plaze ciagnela nas w kazdy cieply dzien! Rozumiem, ze chciala korzystac z kaprysnego, polskiego lata, ale do cholery, ile mozna! Jesli trafil sie np. pogodny lipiec, bylysmy na plazy 28 dni w miesiacu! A jaka wsciekla byla jesli miala sprawy do zalatwienia, ktore zmuszaly nas do pozostania w miescie! Wierzcie mi, nawet dziecko bedzie mialo dosc calodziennego kopania w piasku i chlapania sie w wodzie, jesli bedzie to robic przez 2 tygodnie, przez caly dzionek,  niemal codziennie!

Tak wygladaly moje wakacje, a Wasze? ;) Lekka trauma pozostala, ogolnie jednak nawet moja matka nie zdolala mi obrzydzic slonca i slonego wiatru. :) Po prostu, smaruje sie dokladnie kremem z filtrem (tym razem uzylam 50-tki dzieciakow, wiec po opaleniznie ani sladu), czesto chowam sie w cieniu, a tak w ogole to wole spacerowac po plazy niz lezec plackiem. Z jedzenia biore tylko lekkie przekaski, a potem wole zajechac na lody, niz tachac wielka torbe zarcia. No i najpozniej po 3 godzinach zbieram sie do odwrotu. Co za duzo, to niezdrowo... :)

A teraz pora na drugie w zyciu plazowanie Potworow! :)

Zacznijmy od tego, ze aby ten wypad w ogole doszedl do skutku, musialam ostro negocjowac z mezem. :) Kiedy juz wysluchalam i machnelam reka na jego narzekania co do naszego nieprzygotowania na ten wypad, maz wystrzelil, ze nie mozemy jechac, poniewaz on musi isc do kosciola! Juz mialam odparowac, ze w takim razie niech sobie maszeruje na msze, a ja z dziecmi jade na plaze, ale zobaczylam oczami wyobrazni siebie ogarniajaca samotnie dwojke Potworow i ugryzlam sie w jezyk. ;) Zaproponowalam za to, ze mozemy pojechac na msze o 7:30 rano. W koncu dzieci i tak nie sypiaja dluzej niz do 6:15... No i pojechalismy... Okazalo sie, ze najgorzej tak wczesne przywitanie z "Bozia" przyjela Bi, ktora przemarudzila cala msze, nawet pomimo obietnicy, ze zaraz po kosciolku, natychmiast ruszamy na wyczekana plaze...

Uklad autostrad dziala w okolicy kosciola w ten sposob, ze najpierw musialismy cofnac sie nieco w kierunku domu. I cale szczescie! Najpierw maz wykrzyknal z przerazeniem, ze zapomnial... okularow przeciwslonecznych! Powazna sprawa, rzeczywiscie... Na szczescie, chociaz z lekkim fochem, przyznal, ze obejdzie sie bez nich... Za to mnie olsnilo, ze nie spakowalam dzieciakom zabawek do piasku! No to juz tragedia na miare kleski zywiolowej, bo co robic z dziecmi na plazy, szczegolnie takimi malymi??? Tym razem decyzja zostala podjeta natychmiastowo - cofamy sie do domu! Po drodze przypomnialo mi sie jeszcze, ze nie wzielam recznikow... :) Swoja droga gdzie te czasy kiedy decyzje o plazowaniu podejmowalismy w zaleznosci o ktorej sie obudzilismy? Pakowalismy stroje, reczniki, po bananie, paczke krakersow, a po drodze zajezdzalismy na kawe na wynos. I to wszystko! Teraz to takie przedsiewziecie, ze najlepiej zaczac je planowac z trzydniowym wyprzedzeniem. :)

