Marcowe oczekiwanie

Dziekuje Wam dziewczyny za tak liczny odzew pod poprzednim postem! Wiedzialam, ze zawsze mozna na Was liczyc kiedy czlowiek potrzebuje poglaskania po glowce. ;)
Tak przy okazji, to wcale nie mialam zamiaru dawkowac napiecia. :D Wiadomosc wrzucilam na sam koniec, poniewaz wiedzialam, ze gdyby zdjecie testu znalazlo sie pierwsze na wokandzie, zaraz zlecialaby sie rzesza ciekawskich. A tak, wiadomosc jest tylko dla wiernych czytelniczek, ktore wchodza nawet pomimo nie zwaiastujacego sensacji tytulu i ktore przebrna przez tasiemca. ;)

Co u nas?
Ja obecnie cala jestem czekaniem. Do wizyty zostalo jeszcze 1.5 tygodnia, tymczasem nie moge sie na niczym skupic. Nic mnie nie bawi, malo co cieszy. Caly czas wsluchuje sie w swoj organizm, a ten, jak na zlosc, nie wysyla mi zbyt pomyslnych sygnalow. Wrozba z cycek (Brytusia, po prostu padlam ze smiechu na te okreslenie! :D) nadal bez zmian. Lewa pobolewa, ale mam wrazenie, ze z kazdym dniem coraz mniej. Prawa zaboli jak nacisne tu i owdzie, ale szczerze, to chyba kazda piers, nawet nie-ciazowa, zaboli jak sie ja dobrze pomietosi. :/
Nie odrzuca mnie od kawy, nie mam nudnosci. Wrecz przeciwnie, jestem wsciekle glodna (moze to tez jakis objaw?). Szczegolnie rano musze co dwie godziny cos przekasic, bo tak mi w brzuchu bulgota i ssie, ze szok. Po poludniu jednak uczucie wilczego glodu z grubsza zanika.
Nie jestem tez senna, a pamietam, ze w ciazy z Bi usypialam jak tylko usiadlam przy biurku w pracy, a po powrocie do domu musialam zaliczyc obowiazkowa drzemke, zeby jakos funkcjonowac do konca dnia. Z Nikiem na samym poczatku tez po pracy ucinalam komara, chociaz wtedy bralam to za niedospanie spowodowane nocnym wstawaniem do Bi. Teraz wieczorami mam tyle samo energii co zawsze (czyli, nie oszukujmy sie, niewiele), tyle ze z trudem dociagam do 23, gdzie wczesniej potrafilam buszowac do polnocy. To jednak zwalam na zmiane czasu. Tak, my niestety juz zmienilismy czas na wiosenny i chodze niedospana i zla. Co za idiota to wymyslil!!! Potworki tez wstaja wkurzone i burczace (i nie moge sie ich dowolac z dolu, gdzie jeszcze w zeszlym tygodniu wstawali przede mna), bo mimo, ze teoretycznie klada sie o godzine wczesniej, to organizm twardo trzyma sie dawnej pory pobudki i sie buntuje...

Tak to sie kreci... Jeszcze przez 1.5 tygodnia bede zyla w takim zawieszeniu. Najchetniej zakopalabym sie pod koldre i je przespala... Niestety, jak na zlosc, w pracy nadal kociol, choc moze to i dobrze, bo inaczej pewnie godzinami przegladalabym na google hasla "brak objawow w ciazy" i fiksowala coraz bardziej.
Zeby jeszcze lepiej oddac moj stan umyslu dodam, ze nie pstryknelam w tym tygodniu ani jednego zdjecia. Nie mialam tez co prawda ku temu okazji, bo stracilam checi zeby robic cokolwiek ciekawego czy gdzies wyjsc... W niedziele lodowisko, na ktore chodzilam tej zimy z Potworkami bylo otwarte ostatni dzien. Nastawiona bylam zeby koniecznie zabrac ich ostatni raz w tym roku, ale niestety. Rano obudzilam sie z zatokowym bolem promienujacym od nasady nosa, przez kosc lewego policzka, az po ucho... :/ Niestety, to niekonczace sie przeziebienie, przeszlo w zapalenie zatok. Czy nie uroczo? :( Lodowisko sobie wiec odpuscilam. Moze gdybym nie byla w tej ciazy (nie-ciazy?), machnelabym na zatoki i pojechala, ale tak to wole dmuchac na zimne. :/

