Sceny z zycia matki (ostrzezenie: kolejny tasiemiec!)

No to dotrzymalam slowa i pisze jeszcze w tym samym tygodniu. Samozadowolenie mnie po prostu rozpiera! ;)


A wiecie, ze jestem miedzy jednym dluuugim weekendem, a drugim?! :D

Pewnie, ze nie wiecie, bo skad? Pisze Wam wiec: poprzedni weekend mialam 4-dniowy, bowiem szkoly zamkniete byly w piatek oraz poniedzialek, natomiast nadchodzacy bedzie az 5-dniowy, poniewaz szkoly zamkniete sa od poniedzialku do srody, ha!

Dobra, z tym "ha!" to przesadzilam, bo w sumie to nic przyjemnego zuzywac cenny urlop na swieta, ktorych sie nawet nie obchodzi oraz szkolenia nauczycieli. Bo tak, w poprzedni piatek nauczyciele sie edukowali, w poniedzialek bylo Rosh Hashanah (zydowskie swieto), w kolejny poniedzialek mamy Columbus Day, w srode Yom Kippur (kolejne zydowskie swieto), a wtorek dzieci dostaly wolny w bonusie. ;) Najlepsze, ze kazde miasteczko ustala sobie wlasny grafik i tak, syn kolezanki, ze wszystkich tych dni, wolne ma tylko w Columbus Day, a siostrzency znajomego nie maja wolnego w ogole, o! A ja zmuszona jestem brac dni z wlasnego urlopu, bo oczywiscie wiekszosc prywatnych firm nie obchodzi nawet Dnia Kolumba, a co dopiero zydowskich swiat. O dawaniu pracownikom wolnego z okazji szkolenia nauczycieli ich potomkow juz nie mowiac. ;) Gdzie tu sprawiedliwosc?!

W sumie, zanim zaczniecie grzmiec jaka ta Hameryka podla, niedobra i fuj, musze cos sprostowac... W wiekszosc z tych wolnych dni, szkoly organizuja opieke nad dzieciakami. Cos na zasadzie polkoloni. I gdyby te "polkolonie" odbywaly sie w naszej podstawowce, wyslalabym tam Potworki bez wahania. Niestety, na te dni wszystkie szkoly podstawowe w naszym miasteczku (a jest ich 4), spedzaja dzieci do jednej (oczywiscie nie naszej, za dobrze by mi bylo). Nie decyduje sie tam wysylac Potworkow (narazie, za pare lat moze mi sie odmienic), bowiem po pierwsze wiem, jak wyglada ich adaptacja w nowym miejscu. Dopiero co przetrwalam tygodniowy ryk na poczatku wrzesnia. Za wiecej narazie podziekuje. Po drugie, szkola organizujaca polkolonie, znajduje sie w zupelnie innej czesci miasteczka. Nie jakos specjalnie daleko, ale w centrum, gdzie problemy z parkowaniem oraz przejazdem sa na porzadku dziennym. Zeby sie tam dostac, a potem wy-dostac, moja podroz do pracy i z powrotem, wydluzylaby sie niemal dwukrotnie. A ze przywilejem dlugiego stazu pracy w jednej firmie, jest posiadanie wiekszej ilosci dni wolnych niz przecietny "zuczek", wiec korzystam. ;)

Przyznaje tez, ze chociaz ze smutkiem patrze na topniejace dni urlopowe, to milo jest odliczac do kolejnych wolnych dzionkow. ;) W nastepnym tygodniu biore wiec 3 dni wolne, w kolejnym jeden na wycieczke przedszkolna Kokusia, potem popracuje dwa pelne (o zgrozo!) tygodnie, a pozniej znow beda dwa dni wolne w jednym tygodniu, jeszcze pozniej Thanksgiving, po drodze jakies wczesniejsze wyjscia z okazji wywiadowek, itd. Tak to mozna pracowac! ;)

