Nadszedl czas na pozegnanie

Przyznac sie bez bicia, kto pomyslal, ze zamykam bloga? ;)

Nie, to nie to. Dzis bedzie o zakonczeniu karmienia piersia. Dosc exhibicjonistycznie i intymnie, wiec kto czuje niesmak niech nie czyta. :)

Po 35 miesiacach (plus 4 miesiacach przerwy podczas drugiej ciazy) nieustannej Mlecznej Drogi, najpierw z Bi, potem z Nikiem, nadszedl definitywny koniec. No chyba, ze panstwo L. dorobia sie kiedys trzeciego potomka, ale raczej sie nie zapowiada... ;)

Podobnie jak z Bi, poszlo zadziwiajaco latwo, przynajmniej ze strony Kokusia. Mozliwe, ze dlatego, ze juz od dawna nie karmie "na zadanie". Odkad Niko skonczyl rok, ograniczylam karmienie piersia do jednego - przed snem. Napewno mamom, ktore sa z dziecmi cale dnie i maluchy sa nauczone, ze w kazdej chwili moga podniesc rodzicielce bluzke i "pociagnac", maja znacznie trudniej. Nik juz od wielu miesiecy karmiony byl tylko wieczorem i o innej porze dnia nigdy sie piersi nie domagal. Zreszta, moje dzieci nigdy same nie prosily o piers. Pomoglo najwyrazniej to, ze pracowalam od 4 miesiaca ich zycia. Bi i Kokus przyzwyczajeni byli wiec, ze najpierw dostawali butelke z moim odciagnietym mlekiem, potem stopniowo coraz wiecej pokarmow stalych, ale cycka mamy pod reka nie mieli, wiec piers byla tylko o okreslonych porach, kiedy wracalam z pracy. Taki sam grafik utrzymywalismy w weekendy, zeby im nie macic w malych glowkach i pozniej to pozytywnie zaprocentowalo.

Jak odbyla sie cala procedura "odstawienia"? Bardzo prosto. Jak czytam czasem na innych blogach o smarowaniu brodawek czosnkiem lub innym paskudztwem, zostawianiu dziecka na kilka dni z tata lub babcia i inne cuda na kiju, to oczy przecieram ze zdumienia... Nie powiem, podobne posty mialam zakodowane w glowie na wypadek buntu, jednak okazalo sie ze choc Nik buntuje sie ostatnio nad wyraz czesto, to braku cycka nie oprotestowal. :)
Wieczorem, przed polozeniem Kokusia lulu, zamiast jak zwykle dac mu possac piers, wyciagnelam wczesniej przygotowane ksiazeczki. Mlodszy czytanie uwielbia, wiec byl zachwycony. Po czytaniu  przytulilam go do siebie i zaczelam spiewac mu kolysanki. Tu spojrzal troche zdziwiony w strone cycka, ale poniewaz stanik i bluzka byly na miejscu, wiec po prostu zaczal sie bawic moim nosem. :) Pospiewalam mu chwilke, dalam buziaka, wlozylam do lozeczka, poglaskalam po glowce oraz pleckach i wyszlam z pokoju.

I tak sie to odbywa od niedzieli. Za nami piec wieczorow, Kokus usypia bez problemu, wiec wnioskuje, ze piersi mu nie brakuje.

Co mnie zmotywowalo? Tu wlasciwie nie mam jednoznacznej odpowiedzi... Przy obojgu dzieciach, mialam plan zeby karmic do ukonczenia przez nie roczku, kiedy to mogly juz pic mleko krowie. I przy jednym i przy drugim, troche mi sie jednak przeciagnelo. :) Bi sama postanowilam pokarmic az do 16-17 miesiaca, czyli do powrotu z wakacji w Polsce. I to z bardzo egoistycznych pobudek, bowiem mialam zamiar potraktowac cycka jako uspokajacz w samolocie. :) Los chcial jednak inaczej, bo karmienie zakonczylam kiedy Bi miala 15 miesiecy, a powodem byla potworna bolesnosc piersi w ciazy.
Z Nikiem dluuugo odkladalam, przekladalam, a bo szczepienia, a bo choroba, a bo mi zwyczajnie zal zrezygnowac z tej wyjatkowej bliskosci, a to znow jakies przeziebienie czy inne zapalenie ucha. A czas lecial. Przyznaje, ze mimo iz Niko rosl, zaczal chodzic, pojawily sie pierwsze slowa, po prostu pomalu stawal sie chlopcem, to przystawiony do piersi, ufnie ssac i patrzac na matke z uwielbieniem, znow stawal sie dzidziusiem, moim malenkim Kokusiem... To chyba bylo dla mnie najtrudniejsze. I niewazne, ze ten "bobas" od jakiegos czasu przygryzal cyca dla zabawy, patrzac na moja reakcje i rechoczac przy tym bezczelnie... ;)

