Bialy weekend i Wale(w)tynki :)

Tak jak w tytule. Zima zapomniala o nas na caly styczen, ale w lutym postanowila nadrobic choc troche zaleglosci. Przynajmniej na tydzien. Szkoda, ze nie nastepny, kiedy Potworki beda mialy ferie. Wtedy akurat mamy miec powrot wiosny, a jak... :/

W kazdym razie, po czwartkowej sniezycy, w piatek w nocy znow popadalo. Tym razem raptem 2 cm. Bez sensacji... Bo ta ostatnia przyszla w niedziele, kiedy od samego ranka sypalo az milo. W raptem kilka godzin nawalilo ze 30 cm. Potworki przeszczesliwe. ;) Niestety, po poludniu nadszedl cieplejszy front i zamienil snieg w marznacy deszcz. Za zimny, zeby stopic to biale dobro lezace naokolo, ale mimo wszystko zrobilo sie dosc paskudnie. ;)

I w taka pogode malzonek moj musial odsniezac. Po czym okazalo sie, ze nasza odsniezarka wyzionela ducha. A konkretnie to poszla jedna, jedyna srubka, ale przez to polowa "slimaka" nabierajacego snieg sie nie kreci, wiec odsniezarka jest bezuzyteczna. Srubka jest oczywiscie do wymiany, M. nawet zapasowa posiada, tylko co z tego, skoro polowa tej ulamanej, utknela sobie gdzies gleboko. Przy zapadajacym zmroku, spadajacej temperaturze oraz marznacym deszczu, M. nie chcialo sie rozkladac calego mechanizmu na czesci pierwsze. Wolal pomachac szufla. ;) Przy czym okazalo sie, ze jego nieprzemakalna kurtka stracila ta nieprzemakalnosc kompletnie. Malzonek wrocil przemoczony do skory i ten tego... Bylam pewna, ze go rozlozy jakies chorobsko, ale minelo 5 dni, a on zdrowy. Ech, tylko pozazdroscic takiej odpornosci... ;)

Malzonek jednak malzonkiem, ale radosc dzieci z tej dlugo wyczekiwanej zimy - bezcenna. Nie wybralismy sie na narty bowiem ja nadal nie odzyskalam pelni sil po przebytej grypie (ile to cholerstwo sie ciagnie, pozostawie bez komentarza...). Nawet na wieksza gorke nie chcialo mi sie Potworkow ciagnac, bo wiedzialam, ze koniec koncow to ja musialabym raz za razem taszczyc na szczyt ich "poddupniki". Na szczescie, w zupelnosci wystarczyla im goreczka usypana przez M. za pomoca dzialajacej jeszcze w czwartek odsniezarki. ;)

Tu, zdjecia jeszcze z soboty, kiedy temperatury byly mocno plusowe, ale snieg na szczescie sie trzymal.

Nalozenie Potworkom wiosennych czapek bylo jednak bledem. Po 10 minutach byly przemoczone, a ja pedzilam do domu po cieplejsze, bo dzieciaki sie w zabawie nie pitola i doslownie w sniegu tarzaja. ;)

A tu juz niedziela. Sypalo, ze swiata nie bylo widac, ale ja lubie wlasnie taka zime. Bardzo zaluje, ze w nastepnym tygodniu ma byc tak cieplo (na srode zapowiadaja 15 stopni!), ze wszystko stopnieje... :(

A we wtorek mielismy Walentynki... Moj maz jest osoba zupelnie nieromantyczna, o czym pisalam juz nie raz, wiec Walentynek nie obchodzimy. Zreszta, nawet jakbysmy mogli opylic komus dzieci, zupelnie nie mialabym ochoty pchac sie do restauracji w jeden z najbardziej obleganych wieczorow w roku. Dziekuje, powodow do irytacji mam wystarczajaco na codzien. ;)
Nawet wiekszosc znanych mi Amerykanow, na wzmianke o Walentynkach reaguje przewroceniem oczu oraz wzruszeniem ramion. Moze to jednak wynikac z tego, ze znakomita wiekszosc moich hamerykanckich znajomych, jest juz dobrze po 30stce i od dawna w stalych zwiazkach. Nie maja wiec wiekszego parcia na romantyzm. ;)

