Dzieje sie duzo, czyli drugi kemping, koniec roku szkolnego oraz pierwsza wizyta Zebowej Wrozki

Zanim zaczne wspominki, apel do Iwosi:

Kochana, pewnie nie czytasz odpowiedzi pod komentarzami, wiec wrzucam tutaj: stracilam dostep do Twojego zamknietego bloga! Czy moglabys wyslac zaproszenie jeszcze raz? Slicznie prosze! :)

***
To teraz juz tresc wlasciwa, choc absolutnie nie chronologiczna. :)

Dzisiaj, czyli we wtorek (zaznaczam, bo nie wiem kiedy skoncze) wybil ostatni dzien roku szkolnego 2016/2017! Myslalam, ze zaczne plasy w stylu piosenki "Happy" Farrell'a ze szczescia. Ten rok szkolny zmeczyl mnie potwornie i strach pomyslec jak czuja sie uczniowie oraz nauczyciele. ;) Od kilku tygodni juz go wyczekiwalam, nawet pomimo tego, ze wraz z nadejsciem czerwca, wychowawczyni Bi zaprzestala przysylania pracy domowej. Hip hip hurra! ;)

Tymczasem dzisiaj, w dzien zakonczenia roku, czuje sie dziwnie... Z jednej strony ciesze sie, pewnie. Chociaz laby sobie nie obiecuje, bo wiem ze przez wakacje nie moge odpuscic ani czytania Bi, ani cwiczenia literek, "sight words" oraz pisania Nikowi. Inaczej przez dwa miesiace zapomna wszystkiego, czego sie nauczyli...
Oprocz radosci czuje jednak melancholie czy inna rzewnosc. Sama nie wiem jak to ujac... Znow konczy sie jakis etap. Od wrzesnia (a raczej konca sierpnia) nie bede miala w domu juz zadnego przedszkolaczka. Male dzieci gdzies zniknely z domostwa panstwa L. Pojawilo sie za to dwoje szkolniakow. Juz bowiem pisalam chyba, ze w Hameryce zerowka zalicza sie juz do edukacji szkolnej i zajecia ma zawsze w szkole, nigdy w przedszkolu, jak to czesto bywa w Polsce. Pocieszajace jest, ze oboje beda przynajmniej w tym samym miejscu, co znacznie ulatwi i przyspieszy odwozenie ich oraz przywozenie ze szkoly...

Nie ma tutaj uroczystego zakonczenia roku. Dzieci przychodza do szkoly i teoretycznie dzien przebiega jak codzien. "Teoretycznie", bo po pierwsze lekcje koncza sie wczesniej (o 13:15, zamiast normalnej 15:15), a po drugie caly zeszly tydzien, w szkole Bi to byla jedna, wielka zabawa. Nawet ona sama opowiadala z przejeciem, ze "nic sie nie uczymy mamusiu, nic a nic!" ;) Codziennie jakies atrakcje. Zaczelo sie juz od poprzedniego piatku. W ten dzien mieli ogolnoszkolne gry "sportowe". Nie byly to typowe zawody, bo nie bylo rywalizacji pomiedzy klasami. Ot, wspolna zabawa na swiezym powietrzu. Kazdy rocznik mial gry przypisane swojej grupie wiekowej i kazde dziecko mialo okazje wszystkiego sprobowac.

(Bi miala przyjsc w fioletowej bluzce. Niestety, jedyny jej t-shirt w tym kolorze, jest na 8 lat, wiec troche wisial. No coz... ;P)

(Jedna z "konkurencji" bylo wylanie sobie na glowe kubka wody. Zgadnijcie kto przyjal to wyzwanie z najwiekszym entuzjazmem? :D)

Kazdy uczen mial tez przyjsc ubrany w kolor przypisany swojemu rocznikowi. Zerowka byla fioletowa. :)

(Teczowa szkola)

W poniedzialek oraz wtorek, dzieci mialy "favorite game day". Mialy przyniesc swoje ulubione (nie elektroniczne!) gry, wymieniac sie rundkami z kolegami i uczyc nawzajem zasad. Sroda to byl "hat day", z ktorej to okazji musialam specjalnie jechac do sklepu, zeby kupic dziecku kapelusz. :) W czwartek za to mieli "pajama day", czyli znowu wszyscy przychodzili do szkoly w pizamach. ;) Piatek oraz poniedzialek to byly z kolei "beach towel and book days". Tu znowu musialam sprawic starszemu dziecku (oraz mlodszemu przy okazji, inaczej bylby ryk) recznik plazowy, bo my zawsze uzywalismy wspolnego, ogromnego koca... A na koniec, dzisiaj (wtorek) odbyla sie ogolnoszkolna "potancowka". ;)

