Trza by co napisac...

Nie pisze, bo... no nie wiem... Najlepsza odpowiedzia byloby chyba, ze nie chce mi sie. Moze w koncu, po niemal 3 latach, dopadl mnie blogowy kryzys? A moze to wiosenne przesilenie? Po prostu nie mam weny i nie chce mi sie wysilac szarych komorek, zeby sklecic cos, co bedzie mialo choc polowicznie rece i nogi. U Was chetnie komentuje, pomalutku nadrabiam zalegle odpowiedzi na komentarze u siebie, ale do nowego posta zabieram sie jak do jeza...

Troche tez nie mam o czym pisac... Odliczam czas do wylotu tesciow (juz tylko 2 tygodnie i 1 dzien!), wzdrygam sie na mysl o pierwszych tygodniach zostawiania dzieci rano u P. Marysi, pomalu rozmyslam o ogrodku warzywnym (nie moge przydusic meza, zeby mi go przekopal...), wstepnie zaklepalam przyjecie urodzinowe Bi w sali zabaw. Zaliczylam wizyte u ginekologa i rzecz jasna nie bylabym soba gdybym nie zapomniala wziac kartki z PINem, zebym mogla sprawdzic swoje wyniki (u mojego lekarza sprawdza sie je on-line). Za tydzien mam wizyte w sadzie w sprawie mandatu i zaczynam sie stresowac. Niby wiec cos sie dzieje, ale jakos nie chce mi sie rozwijac tematu. Poza tym tylko praca, dom, Potworki, gdzies tam po drodze jakis malo ciekawy weekend. A czas zasuwa do przodu...

Jedyne przemyslenia wpadly mi do glowy po wczorajszych zakupach. Po zalatwieniu sali zabaw na urodziny Bi, pojechalam rozejrzec sie za letnimi ciuszkami. Jak to na zakupach dzieciowych bywa, w moim koszyku szybko pojawialy sie kolejne sztuki odziezy. Po jakims czasie przejrzalam to, co wrzucilam i jakbym dostala obuchem przez leb! Wiecie, na wielu blogach pojawiaja sie stylizacje dzieci. Zazwyczaj patrzac na nie, lapie sie doslownie za glowe i wspolczuje maloletnim modelom. W ubiorze Potworkow stawiam glownie na wygode i nie ograniczanie im ruchow. Przyznaje jednak, ze sama nie znosze krzykliwych kolorow, wole lagodne tonacje i pastele. Lubie tez bardziej "dojrzale" dekoracje i styl. Kiedy jednak spojrzalam w koszyk, tknelo mnie, zeby spojrzec na ciuszki oczami moich dzieci. I co? Wiekszosc odwiesilam z powrotem. :) Potworki sa jeszcze male i ciesza sie z kazdej nowej rzeczy, zdecydowanie zaczynaja jednak wybierac to, co chca na siebie ubrac. A ze sa dziecmi, wybieraja rzeczy, ktore mnie przyprawiaja w najlepszym wypadku, o zmarszczenie nosa. :) Wczoraj jednak naszla mnie refleksja, ze czemu nie? Sa malymi bablami. Jesli teraz nie beda nosic kolorowych bluzeczek z wesolymi obrazkami lub durnowatymi postaciami z kreskowek, to kiedy? W ten sposob w koszyku znalazl sie t-shirt z okropna dla mych oczu, jaskrawo-zolta ciezarowka, postaciami z My Little Pony oraz psem Scooby'm. Myslac wlasnymi kategoriami, w zyciu bym ich nie wybrala, ale piski radosci i okrzyki "To koniki!" oraz "O, piesiek! Cienzialuwa!" potwierdzily, ze podjelam sluszna decyzje. Pewnie, ze w potworkowej szafie znajdzie sie tez "powazniejsza" odziez. Ale wesole, dzieciece ciuszki raczej beda stanowic wiekszosc. Kiedys, na jakims blogu przeczytalam, ze w dziecku od najmlodszych lat trzeba ksztaltowac gust i zamilowanie do elegancji. Zalozenie podniosle i piekne. Tylko, ze dziecko jest dzieckiem, po co robic z niego malego-starego? Gusta same im sie zmienia i wyksztalca. Teraz maja czas na krzykliwy roz oraz niebieskie samochodziki na pomaranczowym tle. :)

Na koniec, poniewaz przed weekendem juz raczej sie nie odezwe, zostawiam Was z paroma zdjeciami (i kilkoma dodatkowymi zdaniami).

