Sobote, 11 stycznia zaczelam od wyspania sie. Z niechecia myslalam, ze w kolejna mam pracowac, wiec nie bedzie dluzszego wylegiwania. :/ Malzonek mial wolne, wiec na szczescie mial kto wypuscic upierdliwego kotka. Ktory zreszta i tak obudzil nas w srodku nocy. Oreo przychodzi spac wlasciwie do M., ale z jakiego powodu przechodzi naokolo i wskakuje od mojej strony, po czym przelazi nad moja poduszka, depczac (i przez to ciagnac) mnie po wlosach. Przebudzilam sie, ale kot przeszedl i dalej mordowal juz pana. Malzonek zalil sie rano, ze kladla sie to na nim, to obok, to wskakiwala na szafke gryzc kwiatka, to znow zeskakiwala na lozko i kladla mu sie na brzuch. :D Ranek mielismy spokojny, bo M. umowiony byl na zmiane oleju z moim autem, ale dopiero na 13, a Nik mial mecz koszykowki na... 16. Nie wiem kto wymyslil taka pore... Dodatkowo, akurat na ten dzien liga ustalila robienie zdjec druzynom, o czym rodzice laskawie zostali poinformowani dwa dni wczesniej. Zespol Kokusia mial je miec robione o 15:10, oczywiscie w zupelnie innym miejscu niz mecz. Napisalam do trenera, ze na meczu Mlodszy bedzie, ale czy dojedzie na zdjecia to nie jestem pewna. Zeby jeszcze pokomplikowac sobote, Bi umowila sie ponownie z kolezankami w galerii handlowej. Poczatkowo powiedzialam jej, ze nie ma jej kto zawezc bo ojciec jedzie moim autem, nie daje mi wlasnego, a jak wroci, to wlasciwie bede musiala juz zbierac sie z Kokusiem na mecz. Panna napisala do kolezanki ktora to wymyslila, ze nie da rady bo nie ma jej kto zawiezc, a ta odpisala, ze moze mama... drugiej kolezanki! :O I od razu do tamtej napisala! Wyobrazacie to sobie?! Nie zaproponuje swojej wlasnej matki (albo spytala, a ona kategorycznie odmowila), tylko zawraca glowe innej! Znam mame tamtej i to taka sympatyczna kobieta, ze sie zgodzila, ale strzelilam Bi wyklad, ze tak sie nie robi. Inaczej jak ktos sam zaproponuje, ze cie podwiezie, a nie tak dopraszac sie na chama... W dodatku my nawet nie mieszkamy im po drodze! A po fakcie okazalo sie, ze jedna z dziewczynek nie dojechala, bo wlasnie zadne z rodzicow nie moglo jej przywiezc i tu jakos tamta panna nie szukala na sile szofera! W kazdym razie, moj wyklad podzialal i Bi napisala do dziewczyn, ze jej nie bedzie, a do tamtej, ktorej mama zostala wmieszana, wyslala wiadomosc, ze przeprasza ze ta inna ja wlasciwie postawila przed faktem dokonanym. Pozniej jednak M. zaproponowal, ze ja zawiezie, tylko prawdopodobnie sie spozni. Na koniec okazalo sie zas, ze pojechal z moim autem i choc byl punktualnie, czekal... 50 minut i auta nawet nie wzieli z parkingu. Wkurzyl sie wiec i powiedzial, ze rezygnuje. Wrocil do domu i Bi, cala szczesliwa, pojechala na spotkanie o czasie. ;) My z Kokusiem wyjezdzalismy zaraz po nich i pojechalismy na zdjecia do jednej ze szkol podstawowych w naszym miasteczku. Okazalo sie, ze dwoch chlopcow nie dotarlo, ale zdjecia poszly gladko.
Z siedmiu, tylko trzech chcialo indywidualne. Zawsze mnie to zastanawia, bo dla mnie to swietna pamiatka. Tym razem o malo nas to ominelo i byloby mi bardzo smutno. Ciesze sie, ze jednak sie udalo.