Szczerze mowiac, mogliby zakonczyc rok szkolny tydzien wczesniej i bylby spokoj. ;) Niby wiem, ze nauczycielki musza przygotowac raporty, ale i tak raczej nie mialy czasu zrobic tego w czasie zajec. Ktos przeciez musial pilnowac tej calej, rozbawionej halastry. ;)

Niewazne jednak. Rok szkolny mamy oficjalnie za soba. Kolejny przelomowy w moim matczynym zyciu oraz zyciu Potworkow (M. takie "blahostki" raczej nie ruszaja). ;) Nie dosc, ze moja corka oficjalnie rozpoczela szkole, to jeszcze syn zaczal (i skonczyl, hehe) przedszkole. Ciekawe czy ja tak kazdy rok szkolny bede przezywac, czy mi szkola w koncu spowszednieje? ;)

Widzialam na niezawodnym Fejsie, ze wiele szkol (mimo, ze zerowka niby jest juz czescia szkoly podstawowej) organizuje uroczyste "Kindergarten graduation", traktujac ja jako swojego rodzaju wstep do oficjalnej edukacji. Nie w szkole Bi. A przynajmniej nie otwarcie. Dzieciaki mialy bowiem, na samym poczatku czerwca "Grandparents/ Special Friends Day". Tak sie zlozylo, ze na w/w uroczystosc poszlam ja (ktozby inny...), mimo ze babcia nie jestem. Dzieki temu uslyszalam na wlasne uszy jak nauczycielka oglasza, ze to spotkanie jest tak naprawde pozegnaniem zerowki. Jaki wiec jest sens w nazywaniu go czym innym??? Poza tym, w zwiazku z taka a nie inna nazwa, wiekszosc gosci stanowili dziadkowie, a mysle ze rodzice tez chetnie by przyszli...

(Oficjalnej ceremonii nie bylo, ale dyplom Mala Dama dostala)

Dodatkowo, wkurzyl mnie nasz osobisty dziadek, vel. moj tata! I maz przy okazji tez (w sensie, ze wkurzyl, a nie ze tata to moj maz :D).
Otoz, powiedzialam tacie o tym swoistym Dniu Dziadka i powiedzial, ze postara sie byc, musi tylko zobaczyc jak to bedzie u niego z praca. Do ostatniej chwili zwodzil, a koniec koncow, w dzien uroczystosci, kiedy zadzwonilam zeby mu przypomniec, oswiadczyl ze nie da rady! Akurwamacpierdolonachujbytozlamal! Nie dam rady opisac Wam jaka bylam wsciekla!!! I naprawde rozumiem, ze uroczystosc byla o durnej godzinie (13:45 - sam srodek dnia) i tata, z jego systemem pracy, musialby wziac caly dzien wolny. Ale kurcze, wiekszosc dziadkow oraz babc by go wziela nie patrzac na nic! Nie moj tata, o nie... Mamy go tutaj na miejscu jedynego, by sie kurna troche postaral! Wiem, ze kocha Potworki, ale jednoczesnie idzie po najmniejszej linii oporu! Jak trzeba choc troche sie wysilic czy poswiecic, to nie ma co na dziadka liczyc...
Dzieci rozdawaly gosciom obrazki z kwiatkami wykonanymi z odbic swoich raczek i zrobilo mi sie podwojnie przykro, kiedy zobaczylam, ze Bi na swoim napisala "Dla kochanego dziadka". Ku*wa... Oczywiscie po fakcie wygarnelam ojcu to i owo, ale watpie zeby dotarlo gdzie powinno. W koncu jego praca to swietosc. :/

A dlaczego wkurzyl mnie M.??? Ano dlatego, ze to ON mial isc na ta uroczystosc zamiast mnie! To byl dopiero moj drugi tydzien w nowej pracy i glupio bylo mi sie juz zwalniac, a M. przy swoich godzinach nie mogl byc co prawda na calej uroczystosci, ale wiekszosc by zaliczyl. Niestety, zadzwonili od niego z pracy, czy moglby przyjechac wczesniej, a on nie potrafil odmowic... :/ W ten sposob musialam przelknac uczucie skrepowania, ze dopiero co zaczelam nowa prace a juz sie urywam, poszlam do szefa, wyjasnilam sytuacje, przeprosilam i spytalam czy moge wyjsc wczesniej. Coz... Nie odpowiedzial, ze spoko, nie ma problemu, ale tez nie oponowal...
I ciesze sie, ze poszlam, bo do kazdego dziecka ktos przyszedl! Do wiekszosci oczywiscie dziadkowie, ale oprocz mnie byla tez dwojka rodzicow. A Bi na szczescie nie wydawala sie zbytnio rozczarowana. Przyzwyczaila sie juz chyba, ze na uroczystosci szkolne zawsze przychodzi mama. Nie wie jeszcze biedactwo, ze to dlatego, ze nikogo innego poza mna, one nie obchodza... :(

