4-i-pol latka czyli tasiemca przedszkolnego cd. :)

Dzisiaj Bi konczy rowno 4 lata i 6 miesiecy. Czas na specjalny post tylko o niej i dla niej. :)

Moja cudowna duza-mala dziewczynka... Duza, bo wysoka jak na swoj wiek oraz jak sie u nas mowilo - "nabita" i nieraz, kiedy biore ja na rece, stekam z wysilku "Bi, ale z ciebie juz baba", wywolujac tym rzecz jasna wielkie oburzenie. Mimo jednak wygladu sporo starszej panienki, zachowanie Bibusi przypomina mi czesto, ze to jednak jeszcze maly 4-latek. ;)

Najwazniejsza (a przynajmniej najbardziej namacalna) zmiana ostatniego polrocza jest brak pieluchy na noc. Szkoda, ze nie byl to swiadomy wybor Bi, tylko inicjatywa rodzicow... Mala Dama co rano wstawala z pampersem niemal po kolana, ale nie wiedzielismy czy sika w nocy nieswiadomie, czy budzi sie i wiedzac, ze ma pieluche na tylku beztrosko sobie w nia posikuje... Liczylam na to, iz z czasem sama oswiadczy, ze jest juz za duza na pieluchomajtki. Niestety, przeliczylam sie. Moja corka jest wygodna. ;) W koncu jednak stwierdzilismy z M., ze jesli nie sprobujemy, to Bi bedzie spac w pampersie do 6 urodzin, jak nie dluzej. Kupilam podklady na lozko, schowalam ostatnie kilka pieluchomajtek i zaczelismy. Przyznaje, ze pierwsze 2 tygodnie byly brutalne. Bi budzila sie zasikana srednio co drugi dzien. Po przebraniu jej, zmianie przescieradla oraz podkladu, wracalam do swojego lozka kompletnie rozbudzona. W rezultacie przewalalam sie z boku na bok nie mogac zasnac, w dodatku zaczynalo mi burczec w brzuchu, co dodatkowo utrudnialo zasniecie i rano czulam sie jak zombie. ;) O dziwo jednak, po 2 tygodniach Bi zalapala o co w tym chodzi i zaczela wstawac na siusianie. Zeby jeszcze chodzila do lazienki sama, byloby idealnie! ;) Nie ma jednak tak dobrze. Bi budzi mnie za kazdym razem, domagajac sie towarzystwa. Przyznaje jednak, ze takie kilkuminutowe pobudki nie robia juz na mnie wiekszego wrazenia. Obawialam sie, ze stress zwiazany z przedszkolem moze nam popsuc dopiero co osiagniety sukces, ale na szczescie nic sie nie dzialo. A od jakiegos miesiaca, coraz czesciej zdarza sie Bi przespac cala noc, bez siusiania! :)

Efektem ubocznym, choc zaskakujacym wstawania na siku, jest przestanie nawiedzania przez Bi naszego malzenskiego loza. Szczerze, to jestem bardzo zaskoczona, bo spodziewalam sie odwrotnosci. Bylam przygotowana, ze rozbudzona Bi, tym bardziej bedzie wpychac sie do nas. Tymczasem zdarzylo sie to raptem dwukrotnie, przy czym za kazdym razem ostro zaprotestowalismy tlumaczac, ze na naszym lozku nie ma podkladu w razie gdyby sie posikala. Pochlipala przez chwilke, po czym pomaszerowala do siebie. I juz nie przychodzi! Wieksze lozko nadal jednak sie przyda, bo w weekendowe poranki przybiegaja do nas oboje z Nikiem i rozpychaja sie niemilosiernie, klocac sie kto lezy kolo mamy, kto kolo taty, a kto osmiela sie trzymac nogi w poprzek. ;)