Mam tez nadzieje, ze nadchodzacy (dlugi) weekend bedzie nieco lepszy niz miniony. Co z tego, ze mialam dwa dodatkowe dni, skoro nie dosc, ze pogoda byla rodem z listopada - szaro, deszczowo i zimno, to jeszcze oba Potwory kaszlace i usmarkane... Z planow, zeby zabrac ich gdziekolwiek, wyszly nici. W niedziele, w muzeum (ktore tak naprawde jest stara farma) nieopodal naszego domu, organizowali "Hay Day", czyli jesienny festyn, z malowaniem dyni, przejazdzka na sianie i innymi atrakcjami. Bardzo chcialam zabrac tam dzieciaki, ale jak, skoro oboje lazili z glutem po brode? Jeszcze gdyby bylo cieplo i slonecznie, olalabym moze katar i zabrala ich i tak, ale ziab, deszcz + smarki i mamy recepture na dluzsza infekcje. :/ A dluzszej juz nam w sumie nie trzeba, bo u Nika ten katar ciagnie sie juz trzeci tydzien! Ludzie, no ile mozna?! Mialam cichutka nadzieje, ze Bi poprzynosila rok temu wystarczajaco zarazkow z przedszkola, zeby Mlodszy tez nieco sie uodpornil, ale gdzie tam! Mamy klasyczny przyklad dziecka w pierwszym roku edukacji w "placowce". Bedzie tak pewnie teraz smarkal i kaszlal na zmiane do pierwszych mrozow (tfu, tfu!). A mnie pielegniarka przedszkolna goni z przypomnieniami o szczepionce na grype! :/

Nowe wiesci z sagi lodowkowej: jutro maja dowiezc kolejna. To juz #3! :D
Ostatnio skonczylo sie na tym, ze przywiezli nowa, ale okazalo sie, ze z boku ma autentyczna dziure! I to taka dlugosci 15 cm! Oczywiscie zabrali zlom z powrotem. Wieczorem tego samego dnia, M. zadzwonil do sklepu z pytaniem o dalsze ustalenia. Okazalo sie, ze samochod dostawczy nie dojechal jeszcze do magazynu (bylo po 19!), a najpierw musza ustalic co sie z nia stalo i czy rzeczywiscie nie nadaje sie do sprzedazy (jaja jakies!). Ktos mial oddzwonic do nas nastepnego dnia rano. To byl wtorek. W srode cisza. Tak samo kolejnego dnia. W koncu M. wsciekl sie nie na zarty i stwierdzil, ze nie bedzie bawil sie w telefony. Pojedzie do sklepu i zrobi awanture. Kiedy do soboty nikt sie nie odezwal, zapakowalismy Potworki w auto i pojechalismy zlozyc kolejna juz reklamacje. Ja jestem malo wojownicza, wiec zostawilam gadanie M., chociaz jego akcent mozna nozem krajac. :D Ale za to ma grozna aparycje, w dodatku z marszu zazadal manager'a, wiec skakali przy nim az milo. Z jednego manager'a zrobilo sie dwoch, wysluchali, posprawdzali dane w komputerze, przepraszali kilkanascie razy. A ja ganialam za Potworami, ktore radosnie rozbiegly sie po sklepie. ;) W koncu ustalili dostarczenie nowej lodowki na sobote, a wczesniej sprawdzenie, czy napewno wszystko jest w porzadku, czy dziala i wyglada jak trzeba.

Do trzech razy sztuka! Mam nadzieje, ze tym razem dostaniemy w koncu porzadny sprzet!

Z innej beczki, to zaczely mnie dopadac watpliwosci czy nie zapisanie Bi do polskiej szkoly w tym roku, bylo dobra decyzja. Wydawalo mi sie, ze przyda jej sie raczej dodatkowa nauka angielskiego. Tymczasem okazalo sie, ze moje dziecko swietnie sobie z nim radzi, tylko matke ma przewrazliwiona na punkcie czystosci jezyka... ;) Zaobserwowalam za to cos niepokojacego. Potworki, w zabawie, mowia do siebie prawie wylacznie po angielsku! Do nas - rodzicow, nadal mowia po polsku, wtracajac rzadziej lub czesciej angielskie wyrazy. Ale do siebie nawzajem uzywaja glownie angielskiego. Spodziewalam sie oczywiscie, ze przyjdzie to wraz z pojsciem Nika do przedszkola, ale ze tak szybko?! Po zaledwie miesiacu?!

Przyszlo mi do glowy, ze jeszcze nie jest za pozno, zeby Bi jednak so polskiej szkoly zapisac. W koncu mamy dopiero pazdziernik. Podzielilam sie pomyslem z M. i... prawie sie poklocilismy. Wbrew temu, co wczesniej ustalalismy, moj malzonek nie widzi zadnego sensu w wysylaniu Potworkow do polskiej szkoly. :( Twierdzi, ze jezyk polski do niczego im sie nie przyda, skoro beda mieszkac w Stanach.