(Bi ze swoja wychowawczynia (po prawej) oraz jej asystentka)

Z pozegnaniem przedszkola na szczescie bylo znacznie mniej ceregieli. Co prawda Panie urzadzily uroczystosc rowniez o idiotycznej porze - 11 rano(!), ale tutaj wiedzialam, ze bede chocbym miala peknac! ;) Poza tym, pozegnanie wypadlo juz niemal miesiac po moim rozpoczeciu pracy, wiec az tak sie nie krepowalam. Wzielam pol dnia wolnego i cale szczescie, bo stawili sie wszyscy rodzice i to wiekszosc w komplecie mama + tata (nawet mi udalo sie zaciagnac do przedszkola M.! :D). Nie wychodzilismy ostatni, ale wygladalo ze wszyscy rodzice brali pozniej swoje pociechy do domu. My oczywiscie rowniez zabralismy Kokusia. :)

Ja, jak to ja, oczywiscie niemozliwie sie podczas uroczystosci wzruszylam. Dzieciaki zaspiewaly dwie piosenki z choreografia, jedna bardzo rzewna i oczy mi sie spocily. ;) Potem rozdanie dyplomow, poczestunek, pare zdan o pierdolach wymienione z innymi rodzicami, kilka pamiatkowych fotek i w droge. ;)
Nie odmowie sobie rowniez przyjemnosci pochwalenia synka, a co! :D Otoz tegoroczna grupa przedszkolna okazala sie gromada bardzo "dojrzala". ;) A konkretnie to wiekszosc stanowia 5 latki. Nauczycielka Nika mowila mi kiedys, ze na 18 dzieci tylko troje to 4-latki (rocznikowo) zostajace w przedszkolu na kolejny rok. Pozostala pietnastka idzie od wrzesnia do zerowki i wiekszosc ma juz skonczone 5 lat. Nik, wiekowo, jest wsrod swojej grupy mniej wiecej po srodku. Nie jest najmlodszy, ale sporo jest dzieci starszych od niego o pol roku i wiecej. I ten moj maluch byl jednym z zaledwie kilkorga dzieci, ktore wykonaly wystep bezblednie. Stanal na srodku, odspiewal i odmachal swoje, caly czas z usmiechem na buzi.

("Scena")

A z reszta dzieci roznie to bywalo, oj roznie! Jak to u przedszkolakow: kilkoro poruszalo raczkami w zupelnie zlym momencie, jedno usilowalo zajrzec za kurtyne, jeszcze jedno ciagle machalo i pokrzykiwalo do mamy, inne staly i dlubaly w nosie, albo zaczepialy kolegow. Jedna panienka stanela z tylu ze zwieszona glowa zla na caly swiat. ;) Bardzo bylam wiec dumna, ze Nik skupil sie na wystepie i choc potrafi byc troche niesmialy, tutaj zupelnie sie nie stropil. Nie krecil sie, nie wyglupial z kolegami, nie naburmuszyl i nie rozplakal. ;) Dodatkowo, mimo ze w domu odmawial zaspiewania piosenek przed wystepem i zastanawialam sie czy w ogole cos z nich pamieta, okazalo sie ze wszystko utrwalil sobie doskonale. Duma rozpierala mnie i tyle. ;)

(Panie skonstruowaly takie "ramki" do zdjec :D)

 (Dyplom musi byc)

(Na "scene", dzieci szly po czerwownym dywanie, kompletnym z odciskami dloni mlodych gwiazd)

Koniec roku szkolnego to rowniez czas swiadectw, czyli tutaj raportow.

