Z serii: W tym domu sie gada + bonus chwalipiety

Jakos mi najczesciej pogaduchy Potwornickich pasuja w piatki, zauwazylyscie? Chyba podswiadomie chce zostawic troche humoru na weekend. Przynajmniej Wam, bo ja sama dzis mam nastroj calkiem-calkiem, nawet pomimo tego, ze Nik o 1:40 w nocy probowal przylaczyc sie do nas w malzenskim lozu. Kiedy uslyszal stanowcze NIE, urzadzil wrzaski polaczone z tupaniem nogami, czym obudzil siostre, ktora z kolei musiala isc siusiu, ale potrzebowala do tego towarzystwa rodzica. Nik natomiast strzelil focha ("Nie bendem lezal! Nie bendem sie psyklywac!") i siedzial w kacie lozeczka obrazony na caly swiat. ;) Po takiej pobudce, zupelnie wytracona ze snu, nie moglam zasnac przez jakas godzine. Przewalalam sie z boku na bok nie mogac znalezc wygodnej pozycji, raz mi bylo goraco, za chwile zimno, itd. Rano ledwie sie w lustrze poznalam, takie mialam zapuchniete oczy! Ale to nic, dziewczyny! Dzis jest piatek, wiec przede mna dwa dni, kiedy bede miala okazje odespac (nooo, przynajmniej taka mam nadzieje)! Poza tym, za soba mam juz wczorajszy audyt, ktory w dodatku poszedl bardzo dobrze! A dzis w pracy "pizza party", zeby powitac dwie nowe laborantki. A ja uwielbiam pizze, nawet pomimo tego, ze od pomidorowego sosu mam potem straszna zgage. ;)

Teraz cos dla Was:


W ktoras niedziele, mama miala dzien zapominalca. Najpierw zapomniala plecaka z dodatkowa odzieza w razie "wypadku" Nika (na szczescie okazala sie niepotrzebna, ale matka panikowala), potem zas zostawila ten sam plecak w kosciele i musiala sie po niego wrocic (dobrze, ze jeszcze z parkingu nie wyjechalismy...). Nastepnie okazalo sie, ze pakujac go zapomniala zabrac dzieciom kubkow z piciem (oczywiscie zauwazyla to w momencie, kiedy Potwory darly sie, ze wlasnie w tej chwili konaja z pragnienia). Na koniec zapomniala w sklepie kupic natki pietruchy...
Po powrocie do domu, matka zali sie mezowi, ze to zdecydowanie nie jest jej dzien oraz dziwne iz glowy nie zapomniala!

Kilka godzin pozniej. Bi i Nik bawia sie w dom. Nikowi wypadla rola mamy. W ktoryms momencie slychac:

"To nie moj dzien, mama zapomniala jedzonka i picia i... piwa..."

Piwa na mojej liscie nie bylo, w ogole w naszym domu piwa pije sie niewiele, wiec nie mam pojecia skad mu sie skojarzylo. ;)


***

Wigilia. Ciotka M. drazni sie z Bi mowiac, ze nie ma sniegu, wiec Mikolaj chyba nie dojedzie. Bi jednak niezbyt sie przejmuje (wolne zarty, Mikolaj mialby nie przywiezc prezentow?!) i szybko podsuwa rozwiazanie:

"Dojedzie! Wsiadzie na renifera i zrobi tak (tu nastapil gest trzepniecia lejcami)!"

Z braku sniegu, w tym roku Mikolaj przyjechal na oklep. ;)


***

"Gagi" koscielne. Nie moge sie nadziwic, ze dzieci, ktore od malego sa regularnie na mszy, nadal wszystkiemu sie dziwuja i wszystko je ciekawi. ;)

Nik na widok ksiedza w bialej szacie:
"Zobac mama, bialy pan!"

Kiedy organy zaczynaja grac pierwszy hymn, syn moj rozdziera paszcze:
"Piosienkaaaaa!!!"

Dobrze, ze organy juz dawaly na calego i tylko starsza para za nami parsknela smiechem. ;)

Nik wspina sie po mnie, wykrecajac sie i wiercac:
"Chcem zobacyc ksiondza!"

Bi, wrociwszy z tata do lawki po komunii:
"Mama, a ty dostalas chipsa?"