Podczas ostatniego polrocza, w Bi obudzila sie dziewczynka. No, moze nie do konca, bo Starsza zawsze byla dziewczeca. Lubi sie stroic, nie da sobie przyciac wlosow, godzinami potrafi przegladac sie w lustrze w nowej sukience, itd. Przy podsumowaniu z okazji 4 urodzin, napisalam jednak, ze nie lubi bawic sie lalkami. I rzeczywiscie nigdy jej one nie ciagnely. Juz chetniej podbierala auta bratu, a lalki kurzyly sie na polce. Az odziedziczylismy po corce znajomego M., domek dla lalek. Zastanawialam sie juz wczesniej czy by takowego Bi nie sprezentowac, ale widzac jej niechec do lalek stwierdzilam, ze beda to pieniadze wyrzucone w bloto. Kiedy jednak kolega M. zaproponowal domek, uznalam, ze czemu nie, w razie czego sie go zwyczajnie wyrzuci i juz. No i prosze jaka niespodzianka. Nagle laleczki Bi zyskaly miejsce do spania i do zabawy, a przy tym sa przebierane, wozone samochodem do "przedszkola" oraz na jazde konna, bo Bi ma przeciez cala "stadnine". ;)

No wlasnie, fascynacja konmi nie ustaje. Bi nadal az piszczy kiedy ubiera na siebie bluzeczke z wizerunkiem jakiegos galopujacego mustanga. Zebra zreszta tez sie nada. ;) A ja naprawde powaznie zaczynam zastanawiac sie nad zapisaniem ja na lekcje jazdy konnej. Niech dziewczyna zobaczy czy stanie sie to jej pasja... Ale to na wiosne. Zima, mam nadzieje, ze uda nam sie poszlifowac Bibusiowa jazde na nartach. Jesli uda mi sie malzonka z domu wyciagnac w snieg oraz mroz... ;)

Co tu jeszcze dodac o 4.5-letniej Bi? Nadal jest koszmarnym niejadkiem. Najchetniej przetrwalaby o rosolku z makaronem i nie daj Boze zeby tam plywala jakas marcheweczka! Przedszkolnego jedzenia nie rusza, ale z tego co sama jej pakuje, tez dobra polowe przynosi z powrotem. :/ Do domu przyjezdza wyglodniala jak wilk, ale oczywiscie na wszystko kreci nosem, ryczac, ze chce zelki...

Odkad poszla do przedszkola, mamy ciagly problem z zachowaniem. Bi zawsze byla charakterna, ale teraz jest po prostu otwarcie nieposluszna i pyskata. Najwiekszy problem zauwazamy jednak w jej relacjach z bratem, bo kiedy Nik odmawia zabawy z nia, Bi potrafi go zlosliwie popchnac lub nawet opluc. Podejrzewam, ze moga to byc zachowania obserwowane w przedszkolu. Tlumaczymy, tlumaczymy i tlumaczymy, ale efekty jak narazie sa mizerne.

No i doszlismy do tematu przedszkola. :) W poprzednim poscie zamierzalam dodac jak Bi sie tam odnajduje po okresie adaptacyjnym, ale juz zabraklo mi czasu (i miejsca). ;)

Okazuje sie, ze Starsza odnajduje sie tam, moze nie swietnie, ale bardzo dobrze! :) Rozpoznaje z imienia inne dzieci, potrafi powiedziec jak nazywa sie ta, czy inna pani (a to nie takie proste, bo posluguja sie nazwiskami), mialam tez okazje sie przekonac, ze sama zagaduje panie i swoja przyjacioleczke. Po angielsku rzecz jasna. Niby oczywista oczywistosc, a matka rozdziawia gebe ze zdziwienia. ;)

Jak pamietacie, pierwsze 3 tygodnie to byl pozegnaniowy hardkor. Wycie, wierzganie i wyszarpywanie sie trzymajacym ja paniom. :O Po tym jednak czasie minelo jak reka odjal, a teraz stwierdzam, ze te 3 tygodnie to jednak nie tak duzo. Oczywiscie, kiedy akurat trwaly, to ciagnely sie jak guma z gaci, ale slyszalam juz historie niczym z horroru, o dzieciach ryczacych kilka miesiecy, a nie tygodni. Z perspektywy czasu oswiadczam wiec, ze adaptacja przeszla relatywnie sprawnie. ;)