Kuzwa! Czasami nie moge uwierzyc, jak my sie roznimy w pewnych kwestiach! Po pierwsze, na dzien dzisiejszy, Bi i Nik maja w Polsce dwie babcie, dziadka, ciotke, wujka oraz dwie kuzynki. Dalszej rodziny nawet nie licze! Fajnie by bylo, gdyby potrafili sie z nimi normalnie dogadac, chocby przez Skypa. :/ Maja tez dziadka, co prawda mieszkajacego w Hameryce, ale mowiacego bardzo slabiutko po angielsku. Po drugie, wychodze z zalozenia, ze polski, nawet jesli nie jest tutaj popularny, to zawsze dodatkowy jezyk, a tego czego sie naucza, nikt im nie odbierze. Pewnie, ze moglabym ich zapisac na jezyk francuski lub niemiecki (tutaj rownie "nieprzydatne" co polski), ale wtedy musialabym zostawic ich samych sobie, bo nie znam zadnego z tych jezykow. Z polskim przynajmniej jestem w stanie im pomoc. Poza tym, Polska Szkola, to nie tylko jezyk. To tez troche naszej kultury, zwyczajow, polskosci. Dodatkowo, mysle, ze warto zeby Potworki poznaly i zaprzyjaznily sie z innymi polsko - amerykanskimi dziecmi.

Ten wywod dotyczy akurat Polskiej Szkoly, ale tak jest ze wszystkim co dotyczy edukacji oraz rozwoju naszych dzieci. :/ Podobna rozmowe odbylam z M., kiedy zaproponowalam zapisanie Bi na lekcje plywania. O ktorych rozmawialismy latem i ktore wowczas sam zasugerowal! :O Tym razem uslyszalam, zebym robila co chce, tylko pamietala, ze to ja bede ja wozic. Czyli ja moge latac jak ze sraczka, a moj maz umywa rece! Tak samo bedzie pewnie zima z nauka jazdy na nartach! Przeciez ja jestem matka, ale on, jako ojciec, ma na wszystko wylane! Cycki opadaja... Ku*wa!

No. Wkurzylam sie. Lekko. ;)

Chcialam jeszcze pochwalic mego syna. To niesamowite, ze w domowych pieleszach ciezko jest przekonac moje dzieci do nauki czegokolwiek, ale wystarczy wyslac do przedszkola, a rozwijaja sie ekspresowo! Moj synek, moj malutki Kokus, nagle zaczal ambitnie cwiczyc samodzielne ubieranie, do ktorego ze srednim skutkiem probowalam przekonac go od roku. Pewnie, ze idzie mu to opornie, czasem rece az same wyrywaja mi sie, zeby pomoc i musze hamowac nadopiekuncze zapedy. ;) W koncu wiec, Nik potrafi samodzielnie zdjac bluzke (ze zdejmowaniem oraz nakladaniem spodni i gaci radzil sobie juz wczesniej). Nalozenie to nadal duzo frustracji, bo lapki za nic nie chca trafiac do rekawow, ale najwazniejsze, ze probuje. A dzis rano kompletnie mnie zaskoczyl, samodzielnie zapinajac zamek w kamizelce! :O

Jeszcze ze dwa tygodnie temu pytalam Kokusia kiedy mi cos narysuje. Odpowiadal, ze musi podrosnac. :D A tu nagle, z dnia na dzien, zaczal rysowac glowonogi, gdzie jeszcze latem rezygnowal z malowania po kilku maznieciach na kartce...

(Strasznie zamazane, ale zauwazylam to dopiero, jak wgralam, a nie chcialo mi sie pstrykac jeszcze raz. W kazdym razie to mama oraz Kokus, idacy na spacer, trzymajac sie za rece. Jestem wzruszona :D)

W przedszkolu bardzo duzo cwicza rece, piszac po liniach. Dostaje wiec sporo probek "pisowni" mojego syna:

Jak widac raczka jeszcze drzaca, niezbyt sprawna, ale mamy dopiero poczatek pazdziernika. Ma czas, zeby sie wprawic. Poza tym, najwazniejsze, ze on to lubi! W domu sam zaczal mnie prosic, zebym mu cos napisala, a on poprawia to po liniach! :O

A zeby nie bylo, ze chwale tylko Nika, to Bi tez cwiczy pisanie z rownym bratu zapalem. Tyle, ze jest juz kilka poziomow wyzej, wiec zamiast odrysowywac po liniach, ja jej dyktuje po literce, a ona pisze. I rozpoznaje juz znaczna wiekszosc alfabetu. Musimy tylko popracowac nad zapamietaniem, ze sa litery duze i litery male, bo Bi zazwyczaj umie napisac tylko jeden rodzaj, wiec jej wyrazy to mieszanka duzych i malych liter. ;) Poki co, sporo czasu spedzamy razem, kiedy ja gotuje lub zaladowuje zmywarke, jednoczesnie dyktujac corce literki, a ona lezy obok na podlodze i pisze, pisze, pisze...