Niedziela zaczela sie wiec nieco wczesniej niz bym sobie zyczyla. Nie jakosc strasznie, bo do kosciola pojechalismy na 9:30, no ale w wolne dni czesto o tej porze jeszcze sie dobudzam lezac w lozku. ;) O dziwo dzieciaki wstaly bez wiekszych problemow i nawet bardzo nie marudzily, ze ciagne ich na msze. Wrocilismy szybko i Bi stwierdzila, ze moze sie cieszyc weekendem. Najwyrazniej poprzedni dzien to byla jakas czarna dziura w czasoprzestrzeni. :D Jak zwykle w niedziele, przyjechal na kawe moj tata. Caly czas powtarzal, ze chce wyjechac wczesniej zeby zdazyc na mecz Barca : Real Madryt, ale ostatecznie i tak pojechal o zwyklej porze. Tymczasem sprawdzalam cos w telefonie i wyskoczyla mi wiadomosc, ze w tym klubie nad jeziorem otworzyli jazde na lyzwach na stawie. Zaproponowalam Potworkom zeby pojechac po poludniu i Nik zgodzil sie, choc bez wiekszego entuzjazmu, ale Bi poczatkowo stwierdzila, ze jej sie nie chce. Po chwili jednak uznala, ze jednak pojedzie. I tak musielismy poczekac az pojedzie dziadek, ale staw jest oswietlony i mozna na nim jezdzic do 21, wiec nie bylo pozpiechu. Musze przyznac, ze sama bylam podekscytowana, bo nigdy jeszcze nie jezdzilam na lyzwach na naturalnym zbiorniku. W zeszlym roku zima byla tak lagodna, ze choc snieg troche popadal, to sztuczne lodowisko w tym klubie otworzyli na zawrotne 3 dni, bo potem przyszla odwilz, a staw w ogole nie zamarzl na tyle, zeby na nim bezpiecznie jezdzic. W tym roku, od niemal dwoch tygodni mielismy solidne mrozy przeplatane tylko pojedynczymi lekko cieplejszymi dniami, wiec lod na stawie osiagnal bezpieczna grubosc. Wiadomo jednak, ze tu wszystko zalezy od Matki Natury, wiec za pare dni jazda na lyzwach moze sie nagle skonczyc... Pojechalismy wiec i przy okazji przekonalam sie, ze zima praktycznie nigdy nie ma straznikow w budce. Smiesznie, bo na Fejsie ktos pytal czy trzeba byc czlonkiem klubu zeby jezdzic na lyzwach i odpisali ze mozna wykupic jednorazowe wejscie (a latem nad jezioro takiej opcji nie ma! :/), a tymczasem i tak nikt tego nie sprawdza! Przynajmniej nie musialam placic za Potworki. ;) Pogratulowalam sobie za to, ze w zeszlym roku kupilam im wlasne lyzwy. Klub ma wypozyczalnie, ale otwieraja ja tylko kiedy czynne jest tez narciarstwo biegowe. Do niego potrzebny jest jednak snieg, ktorego w tym roku nie mielismy narazie w odpowiedniej ilosci. Okazalo sie tez, ze Bi tradycyjnie narzekala ze boli ja noga, choc po powrocie faktycznie miala w tym miejscu obtarcie oraz babel. Nie wiem co ona ma za dziwne stopy, ze kazde lyzwy ja obcieraja... Za to Nik na poczatku mowil, ze lyzwy tylko troche go cisna i da rade jezdzic, ale po chwili usiadl i oznajmil, ze tak go bola palce, ze musi odpoczac. Upieral sie przy tym, ze jest ok i tylko chce chwile posiedziec, w koncu jednak udalo mi sie namowic go zeby je rozciagnac. Kupilam im bowiem takie, ktorym mozna powiekszyc rozmiar. Przy okazji odkrylam, ze kawaler zalozyl je... nie na ta noge! :D Kiedy je rozciagnelam (co okazalo sie naprawde proste) i przelozyl je na poprawna strone, stwierdzil, ze teraz jest taaak wygodnie. Ciekawe dlaczego? :D Jazda na lyzwach po stawie, okazala sie... lekko przerazajaca. :D Nie zebym bala sie, ze lod peknie, bo pracownicy skrupulatnie sprawdzaja jego grubosc i oznaczaja miejsca (szczegolnie w poblizu mostkow) gdzie nie jest on bezpieczny. Staw jest podluzny i w dalszej czesci ma wysepke. Oczyszczono jednak tylko frontowa polowe.
Wyglada jednak, ze to "czyszczenie" to tylko przetarcie powierzchni. Lod byl wiec mocno nierowny, szczegolnie przy brzegach, gdzie utkwily w nim listki oraz galazki, tworzac wglebienia. Co prawda jakas banda chlopakow grala w hokeja, a i inni ludzie smigali i im nie przeszkadzalo. Potworki po chwili tez ruszyly smialo i tylko ja mialam pietra. Balam sie glownie, ze jak plasne na lod, to z moimi gabarytami i brakiem masy miesniowej, moge juz nie wstac. :D Potworkom oczywiscie szybko znudzilo sie jezdzenie w kolko po oczyszczonej czesci. Sporo osob przejezdzalo dalej, na nieoczyszczona czesc i za wyspe. W koncu pojechali sami, bo ja stanowczo odmowilam. Po chwili jednak wrocili i zaczeli blagac zebym pojechala z nimi, bo tam tak fajnie. W koncu mnie namowili i rzeczywiscie bylo warto. Przy wyspie, z jakiegos powodu, lod byl gladziutki, choc przysypany warstewka sniegu.