No wlasnie. Poniewaz bol zatokowy po trzech dniach nie mial zamiaru mijac, pojechalam do tzw. "walk-in clinic". Tu w Stanach nie ma bowiem przychodni, do ktorej mozna zadzwonic i sprobowac dostac sie do lekarza pierwszego kontaktu. Trzeba miec swojego lekarza z prywatnym gabinetem, do takiego zas, czesto-gesto dzwoni sie, ze jest sie chorym, a sekretarka na to, ze... miejsce maja za 3 dni! :O Jedynym wyjsciem sa wiec takie walk-in clinic, do ktorych nie trzeba sie umawiac. Mozna po prostu wejsc i zobaczyc czy dyzurujacy lekarz bedzie potrafil pomoc. Przyznaje, ze choc z dziecmi pojawiam sie u pediatry regularnie, to sama ze soba w walk-in clinic bylam wczesniej tylko 2 razy, obydwa z takim bolem gardla, ze nie bylam w stanie przelykac. W pierwszym przypadku mialam angine, w drugim... okazalo sie, ze jestem panikara, mialam jakiegos wirusa i bol rzeczywiscie sam przeszedl po kilku dniach. :D
Tym razem odbylam wiec trzecia wizyte w takiej ogolnodostepnej przychodni i mam mieszane uczucia. Doktorek - Hindus, bardzo sympatyczny, nie powiem. Oczywiscie na podstawie objawow szybko potwierdzil zapalenie zatok. Schody zaczely sie, kiedy powiedzialam mu, ze najprawdopodobniej jestem w ciazy, wiec cokolwiek przepisze musi byc bezpieczne w pierszym trymestrze. No i bach! Doktorek oswiadczyl, ze nie przepisze mi NIC! :O Poniewaz nie mam goraczki on uwaza ze to infekcja wirusowa (skad wie, skoro wymazu nie robil?!), wiec antybiotyk i tak by nie pomogl. Kazal psikac w nos sola morska i... uwaga! Plukac gardlo woda z sola! Spytalam jak to ostatnie ma wplynac na zatoki, wiec tlumaczyl, ze tam wszystko jest ze soba polaczone. Poniekad to wiem, ale nawet przechylajac glowe do tylu grawitacja raczej przeciez nie sprawi ze ta woda poplynie do zatok? :/ W kazdym razie mialam ochote zakrzyknac: "Panie, ja od prawie 4 tygodni lecze sie domowymi sposobami, jak widac z mizernym efektem!!!". Nieco grzeczniej, ale wytlumaczylam, ze probowalam sie sama wyleczyc i skoro w koncu przemoglam sie i pojechalam do lekarza, to znaczy ze potrzebuje czegos mocniejszego niz woda z sola! W koncu, dosc niechetnie, ale zgodzil sie wypisac antybiotyk, jednak polecil, zebym zanim go wykupie, sprobowala jednak wody z sola... :D
Coz, antybiotyku nie wykupilam. Jeszcze. Widze jednak, ze raczej sie bez tego nie obedzie. Minely dwa dni, a lewy policzek jak od czasu pulsowal bolem, tak pulsuje. :/

