Powrot do normalnosci - zwariowanej codziennosci ;)

Zeszly piatek byl ponury, deszczowy i chlodny, ale dzien rozswietlila mi troche wizyta kolezanki z dzieciakami. Kolezanka - nauczycielka, wiec rowniez miala caly tydzien wolny i mogla wpasc w srodku dnia, kiedy maz nie grozil napadem zlosci na szalejace dzieciaki. Ja bowiem krepuje sie zwracac uwage obcym dzieciom, a wrzeszczec na nie to juz w ogole, ale M. nie ma takich oporow. ;) Zawsze podczas wizyt kolezanek, niepokoje sie wiec czy mlodziez nie bedzie zbytnio rozrabiac i czy moj maz sie na nich nie wydrze... Tym razem "problem" malzonka mialam z glowy bowiem byl w pracy, wstydu narobila mi za to Bi. :/ Starsza dogaduje sie fajnie z corka mojej drugiej bliskiej kolezanki. Sa w podobnym wieku (E. w styczniu skonczyla 9 lat), chodza razem na religie, maja wiec wspolne tematy. Lubi rowniez zabawiac 2.5-letnia siostre E. i nie ma problemu, ze to maly huragan, za ktorym po prostu trzeba biegac i pilnowac zeby z czegos nie spadla. A moze o to chodzi. Zajecie nie wymagajace zbytniego intelektualnego wysilku. ;) Kolezanka, ktora przyjechala do mnie w piatek, ma jednak synka z rocznika Kokusia (i chlopaki swietnie sie bawili, bo obaj maja swira na punkcie pistoletow NERF) oraz coreczke - 5-latke. I niestety, Bi juz z gory stwierdzila, ze ona K. nie lubi, bo jest dziwna. Jak na moje oko, to jest to zupelnie zwyczajne dziecko, pechowo jednak nie jest w zblizonym wieku do Bi, a z kolei jest juz na tyle duza, ze ma swoje zdanie co do zabaw. Ewidentnie Bi to nie pasuje i zanim jeszcze przyjechali, Starsza oznajmila, ze nie wpusci jej do pokoju. Pieknie... Mimo mojej umoralniajacej pogadanki, przez wieksza czesc wizyty, Bi zachowywala sie wrecz skandalicznie. Chodzila za chlopakami zeby nie musiec sie bawic z K., przewracala oczami kiedy prosilam, zeby znalazla jej jakas zabawke albo dala przekaske. Raz wrecz na bezczelnego odpyskowala, ze dlaczego ona musi to robic?! A prosilam ja o to, zeby poniekad wymusic na niej choc chwilowe zajecie sie mala kolezanka... :/ Oczywiscie wszystko to otwarcie przy mojej kumpeli... Alez bylo mi wstyd... A K. przychodzila do nas - doroslych, zalac sie, ze nie ma sie z kim bawic... W koncu, kiedy Bi przyszla i spytala kiedy goscie pojada, zaznaczajac co prawda, ze ona nie chce zeby jechali (to po cholere pyta?!), nie wytrzymalam i rozdarlam sie, ze jest bezczelna, nieuprzejma i ze ma isc do pokoju i z niego nie wychodzic! Panna poszla z placzem, ale okazuje sie, ze czasem potrzebuje ostrej zje*ki, bowiem potem naaagle zaczela sie w koncu bawic z K.! Zaplotla dziecku bransoletke, znalazla lalki, itd. Dopiero po wyjezdzie gosci wytlumaczyla, ze pytala kiedy pojada, bo chciala wiedziec czy ma wystarczajaco czasu na zaplecenie tej bransoletki. Hmmm... Nie wiem czy to prawda i nieslusznie ja okrzyczalam, czy tylko sie tlumaczyla, ale fakt, ze po ochrzanie jakos "magicznie" znalazla zabawy dla malej... W kazdym razie, jak widac, wizyta wielkim sukcesem nie byla, przynajmniej z "dziewczecej" strony. Dobrze, ze chociaz Nik z kolega sie dobrze bawili...

