Z serii: Szalenstwa Potworkow

Niko przydybuje tate jak robi sobie kanapke i glosno ("Dajdajdajdajdajdajdaj!" - tak to brzmi mniej wiecej) domaga sie plasterka sera zoltego. Dostaje go, ale samo jedzenie jest przeciez nudne. Zeby sobie wiec urozmaicic konsumpcje, syn moj kruszy ser do stojacego przy drzwiach adidasa taty, po czym wydlubuje go z tamtad zeby zjesc... Hmmm... W sumie aromaty podobne... ;)

Mamy trzylatkow zapewne zauwazyly, ze dzieci w tym wieku maja dosc blade pojecie o dorastaniu i czasie w ogole. Dla nich kazdy dowolnie moze byc starszy lub mlodszy, wedlug aktualnego widzimisie. Owocuje to smiesznymi dialogami.

Ostatnio kiedy wracalam z dzieciakami do domu, nastapil jakis wysyp panow koszacych trawniki kolo domow. Bi przygladala sie z zainteresowaniem.

"Pan kosi tlawe! O, ten pan tes kosi!"
Po czym dodaje: "Ja tes lubie kosic tlawe!"
Na to ja, smiejac sie: "A ty kosisz trawe? Przeciez u nas tatus to zawsze robi".
A moje dziecko niezrazone: "Jak bylam duzia to tes kosilam tlawe. Siama!".

:)))

Podczas powrotu z farmy, Bi sama zaczela jeszcze raz przezywac, ze bala sie cielaczkow. Opowiadajac, ze Bibi sie bala, ale mama juz nie, nagle oznajmila:

"Jak bedzies mala to tes bedziesz boila!". :))

Bi lekko sie zadrasnela w ramie, nawet nie wiem jak i kiedy. Zadrapanie na doslownie centymetr, skorka ledwo zdarta, ale moja mala hipochondryczka caly wieczor trzyma ramie sztywno, co chwila pojekujac "Aaauuuu, boooliiii, bajdzo boliiii... Do lekazia cem, do lekaziaaa!". ;)

W telewizji leci reklama Sea World. Bi zachwycona pyta czy tam pojedziemy. Odpowiadam, ze jak kiedys zapuscimy sie na Floryde to pojedziemy, czemu nie. Na to Bi przytula sie do mojej nogi z egzaltowanym "Oooohhhh, thank you mama!". ;)

Pare dni temu, probujac odgonic sie od Mai biegajacej za nia po podworku, zaczela do niej wolac: "Get out!". Cos jej sie chyba lekko potentegowalo, ale nie dala sobie przetlumaczyc, ze powinna raczej uzyc "go away".

Wychodze z lazienki, swiezo po porannej toalecie, pachnaca balsamem do ciala i dezodorantem z domieszka miety z pasty do zebow. Przyznaje, ze mieszanka dosc intensywna. Pomagam Bi sie ubrac, a ona w ktoryms momencie marszczy nos i oznajmia: "Cos tu smieldzi!". Jakie mile uznanie dla matczynych zapachow... :)

Wchodze do kuchni a Bi podejrzanie maca woreczek z kaszka manna. Na moj widok az podskakuje (aha! Przydybalam ja na goracym uczynku!) i szybko pokazuje "Tutaj jest dziulka!". Oczywiscie odwinela uprzednio otwarty plastikowy worek i kasza rozsypana jest na pol kuchni. Nakazuje jej, ze ma sie nie ruszac, bo musze pozamiatac. Odwracam sie na moment, zeby wyciagnac zmiotke i szufelke, a Bi oczywiscie kompletnie mnie ignorujac, wchodzi w sam srodek kaszy bosymi stopami... Czasem naprawde mam ochote ja udusic. :)

A na koniec kolejny dowod, ze polska mowa = trudna mowa. Odmiany liczebnikow i czasu w naszym jezyku dla malego dziecka (i zapewne obcokrajowcow) odbywaja sie na jakiejs tajemniczej, nielogicznej zasadzie. I tak, ostatnio wyjatkowo udalo mi sie rano szybko wyjechac spod domu bo musialam przepuscic tylko jeden samochod. Bi oczywiscie bacznie sie temu przygladala i nie omieszkala skomentowac:

"Tylko jeden autko jedzielo?".

Przeciez to logiczne, ze jak "jeden" to dla wszystkiego, a czas przeszly od "jedzie" musi brzmiec jedzielo, prawda???

:))

Milego weekendu!