A obok (tez na podlodze) siedzi Nik i leci mazakiem po liniach. ;) Nie narzekam. Przynajmniej moge zrobic cos pozytecznego wieczorami, nie majac jednoczesnie wyrzutow sumienia, ze nie spedzam tego czasu z dziecmi. ;)

Pogadalam sobie, a teraz przejde do tytulowych "scen".

Do pierwszej, zgodnie z powiedzeniem, ze "zdjecie warte jest tysiac slow", dodam fotke wraz z tylko krotkim opisem.

Otoz, pewnego sobotniego poranka, matka jak zwykle wziela sie za odgruzowanie domu. Wlasciwie to chciala odkurzyc oraz pomyc podlogi, ale w naszej chalupie, najpierw trzeba spedzic sporo czasu zbierajac zabawki z podlogi, spod kanap, lozek oraz innych mebli. Chcac nie chcac, z mala pomoca (haha!) Potworkow, pozbieralam wszystkie lalki, auta, puzzle, kartki, mazaki i cala mase innych dupereli i doprowadzilam pokoik dzieci do stanu (prawie) idealnego. A po odkurzeniu ich krolestwa, kazalam im z niego nie wychodzic, poniewaz chcialam spokojnie przeleciec reszte domu.

Kiedy po pol godzinie wrocilam, zeby oznajmic Potworkom, ze moga juz znow balaganic w innych pokojach, oto co zastalam.

(Malowniczy nielad, zlozony z zabawek na podlodze, na lozkach oraz pod lozkami, chociaz tego ostatniego, juz na zdjeciu nie widac...)

To sie nazywa talent... :/

Kolejne dwie scenki beda tylko opisowe i wierzcie mi, tym razem nie chcialybyscie zobaczyc zdjec. :D Co ciekawe, obie zdarzyly sie tego samego dnia, jakby sie Potwory zmowily!
A myslalam, ze tego typu "fizjologiczne" anegdotki, skoncza sie wraz z odpieluchowaniem dzieci. Taaa...
Tak, jak sie zapewne juz domyslacie, o kupie bedzie! ;) Kto wrazliwy, niech nie czyta!

Scena 1:
Nik zalatwia potrzebe. Poniewaz zazwyczaj lubi sobie posiedziec na tronie, a mu sie nudzi, czesto dla towarzystwa wola Maye. Pies na to, jak na lato, w koncu siersciuchy lubia takie zapaszki. ;) Dotychczas obecnosc Mai w lazience kompletnie mi zwisala, ale od teraz bede ja przeganiac az sie bedzie za nia kurzylo!
Nik bowiem w koncu zawolal, zeby go podetrzec, a ja niewiele myslac podnioslam go z kibelka i postawilam na podlodze. Mlodszy sie wypial, a w tym momencie od drugiej strony podeszla Maya i zaczela wylizywac rozmazane g*wno z jego tylka! Fuuuuuj!!!! Ohyda, wygonilam psiura do ogrodu i nie daje jej sie wiecej lizac po rekach! Ani innej czesci ciala! Wiem, wiem, ze w ogrodzie pewnie znajduje i zjada rownie obrzydliwe "kaski", ale ja tego nie widze, wiec mnie nie rusza. Tym razem widzialam, wiec ruszylo. :D

Scena 2:
Tym razem Bi siedzi na tronie. Po chwili wola, ze i jej pupsko gotowe jest do wytarcia (Starsza umie juz to robic sama, ale czasem sie leni). Wchodze do lazienki starajac sie nie oddychac, siegam juz-juz po srajtasme, a na niej jakies rozmazane slady... Kolorem bardzo przypominajace kupe, w dodatku. Patrze na papier, patrze na corke i pytam, co zrobila z tym papierem toaletowym? Bi twierdzi, ze nic, ale usmiecha sie przy tym, wiec wiem juz, ze cos zrobila! Domyslam sie, ale jeszcze kolejny raz pytam stanowczo, co zrobila?! W koncu sie przyznaje, ze wsadzila sobie palca w pupe i potem go wytarla o papier! Yyyyyyyy!!!!!! Obrzydliwosc!!! Skad w ogole taki pomysl?!
Coz... Kazalam dziecku umyc rece dwa razy, a sama podziekowalam w duchu, ze nie wytarla palucha o sciane... ;)

Mowie Wam... Nielatwo mnie obrzydzic, ale dwie takie sytuacje w jeden dzien, to duzo, nawet na mnie. ;)

A teraz zostawiam Was. Pewnie odezwe sie dopiero w okolicach czwartku. Milego weekendu, dlugiego czy nie! ;)