W piatek wieczorem nagle chwycily mnie zawroty glowy. No, moze nie nagle, bo juz kilka dni czulam lekkie "bujanie" przy potrzasnieciu glowa czy innych, gwaltowniejszych ruchach. Ale teraz jak mnie dopadlo, to az zbieralo na wymioty. I to jak nagle! Czytalam Kokusiowi i czulam jak mi burczy w brzuchu. Juz przelatywalo mi przez glowe, co zjem jak skoncze, a tu przy czytaniu Bi, jak zaczela mi sie ksiazka kolysac, to odeszla mi ochota na jakiekolwiek jedzenie. :/ Nie bylam nawet w stanie wypuscic psa, bo nie czulam sie na silach wyczekiwac potem kiedy wroci... Stwierdzilam, ze najwyzej M. wypusci ja o 4 nad ranem. ;)

Myslalam, ze moze przejdzie mi jak sie przespie, ale niestety, w sobote wstalam w niewiele lepszym stanie. Nadal mialam zawroty, ledwie bylam w stanie przygotowac dzieciakom sniadanie, a do tego bylo mi potwornie zimno (ale nie mialam goraczki) i czulam sie oslabiona. Nie dalam rady nic przelknac, bo kazdy ruch szczeka powodowal nawrot nudnosci. Jakby malo bylo wszystkiego, gonilo mnie na kibelek. No cuda na kiju! Pechowo, akurat na ten dzien umowiona bylam z kumpela w sklepie z sukienkami komunijnymi. Chcialam juz zadzwonic i powiedziec, ze nie przyjade, ale zmusilam sie, zeby poczekac. Mialam juz bowiem podobne napady zawrotow wczesniej i przechodzily po paru godzinach. Tu co prawda zaniepokoilo mnie, ze nie przeszlo mi po nocy, ale usiadlam na kanapie z zamknietymi oczami i postanowilam zobaczyc co bedzie. I faktycznie, pomalu, pomalutku zaczelo mi sie robic lepiej. Kiedy w poludnie wychodzilam z domu, zawroty czulam juz tylko przy gwaltowniejszych obrotach glowa, czy tez calym cialem. Uch... Nikomu nie zycze...

Niestety, wypad po sukienki okazal sie niewypalem. Poniewaz uroczystosc Pierwszej Komunii obchodzona jest tutaj chyba wylacznie przez katolikow, ktorzy sa tylko malutka czescia spoleczenstwa, nie ma tu tak rozwinietego przemyslu komunijnego, nawet w okolicy gdzie roi sie od Polakow. Szczerze mowiac, sama z siebie zamawialabym pewnie kiecke dla Bi przez internet, ale kolezanka miala skads namiary na polski sklep sprzedajacy sukienki komunijne. Pojechalysmy wiec i... porazka. Sklep okazal sie z sukniami, ale... slubnymi. :D Mieli co prawda kilka sukienek, ale wiecej juz bylo malutkich, dla dziewczynek majacych sypac kwiatki podczas slubu. Takich w rozmiarach "komunijnych" byla garstka i w dodatku kazdy fason w pojedynczym rozmiarze. Wlascicielka przyznala, ze to takie "jednorazowki", bo niewielu ma na nie klientow. Z tej garstki, tylko jedna sukienka w miare spodobala sie i mnie i kolezance. Oczywiscie byla tylko pojedyncza, a ze Bi na jej widok wykrzyknela, ze jest okropna, to trafila sie mojej kumpeli, ktorej cora jest mniej wybredna. ;) W koncu wybralysmy inna, ktora od biedy by uszla, ale ze nie jestem do niej na 100% przekonana, to poki co wzielam numer do wlascicielki wraz z cena za sukienke oraz poprawki (krawcowa musialaby doszyc rekawki oraz ozdobny paseczek, bo sukienka jest tak prosta, ze az nudna ;P) i jeszcze sie namyslam.

To ta jedna, ktora "jakos" wygladala. Jak widac, bez szalu...