W kazdym razie, jak juz wrocilismy do domu, zapakowalismy reczniki, zabawki i mezowskie okulary, wsiedlismy spowrotem do auta, a maz wlaczyl wsteczny bieg... z tylu odzywa sie Bi, ze ona chce kupe! Zaczal mnie szlag trafiac... Bi czesto twierdzi, ze musi "e-e", a potem siada na kibel i nic nie robi, poza tym specjalnie wzielam ja do toalety w kosciele, zeby zalatwila co trzeba, wiec najpierw stwierdzilam, ze pi**rze to, jedziemy! M. jednak uznal, ze nie warto ryzykowac potem szukania najblizszej stacji benzynowej. I dobrze, bo Bi jednak te nieszczesna kupe zrobila. ;)

Reszta drogi minela nam bez przeszkod, jesli nie liczyc pytania Bi co 5 minut: "Jedziemy na plazie?". Za kazdym razem odpowiadalismy, ze tak, jedziemy. I za kazdym razem po kilku minutach slyszelismy dokladnie to samo pytanie. ;)

A na samej plazy szok! Dzieci boja sie wody! Bi zrobila lekki postep w porownaniu z zeszlym rokiem, kiedy to nie zamoczyla nawet stop. W tym weszla chociaz po kostki. Dala sie tez namowic na krotki spacer wzdluz wody, ale od strony plazy i trzymajac mnie kurczowo za reke. W koncu osmielila sie na tyle, zeby kucnac i samodzielnie wyplukac raczki. W tym jednak momencie nadeszla fala i zalala jej pupke. Byl krzyk, placz i wiecej do wody juz nie weszla. Niko za to spanikowal i podnisl wrzask jak tylko go postawilam na mokrym piasku... Oboje za to bardzo chetnie posylali rodzicow raz po raz po wiaderko wody. Szli za nami za kazdym razem, ale dochodzili tylko do miejsca gdzie suchy piasek laczy sie z mokrym. Dalej ani kroku. :) Za to zawartosc wiadra wylewali na piach tworzac blotna kaluze, w ktorej namietnie sie taplali. Kaluza wsiakala w kilka sekund i wybrany nieszczesnik (czyt. rodzic) znow maszerowal po wode. Dobrze, ze rozlozylismy sie blisko brzegu. :) Poza tym potwory uwielbialy miec dla siebie taka wielka piaskownice. Dojechalismy jeszcze przed 10 rano, wiec udalo nam sie zagarnac dla siebie calkiem spora czesc plazy. Zreszta ludzie, widzac dwojke maluchow, sypiacych piaskiem na wszystkie strony, omijali nas z daleka A kiedy zaczal sie robic naprawde wielki scisk, a upal dawac we znaki, Potworki zaczynaly sie juz nudzic i snuc bez celu (w koncu ile mozna sie taplac w mokrym piachu???), wiec zebralismy manele i ruszylismy w droge powrotna. W sumie maluchy wytrzymaly na plazy troche ponad 2 godziny, co i tak uwazam za sukces zwazywszy, ze bawily sie tylko w piasku i nie chlapaly w wodzie...

Na koniec pare zdjec. Po pierwsze, male wspomnienie z zeszlego roku. Pamietacie zapasnika sumo? ;)

W tym roku zrobienie Potworkom sensownego zdjecia graniczylo z cudem. Tak byli zaabsorbowani piaskiem (a przeciez pod domem maja piaskownice!), ze nie chcieli nawet podniesc glow. Bi w koncu w miare zapozowala:

Za to ujecia Nika w najlepszym wypadku wygladaly tak:

A w najgorszym tak. Zobaczywszy aparat pedzil na zlamanie karku, zeby zobaczyc gotowe zdjecie, model jeden! ;)

Za to droga powrotna wygladala tak:

Udalo nam sie idealnie wstrzelic w pore drzemki Nika, a Bi tez padla, wycienczona nowymi przezyciami.

Na nastepny raz jednak planuje jeziorko. Mam nadzieje, ze woda bedzie nieco cieplejsza, no i bez fal, co pomoze Potworkom troche przezwyciezyc leki i bawic sie na plazy tak jak na plazy bawic sie powinno, czyli w WODZIE! :)