Narcyzy oraz hiacynty niemal-rozkwitle

To zielsko w tle nazywa sie tutaj Garlic mustard. Narazie jest male, ale rosnie do pol metra wysokosci! Pochodzi z Europy, gdzie mialo (lub nadal ma) nawet jakies zastosowania kulinarne, ale u nas jest roslina inwazyjna i co roku doprowadza mnie do szalu! Wyrasta wszedzie tam gdzie nie ma trawy i to jak widac w ogromnych ilosciach. Na szczescie w miare latwo sie wyrywa, tylko, ze tyyyle tego jest... :/

W poprzedni weekend wiosna trwala w najlepsze, a w sobotnie popoludnie nawiedzilo nas nawet lato, bo temperatura skoczyla do 25 stopni, a matka spalila sobie nos. :) Potworki, tak jak z wielka pasja tarzaly sie w sniegu, tak teraz z luboscia korzystaja z dobrodziejstw kolejnej pory roku. A szczegolnie z lzejszych kurtek i wygodniejszego obuwia.



W niedzielne popoludnie nastapila tez inauguracja sezonu na placu zabaw. Gdzie wygralo co? Hustawki, a jakze. :)

 

Kiedy przestapily brame placu, Potworki doznaly silnego szoku. Bi dosc szybko sie ogarnela i po niepewnym pytaniu co ma robic, na nasza rozbawiona odpowiedz, ze ma sie bawic tam gdzie ma ochote, z piskiem pognala na zjezdzalnie. Nik za to stal jak slup soli i patrzyl oglupialy na taka ilosc dzieci, zabawek i halasu. W zeszlym roku kiedy zakonczylismy wypady do parku, nie mial jeszcze 2 lat i zaloze sie, ze przez zime zupelnie zapomnial o tym miejscu. Chwilke mu zajelo zeby sie otrzasnac. Na poczatku biegl na slepo za Bi, ale szybko odzyskal nieco pewnosci siebie i znalazl wlasne sciezki. I znow sie zaczelo: jeden rodzic za jednym dzieckiem, drugi za drugim! Pogadac w spokoju z M. moglam dopiero kiedy oba Potwory ulokowaly sie w tym samym czasie na hustawkach. :)

 

Udalo mi sie tez strzelic calkiem udane zdjecie naszego siersciucha.

 

 

Ten groznie wygladajacy psiur to najwieksza ciapa jaka znam. I najcierpliwsza. Dzieciaki robia z nia co chca. Milosc notorycznie okazuja jej w taki sposob:

 

 

A Majucha znosi to grzecznie i merdajac ogonem! :)

 

Po letnim weekendzie wrocila do nas wiosna w wydaniu bardzo wczesnym i Potworki zostaly skazane na zabawy glownie domowe. Tu musze sobie zapisac "ku pamieci", ze coraz czesciej bawia sie zgodnie razem. Nawet przez pol godziny! Mozna w spokoju wypic kawe! ;) Oczywiscie wszystko co dobre szybko sie konczy i za jakis czas rozlega sie wrzask, tudziez placz i jedno albo drugie przybiega na skarge, ze "on/ona mi dokucia!". :) Czasem trzeba tez ratowac syna z rak rzadzialskiej a przy tym sadystycznej starszej siostry i tu juz raczej nie jest mi do smiechu.

 

Co do zabaw, to kroluje bieg przez plotki, gdzie w korytarzu Bi uklada przeszkody w postaci rzadkow zabawek, ktore nalezy przeskakiwac. Poza tym hitem sa najzwyklejsze pudla, wypelnione drobnymi zabawkami majacymi symulowac wode. Dzieciaki odbywaja w nich na zmiane kapiele, po czym wycieraja sie nawzajem kocykiem udajacym recznik i nastepuje zamiana.

 

Co jest takiego fascynujacego w tej zabawie? Nie mam pojecia...

 

Poza tym czesto, na srodku salonu, wykwita nam taki twor:

 

 

Czyli po prostu namiot, albo po tubylczemu fort. :)

 

A Maya malo ze skory nie wyskoczy zeby sprawdzic co sie tam w srodku wyprawia.

 

 

 

A na koniec pokaze cos, co niezmiennie mnie zachwyca kazdego roku:

 

 

Poznajecie? To BEZ! Juz sie nie moge doczekac tego zapachu! :)

 

Milego weekendu!

 

PS. Wlasnie pada u nas deszcz ze sniegiem. DESZCZ ze SNIEGIEM! Pod koniec kwietnia!!!