 

Zamowilam 4 sukienki z internetu, ktore wizualnie (przynajmniej na zdjeciach) bardziej mi sie podobaja i jak przyjda, to Bi przymierzy je i bedziemy sie zastanawiac. Nie wspomne juz, ze te zamowione sa prawie o polowe tansze niz ta ze sklepu i to bez ceny poprawek. :O Zreszta, do Komunii pozostalo juz tylko troche ponad miesiac, wiec zabralam sie ostro za zakupy. Jednym rzutem, wraz z sukienkami, zamowilam Kokusiowi dwa garnitury (bo nie mam pojecia jak beda lezec, ani jaki rozmiar) oraz biala koszule, a dla obojga buty do komunijnych strojow. Jak przyjda, beda przymierzac. ;) To na szczescie z nieocenionego Amazona, wiec bedzie mnie po prostu czekac kupa oddawania. :D

W sobote po poludniu pojechalismy pozegnac dziadka. Moj tata w koncu, w niedziele, polecial do Polski. Nie bez lekkiej nerwowki oczywiscie. ;) Tata jest po dwoch dawkach szczepionki, wiec wyslal (za moim posrednictwem) pytanie do lini lotniczych (KLM, a niech maja antyreklame :/) czy nadal potrzebuje testy. W odpowiedzi dostal automatyczna wiadomosc, w ktorej o szczepieniach nie bylo nic, za to miala liste wymaganych testow oraz ich rodzajow i opcji (czasem jeden, czasem dwa, czasem odstep 72 godzin, czasem 48, czasem 4 przed wylotem). Wykaz byl tak zagmatwany, ze nawet ja sie pogubilam. W koncu tata pojechal na "normalny" test w sobote, a potem jeszcze zrobil "szybki" w niedziele, dwie godziny przed wyjazdem na lotnisko. Oba wyszly negatywne. I wyobrazcie sobie, ze kobita na odprawie niemal nie wpuscila go do samolotu, bo popatrzyla na wyniki i stwierdzila, ze to nie takie testy! :O Na stwierdzenie taty, ze jest po dwoch dawkach szczepionki, wzruszyla ramionami i oznajmila, ze to dobrze, ale ona musi miec wyniki odpowiednich testow. W koncu zawolala managera, ktory spojrzawszy na wyniki, uznal, ze "szybki" test zrobiony tego samego dnia, ujdzie. Potem jeszcze doszly pytania o wizy powrotne, itd., ale tu mysle, ze tata sie po prostu nie dogadal, bo slabo mowi po angielsku, a jest obywatelem Stanow oraz Polski, wiec ani w jedna, ani w druga strone, wizy mu niepotrzebne. ;) Dla odmiany, ani w Amsterdamie, ani w Gdansku juz go specjalnie nie "trzepali" i przeszedl kontrole bez problemow. Nie mial tez kwarantanny. Czyli trzeba sie tylko wydostac z Hameryki, a potem juz jakos idzie... :D Ciekawe jak bedzie z lotem powrotnym... W kazdym razie skutecznie zniechecilo mnie to do lotu do Polski, bo u nas wszystkie ceregiele bylyby oczywiscie x4. Ja pierdziele. :/

W niedziele nastapil tez powrot zajec tenisa. I tu Bi zebrala kolejny opieprz, bo panna umyslila sobie, ze juz go nie lubi i nie chce chodzic. Tyle, ze kiedy przyszedl czas zapisania Potworkow (jeszcze w czasie poprzedniej sesji) oboje zakrzykneli, ze chca. Zapisalam i co? I sie Starszej odmienilo!!! A "odmiane" Bi manifestuje wrzaskiem, tupaniem nogami, lzami wscieklosci w oczach i zapieraniem sie, ze nie pojdzie i koniec i ze ona wcale nie mowila, ze chce! :O Mialam ochote ja udusic, a ze swiezo w pamieci mialam jej piatkowe zachowanie przy mojej kolezance, to ku*wica niezle mnie zlapala. Dawno juz nie wydarlam sie na zadne z dzieci tak, ze potem bolalo mnie gardlo. ;) Nawet Nik przyszedl pozniej i powiedzial, ze uszy go bola, choc nawrzeszczalam na siostre, a nie na niego. No, ale sie nalezalo i pannica pojechala juz na tenisa potulna jak owieczka. :D

Ciesze sie, ze chociaz Nik wykazuje entuzjazm co do machania rakieta ;)

 

Co prawda rzucala mi z daleka znudzone i niezadowolone spojrzenia, ale ze byla na drugim koncu kortow, nie mialam za bardzo jak ustawic jej do pionu. ;)

Na szczescie, poza rzucanymi mi, znudzonymi spojrzeniami oraz marudzeniem "po" ze bylo nudno, Starsza wykonywala cwiczenia bez szemrania...