Poniedzialek to szkola dla Potworkow i praca dla obojga rodzicow. Malzonek wyjechal nad ranem, a ja i dzieciaki wstalismy o nieco normalniejszej porze. Tego dnia mialo byc cieplej, 4-5 stopni na plusie, ale rano nadal byl przymrozek, wiec stanie na przystanku nie bylo zbyt fajne. Tym bardziej, ze autobus znow dojechal dopiero o 7:29. Dzieciarnia odjechala, a ja wrocilam zeby skonczyc sie szykowac do pracy. Niestety, przez to, ze oni pojechali pozniej, ja tez mialam mniej czasu i w pospiechu zapomnialam sobie zrobic kawy! Przypomnialam sobie o niej dopiero na poczcie, kiedy przy intensywnym sortowaniu zaschlo mi w gardle i nie mialam czym popic. Niestety, tutaj nie ma kawy dla pracownikow; kazdy musi sobie cos przyniesc na wlasna reke. Woda w baniaku jest, ale trzeba miec swoja butelke. :/ W kazdym razie, wszyscy opowiadali jak to po okresie swiatecznym bedzie luz, ale w poniedzialki to tego luzu nie uswiadczysz... Tylko weszlam do budynku i na widok ilosci paczek az w myslach przeklelam. Do tego pierdylion gazetek oraz magazynow. I znow poczta byla przemieszana. Nie dosc, ze miedzy listami pojawialy sie jakies przypadkowe z innej czesci trasy, to jeszcze calosc byla ulozona... od tylu. Troche czasu stracilam zanim polapalam sie o co chodzi... Managerka poczty wkurzona, choc jej sie nie dziwie, bo, jak pisalam ostatnio, jeden chlopak przywalil w skrzynke i poki co nie wraca, inny zlozyl wypowiedzenie i wlasciwie przestal przychodzic, a kolejny facet cos sobie zrobil w noge i niewiadomo kiedy wydobrzeje. Jakby tego bylo malo, nastepny najwyrazniej mial w tylku brak ludzi i wzial poniedzialek wolny, jak zwykle. W rezultacie, jedna trasa byla zupelnie nieobsadzona, a wszystkie mialy zatrzesienie listow oraz paczek. Niespodziewanie sciagnela wiec do roboty Roba, za ktorego pracuje ja, zeby z tej nieobsadzonej trasy rozwiozl chociaz paczki. Przyznaje, ze byl kochany i wzial tez czesc pakunkow z kilku innych tras, w tym mojej. Co do listow, slyszalam jak managerka mowi dwom innym chlopakom, zeby po zrobieniu wlasnych tras, wrocili i kazdy wzial polowe z tamtej. Wspolczuje kobiecie, ze musi tak kombinowac i im ze zmuszeni byli krazyc dwa razy... I cieszylam sie, ze nadal jestem na tyle nowa, ze nikt nie prosil mnie o rozwiezienie jeszcze poczty innego listonosza. :D Jedna firma z poczatku trasy wkurza mnie niemilosiernie, bo nie dosc, ze w sobote sa zamknieci, wiec zbiera im sie niemozliwa ilosc poczty, to jeszcze ostatnio ciagle maja jakies paczki. I to takie "rekreacyjne", nie ze jakies biurowe akcesoria, bo to bym jeszcze zrozumiala. Tym razem mialam dla nich skrzynke listow, skrzynke z mniejszymi paczkami oraz jedna, wielka pake. Budynek spory, wiec nie usmiechalo mi sie biegac do auta i spowrotem, a nie mialam jak wziac wszystkiego na raz. Przenosilam wiec po kawalku po jednej rzeczy, przeklinajac pracownikow owego biura. ;) A pozniej jeszcze naskoczyla na mnie sekretarka z drugiego, w tym samym budynku, czy "zamierzam" wziac ich "wychodzaca" poczte! A ja, kurna, nie mialam gdzie jej wcisnac i musialam najpierw oproznic skrzynki z poczty oraz paczek z drugiej firmy! :/ Pozniej poszlo juz w miare sprawnie, choc mialam pakunek dla kolejnej firmy, gdzie budynek okazal sie labiryntem korytarzykow i znalezienie