Mlodszy Potworek raporcik dostal swietny, oczywiscie. ;) Na 30 zagadnien, w dwunastu wychowawczyni ocenila go na poziom L4 czyli najwyzszy. We wszystkich pozostalych, otrzymal L3. Dla przypomnienia, jako gotowe do zerowki ocenia sie dziecko, ktore w wiekszosci zagadnien otrzymuje note L3 lub wyzsza. Nik miesci sie w niej z palcem w... bucie. ;)
Dodatkowo, w ocenie opisowej, Pani zaznaczyla, ze w drugim semestrze Nik poczynil ogromne postepy. Rozpoznaje wszystkie litery (to akurat sama wiedzialam) oraz niektore ze "snap words", czyli proste slowa, ktore dziecko powinno rozpoznawac bez literowania. Pisze swoje imie (i pare innych, ale chyba Pani ucieklo :D). Jest bardzo dociekliwy, zadaje duzo pytan i pracuje samodzielnie nad rozwiazaniem zadan. Choc bywa niesmialy, jest bardzo przyjacielski, chetnie zawiera znajomosci i zawsze chetnie wspiera kolegow kiedy tego potrzebuja. Ogolnie jest modelowym przykladem ucznia.

Czy mozna chciec cos wiecej od 4-i-pol latka? ;)

Starszy Potworek rowniez radzi sobie calkiem niezle. We wszystkich zagadnieniach otrzymala note "M" (od meets), czyli opanowala material zerowki (oprocz muzyki oraz plastyki, za ktore otrzymala "E", czyli przewyzsza poziom swojego rocznika). Nawet to nieszczesne czytanie podciagnela na tyle, ze nie jest juz w dolnej granicy "widelek" dla zerowki, lecz posrodku. ;)
A co ciekawego napisala nauczycielka? Bi doskonale rozpoznaje oraz pisze "snap words", ale nadal ma problem z rozszyfrowywaniem nieznanych wyrazow. Piszac, bezblednie odgaduje spolgloski w wyrazach, ale z zapisaniem odpowiednich samoglosek wciaz ma problemy (ja tam jej sie nie dziwie, angielski pod tym wzgledem jest koszmarny...). Bi uwielbia pisac i bez problemu znajduje temat na krotka historyjke. Doskonale radzi sobie z zagadnieniami matematycznymi. Wykazuje sie zapalem do nauki. Lubi kolegow, ale czasami nie radzi sobie z emocjami i potrzebuje chwili wyciszenia zanim wroci do zajec w grupie.
Cala Bi. :)

To tyle o szkole...

Z troche wczesniejszych wydarzen, zaliczylismy kolejny kemping! Tym razem pogoda trafila nam sie idealna! Akurat nadeszla fala upalow i temperature mielismy po trzydziesci kilka stopni. Przy wilgotnoci powietrza okolo 80%... Moglabym ponarzekac, ze za goraco, ze za wilgotno, ale ja tam sie akurat rozkoszowalam ciepelkiem. :) Ogromnie zaluje, ze tym razem jechalismy tylko na weekend. A nawet krocej, bo w sobote mozna bylo "rozbijac oboz" dopiero o 15, a w niedziele juz okolo 16 zwijalismy manatki. Zdecydowanie czulam niedosyt, bo przy tak pieknej pogodzie, zostalabym chetnie na tydzien...
Ten kemping mielismy dosc blisko domu, bo okolo 2.5 godziny jazdy. I to bocznymi drozkami. Mijalismy malutenkie, amerykanskie miasteczka jak z filmow. Jedne byly sliczne i az mozna bylo zamarzyc o przeniesieniu sie na taka prowincje, a w innych psy doslownie doopami szczekaly i bylo bardziej straszno niz pieknie. ;) Za to widoki przyrody wrecz powalaly! Szkoda, ze tak to wszystko chlonelam, ze zapomnialam o pstryknieciu kilku fotek. ;) Nasz kemping byl na przedgorzach niewielkiego lancucha gorskiego i nawet M. stwierdzil, ze czuje sie, jakby jechal do Zakopanego. :)

Tym razem trafil nam sie kemping praktycznie w lesie. My co prawda bylismy na jego obrzezach, ale jak spojrzalam na wyznaczone miejsce i zobaczylam, ze M. ma wycofac przyczepka pomiedzy dwie spore sosny, zaczelam sie dosc nerwowo smiac. ;)

Jakos jednak wycofal i ani nie zarysowal kempera, ani nie skosil drzewa. ;) Wkrotce okazalo sie, ze miejscowka, ze wzgledu na Potworki, trafila nam sie idealna! Wystarczylo wyjsc zza drzew, przejsc przez ogromne boisko i znajdowal sie czlowiek na placu zabaw.

