Swieta, Swieta, kto to ogarnie???

Kucze blade, Boze Narodzenie juz za 5 dni!!!

Moj nastroj swiateczny wlasciwie prysl wraz ze zwolnieniem z pracy malzonka. Probuje go bez wiekszych nadziei reanimowac przez puszczanie piosenek bozonarodzeniowych w aucie, ale nawet nieziemski Josh Groban i jego plyta "Noel" nie pomaga...

Mamy kupe sniegu i chociaz swiat wyglada pieknie i swiatecznie. Ale w niedziele ma byc prawie 15 stopni z deszczem i bialosc szlag trafi. Nawet Matka Natura ma wiec w powazaniu Boze Narodzenie...

Swiateczne porzadki zalatwiam mocno po lepkach, cos tam ogarniam w szafkach, ale bez wiekszego wdawania sie w szczegoly. Odwracam wzrok od brudnych okien, cale szczescie, ze jak wracam do domu to zapada juz zmierzch. Chyba posprzatam chalupe jak zwykle i tyle...

Nie mniej jednak Wigilia wypada u nas, jako jedynych posiadajacych w domu normalna jadalnie. Wypadaloby wiec cos przygotowac... Co prawda ciotka M. tez cos tam przywiezie, ale nie zgadalysmy sie jeszcze co kto robi, wiec pierdziele jej liste i robie to, na co mam ochote, a ona moze sie dostosowac. Nie jestem w humorze na kompromisy...

Wczoraj siadlam i zrobilam liste potraw. Nie jest dluga bo bedzie tylko 5 doroslych i dwoje malych dzieci, ktore poza deserem, zbojkotuja pewnie cala wieczerze... Mam 4 dania na Wigilie (moze M. dorobi jeszcze jakas rybe, u mnie w domu zawsze krolowaly sledziki, wiec tego sie trzymam, a on niech sobie robi smierdzacego karpia, jak chce...), bigos na 1 dzien Swiat, sernik i ciasteczka, ktore ambitnie planuje upiec z Bi. Niby niewiele, ale lista zakupow zajela mi prawie cala kartke formatu A4. Serio! Jak to w ogole mozliwe???

Chce koniecznie zalatwic zakupy przed weekendem, poki jeszcze mam szanse na przebicie sie przez tlum ludziskow. Dzis po pracy wybieram sie wiec do polskich sklepow, zwanych przez nas uroczo "Polakowem", a jutro do sklepu tubylczego. ;)

Choinki nadal nie mamy, to juz projekt na weekend. Jak zwykle robimy to na ostatnia chwile, ale zaleta tego jest taka, ze ceny beda znacznie nizsze niz 3 tygodnie temu. A my i tak chcemy kupic tylko malutka, ktora mozemy upchnac na stoliku miedzy kanapami. Glownie ze wzgledu na Nika, chociaz jak znam Bi, to tez bedzie probowala pobawic sie bombkami. Z tej przyczyny nie rozkladam zadnych ozdob swiatecznych. Obawiam sie, ze moja kolekcja nie dotrwalaby nawet do Wigilii...

Z kartkami swiatecznymi zeszlo mi tak dlugo, ze skrocilam liste do tylko najblizszej rodziny. I tak dojda chyba po Nowym Roku, bo jeszcze ich nie wyslalam...

Prezenty mamy juz na szczescie ogarniete. Ciesze sie, ze dzieciom i mojemu tacie kupilam drobiazgi zanim jeszcze M. stracil prace. Juz wystarczajaco wzdrygalam sie przed wydawaniem kasy na prezenty dla ciotki M. i jej faceta oraz opiekunki Bi. No, ale wypada... A tu jeszcze cala spozywka do kupienia, az boje sie ile zaplacimy. Ech... :(

W pracy zapieprz taki, ze nie wiem w co rece wlozyc, a jeszcze kolega z biura wzial sobie dzis pol dnia wolnego... Wszyscy lataja jak ze sraczka, bo poniedzialek mamy wolny, a potem do 6 stycznia pracuje tylko garstka osob i w koncu to tylko pare dni. Wszelkie raporty musza wiec byc powysylane do klientow najpozniej jutro. A jutro, w ostatni dzien, spedze oczywiscie 3 godziny na meetingach, co za strata czasu! Szkoda, ze za nadgodziny nikt mi nie zaplaci, bo chetnie zostalabym dluzej, zeby ogarnac lepiej ten burdel...

No dobrze, pomarudzilam, ponarzekalam, teraz czas na cos weselszego. Na poczatek obiecane zdjecie z urodzin Nika, czyli moj maly "wstydzioszek":

Poza tym, jakis czas temu Anetka prosila o kolejne zdjecie porownawcze Potworkow. Dlugi czas nie udawalo mi sie pstryknac zadnej sensownej fotki, bo mam do skoordynowania dwoch modeli, ktorzy sa w ciaglym ruchu. W dodatku aparat jest obiektem goracego pozadania Nika. Na jego widok az swieca mu sie oczy, natychmiast rusza ku tobie z wyciagnietymi raczkami i wymuszajacym wrzaskiem. Ale jakis tydzien temu, M. udalo sie strzelic TO zdjecie:

Tak mniej wiecej wyglada teraz ich roznica wzrostu, a wiec nadal jest znaczna. Poza tym zdjecie swietnie oddaje jak Potworki wygladaja na codzien: Bi z fochem i usmiechniety Nik ze sliwa na czole. :)
A w bonusie jeszcze jedna fota. W sobote sypnelo u nas sniegiem, w niedziele obowiazkowo wytaszczylismy wiec z piwnicy sanki. Co prawda nasze saneczkowanie bylo malo ambitnie, bo tylko po ogrodzie, ale zawsze to troche zabawy na swiezym powietrzu. :)

Na sankach jednak najlepiej jezdzilo sie po odsniezonym podjezdzie. Kiedy M. wjechal w snieg, sanki przechylily sie na jedna strone, Nik plasnal bokiem buzi w bialy puch i, co tu ukrywac, bylo duzo wrzasku, az myslalam, ze to koniec zabawy. :) Na szczescie Nik nie zraza sie tak szybko jak Bi. Ktorej to, nota bene, zajelo pol godziny, zeby odwazyc sie wejsc w glebszy snieg! A potem, kiedy stracila rownowage i upadla na kolana, zaczela plakac, ze jest BRUDNA! Ten flejtuch, ktory brudne rece bez przerwy wyciera w bluzki i spodnie i ucieka przed woda, ryczal jak bobr na widok rekawiczek pokrytych sniegiem! :)

A teraz wracam do papierkow... Hurra...