Ida...

Jeden z pala, drugi z dzida... ;)

A tak naprawde to jada... Jest 22:30 i tesciowie sa juz w drodze z lotniska. Niestety, sniezyca nie sniezyca, samoloty startowaly i ladowaly o czasie. Zaden tez nie zostal wyslany do Waszygtonu. Damn...

Caly weekend spedzilam szorujac, ogarnijac i przecierajac. M. co prawda stukal sie w glowe i powtarzal, zebym dala sobie spokoj, ale jemu latwo powiedziec. To nie do niego przyjezdza na inspekcje tesciowa. :( Machnelam tez lasagne i leczo z cukini. Co prawda tesciowa opowiadala przy kazdej rozmowie na Skype co to ona nie bedzie dzieciom (i przy okazji reszcie domownikow) gotowac, ale pomyslalam, ze przez dzien-dwa, kiedy bedzie odpoczywac po podrozy i przestawiac sie na tutejszy czas, tez trza cos jesc... ;) Przeleciala mi tez przez glowe mysl o upieczeniu ciasta, ale zaraz po niej pojawila sie ta, ze tylko brakowalo zebym ich przyjela chlebem i sola. Posluszna wrodzonej zlosliwosci, dalam sobie spokoj. :)

No coz, trzeba zacisnac zeby i postarac sie nie poklocic zaraz w pierwszym tygodniu... Moja mamusia zwykla mowic, ze "po 3 dniach gosc smierdzi". Ja i tak dam im szesc. ;) Potem to juz hulaj dusza, piekla nie ma. Jak mnie wkurza, to moga sie szybko przekonac, ze ich syn poslubil wcale nie tak spokojna, ugodowa dziewoje. Jak widzicie, nastroj mam bojowy! ;) Szczegolnie, ze planowalam jutro z rana wymknac sie "po angielsku", czyli zwyczajnie zwiac do pracy. W ten sposob zyskalabym kolejny niemal caly dzien na oswojenie sie z mysla, ze zaczynaja sie dla mnie iscie koszmarne czasy. Niestety, dobry plan zostal pokrzyzowany przez pogode i malzonka.

Matka Natura zeslala snieg. Duuuzo sniegu... W sumie padal z przerwami juz od soboty. W niedziele w nocy zas zaczal padac bez przerwy i padal tak do poniedzialkowego popoludnia. M. w pracy, ja z Potworami, nie bylo wiec komu odsniezyc kolo domu. Moje auto ma naped na 4 kola, przez podjazd bym sie wiec przedarla. Gorzej z wylotem na ulice, gdzie plugi nawalily ciezkiego sniegu niemal po pas. :( Tu niestety klania sie dosc niskie podwozie mojej wozidupki. Utknelabym jak nic... A malzonek po pracy wpadl tylko do domu na moment, przebral sie i ruszyl w daleka droge na lotnisko... Bedzie musial zerwac sie ze mna wczesnym rankiem (wzial wolne na pierwszy dzionek z rodzicami), wytaszczyc odsniezarke i oczyscic mi przejazd... To jednak oznacza, ze juz z rana czeka mnie spotkanie z drogimi tesciami... O 6 godzinie zazwyczaj jestem we wiadomym humorze, wiec moje postanowienie trzymania jezyka za zebami moze szlag trafic... ;)

Koncze nastepnego dnia, bo patrzalki zaczely mi sie same zamykac...

Pierwszy ranek minal poprawnie. ;) Tescie przywiezli jedna walizke chyba cala pelna zabawek i innych upominkow dla dzieci, wiec Potwory ich obskoczyly i nie chcialy wypuscic ze szponow. ;) Z trudem dalo sie ich na moment odciagnac celem zmiany pieluchy (Nik) i przebrania pizamek na ubrania. Babcia i dziadek musieli asystowac. Dziadkowie tez pelni zachwytu nad jednymi z najmlodszych wnuczat. Ciekawe ile ta wzajemna fascynacja potrwa, ale narazie ja i M. oficjalnie nie mamy dzieci, a sami moglibysmy nie istniec. :)

Tescie przywiezli tez oscypki, mniaaam! ;)

Co poza tym? Jesli macie juz dosyc pory roku na "Z", lepiej nie czytajcie nastepnej czesci posta. ;)