***

Wrocmy na chwile do wieczoru po-wigilijnego:

Nik: "Ale fajne byly te ulodziny!"
Bi (pokazujac na nasza Stajenke): "A to byly urodziny tego bejbusia?"

Tiaaa, jeszcze sporo edukacji chrzescijanskiej przed nami. ;)


***

Podczas wieczornego paciorka, ktory "prowadzi" tata, a przy ktorym jestem raczej niemym obserwatorem, Nik odwraca sie i komenderuje:

"Mama! Ty tez mow!"


***

Rankiem podczas przerwy swiatecznej, matka probuje wymknac sie rano do pracy, nie budzac reszty domownikow. Niestety, na sam koniec zostala przydybana przez syna, ktory nadal nie wyrosl ze wstawania przed switem.

Nik: "A gdzie kakauko?"
Mama: "Jeszcze nie zrobilam, bo spaliscie i nie chcialam, zeby wystyglo"
Nik (zdegustowany): "Mama, ty jedz jus sobie do placy..."


***

Sylwester. Tym razem oboje z M. mamy wolne. Ciemno w domu, wszyscy jeszcze dosypiamy. Nik wstaje z lozka, po czym rusza w strone kuchni oznajmiajac:
"Idem zobacyc cy jest kakauko.".

Bo kakauko przeciez robia domowe elfy. :)


***

Inspiracje "Tomkowe" jeszcze dlugo beda sie u nas pojawiac. Kokusiowi rozpadla sie misterna wieza z zabawek i zakrzyknal:
"Niech to zdezak!"


***

Uwielbiam dzieciece przekrecenia. :)

Nik (glaszczac Maye): "Ja jom chcialem poscensliwic!"

Bi: "Sluchajcie mnie odwaznie!"

W koncu dotarla do nas swiateczna paczka od cioci z Polski. Nik dostal miedzy innymi maskotke - rysia. Wpycha go sobie pod bluzke, uparcie twierdzac: "Lubim mojego ryza." 


***

Na koniec hit ostatniego tygodnia.

Jestem w kuchni. Z salonu dobiegaja mnie pomieszane krzyki i spiewy dzieci, glos M., jakies telewizyjne odglosy, czyli ogolna kakofonia. Nagle maz zaczyna mnie goraczkowo nawolywac z szokiem w glosie:
"Posluchaj no, co on spiewa! Co ta pani (w domysle opiekunka) im puszcza?! Kokus, zaspiewaj mamie ta piosenke, co mi."
Nik spiewa, a ja nie bardzo rozumiejac o co mu chodzi, wzruszam ramionami, ze nie slysze nic podejrzanego.

M. (wielce oburzony): "Nie slyszysz?! On spiewa: whiskey my friend!"

Hehehehe. Chcecie wiedziec, co spiewal Nik?

"Rescue my friend!" (piosenka z bajki o Diego, pewnie go znacie, kumpel wkurzajacej Dory ;p)

Dla usprawiedliwienia M., Nik nie wymawia jeszcze "R", wiec w jego ustach rescue brzmialo cos jak "ueskiu", ale i tak stwierdzam, ze glodnemu chleb na mysli, a tata slyszy to, co chce slyszec. :D


***

Zdjecie - swiezynka z wczoraj. Tak siostra "zalatwila" brata:

Trzeba przyznac, ze Bi miala dobre intencje, o ktore zreszta bym jej nie podejrzewala. ;) Zrobila w przedszkolu dwie maski - jedna dla siebie, a druga specjalnie dla brata. Wzruszyla mnie tym niesamowicie. :) Na nieszczescie, pani z tylu napisala "Dla mojej mamy (mialo byc "brata", ale gdzies komunikacja zawiodla :D)". I ten wlasnie napis odcisnal na kokusiowej buzi slady z mazaka! Probowalam zestrzec sciereczkami. Probowalam nawet plynu do demakijazu. Ani drgnie, a na zywo slady sa znacznie ciemniejsze i wyrazniejsze. Wstyd sie z dzieckiem pokazac w miejscu publicznym. :/
No nic, zejdzie z czasem. Moglo byc w koncu gorzej. Mogl to byc czarny, niezmywalny marker. :)

A na koniec moje chwalipiectwo. Po powrocie do pracy po przerwie noworocznej, na moim biurku znalazlam to:

Teraz juz dumnie wisi na scianie. ;)

Do przeczytania po weekendzie!