Pomine milczeniem fakt, ze odkad Niko skonczyl rok, M. co jakis czas pytal kiedy WRESZCIE odstawie go od piersi... :(

Nadszedl jednak 20 miesiac zycia Nika, dzieciaki chwilowo zdrowe, ostatnie szczepienie przed 4 rokiem zycia zaliczone (wlasnie, pisalam ze zapalenie ucha odpuscilo i Niko wreszcie dostal ostatnia dawke szczepionki dla dzieci poltorarocznych? Jak nie, to wlasnie pisze. :)) i skonczyly sie wymowki. Chyba najwiekszym "kopem" bylo to, ze zaraz zacznie sie jesien, a wraz z nia przeziebienia i inne wirusowki, a nigdy nie chcialam dziecka podczas choroby dodatkowo stresowac odstawianiem. Poza tym, juz od dluzszego czasu Niko pociagal sobie doslownie 3-4 razy z jednej piersi, przekrecal sie do drugiej, tam sobie znow possal 30 sekund, po czym sam pokazywal, ze mam juz go wsadzic do lozeczka. Naprawde malo kiedy porzadnie sie przyssal... Jak to wiec zawsze Ola ladnie pisze, "spielam d*pke" i to zrobilam. :)

Jak to znosze? Fizycznie calkiem niezle. Co ciekawe, mimo, ze juz w niedziele nie bylo karmienia, w poniedzialek jeszcze nic nie czulam i pomyslalam sobie, "phi, odstawienie to pikus!". Tiaaa... We wtorek i srode myslalam, ze cycki mi eksploduja! Dobra, troche przesadzilam, to nic w porownaniu z eliminowaniem pojedynczych karmien kiedy jeszcze moje dzieci cycaly pelna para. Nie mniej takiego cisnienia w staniku nie czulam juz od dawien dawna... We wtorek musialam sie po cos wrocic i zrobilam to wyjatkowo bez przeklinania, bo przy okazji zabralam z domu moj maly, reczny laktator. :) I nosilam go w torebce do wczoraj, bo zaparlam sie ze uzyje go tylko jak juz naprawde nie bede mogla wytrzymac. Ale wytrzymalam, chociaz przyznaje, ze przez te dwa dni bylam w pracy bezuzyteczna i w dodatku zla jak osa, bo nie moglam sie na niczym skupic tak mi te cyce przeszkadzaly... Wczoraj juz bylo o niebo lepiej. A dzis (czekajcie, pomacam...) znow jest gorzej, cycki niby w miare miekkie, ale czuje cisnienie. Chyba dlatego, ze mam dosc obcisla bluzke. To juz piaty dzien i w szoku jestem, ze piersi nadal sie nie "poddaja". Tak dlugo karmie, ze chyba po prostu produkcja weszla im "w krew". ;) A pompke oczywiscie zostawilam dzisiaj w domu... :/

To byly odczucia fizyczne. Z psychika znacznie gorzej... Ogolnie caly tydzien chodze rozdrazniona. Nie tylko cycki mnie cisna, mam okres, ale jeszcze mi po prostu smutno, przykro, sama nie wiem co... To chyba hormony, bo co chwila chce mi sie ryczec, wieczorem jak przytulam Nika do snu lzy same zaczynaja mi kapac, nawet teraz, to piszac, mam mokre oczy... Konczy sie nieuchronnie kolejny etap w zyciu moich dzieci. Wiem, ktos pomysli, ze ze mnie matka - wariatka, w koncu to "tylko" karmienie piersia... Ale dla mnie to "AZ". Nasza (moja i moich dzieci) Mleczna Droga to byla czysta przyjemnosc. Jak obiektywnie patrzac, uwazam sie za matke, moze nie beznadziejna, ale zwyczajnie srednia, tak z karmienia piersia wystawilabym sobie z czystym sumieniem celujacy. I moim dzieciom tez, bo to urodzone ssaki... Bedzie mi bardzo, bardzo brakowalo tego widoku:

Nie ma piekniejszego uczucia dla matki, nie ma i juz... Pewnie, ze dziecko karmione butelka kocha sie tak samo, tak samo czuje sie z nim wiez, ale takiej bliskosci nigdy sie nie osiagnie...

Karmilam Bi 15 i pol miesiaca, Nika rowno 20. To chyba niezly wynik? ;) Ale na dzis nadszedl KONIEC.