ich drzwi chwile mi zajelo. Kolejna (wsciekli sie po prostu!) byla do jakiejs szkoly specjalnej, gdzie parking zostal kompletnie zablokowany przez szkolne busy i zamiast spokojnie przejechac, musialam nawracac na trzy razy. Co za balwany. :/ Wpienilam sie tez przy jednym z domow, bo juz ze dwa tygodnie temu ustawili kosz do koszykowki tak, ze podest stoi na ulicy! Maja podjazd, mogliby go ustawic pod garazem (gdzie zreszta byloby bezpieczniej dla ich dzieciakow), ale nie. W dodatku postawili go tak blisko skrzynki, ze aby wlozyc poczte, musialam ostatnio podjechac maksymalnie do kosza i potem wycofywac, bo nie udaloby mi sie wykrecic zeby go ominac. Dwa tygodnie wczesniej w ogole podjechalm dalej i wysiadlam zeby wrzucic listy, bo poza koszem, biegala tam dzieciarnia, a rodzice stali z boku i patrzyli, zamiast przytrzymac smarkaczy. W ten poniedzialek dodatkowo postawili wczesniej auto, wiec dostep do skrzynki w ogole byl ograniczony i musialabym znow zaparkowac dalej i wysiasc. Wkurzylam sie i po prostu ich dom ominelam. Wiem, jestem wredna, ale rodzice widzieli moje manewry, widzieli ze blokuja skrzynke i po prostu maja to w doopie. No to moga sie obejsc bez listow jeden dzien. :D Wiecej "przygod" na szczescie nie zaliczylam, przemarzlam tylko. Mialo byc w miare cieplawo i slonecznie. Tymczasem caly dzien sie chmurzylo, a do tego wial zimny wiatr, wiec przy grupowych skrzynkach na osiedlach domkow szeregowych oraz mieszkan, znow co chwila chuchalam na dlonie, probujac je rozgrzac... Dzieki temu ze Rob wzial kilka moich paczek, wyrobilam sie jednak calkiem przyzwoicie i do bazy wrocilam o 15:43. Zanim ogarnelam balagan, ktory przywiozlam spowrotem, zrobilo sie lekko po 16, ale i tak do domu dotarlam przed zmrokiem, co zawsze jest sukcesem. ;) Potworki oraz M. byli juz oczywiscie w domu. Dzieciaki zdazyly zjesc i grzecznie odrabialy lekcje. Potem wiadomo, troche snucia sie, az przyszla pora treningu. Bi ostatnio tak marudzi przed kazdym basenem, ze nie wiem czy za chwile ponownie nie zrezygnuje. A takie miala ambicje zeby dolaczyc do druzyny w high school... :/ Teraz cos przebakuje, ze moze zamiast plywania, wybierze skoki do wody. Chyba jej sie wydaje, ze przy skokach to juz nie ma zadnego wysilku. Tymczasem na bank w ramach rozgrzewki plywaja i w ogole, takie skoki to troche jak gimnastyka na trampolinie, to nie tak ze sobie wskoczysz do wody na dwie nogi. Widze, ze niestety panna nie ma zaciecia do sportow i podejrzewam, ze nawet jesli faktycznie dolaczy do druzyny w szkole sredniej, jak jej dadza porzadny wycisk, to szybko zrezygnuje. Tymczasem Starsza ostatnio cos wzdycha, ze ma tluszczyk na brzuchu, ale jednoczesnie sport to nie, a za to wiecznie wpierdziela slodkosci albo chipsy... I nie da jej sie przetlumaczyc, ze jak chce miec mniejszy brzuch i tylek, to zasada jest jedna: mniej niezdrowych przekasek, a wiecej sportu. Bi, jak to ona, tylko parska ze zloscia... Nawet jak nie ma nic co lubi, to znajdzie w czelusciach polek jakies zapomniane przekaski... Ale wracajac do poniedzialkowego wieczoru. Pomimo marudzenia corki, na basen pojechali, choc M. nie zostawal na silowni. Zawiozl tylko dzieciaki, po czym wrocil i wlasciwie zaraz poszedl spac. Pojechalam potem po nich, ale dotarlam na sama koncowke.