Ale za to tutejsze szkoly oraz przedszkola, bardzo sobie to swieto upodobaly. W zeszlym roku, olalam Walentynki zupelnie. To byl czas, kiedy ronilam moje niedoszle, trzecie dziecko, nie czulam sie ani szczesliwa, ani tym bardziej zakochana i kompletnie nie mialam do tego glowy... Ale zapamietalam, ze zrobilo mi sie glupio, kiedy Bi wrocila z przedszkola ze stosem walentynkowych kartek, naklejek oraz cukierkow, a ja uswiadomilam sobie, ze ona sama nie przyniosla kolegom nic.

W tym roku wiec, zakupilam upominki juz pod koniec stycznia, jak tylko wpadly mi one w oczy w supermarkecie. Poszlam w sumie na latwizne i kupilam kazdemu dziecku "gotowca", czyli mala paczuszke z mini kolorowanka, mini kredkami oraz naklejka. Niebieskie dla chlopcow, rozowe dla dziewczynek i juz. ;) A i tak, miedzy klasa Bi, a przedszkolem Nika (gdzie okazalo sie, ze obie grupy mialy swietowac razem), okazalo sie ze potrzebuje tych gotowcow... 46! :O Plus kartki dla pan nauczycielek...

A przed Walentynkami, trzeba bylo te drobiazgi podpisac. W poniedzialkowy wieczor, jadac autem do domu, plulam sobie w brode, bowiem planowalam przydusic do tego Potworki w weekend, ale mi sie zapomnialo...
Coz, trzeba bylo robic to na ostatnia chwile, a ja juz szykowalam sie na walke z Bi oraz Nikiem, ktorzy mogli miec zupelnie inne pomysly na mile spedzenie wieczora. Na szczescie, oboje podnieceni, ze dzieje sie cos innego niz codzien, z zapalem zabrali sie za podpisywanie. Bi dostala liste imion dzieci ze swojej klasy i poszlo jej bardzo sprawnie (jak juz znalazlam mazak, ktory pisal po blyszczacej, sliskiej folii ;P), za to Kokusiowi musialam pomoc, bo chociaz musial tylko podpisac sie swoim imieniem (panie prosily, zeby nie wpisywac imion adresatow zeby usprawnic proces dzielenia sie walentynkowymi upominkami) to jednak 28 walentynek dla dzieci, plus kilka dla nauczycielek, to troche duzo jak na 4-latka. Musze go jednak pochwalic, ze podpisywal sie w wiekszosci bez marudzenia. Szok, wiem! ;)

Z okazji Walentynek, w klasie Bi odbylo sie kolejne spotkanie dzieci z rodzicami.  Dzieciarnia mogla z tej okazji przyjsc do szkoly w pizamach, zeby poczuc sie bardziej przytulnie i domowo. ;)

(O, prosze, matka i jej "pizamowe" dziecko :D)

Tu zaznacze, ze pomysl ubrania do szkoly pizamy jest tutaj z jakiegos powodu bardzo popularny i praktykowany kilka razy do roku (Nik mial taki dzien w przedszkolu w grudniu, Bi miala tez 1 lutego ale z powodu grypy ja ominal), a mnie wydaje sie idiotyczny. Szczegolnie, ze rano mielismy 5 stopni na minusie... :/ Poza tym, dla mnie pizama to bardzo osobisty ciuch, niemal na rowni z bielizna i mysl o ubraniu jej w miejsce publiczne wydaje mi sie dosc, hmm... krepujaca. Ale coz, Bi z entuzjazmem podchwycila pomysl (i zdziwila, kiedy pod pizame kazalam jej ubrac majtki oraz podkoszulek :D), a okazalo sie, ze oprocz dwojki czy trojki "rebeliantow", reszta klasy rzeczywiscie stawila sie w pizamach oraz koszulach nocnych. ;)

