Te dzieci! Te noce!

Jestem monotematyczna, wiem. Nic nie poradze, ze co kilka dni jedno albo drugie (albo oboje jednoczesnie) przezywa nocny bunt...

Tym razem dzieci postanowily zjednoczyc sily i wspolnie uniemozliwic rodzicom sen.

Najpierw Niko. 1:48. Steka, kweka, wlasciwie nie placze, ale marudzi i marudzi. W koncu mialam dosyc bo i tak nie moglam spac nasluchujac, wiec poszlam do jego pokoju i wzielam na rece. Blad, matka, powazny blad! Natychmiast zaczelam pluc sobie w brode na wlasna glupote, bo Nik, zamiast jak zwykle sie uspokoic i wtulic w matke, wlaczyl syrene na dobre! Nosze mala gadzine, szepcze uspokajajaco do uszka, wreszcie ucicha. Po chwili przysypia. Odkladam do lozeczka. Ryk! Biore spowrotem na rece. Dalej wyje! Znow nosze, uspokajam. Nogi w tylek mi wlaza, rece omdlewaja (w koncu jest co nosic). Nik ponownie przysypia. Znowu proba odlozenia do lozeczka - zakonczona rozdarciem malej japy. Stwierdzilam, ze widocznie musi sobie chwilke poplakac i wrocilam do lozka. M. sie zlitowal (nie wiem czy nade mna czy nad synem) i poszedl do niego. Po dluzszej chwili maly ucichl, a ja zaczelam sobie przysypiac.

Nie dlugo. Tym razem rozdarla sie Bi! Poszlam do niej, a ona domaga sie taty! W koncu udalo mi sie spacyfikowac ja obietnica, ze poloze sie kolo niej. Tyle, ze spedzilam na tym waskim lozku dobre pol godziny, a ta potwora przewraca sie na jeden bok, na drugi, na brzuch, na plecy, przywalila mi w czache niekapkiem... A spac nie bedzie! Dwa razy wydawalo mi sie, ze usnela i probowalam wyslizgnac sie z lozka. Za kazdym razem zaczynala wyc, ze "mama lez tu!". W miedzyczasie M. udalo sie odlozyc Nika do lozeczka i wrocic do naszej sypialni. Kiedy na moja trzecia probe powrotu do wlasnego lozka, Bi znow wlaczyla syrene, malzonek przyszedl i zaproponowal, ze teraz on sie z nia polozy. Czy musze dodawac, ze ja na to jak na lato? ;) Zrobila sie juz 3 nad ranem, a o tej porze zaczynam juz odliczanie jak niewiele zostalo mi snu (budzik dzwoni o 5:30). Udalo mi sie nawet przysnac.

Niestety to nie koniec nocnych przygod. :(

Zbudzil mnie wrzask (doslownie) Bi. Patrze polprzytomna na zegarek - 4:20. Okazalo sie, ze Bi robila z tata dokladnie to samo co ze mna. Wiercila, przewracala z boku na bok, a spac nie chciala. W koncu M. sie wkurzyl i postanowil wrocic do swojego lozka, czy to sie smarkuli podoba czy nie. Hmm... Smarkuli sie to baaardzo nie spodobalo. Urzadzila taka awanture, ze az sciany sie trzesly! Nie uszlo to oczywiscie uwadze brata, ktory wlaczyl wlasna syrene. Poszlam nakarmic malego ssaka, przykazujac ojcu, zeby zrobil cos ze starszym wyjcem. W koncu zrobilo sie cicho. Wychodze z pokoju Nika, a Bi lezy na kanapie w salonie. Okazalo sie, ze kiedy M. nakazal jej powrocic do swojego lozka, mloda na znak buntu poszla do salonu. Balismy sie, ze zleci z tej kanapy, wiec ulozylismy poduszki na podlodze. Bi przeniosla sie wiec z kanapy, na podloge. I zeby tam chociaz grzecznie polezala... Ale nie... Po 15 minutach zaczela nawolywac ojca. Wkurzona poszlam i kazalam wybierac, albo wraca do lozka, albo spi na poduszkach na podlodze. Wybiera podloge. Ok. Niestety, po chwili znow wola tate. Tym razem znacznie glosniej. Przyznaje, ze skapitulowalam. Byla juz 5:10 i marzylam, zeby jeszcze choc na moment sie zdrzemnac. Malo pedagogicznie zaproponowalam wiec corce, zeby przyszla do lozka rodzicow. Oczywiscie zgodzila sie z ochota. Wcisnieta pomiedzy nas wreszcie zasnela...

A czemu opisuje "fajna" nocke z takimi szczegolami? W koncu wystarczylo napisac, ze dzieci nie daly mi spac od 1:50 do 5:10 nad ranem. Otoz, pisze ku pamieci. Bo nieuchronnie za kilka lat nadejdzie piekny dzien, kiedy ktores z dzieci przyjdzie prosic o kolejny zestaw Lego, albo lalke Barbie. Juz widze oczami wyobrazni jak odmawiam stanowczo, a na pytanie o przyczyne odmowy, odpalam kompa i czytam im ten post!

Zemsta bedzie slodka! ;)