We wtorek pobudka jak kazdego szkolnego dnia, z tym, ze dla mnie z bloga mysla iz nie musze sie nigdzie rano ruszac. :) Termometr pokazal -2, wiec stwierdzilam ze nie ma co na przystanek wiezc Potworkow autem. Poszli na piechote i potem pozalowalam, bo znow wrocil wiatr i odczuwalna wyniosla prawie -10. Na szczescie autobus dojechal o 7:26, czyli w miare normalnie. Oni pojechali, a ja wrocilam do domu. Wstawilam jedno pranie, kolejne, rozladowalam zmywarke i ogolnie krecilam sie po chalupie, odhaczajac to, co pilne. Wstawilam tez gulasz na obiad i poszlam wziac prysznic. Tego wieczora Nik mial miec koszykowke, wiec wiedzialam, ze wrocimy po 21. Tak pozno nie lubie sie kapac, bo wlosy nie wysychaja mi przed pojsciem spac, a skoro i tak do wieczora siedzialam w chalupie, wiec stwierdzilam, ze czemu by z tego nie skorzystac. ;) Trzeba tez bylo doprowadzic do porzadku lazienki na gorze, szczegolnie dziecieca, bo mimo braku upalow, Oreo ostatnio wlazi spac do ich zlewu. W rezultacie caly zlew oraz blat oklejone sa czarnymi klakami... Wrocily dzieciaki, zdazyly zjesc i dojechal M. Wiekszosc wieczora mielismy juz relaksik, ale na 19:30 musialam jechac z Kokusiem na trening koszykowki.
Sroda... byla inna. ;) Jak napisalam wczesniej, umowiona bylam na odciski palcow... pod Bostonem. Przy dobrych wiatrach, czyli bez korkow, to minimum 2 godziny i 10 minut jazdy. :O A musialam tam byc o 10:30 rano, wiec wiedzialam ze trzeba wyjechac gdzies o 7:30. Przy okazji M. zaczal swoje wywody, ze w taka trase to samemu niebezpiecznie, bo co jak sie pogubie (mam nawigacje :D), a prowadzac nie bede miala mozliwosci sprawdzenia w telefonie gdzie, co i jak... Ostatecznie stwierdzil, ze jedzie ze mna. Postukalam sie w glowe i mowilam ze przeciez dam rade sama, ale przyznaje ze bardzo sie nie upieralam, bo wiadomo ze z kims zawsze razniej. ;) Pozniej jednak M. poszedl dalej i zaczal roztaczac scenariusz, ze co jesli pojedziemy oboje i zginiemy w wypadku? Co z dziecmi? Hmmm... zwykle to ja widze wszystko w czarnych kolorach. :D Tym razem odparlam trzezwo, ze na miejscu jest przeciez dziadek, wiec sie nimi zaopiekuje. Malzonek jednak zaproponowal, zeby moze zwolnic ich ze szkoly i pokazac im Boston. Przejezdzamy obok regularnie w drodze na jeden z ulubionych kempingow, ale samego miasta nigdy nie widzieli. My z M. bylismy jako zareczona para, ale z dziecmi nie. Ponownie bylam sceptyczna, bo rozwalac im grafik i powodowac zaleglosci, bo ja musze jechac na odciski? Niestety, Potworki (jak to gumowe ucha) uslyszaly ze moglyby opuscic szkole i uparly sie, ze chca zobaczyc Boston. Tak naprawde to chcieli opuscic dzien w szkole, bo choc samo miasto jest piekne, (moim zdaniem) duzo ladniejsze niz Nowy Jork, to przeciez nie uwierze ze interesuja ich zabytki i budynki. :D Ostatecznie jednak stwierdzilam, ze mozemy ich wziac. Niech sobie popatrza na miasto, a przy okazji moze zatrzymamy sie w jakims ciekawym miejscu. W srode rano musialam sie wiec zerwac wczesniej niz zwykle, bo do szykowania sie doszedl mi tez makijaz oraz zjedzenie sniadania. Za to udalo sie wyjechac o 7:25 (akurat podjechal autobus i spytalam Potworkow czy moze chca jednak do szkoly? :D), co jest niemalym sukcesem. ;) Droga minela w miare spokojnie, z kilkoma tylko lekkimi zatorami. Za to w jednym M. mial racje, bo nawigacja w aucie pokazywala jakas dziwna trase. Wczesniej patrzylam w google jak tam sie mniej wiecej jedzie, wiec kojarzylam ogolny zarys, tymczasem kazalo nam zjechac z autostrady na jakas mniejsza droge. Popatrzylam w telefonie, ze powinnismy jechac jak w morde strzelil jedna autostrada i dopiero w praktycznie samym Bostonie odbic w kolejna. Tak zrobilismy, ale nawigacje na wszelki wypadek zostawilismy wlaczona i co chwila irytujaco kazala nam brac zjazdy na jakies boczne drogi. No, ale jadac sama, pewnie jechalabym wedlug nawigacji, bo nie mialabym jak analizowac trasy w telefonie. Okazalo