 

A pojechalismy tam na rowerach, przy okazji robiac sobie przyjemna, wiosenna przejazdzke. Co prawda potem jezdzilam z nudow przez godzine w kolko po parkingu, bo nie bylo nawet laweczek zeby usiasc, ale coz, cos za cos. :D

Poniedzialek... Poniedzialek byl wielkim dniem, bowiem po niemal idealnie 13 miesiacach pracy glownie zdalnej, wrocilam na pelen etat do pracy... Nie powiem zebym byla szczesliwa, wrecz przeciwnie, ale co robic. ;) Na szczescie u mnie w pracy nikt specjalnie nie patrzy na godziny w biurze, wiec pojechalam spokojnie na 10, po czym okazalo sie, ze zapomnialam kabla do laptoka, ktory padl mi o 13:40. Pojechalam do domu i napisalam maila, ze reszte dnia bede pracowac zdalnie. Niespodziewanie mialam wiec nieco krotszy dzien na wdrozenie sie. ;) Po moim powrocie pies prawie oszalal ze szczescia, wiec wzielam ja na spacer. Przydalo sie przepisanie Potworkow na szkolny autobus, inaczej nie byloby czasu. ;) A autobus przyjechal niemozliwie pozno! Lekcie koncza sie o 15:15, a dzieciaki przyjechaly prawie o 16:10! Az napisalam do sasiadki z pytaniem czy jej dziewczyny juz dojechaly, bo pomyslalam, ze moze zaszla gdzies pomylka i dzieciaki wysiadly na zlym przystanku, albo wsiadly w nie ten autobus... Okazalo sie jednak, ze to po prostu powolny kierowca... :/ W ten sposob dzieciaki mialy tylko 20 minut na zjedzenie obiadu, zanim musielismy jechac na religie. Nawet jednak tam nie bylo mi dane jak zwykle posiedziec i poplotkowac z kolezankami. Musialam podjechac do Polakowa na szybkie zakupy, a bedac juz w tym miescie, podjechalam jeszcze do taty zeby wyjac mu poczte. Taki to intensywny pierwszy dzien "normalnosci". :D

Hmm... Okreslilam poniedzialek jako "intensywny" i teraz zabraklo mi epitetu na wtorek. :D Tym razem zostalam w pracy juz dluzej. Zabralam grzecznie kabel, wiec nie bylo wymowki. ;) Po raz pierwszy mielismy meeting gdzie wiekszosc z nas byla na miejscu, w sali konferencyjnej, a dwie osoby probowaly sie polaczyc zdalnie. Za cholere nie chcialo to dzialac jak trzeba. W koncu jeden z kolegow musial polaczyc sie z pozostala dwojka ze swojej komorki, ale przez to ledwie bylo ich slychac. Jedna z "brakujacych" osob byl moj szef, ktory pojawil sie w pracy w poniedzialek, ale we wtorek dal znac, ze zle sie czuje, nie chce nikogo zarazic i go nie bedzie. Hmmm, podejrzewam, ze juz w poniedzialek zarazal, ale ok... W kazdym razie, wiecie, jak kota nie ma to myszy grasuja. Wszyscy po kolei zaczeli sie ulatniac do domu sporo szybciej, wspominajac uczciwie, ze nieprzyzwyczajeni sa do pelnoetatowej pracy na miejscu i czuja sie zwyczajnie zmeczeni. Jak wszyscy to wszyscy, wiec i ja zwinelam sie o 15. ;) Dzieki temu zdazylam wrocic do domu sporo przed Potworkami (choc zapomnialam juz jakie korki tamuja ruch przez nasze miasteczko; trzeba wrocic na dawna, nieco okrezna, ale "ruszajaca sie" trase) i ogarnac nieco domowe burdello. Pozostala czesc popoludnia miala byc bowiem szalona! ;) Tego dnia ruszylo ponownie karate, a dodatkowo stalo sie to, czego sie obawialam - trenerki druzyny pilki noznej Bi, wyznaczyly wlasnie ten dzien na trening! :O Na szczescie pilka jest na 17, a karate na 18, a oba miejsca oddalone sa od siebie zaledwie o jakies 5 minut jazdy, wiec da sie to w miare ogarnac. Oznacza to jednak wyrywanie Starszej z treningu o 10 minut wczesniej, a potem jej przebieranie sie w stroj do karate w aucie. No trudno, sztuki walk trwaja tylko miesiac, wiec jakos te 5 szalonych wtorkow wytrzymamy. Akurat tego dnia mialam male utrudnienie, bo musialam wziac ze soba tez Kokusia. Jak M. najbardziej potrzebuje, malo kiedy moge na niego liczyc. :/ Tym razem spytalam czy nie przywiozlby Mlodszego na 18 na karate, zeby nie musial kwitnac ze mna godzine na boisku kiedy Bi ma trening. Myslalam, ze nie bedzie problemu, w koncu to tylko 10 minut od domu. No i sie przeliczylam. Moj maz wyskoczyl z pretensja, ze jak zwykle wymyslam kiedy on chcial isc na silownie! Hmmm... Po pierwsze, nie wiedzialam, ze tego dnia planowal silownie, bo wczesniej narzekal, ze jest zmeczony i boli go glowa... Po drugie, silownia nie zajac, a w przeciwienstwie do treningu pilki Bi, M. moze isc na nia codziennie. A po trzecie, co do cholery jest wazniejsze: jego "pakowanie", czy to, zeby Nik niepotrzebnie nie musial sie ciagnac ze mna?! Odpowiedz, mysle, ze znacie. :( Niestety, ale M. traktuje to jako "kare" dla mnie. On nadal uwaza, ze ja sobie te wszystkie zajecia Potworkow wymyslam dla wlasnej przyjemnosci i satysfakcji i zachowuje sie na zasadzie: chcialas - masz. :/ Zreszta, jak tak slucham pretensji i awantur Bi, zastanawiam sie, czy nie ma przypadkiem odrobiny racji... ;)