Pierwszym czynnikiem, ktory sprawil, ze Bi zaczela sie w przedszkolu odnajdywac bylo znalezienie przyjaciolki.
Kiedy, w czasie tych pierwszych, koszmarnych tygodni wspomnialam z westchnieniem mojej szacownej mamusi, ze Bi tak chciala isc do przedszkola i miec kolezanki, ta zjechala mnie z gory na dol. Oswiadczyla, ze nienawidzi kiedy rodzice tlumacza sie, ze "Ja nie rozumiem dlaczego on(a) tak placze, przeciez tak chcial(a) do dzieci!". Posluchalam sobie, ze to zazwyczaj rodzicom sie wydaje, ze dziecko chce do dzieci, tymczasem przecietny 3-latek wcale nie nawiazuje jeszcze aktywnych kontaktow... No i moze i nieco racji ma, w koncu to ona jest pedagogiem, a nie ja, ale ja za to jestem matka swojej corki. ;) Ktora to corka cale lato dopytywala sie, kiedy idzie do tego przedszkola, bo ona chce miec kolezanki. Nie zapominajmy tez, ze mowa o 4-latce, a dzieci w tym wieku zaczynaja wlasnie pomalu odkrywac zabawy z rowiesnikami. Zreszta, koniec koncow, jak to czesto bywa w "potyczkach" z moja mamusia, wyszlo na moje. Odkad Bi blizej sie zaprzyjaznila z mala Sukri, maszeruje do przedszkola w podskokach. Kiedy pewnego dnia minelysmy mame owej dziewczynki, Bi wiedzac, ze jej kolezanka jest juz w przedszkolu, wyrwala do przodu tak, ze ledwie moglam ja dogonic. :D



Drugim zas czynnikiem, ktory sprawil, ze Bi lubi swoje przedszkole, jest to, ze tam ciagle sie cos dzieje! Jak pisalam ostatnio, ciesze sie, ze nie napisalam podumowania we wrzesniu, bo wrzesien to byl miesiac "na rozruch". Natomiast w pazdzierniku panie porzadnie sie juz rozkrecily z atrakcjami. A wiec w pazdzierniku dzieciaki mialy wycieczke na farme, Jesienny Festiwal oraz Dzien Dyni. W listopadzie ruszyl project zwany "Fun Fridays", gdzie w pierwszy piatek kazdego miesiaca beda organizowane atrakcje w przedszkolu dla calych rodzin. Szkoda, ze przedszkole uparcie nie chce wyjsc naprzeciw pracujacym rodzicom i organizuje je rano. Ja niestety nie moge brac kolejnego ranka wolnego (w listopadzie sa znow dwa "swieta", kiedy przedszkole jest zamkniete, oprocz tego zamykaja wczesniej z okazji Thanksgiving, a dodatkowo Bi ma dentyste, wiec i tak co i rusz bede sie zwalniac i urywac), wiec akurat "Fun Fridays" sobie odpuszcze. Ale zaloze sie, ze dzieciaki beda mialy frajde. Poza tym, z okazji Swieta Dziekczynienia, przedszkole chce zorganizowac dla calych rodzin "Harvest Breakfast" oraz "Harvest Lunch". Tutaj prosza jednak, aby rodzice, ktorzy wezma udzial, wczesniej zadeklarowali czy wybieraja sniadanie czy lunch oraz co ugotuja. :O Ja zamierzam przyjsc na lunch (w ten sposob bede mogla pojsc do pracy na pol dnia) i upiec jakis deser. Ciekawe, ze w liscie z poczatku roku bylo napisane wyraznie, ze na imprezy szkolne nie wolno przynosic domowego jedzenia, a teraz zachecaja do upichcenia jakiejs tradycyjnej potrawy. Ciekawe czy gdybym przyniosla gar bigosu, to ktokolwiek osmielilby sie tego posmakowac? :)
Jesli juz mowa o tradycjach, to z kolei w grudniu wlasnie o nich jest mowa. Kazda rodzina ma sie zadeklarowac, zeby opowiedziec o tradycjach swiatecznych (lub zimowych), kultywowanych w domu. Mozna to zrobic w dowolnej formie. Panie bardzo zachecaja, zeby rodzic, badz ktorys z dziadkow przyszedl i osobiscie opowiedzial o ichnich rodzinnych tradycjach. Ja tam dziekuje, nie mam zamiaru wystepowac przed grupka usmarkanych, zadajacych million pytan przedszkolakow. Mam taka dwojke w domu, wystarczy. :) Zamierzam przygotowac kolaz ze zdjeciami z naszego poprzedniego Bozego Narodzenia (cale szczescie, ze tyle ich pstrykam!).
Jak widzicie w przedszkolu Bi co i rusz cos sie dzieje. To wszystko to plany tylko na najblizsze 2 miesiace, a co bedzie dalej?! Jako rodzic wkurzam sie, bo musze kombinowac z urywaniem sie z pracy, przygotowywaniem wszystkiego, itd. Ale dla dzieciakow musi to byc frajda, kiedy nie dosc, ze ciagle maja jakis wyjatkowy dzien, to jeszcze mama lub tata biora w tym udzial. Ba, nawet cholerne "show and tell" to atrakcja! Wlasnie dzisiejszego ranka Bi zapytala kiedy znow bedzie je miala, bo chciala cos pokazac w klasie. Musialam troche ostudzic jej zapal, bo jakos nadal nie dotarlo do niej, ze nie mozna przyniesc cokolwiek wpadnie nam w rece, tylko zadany jest temat. Swoja droga, ciekawe czy Bi nadal bedzie miala tyle entuzjazmu za kilka lat, kiedy bedzie musiala juz przygotowac sobie przemowe i wystapic przed cala klasa? :)