sie przy tym, ze mimo iz trase ustawilismy na "najszybsza", to ta w aucie pokazala nam przyjazd okolo 10:12, natomiast kiedy pojechalismy wedlug google, dotarlismy na miejsce o 9:43. Taka to bylaby najszybsza trasa. ;) Poniewaz zostala nam prawie godzina, wiec pojechalismy do najblizszego Dunkin' Donuts, bo oboje z M. bylismy bez porannej kawy, a i wszyscy mielismy ochote na jakiegos paczka w ramach drugiego sniadania. Bylo slonecznie, ale pizdzilo straszliwie, wiec panowala zimnica. A co Potworki przyjely z najwiekszym zaskoczeniem oraz zazdroscia, to w Bostonie oraz okolicach, wszedzie lezal snieg! :O U nas nie ma juz po nim sladu, a tam sie trzyma. Same odciski poszly szybko, choc poza bramka straznika znalezlismy dwa budynki, zaden nie oznaczony. Poszlam do pierwszego, a tam... zimno, ciemno i popekane linoleum. Szybko stamtad ucieklam i pomaszerowalam do nastepnego, ktory okazal sie wlasciwym. ;) Porobili mi odciski czterech palcow jednej reki, drugiej, kciukow, a na koniec jeszcze kazdego palca z osobna. :D Pozniej musialam jeszcze zeskanowac wskazujace w osobnym, malutkim skanerze, zeby potwierdzil, ze wszystko zgadza sie z odciskami ktore poszly do systemu. I cale szczescie, ze tu sie zgadzalo, bo potem babka, zeby wszystko zatwierdzic, musiala zeskanowac wlasne palce i skanerek za cholere nie chcial ich przyjac! :D Probowala chyba z 20 razy, az w koncu spytalam czy nie ma innej mozliwosci weryfikacji. No nie ma. :O Babka uspokoila, ze ta maszynka tak ma i w koncu zalapie. Po pierdylionie prob, faktycznie zalapala. :) No to teraz juz z mojej strony wszystko maja i musze czekac czy wysla mi date rozpoczecia pracy, czy sie do czegos przyczepia i albo beda chcieli dodatkowe informacje, albo zrezygnuja z mojej kandydatury. Kiedy juz odhaczylam glowny cel wyprawy, ruszylismy do centrum Bostonu. Niestety, wiatr byl tak lodowaty, a temperatury na minusie, ze nikt nie mial ochoty na wedrowke po miescie. Poniewaz jednak ciagnelismy Potworki taki kawal, stwierdzilismy, ze moze chociaz wejdziemy do oceanarium - New England Aquarium. Malzonek najpierw sie troche krzywil, bo ja i on juz w nim bylismy, ale dzieciaki az podskoczyly z radosci. Z nimi bylismy tylko raz w oceanarium w naszym Stanie, ale mieli wtedy chyba 3 i 4 latka, albo cos kolo tego. Bi twierdzi, ze ma jakies przeblyski, ale Nik, ze nic z tego nie pamieta. Mlodszy wrecz wykrzyknal, ze cieszy sie, iz zobaczy oceanarium teraz, kiedy zostana mu jakies wspomnienia. ;) Obawialam sie, ze moga byc troche za duzi, szczegolnie Bi, ale niepotrzebnie. Oboje mieli niesamowita frajde i napstrykali po kilkaset zdjec. ;) Najwieksza atrakcja bylo akwarium gdzie wsadzalo sie reke, a ciekawskie plaszczki podplywaly i mozna bylo poglaskac je po grzbiecie.
Najwieksza atrakcja jest jednak ogromne, kilkupietrowe akwarium znajdujace sie posrodku. Wokol niego sa okna i ciagnie sie rampa, po ktorej czlowiek idzie sobie, podziwiajac rafe, wiekie rybska oraz cale lawice mniejszych, a takze dwa ogromne zolwie morskie.
Na koniec oczywiscie obowiazkowa wizyta w sklepie z pamiatkami. Jak to w takim miejscu, ceny z kosmosu. Bi od razu chciala bluze lub koszulke, Nik wymyslal maskotki i zabawki. On to jednak nadal straszny dzieciak. ;) Ostatecznie kazde wyszlo z koszulka. Pozniej chcieli jeszcze "pozegnac" sie z plaszczkami i tu oboje zdolali... zamoczyc rekawy bluz! :O Przypominam, ze mielismy mroz oraz porywisty wiatr. Zaparkowalismy co prawda na parkingu pietrowym zaraz obok oceanarium, ale mimo wszystko to bylo jakies 200m biegu, zas potem trzeba bylo sie dostac na odpowiedni poziom, a parking nie jest ogrzewany. W ogole smialam sie, bo na poczatku Nik sie z nami wyklocal i kiedy wysiadalismy z auta, nie chcial brac swojej puchowej kamizelki. Jak tylko jednak odeszlismy od auta i powialo, to szybko sie zapinal i zakladal kaptur od bluzy na glowe! :D A teraz musieli przejsc z mokrymi rekawami...
