Maly cwaniak

Dzis rano Kokus zaczal plakac juz w momencie, kiedy skrecilam w ulice Pani Marysi. Madrala rozpoznaje droge... Zawodzil tak przez reszte trasy, plakal kiedy wyciagalam go z auta, ryczal przy rozbieraniu i histeryzowal kiedy probowalam go zainteresowac zabawkami...

Ale jesli ktoras z Was poczula glebokie wspolczucie dla biednego maluszka, wstrzymajcie sie. :)

Po wczorajszym pozegnaniu zaliczylam lekkiego dola i zadzwonilam poznym rankiem do Pani Marii spytac jak sie moj szkrab miewa (mial sie zupelnie dobrze, oprocz tego, ze ciagle wystawal przy drzwiach czekajac na mame, chlip!). Dzis wiec P. Marysia mnie uprzedzila i zadzwonila sama, w momencie kiedy akurat weszlam do biura, zeby mnie uspokoic. Moj maly spryciarz ryczal i wyl, ale kiedy wyszlam pobiegl za mna do drzwi, zobaczyl, ze mamy nie ma, po czym szybko sie uspokoil i zaczal sie bawic, jak gdyby nigdy nic...

Czyli co? Czyli trzeba mamusi pochlipac, poplakac, to moze wezmie ja na litosc i jednak zabierze do domu... Takie to male, a juz cwane! ;)

Poza tym codziennie usmiecham sie na mysl, jak niewiele dzieciom trzeba dla dobrej zabawy. Swiat jest dla nich taki nowy, wszystko jest ciekawe. Chociazby swiatla i znaki drogowe. Jadac autem Bi komentuje wszystko co robie. Slysze wiec ciagle komentarze z tylnego siedzenia: "Mama jedzie!", "O! Mama cheka [czeka]", "Oooo, jeeedzieeee!", itd. Tlumacze wiec, ze musze stanac, zeby przepuscic inne auta, albo pokazuje Bi znak STOPu (ktorych jest tu mnostwo, amerykanie kochaja znaki stopu!). Bi juz je rozpoznaje i przy kazdym nastepnym wola: "Jecie eden [jeszcze jeden] mama!". Najlepsze sa jednak swiatla, pewnie dlatego, ze zmieniaja kolory. Stajemy na czerwonym, wiec znow tlumacze, ze jest czerwone, musimy wiec stac i czekac na zielone. W momencie zmiany swiatel slysze za soba radosny pisk i "Ooo! Jest lone [zielone]!", po czym natychmiast "Jecie las [jeszcze raz]!". I tak na kazdych swiatlach. :)

Po co dziecku wesole miasteczko, jak mozna sie zwyczajnie przejechac po miescie? ;)