Tak to wyglada z przedszkolem. Przyjaciolka + ciagle atrakcje = Bi uwielbiajaca swoje "pre-school". :) Codziennie odbieram ja rozesmiana i podekscytowana, ze moze pokazac mi co robili. Najczesciej sa to niezliczone ilosci rysunkow i kolorowanek. ;) Dzieki temu widze tez jak szybko zmienia sie jej styl rysowania. Na przyklad, na tych rysunkach koni:

Znow wgralo sie bokiem... :/

Dzielilo je raptem kilka dni, a roznica jest kolosalna. Na pierwszym, koniki od ludzi rozni wylacznie to, ze konie maja wyraznie 4 nogi z kopytami. Na drugim, postac ma juz bardziej "konski" ksztalt. I nic nie szkodzi, ze tylne nogi wyrastaja mu z ogona. :D Widze tez, ze nauka pisania i literek, na ktora jej rodzona matka tak psioczyla, sprawia jej wielka radosc. ;) Nie tylko pisze swoje imie:

Czasem prawie-poprawnie :)

Innym razem od prawej do lewej i z brakujacym "c" ;)

W czytanych ksiazeczkach rozpoznaje tez litery. Troche zreszta w smieszny sposob. Poniewaz ucza sie ich w przedszkolu glownie na podstawie imion, pokazuje mi np. literke "T" i mowi "O, Thomas!", albo na "S" powie "A tu Sukri!". Powtarzam za kazdym razem, ze "Tak, T jak Thomas, S jak Sukri". Glownie zapamietuje pierwsze litery, ale ostatnio zobaczyla "W" i oswiadczyla, ze tam jest napisane Matthew. ;) Podobnie kiedys zauwazyla literke "i" i potrafila rozpoznac, ze wystepuje ona rowniez w jej imieniu. Takze, dumna jestem, no. ;)

A na koniec bonusik. Obiecalam Wam zdjecie szkolne Bi. Za rada Iwosi, nie bawilam sie w skanowanie, tylko pstryknelam fote zdjeciu, ktore mam w pracy oparte o komputer. ;)