W kazdym razie Nik pojechal na trening Bi i wcale sobie nie krzywdowal. Ganial z grupa mlodszych dzieci i kompletnie nie przeszkadzalo mu, ze to 4-5-latki. Cale szczescie, ze posluchal i nie zalozyl od razu stroju na karate, bo wyobrazam sobie jak by on wygladal po godzinie turlania na trawie. Starsza za to nie byla zadowolona, ze wyrwalam ja z treningu 10 minut wczesniej, ale coz. Sama twierdzi, ze pilka i karate to jej dwa ulubione sporty i z zadnego nie chce rezygnowac. ;)

Bi na obronie :)

 

Nikowi zas wlaczyla sie maruda, bowiem przez chwile wygladalo, ze jego druzyna pilkarska moze nie ruszyc tej wiosny w ogole. Treningi mialy sie bowiem zaczac w tym tygodniu, a w weekend sa juz pierwsze mecze, tymczasem w poniedzialek dostalam maila, ze trenerowi (to sa wolontariusze, zazwyczaj rodzic ktoregos z dzieci) zmienily sie plany i musial sie wycofac. Ups... A kiedy Nik zobaczyl, ze Bi zaczela juz oficjalnie trenowac, dostala tez koszulke druzyny w przygotowaniu do meczow, to niestety strzelil focha, zupelnie jakby to byla wina moja lub M. Na szczescie tego samego wieczora odezwal sie nowy trener. Znalezli jakiegos chetnego chlopaczka z III klasy high school. Zobaczymy co to bedzie z niego za "trener". ;) Najwazniejsze jednak, ze Nik bedzie jednak gral, bo inaczej by sie dzieciak chyba zaplakal. :D

Popedzilismy na karate i jakims cudem spoznilismy sie tylko kilka minut. Przeprosilam trenera i wytlumaczylam, ze Bi ma wczesniej inny trening. Na szczescie karate jest dwa razy w tygodniu, wiec w czwartki beda chodzili normalnie.