Z innych ciekawszych wydarzen, odbylam dyzur w Polskiej Szkole Potworkow. Ciekawe doswiadczenie, nie powiem. ;)
Nie pamietam czy pisalam, ale w szkole, do ktorej chodza Potworki, kazda rodzina ma obowiazek albo odbebnic dyzur, albo zaplacic $100. Kiedy przeczytalam o tej oplacie cala sie zjezylam, teraz jednak widze, ze jest ona wymagana zeby poniekad przymusic rodzicow do dyzuru. Poniewaz szkola wynajmuje pomieszczenia od lokalnego High School w sobote, nie ma w ten dzien normalnych pracownikow, ktorzy pilnuja porzadku. Poza tym nauczycielki nie moga zostawic dzieciakow samych, a przeciez potrzebuja od czasu do czasu wyjsc do toalety, zjesc cos, czy zwyczajnie zrobic sobie przerwe.
Dyzur okazal sie malo uciazliwy. Na szczescie okazalo sie, ze jest nas czworo na jednym korytarzu, wiec sporo bylo gadania i smiechu. Choc na poczatku wydawalo sie, ze moze byc "wesolo", kiedy zaraz po 20 minutach otworzyly sie drzwi klasy i nauczycielka poprosila, zeby pomoc, bo jedno z dzieci... wymiotuje! :O O rany... Trzeba bylo zaprowadzic dzieciaka do lazienki, pomoc mu przetrzec zabrudzone ubranie, itd. Fuuuj... Na szczescie mlodzian (okolo 10-letni) mial przy sobie telefon i zadzwonil po rodzicow, zeby go odebrali. Pod koniec dyzuru zas, w innej klasie chlopiec (to zawsze chlopcy!) zamiast jak czlowiek podejsc do smietnika, postanowil sie do niego "slizgnac" na kolanach. Niestety zle wymierzyl odleglosc i tak rabnal kolanem w metalowa framuge, ze nauczycielka musiala zabrac go do biura zeby zobaczyc czy maja zimne oklady. ;)
Mialam tez 15 minut dyzuru w jednej z klas, kiedy dzieciaki mialy przerwe na drugie sniadanie, a nauczyciele na cokolwiek potrzebuja. ;) To byla V klasa, czyli dzieci okolo 11-letnie. Poniewaz Potworki sa nieco mlodsze, przezylam lekki szok nad przepascia pomiedzy swiatem dziewczynek oraz chlopcow. Panny siedzialy przy stolikach, skubaly przekaski, pokazywaly sobie cos w telefonach, jedna malowala rzesy (tak, 11-latka! :O)... Slowem, aniolki. Chlopaki? O Boszzzz, co to byla za banda! Jeden mial miekka (na szczescie) pileczke. I cala ich gromada biegala w kolko po klasie, rzucajac sobie ta pilke, nurkujac pod stolikami i przeskakujac nad rozrzuconymi plecakami! Tylko czekalam az ktorych wywali sie i rabnie glowa w metalowe nogi od stolikow i krzesel! Poniewaz kompletnie ignorowali moje upomnienia, w koncu ograniczylam sie do stania pod jedna ze scian, wzdluz ktorej ustawione byly komputery. Stwierdzilam, ze sprzet jednak jest cenniejszy niz glowy tych lobuzow i postanowilam chronic go wlasna piersia. :D Nie musze mysle mowic jak bylam szczesliwa kiedy nauczycielka wrocila z przerwy? ;)
Mialam miec jeszcze jeden dyzur w klasie, ktora okazala sie miescic w zupelnie innej czesci szkoly. Chodzilam, szukalam, nawet dwa razy spytalam dyzurnych z tamtej czesci o droge... Bezskutecznie. Szkola jest ogromna, w dodatku polozona na wzgorzu, wiec rozniaca sie ukladem na kazdym pietrze, a korytarze, korytarzyki oraz dodatkowe pomieszczenia tworza taki labirynt, ze w koncu sie poddalam. Glupio mi troche i mam nadzieje, ze tamta nauczycielka miala do dyspozycji jakas inna dyzurna osobe, zeby na chwile wyjsc, ale po prostu znalezienie tamtej klasy mnie przeroslo. ;)
Reszta dyzuru minela juz spokojnie. Ot, ktorejs nauczycielce pobiec cos skserowac, bo ksero na innym pietrze, drugiej popilnowac chwile klasy bo musiala do lazienki, itd. Cztery godziny minely niewiadomo kiedy. :) Gdyby nie fakt, ze w czasie, kiedy Potworki sa w Polskiej Szkole lubie na spokojnie zrobic zakupy i ogarnac choc minimalnie chalupe, to zgodzilabym sie dyzurowac czesciej. ;)