(Widzicie ta linie drzew daleko w tle? Zaraz za nimi miescilo sie nasze "obozowisko")

Kawalek w dol wokol jeziorka i dochodzilo sie do kapieliska. "Jeziorko" to tak naprawde stara kopalnia. Kiedy przestano wydobywac z niej zloza, usunieto pompy i pozwolono zeby zalaly ja podziemne zrodla. W rezultacie nie ma tam plazy. Przy samym brzegu tabliczka informuje, ze glebokosc wynosi juz 2.5 metra. Doslownie kawalek od brzegu zrobiona jest pomostowa "wyspa", na ktorej znajduje sie informacja, ze glebokosc tam wynosi juz 12 metrow! Na szczescie dla dzieci wyznaczone jest boczne, plyciutkie bajorko. Problem? Bajorko jest przeplywowe. Tworzy je woda wyplywajaca z glebokiego jeziora obok, a wyplywa ona malym wodospadem z drugiej strony. A ze woda w duzym jeziorze pochodzi z podziemnych zrodel, nie wiem czy kiedykolwiek robi sie ciepla. Dla mnie byla lodowata, ale Potworki twierdzily, ze wcale nie. ;) A ze w sloncu stuknelo 36 stopni, to nie mialam serca zabronic im kapieli...

(To chlapiace z tylu za Nikiem, to Bi :D)

Kemping nie byl duzy, ale podobno otaczalo go sporo szlakow do wedrowek. My, ze wzgledu na krotki wypad i wiek Potworkow, nie skorzystalismy, zreszta odstraszaly nas takie tabliczki:

(O tej tabliczce posrodku pisze...)

Juz przy wjezdzie, pracownicy kempingu ostrzegali, ze widziano niedzwiedzie na ich terenie i zeby nie zostawiac jedzenia ani smieci na zewnatrz. Kiedy wieczorem siedzielismy przy ognisku, co chwilka nerwowo zerkalam w krzaki. ;)

Kemping zaliczam wiec do bardzo udanych i modle sie zeby pogoda podczas nastepnego tez dopisala! Tym bardziej ze jedziemy na dluzej i sporo bardziej na polnoc. Bedziemy doslownie godzinke jazdy od Niagary i chcielibysmy sie tam wybrac. M. jeszcze nie widzial najslynniejszego wodospadu Hameryki! ;)

Poza tym, w miniona niedziele zaliczylismy tutejszy Dzien Ojca. Tak jak w przypadku Dnia Matki, tegoroczny wypadl raczej blado, szczegolnie, ze w przedszkolu dzieci laurki zrobily dopiero w poniedzialek, a wiec po swiecie. Mysle, ze Pani, zaaferowana uroczystoscia pozegnania, zapomniala. Ups... :) Koniec koncow, M. otrzymal jednak po laurce od kazdego z dzieci i... w sumie chyba nawet sie nie wzruszyl. Faceci to jednak inny gatunek... ;)

(Po lewej od Bi, po prawej od Kokusia)

Na koniec, wydarzenie, na ktore czekala zarowno Bi, jak i jej, zmeczona ciaglym "A kiedy, a kiedy, a kiedy, a kiedy????", matka...
Po ponad miesiacu kiwania wprzod i w tyl, wprzoood i w tyyyl, w koncu, w poniedzialek 19 czerwca, wypadl Bi pierwszy zab!

(Szczerbatek)

Ufff... Juz mialam wizje zglaszania sie do dentysty w celu usuniecia uparciucha (synkowi kolegi staly zab zaczal sie wyrzynac gdzies z tylu bo mleczak twardo siedzial i tak sie skonczylo), ale na szczescie sam wypadl. Bi oczywiscie oszalala ze szczescia i dopytywala czy przyjdzie do niej Zebowa Wrozka. Tu musze zaznaczyc, ze Starsza, przyjmujaca (poki co) osoby Mikolaja oraz Zajaczka Wielkanocnego bez cienia watpliwosci, nie jest zbyt pewna owej Wrozki. Caly dzien slyszalam "A czy Wrozka - Zebuszka jest real?" ;) Nie lubie klamac, ale rownoczesnie chcialabym zeby Potworki jak najdluzej wierzyly w basnie, czary oraz magie. To taka piekna czesc dziecinstwa... Odpowiadalam wiec, ze zobaczymy w nocy, czy przyleci. ;)

Musialam wiec robic za nieszczesna Wrozke i podlozyc Bi kasiorke za mleczaka.

Zreszta, jako matce, nawet mi to pasuje. Balam sie, ze Starsza zaraz tego zabka gdzies posieje, a tak, mam go bezpiecznie schowanego na pamiatke. ;)

I na tym czas zakonczyc tego tasiemca. I tak nie wiem czy ktokolwiek przez niego przebrnie na jednym posiedzeniu. ;)

A, no i jest piatek. Tempo pisania mam zaglebiste... ;)