W grupie prawie wszystkie te same dzieciaki co w poprzedniej sesji, wiec Potworki czuja sie jak ze starymi przyjaciolmi ;)

 

A wtorki ochrzcilysmy z Bi pieszczotliwie jako "crazy Tuesdays". ;) Co ciekawe, ja wieczorem bylam wyrabana niczym kon po westernie, zas Bi twierdzila, ze wcale nie czuje sie zmeczona i nie moglam zagonic jej do lozka az do 22:30. Ale za to w srode rano spala prawie do 8, co jak na nia jest dosc niecodzienne, wiec musiala byc jednak padnieta, tylko sie nie przyznawala. ;)

Sroda w pracy byla ciezka, w sensie, ze robic sie nie chcialo. Zmeczenie materialu coraz wieksze... :D Zreszta, wszyscy narzekaja, ze ciezko caly dzien byc w robocie, ze wczesniej tyle sie dawalo zrobic w domu w tzw. miedzyczasie. No i mozna bylo wyjsc, przejsc sie kilka minut po ogrodzie, dac oczom odpoczac od ekranow i sztucznego swiatla... Teraz doopa. ;) A po pracy z dzieciakami na plywanie.

Znalazlam dobry punkt zdjeciowy na basenie ;)

 

Wyjatkowo nikt nie marudzil, chociaz po poludniu przeszla burza, padalo i temperatura zaczela gwaltownie spadac, wiec Bi cos tam napomknela, czy moze zostaniemy w domu. Taaa, na pewno... :D

Nie wiem co bedzie z plywaniem Bi, bowiem jej przyjaciolka od nastepnego tygodnia rezygnuje ;)

 

Z to po basenie, Nik przeszedl samego siebie. Poszlismy sie przebrac i Bi wyjatkowo poszla z nami, bo zwykle szla sama do damskiej przebieralni, a ja pomagam przebrac sie Kokusiowi w malym kantorku przy basenie. Towarzystwo siostry nie spodobalo sie Mlodemu. Siedzial z buzia wykrzywiona zloscia, trzepal ubraniami z wsciekloscia, bo wiadomo, na wilgotna skore ciezko je zalozyc. W koncu, ubrany, podszedl do drzwi i zaczal je otwierac, nie zwazajac, ze Bi nadal siedzi polnaga. Przyskoczylam szybko, przekrecilam ponownie zamek, syczac na Nika, ze dlaczego to robi, skoro siostra sie nadal przebiera?! Mlody wrzasnal mi prosto w twarz "Do you think I even care?!". Nie wytrzymalam i plasnelam go reka po glowie. No nie jestem z tego dumna, ale serio, nazbieralo mu sie. Tak naprawde to zbieralo sie juz od przynajmniej tygodnia albo i dluzej. Nie wiem co w niego ostatnio wstapilo, ale o wszystko jest foch, obraza majestatu (bo czesto tylko patrzy spode lba i nawet nie raczy powiedziec o co mu chodzi; domyslaj sie matka!) i wlasnie wrzask "I don't care!". Moglabym pomyslec, ze jest przemeczony, ale przeciez teraz mieli ponad 2 tygodnie przerwy od prawie wszystkich aktywnosci, a zeszly tydzien to byly ferie wiosenne. Ciezki przypadek... ;)

Czwartkowy poranek przywital nas zaledwie dwoma stopniami i padajacym... sniegiem! :O Szok po prostu, tym bardziej, ze to takie jednorazowe, krotkie ochlodzenie. Juz w piatek mialo byc 16 stopni, a w sobote 20. ;) Czwartek to rowniez kolejne zajecia z karate dla Potworkow. Dobrze, ze chociaz tu oboje jada bez pretensji i fochow. No i w czwartki nikt nie ma zajec przed, wiec mozemy sie na spokojnie wyszykowac sie i dojechac. :)

Tym razem sensei stal odwrocony przodem do drzwi, wiec nie dalo sie zrobic zdjecia inaczej niz tak... :D

Piatek, zgodnie z zapowiedziami, byl duzo cieplejszy i sloneczny. To dzien pierwszego treningu pilki Kokusia. Szkoda, ze pozno, dopiero o 18:15. Ale o piatku to juz nastepnym razem. ;)  Jutro pierwsze mecze. Dobrze, ze chociaz Polska Szkola jeszcze nie ruszyla, ale od kolejnego weekendu bedzie juz dylemat: mecz czy jezyk polski? :) A w niedziele tenis. Aaaaa!!! Zapowiadany jest deszcz, moze odwolaja. Bi by sie ucieszyla i ja chyba tez. :D

Trzymajcie sie!