Zima trwa bowiem na calego. Niemal od poczatku stycznia. Jak narzekalam, ze grudzien cieply, ze sniegu zero, to teraz pogoda nadrabia. Nie dosc, ze co chwila sniezy, to jeszcze mamy mrozy, ktore utrzymuja sie tygodniami. Odwilz to kwestia dnia - dwoch. W rezultacie co napada, to lezy, bo nie ma kiedy stopniec... Nie zebym narzekala, podoba mi sie taka biala sceneria za oknem! Tylko ostrzegam czytaczy marzacych juz o wiosnie. ;)

Wspomnialam, ze wczoraj siedzialam z dzieciakami w domu? Wlasciwie ten wolny dzien zaplanowalam duzo wczesniej, jako ze tesciowie przylatywali w nocy, a nie oplacalo nam sie posylac dzieciakow do opiekunki na jeden dzien. Jednak przy warunkach pogodowych jakie mielismy wczoraj i tak siedzialabym w domu. W skrocie: sypalo, sypalo i jeszcze raz sypalo. Przy tym wialo, a temperatury utrzymywaly sie w okolicach -8 stopni...

Po sobotniej "odwilzy", kiedy temperatura laskawie podniosla sie do +2 stopni, wyrosl nam na rynnie lancuszek uroczych sopelkow:

Po poludniu nie bylo juz zmiluj sie, trzeba bylo Potwory przewietrzyc. Calutenki weekend sprzatalam, a Pan Tata nie kwapil sie na zimno, dzieciaki spedzily wiec dwa dni kiszac sie w domu i rozpierala je energia. Swieze powietrze stalo sie niezbednikiem dla mojej psychiki.

Nasze "przewietrzenie" szybko przeksztalcilo sie w wyprawe badaczy Antarktyki. ;) Poniewaz od ponad miesiaca ciagle cosik pada oraz/lub proszy, a nie ma jak stopniec, sniegu mamy tyle, ze przydalyby sie rakiety sniezne. Podjazd jeszcze M. regularnie odsnieza, ale na reszcie ogrodu, podazajac za Potworami, zapadalam sie do polowy ud!

(Nie dajcie sie zwiesc - Potwory sa znacznie lzejsze, wiec i nie zapadaly sie az tak gleboko jak matka)

Po chwili dzieciarnia stwierdzila, ze najlatwiej jednak poruszac sie po ogrodzie na czworaka.

Nie wiem, ze im nie bylo zimno... Sama kilka razy plasnelam na tylek przy wygrzebywaniu z zasp jednego lub drugiego Potwora i szybko wstawalam na nogi tak ciagnelo od sniegu. A oni? No, Niko w sumie nie mial wyjscia, bo co zrobil krok, to padal. Ale Bi udawala, ze traci rownowage i tarzala sie dla samej przyjemnosci kontaktu z lodowatym puchem. Serio! Przy rozbieraniu sie w domu, znalazlam snieg w rekawach jej kurtki, w nogawkach spodni i w butach... Nie mowiac juz o mokrej czapce. Ech, dzieckiem byc... Lubie zime, ale jednak starosc zaczyna mnie juz dopadac, bowiem na mysl o kompletnym przemoczeniu, przechodza mnie dreszcze... :)

Dzielne przekopywanie sie przez snieg zostalo wynagrodzone, bowiem dzielni odkrywcy dotarli w koncu do naszego przydomowego placu zabaw...

Gdzie okazalo sie, ze hustawki lada moment znikna zupelnie, a zjezdzalnia z solidna warstwa sniegu oraz lodu pod spodem, nie nadaje sie do niczego, a juz napewno nie do wariackiego zjezdzania. Ale punkt docelowy zostal zdobyty, o! ;) Po czym nastapila wyprawa powrotna, podczas ktorej krotkie nogi najmlodszego uczestnika juz nie wyrabialy i matka, sama brnac z trudem w sniegu, musiala w sumie przenosic potomka z jednej zaspy w druga. Chyba sie to wiec kwalifikuje jako wyprawa ratunkowa... ;) Matka wyszla z niej zdyszana i ledwie zywa, Potomek Mlodszy rechoczacy wesolo, a Potomek Starszy... mial jeszcze sile na pare "orzelkow"... :)

Koniec wkretu zimowego. Cieplolubni moga czytac dalej. ;)

Tak po prawdzie, to oprocz zimy i tesciow nic szczegolnego sie nie dzieje...