Jak pisalam wyzej, nie pstrykalam ostatnio zadnych zdjec, ale na szczescie wychowawczynie Potworkow cos tam podsylaja. Szkoda tylko, ze ich celem jest pokazanie klasowych aktywnosci, a nie ladne ujecia dzieciakow. ;) I tak, w zeszlym tygodniu chyba, z okazji dnia Reading Across America, szkola urzadzila tzw. "read-a-thon", czyli maraton czytelniczy. Wszystkie klasy przychodzily do biblioteki po kolei tak, zeby caly dzien w szkole odbywalo sie czytanie. ;)

 Tu Bi czyta z kolezankami:

Calkiem wygodne poduchy maja w tej bibliotece ;)

A tu Kokus z kolegami:

Czerwony jak burak i upocony - potem dziwic sie, ze ciagle chory. :/ Swoja droga, wszystkie inne dzieci wygladaja normalnie, a sadze, ze szalaly tak samo, tylko moje jakby spod prysznica wyszlo :/

Po wygladzie mojego dziecka widac od razu, ze przyszli prosto z przerwy. ;)

Oprocz takich specjalnych dni ogolnoszkolnych, kazda klasa zbiera punkty za dobre zachowanie, porzadek itd. Czasami przypomina mi to Harrego Pottera i Hogwart, gdzie kazdy "dom" zbieral punkty, tylko ze w Potworkowej szkole nie ma rywalizacji. Kazda klasa i kazdy rocznik zbieraja punkty dla samych siebie, a kiedy uzbieraja ich okreslona ilosc, dzieciaki wybieraja sobie nagrode. Czasem jest to dodatkowa przerwa, czasem dluzsza glowna przerwa w ciagu dnia, czasem moga przyniesc do szkoly zabawke, a jeszcze kiedy indziej przyjsc do szkoly w pizamach. ;) Tym razem klasa Kokusia wybrala "breakfast and reading celebration". Dzieciarnia mogla przyniesc cos malego na sniadanie (ja upieklam owsiane ciasteczka), wychowawczyni przyniosla soczki, a potem mlodziez rozlozyla sie na przyniesionych z domow kocykach i oddala lekturze. :)
Niestety, zdjecie, na ktorym jest Nik wyszlo totalnie zamazane, ale wygladalo to tak:

Dzieciarnia rozlozona po calej klasie, gdzie kto znalazl skrawek podlogi

A jesli ktos stesknil sie za buzkami Potworkow, to prosze:

Selfie :D

Zdjecie jeszcze z listopada. Ktoregos dnia, kiedy jeszcze spalam, Potworki swisnely moj telefon (prosto ze stolika nocnego - bezczelni!) i napstrykaly zdjec. ;) Sobie, oraz... psu:

Piesa tez wyraznie zaspana i zdziwiona, ze od rana atakuja ja paparazzi :D

Potem telefon grzecznie odlozyli z powrotem i czekali z niecierpliwoscia na moja reakcje kiedy zobacze nowe fotki. ;) Reakcja byla mieszana, bo choc zdjecia wyszly im calkiem udane, to fakt, ze podkradli mi telefon, juz wcale a wcale mi sie nie podobal. ;)

I na tym chyba zakoncze, bo jak na brak tematow do pisania, znow wyszedl mi tasiemiec. Taki krotszy. ;)