Pol-urodzinki :)

Niko konczy dzis pol roczku! Ale to zlecialo!

Ach ten moj lobuz... Jeszcze niedawno lezal tylko, ledwo co widzial, reka albo noga machnal bez wiekszej koordynacji... A teraz?

A teraz szaleje jak wariat! Ma taka jedna podwieszana zabawke w ksztalcie zuczka, z 6 nogami, a do kazdej cos tam przyczepione: gryzaczek, grzechotka, jakies szeleszczace serducho, etc. Maly lobuz tak trzepie ta zabawka, ze pourywal polowe z tych zabawek. Nieraz tez pierdzielnal sie w glowe grzechotkami, bo wymachuje nimi jak wiatrak! :)

Ostatnio nauczyl sie chwytac za wlasne stopy, a raczej za prawa stope, co jest oczywiscie zrodlem kolejnej radosci. :)

Przekreca sie na brzuszek co chwila, nie ulezy na pleckach. Probuje to robic nawet w kolysce, ale ta jest dosc waska i narazie nie daje rady, trzyma sie tylko szczebelek jak malpka. :) Ale wiem, ze to kwestia czasu i to rowniez opanuje. :)

Na brzuchu podnosi sie juz tak wysoko, ze unosi caly brzuch do gory, ale nie umie jeszcze podciagnac nog pod spod, zeby przyjac pozycje czworacza. Nie przeszkadza mu to jednak w przemieszczaniu sie bardzo sprawnie po pokoju. Na poczatku potrafil tylko krecic sie w kolko na matce edukacyjnej. Potem opanowal odpychanie sie do tylu, co konczylo sie frustracja, bo zamiast przyblizac sie do upatrzonej zabawki, oddalal sie od niej. :) Ostatnio opanowal zas czolganie sie do przodu. Tylko, ze nie uzywa do tego nog, wzorem wojakow. Nie, on podnosi sie wysoko na raczkach a potem opada do przodu jak foczka, niemal zarywajac podbrodkiem w podloge! Za kazdym razem az wstrzymuje oddech. :) Poki robil to na matce edukacyjnej, mial miekko, ale teraz ukochana matka, ktora posluzyla nam wiernie przez pol roku, przestaje mu wystarczac. W koncu zabawki siostry sa o wiele bardziej interesujace niz nudne grzechotki i gryzaki. Niko czolga sie wiec cierpliwie po calym salonie, do klockow i lalek Bi. Najczesciej juz-juz dosiega upatrzonego przedmiotu, a siostra z wielkim krzykiem zabiera mu go sprzed samego nosa. :)

Co jeszcze... Polykanie idzie mu juz znacznie lepiej. Odruch wypychania jezyka praktycznie zaniknal. Co nie znaczy, ze jedzenie idzie lepiej. Jak narazie, z poznanych warzyw, nie posmakowalo mlodemu nic. Wczoraj zdecydowalam sie podac wreszcie jabluszko. Upieczone wczesniej i slodkie jak cukierek. Taa... Takiego odruchu wymiotnego jeszcze u niego nie widzialam! :) Coz, pomecze go jeszcze tym jabluszkem dzis i jutro, a w srode sprobujemy banana. :) Pozniej przyjdzie czas na brzoskwinke, ktora byla zdecydowanym faworytem Bi.

Niestety, synus nadal budzi sie w nocy. Raz na karmienie, ale oprocz tego jeszcze raz, dwa razy bez zadnego powodu. I ostatnio coraz trudniej go uspokoic, wyraznie domaga sie przeniesienia do bujaka, gdzie prawie natychmiast usypia. Tylko, ze Niko robi sie pomalu za duzy na bujak. W wieku 6 miesiecy powinien juz naprawde zaczac przesypiac nocki. Przymierzam sie wiec, zeby przeniesc kolyske do drugiego pokoju i nauczyc meczydusze samodzielnego spania bez pobudek, ale wiem, ze oznaczac to bedzie tydzien albo i wiecej nocy, kiedy nikt w domu nie bedzie za dobrze spal, wiec sie ociagam...

Nie wiem ile obecnie wazy i mierzy. Wizyte u lekarza mamy za tydzien, wtedy dopisze. Ale jest duzy. Ubranka nosi na 80 cm, a niektore i tak sa ciasnawe. Z tutejszej rozmiarowki nosi ubrania na 9 miesiecy, ale o ile bluzeczki, bodziaki i spiochy sa ok, to prawie zadnych spodenek nie moge mu przecisnac przez te masywne udka. :)