Czwartek zaczelismy juz normalnie, czyli moglam pospac 25 minut dluzej. Nie zebym sie czula bardziej wyspana. ;) Termometr pokazal -8 stopni, wiec stwierdzilam, ze zabiore Potworki na przystanek samochodem. Zreszta, ponownie tylko jedna dziewczynka tam stala; reszta mlodziezy grzala dupki w autach. ;) Autobus dojechal o 7:26, wiec normalnie, dzieciarnia odjechala, a ja wrocilam do chalupy, cieszac sie ze nie musze nigdzie wychodzic. Poczatek ranka spedzilam na sniadaniu, a potem kawie. Pozniej zabralam sie za odkurzanie gory i... zdarzyla sie tragedia! Nooo, moze tragedia to za mocne slowo, bo nikt nie umarl, ale zrobilam glupote i konsekwencje moga sie okazac... kosztowne. Krotko mowiac, stracilam szklanke wody z Kokusiowego stolika nocnego i zalalam jego nowiutki komputer! :O Ku*wa... Normalnie sie poplakalam! Wydawalo mi sie, ze tej wody wcale tak duzo nie bylo, bo szklanka nie byla pelna, a czesc poleciala na stolik. Probowalam wlaczyc kompa, myslac, ze wiatraki moze przesusza wszystko w srodku. Okazalo sie, ze to najgorsze co moglam zrobic... Powinnam sie byla domyslic, ze prad i woda to zle polaczenie. Choc w sumie to komp po prostu ani drgnal, wiec nie wiem czy spowodowalam jakies zwarcie... W kazdym razie, zadzwonilam ryczac do M., ktory poradzil sie tego kolegi, ktory komuter skladal. Ten powiedzial zeby go przewrocic na bok zeby woda splynela i zostawic do wyschniecia, ale niestety, moje proby wlaczenia na bank spowodowaly jakies spiecia i mamy moze 1% szans, ze komp bedzie normalnie chodzil... :( Ja cie pierdzile... Zeby Nik mial go chociaz ze 2-3 lata, ale on dostal go niecaly miesiac wczesniej! Pol dnia przeplakalam, wyobrazajac sobie jak mu powiem, ze zepsulam jego sprzet. :( Z wielka niechecia, ale dokonczylam odkurzanie, co dalo mi mozliwosc lekkiego uspokojenia nerwow. Usiadlam pozniej z kolejna kawa i sprawdzilam maile. A tam... wiadomosc z potencjalnej pracy, ze sprawdzili moje odciski oraz kwestionariusz, ktory wypelnilam jeszcze przed Swietami i ze wszystko jest zatwierdzone. I ze ktos sie ze mna skontaktuje, zeby powiedziec mi co dalej. Czyli prosze, jak chca, to potrafia wszystko zalatwic w jeden dzien! :O Oczywiscie wiadomosc humor wybitnie mi poprawila, choc nadal gryzlo mnie sumienie z powodu kompa Nika... Po jakims czasie zadzwonila ta sama babka, ktora dzwonila do mnie z poczatkowa oferta pracy, zeby mi pogratulowac i powiedziec ze mam zaczac (dopiero) 10 lutego. :O Oni zatrudniaja ludzi zgodnie z okresem wyplat, ktory maja co 2 tygodnie. Cos tam mamrotala bardziej sama do siebie, ze 27 to juz za pozno, wiec nastepna dala wypada wlasnie 10 lutego. Odpowiedzialam ze wlasciwie ten 27 tez moze byc, ale ona sie na to zdziwila, ze to za malo czasu zeby zlozyc 2-tygodniowe wypowiedzenie u obecnego pracodawcy. Nie mialam ochoty tlumaczyc jej, ze obecnie jestem na poczcie, gdzie pracuje wlasciwie dorywczo, wiec stwierdzilam, ze no tak, w takim razie 10 luty. ;) W ten sposob chyba musze przestac pisac o tej robocie jako "potencjalnej", a zmienic na "nowa". :) Niestety, oni maja taki dziwny sposob operowania, ze w sumie nadal wiem, ze nic nie wiem. Babka powiedziala tylko, ze szkolenie dla nowych pracownikow jest wirtualne, wiec pierwsze dwa dni bede najwyrazniej pracowac z domu. Pozniej nie mam jednak pojecia gdzie sie udac. Firma ma kilka lokalizacji i wiem, w ktorym mam pracowac miescie, ale kiedy spytalam wujka googla, pokazal mi dwa miejsca. Nadal nie wiem wiec nawet gdzie bedzie moje biuro, choc mam nadzieje, ze w ciagu