Zastanawiam sie co upiec (i czy w ogole) na Tlusty Czwartek i nie wiem czy nie padnie na zdrowsza wersje paczkow polecanych przez Martusie, czy na niezdrowe i tuczace, ale o jacie! jakie pyszne, chrusty Meg. ;) A ze zapomnialo mi sie, ze to juz TEN czwartek i jestem nieprzygotowana, wiec mozliwe, ze nie upieke nic, tylko kupie gotowce. Dzieki losowi za polskie piekarnie w poblizu! ;)

Oprocz tego, oplaca sie czasem nie miec dla dziecka czasu. Tak, tak dobrze czytacie! W dzisiejszych czasach, kiedy zewszad wszyscy bombarduja nas rewelacjami na temat jak wazna i potrzebna jest uwaga rodzica, czasem jednak dobrze jest powiedziec dziecku stanowczo: poszedl won, mam wazniejsze sprawy niz zesrana pielucha, narobiles to sobie teraz tak chodz! ;) Zartuje rzecz jasna, choc nieraz nachodzi mnie mysl, ze jesli zignoruje kupe-giganta w pampersie syna, to moze ona wezmie i sama wyparuje? Albo chociaz zeschnie sie i wykruszy? ;)

Ale wracajac do brzegu. Mimo, ze matka jestem juz (dopiero?) niemal 4 lata, moje dzieci nadal mnie zaskakuja. Wczoraj, kiedy Niko pograzony byl w blogiej drzemce, Bi uparcie zawracala mi gitare. Nic dziwnego, w koncu odkad dostala w "prezencie" brata, zas sama zrezygnowala ze spania w dzien, drzemka Kokusia to takie nasze male swieto. Mamy wtedy czas zeby wyciagnac ciezka artylerie, czyli zabawy, ktore przy dwulatku groza niechcianymi dekoracjami domostwa, lub zabawki, ktore moga zostac przez niego polamane, pogryzione lub zgubione. W ruch ida wiec farbki, flamastry, kredki olowkowe, planszowki oraz puzzle. Wczoraj padlo wlasnie na te ostatnie. Zajeta pospiesznym kleceniem lasagni (w koncu niewiadomo jak dlugo maly ksiaze zaszczyci nas spaniem), wytlumaczylam dziecku, ze nie mam czasu, musi ulozyc sama. Bi strzelila focha i wyszla z kuchni. Ukladanie puzzli z Bi to zrodlo mojej irytacji. Niby fajna zabawa, niby ma uczyc dziecko koordynacji wzrokowej i logicznego myslenia. Coz, dla Bi okazuje sie to wyzwaniem ponad jej sily. Wspolne ukladanie konczy sie zazwyczaj tak, ze podaje jej puzzla i pokazuje gdzie ma go doczepic. Czyli ukladam je w sumie JA. Inaczej jest ryk, zlosc i elementy wrzucane z impetem do pudelka. Moja niemal 4-latka, do niedawna samodzielnie ukladala wylacznie puzzle 6-elementowe...

Tymczasem wczoraj, po chwili zapalila mi sie czerwona lampka, ze cos za cicho jest w pokoju. Wiadomo jak to jest, kiedy w domu, w ktorym sa male dzieci zapada nagle cisza, a nie jest to pora spania... ;) Czujac lekka panike, wylonilam sie z kuchni i doznalam nie tylko ulgi, ale i totalnego zaskoczenia... Bi bowiem wlasnie konczyla ukladac puzzle! 24-elementowe! Kiedy ja "nakrylam" brakowalo jej juz tylko 4 elementow, w tym jednego, z ktorym musialam jej pomoc, przedstawial bowiem niebo i niewiele wiecej, wiec za cholere nie mogla go dopasowac. Nie musze chyba dodawac, ze dumna bylam z niej jak cholera? :)

(Bi, samodzielnie ulozone puzzle oraz burdel zabawkowy w tle :p)

Aha, zakwitl mi tez storczyk! Dostalam go jakies 2 lata temu od malzonka, po czym zaraz przekwitl i tak stal z jednym lysym badylem. Nie obyta w opiece nad storczykami, nie wiedzialam czy powinnam owy badylek obciac czy lepiej zostawic, wiec na wszelki wypadek zostawilam. A on, niespodziewanie wzial, wypuscil boczny ped i zakwitl. :)

Ciesze sie jak glupia, bo ogolnie nie mam reki do domowych kwiatkow, wszystkie sa jakies takie ledwie zywe pomimo (w miare) regularnego podlewania i zmiany ziemi na wiosne... :)

I znow wyszedl mi tasiemiec... ;)