W zalozeniu, rodzice mieli pograc z wlasnym dzieckiem w walentynkowe gry, poczytac ksiazeczki, itd. W praktyce, dzieciaki rzucily sie do wymiany walentynkowych kartek oraz drobiazgow, co zajelo im juz polowe z godziny przeznaczonej na czas z rodzicami. Pozniej rzeczywiscie wiekszosc dzieci rozsiadla sie z rodzicami na krzeslach oraz dywanie. Ale nie moja Bi. Ona byla bardziej zainteresowana przegladem swoich "walentynek" niz spedzeniem czasu z matka, ktora urwala sie z pracy specjalnie dla niej. :/ Ale na koniec, kiedy nauczycielka oglosila, ze pora pozegnac gosci, Bi rozplakala sie, zebym jeszcze nie jechala. I wez tu czlowieku, dogodz takiej... ;)

Powinnam byla zrobic zdjecie tego stosu walentynek, ktore Potworki przyniosly ze szkoly oraz przedszkola! Cala nasza wielka pufa zostala zawalona karteczkami, naklejkami, lizakami, zelkami i Bog wie czym jeszcze. :) A Bi oraz Nik, zupelnie jak nie moje egocentryczne Potworki, bardzo zgodnie sie tym wszystkim podzielili i powymieniali kiedy trafilo im sie cos, czego nie lubia. Szok #2! ;)

Wczorajszego wieczora zas, zabralam Potworki na zabawe dla dzieci, organizowana wraz z Polska Szkola przez moja dobra kolezanke. To juz chyba trzecia albo i czwarta taka zabawa, ale druga na ktorej bylismy. Poprzednim razem puszczona byla dlugometrazowa bajka, ale wiekszosc dzieci, znudzona, juz po pol godzinie biegala po sali i przeszkadzala innym. Tym razem organizatorki wpadly wiec na inny pomysl - puszczaly krotkie bajki (te z kolei byly raczej podroza sentymentalna dla rodzicow - "Bolek i Lolek", "Wilk i zajac", "Sasiedzi"), naprzemian z zumba dla dzieciakow i innymi grami ruchowymi. Sprawdzilo sie to znacznie lepiej, przynajmniej dla nieco starszych dzieci. I tak, Bi z zapalem dolaczyla do gier, ale Nik krazyl w kolko po sali. Nie chcial ani ogladac bajek, ani brac udzialu w zabawach. W koncu udalo mu sie dolaczyc do grupy lobuzow w jego wieku, ktorzy zajeci byli dzikim galopowaniem po sali, wlazeniem pod stoly, itd. Chlopaczyska i moj wsrod nich! :D Dopiero na sam koniec dolaczyl do tancow w koleczku.

(Przypomina mi to troche bale karnawalowe dla dzieci w Polsce, tylko bez przebran. Potworki stoja idealnie na wprost)

(Na koniec kazde dziecko dostalo po balonie. To dopiero byl szal! Czesc balonow nie przetrwala nawet pierwszych 5 minut! :D)

A tymczasem zabawa sie odbyla, Walentynki odeszly niemal w zapomnienie, za to w nastepnym tygodniu mamy dlugo wyczekane ferie zimowe (tutaj tylko tydzien)! Juz nie moge sie doczekac spania dluzszego niz do 6:50! Caly tydzien chodze jakas taka wymieta i zmaltretowana (to chyba polaczenie pogrypowego zmeczenia oraz okresu...) i odliczam tylko dni. ;) Oczywiscie mam nadzieje, ze szef zgodzi sie, zebym troche popracowala z domu i zaoszczedzila ze dwa dni urlopu, ale wiecie, praca z domu to nie to samo co siedziec 8 godzin w biurze. We wlasnej chalupie, moge pracowac nawet w pizamie! Toz to luksus! :)

Do napisania! Pewnie odezwe sie gdzies w przyszlym tygodniu i zdam sprawozdanie z naszego leniuchowania! ;)