nastepnych trzech tygodni dostane wiecej informacji. :D I niestety, w miedzyczasie bede musiala znow zasuwac do Bostonu, bo firmowa przepustke musze odebrac osobiscie tam. :O W koncu zaczela dochodzic godzina 15, czyli czas przyjazdu Potworkow. Oczywiscie Nik, jak to moj slodziak, najpierw zrobil smutn mine, ale potem sam zaczal mnie pocieszac (bo znow sie poplakalam), ze nic sie nie stalo, ze to tez jego wina bo zostawil szklanke z woda, itd. To dziecko ma naprawde niesamowity charakter... Niedlugo potem przyjechal M., odkrecil boczne oraz dolny panel od komputera i postawilismy go w naszej sypialni, gdzie u gory jest zawsze najcieplej. Pozostalo dac mu kilka dni na porzadne wyschniecie i dopiero potem mozna bedzie ocenic zniszczenia. :( Na poprawe humoru, dostalam maila od trenera z druzyny plywackiej, ze zepsul sie bojler i wymieniaja go na nowy, ale na basenie jest za zimno zeby plywac, wiec odwoluja trening. Potworki oczywiscie przeszczesliwe. Nie dosc, ze zyskali caly wieczor na lekcje (a przez wyprawe do Bostonu mieli je podwojne), to jeszcze puscili sobie film, skoro bylo wiecej czasu. Ktos by pomyslal, ze mielismy weekend. ;) Oni ogladali ktoras z czesci Avengers'ow, a ja potuptalam do piwnicy, zeby pakowac ich ciuchy narciarskie, bo kolejnego dnia znow mial byc wypad na stok. A wczesniej Bi, ktora miala niewiele zadane, znow zabrala sie za pieczenie ciasteczek. Tym razem wybrala takie o pociesznej nazwie snickerdoodle, ktora nie ma tlumaczenia na jezyk polski. ;)
W kazdym razie, to sa z grubsza normalne ciasteczka, ale obtoczone w cynamonie. Wiele osob tutaj je uwielbia. Mnie smakowaly, ale bez szalu. ;)
Piateczek to ponownie normalna, szkolna pobudka, choc tym razem nie bylo snucia sie bez celu. Jak tylko wszyscy byli w miare gotowi, szybko zapakowalismy narty oraz plecaki narciarskie Potworkow i pojechalismy do szkoly. Tam lekkie zdziwienie, bo zwykle ktos stoi przy drzwiach i pomaga, lub chociaz trzyma je otwarte. Zwykle jest to ta nauczycielka, ktora opiekuje sie cala grupa. Tym razem nie bylo nikogo, wiec co chwila drzwi sie zamykaly, a na dzwonek nikt nie reagowal. Dobrze, ze dzieciaki wchodzily i wychodzily, wiec nawzajem sie wpuszczaly, ale jesli pozniej zdarzyla sie dluzsza przerwa miedzy podjezdzajacymi autami, to wspolczuje, bo nie wiem czy ktos w srodku uslyszy dzwonek. Dopiero poznym rankiem zagadka zostala rozwiazana, kiedy rodzice dostali maila, ze owa nauczycielka byla tego dnia nieobecna i kto inny przejmuje opieke na to popoludnie. Najwyrazniej kobieta odwolala w ostatniej chwili i znalezli zastepstwo, ale nikt nie pamietal, ze dzieciaki musza jeszcze rano odstawic sprzet. W kazdym razie Potworkom sie udalo, bo akurat ktos wychodzil, a potem musialam stanac w ogonku aut, zeby odstawic ich juz przed wejscie do szkoly. Oni pomaszerowali, a ja podjechalam do biblioteki oddac ksiazke i filmy, ktore lezaly na stole juz chyba ponad tydzien, a potem wrocilam do domu. Przewietrzylam, zjadlam sniadanie, wypilam kawe i popedzilam z kolei na tygodniowe zakupy. Po powrocie wszystko rozpakowac i mialam chwile na relaks zanim musialam popakowac wlasne narciarskie pierdolki. Potem jeszcze zjesc jakis obiad, zeby szusowania nie zaczynac na glodniaka i mozna sie bylo zbierac. Na stok dojechalam jak zwykle chwile przed autobusem, przyjechala dzieciarnia, a kiedy wszyscy sie przebrali i wybiegli radosnie na snieg, ja rowniez sie przebralam i poszlam zazyc nieco sportu. ;)
Do przeczytania!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz