Na slodko

Bo wczoraj mielismy z M. kolejna rocznice slubu. Rocznica szosta - cukrowa. Chociaz u nas ten szosty rok nie byl za slodki. Mowia, ze to siodmy jest zazwyczaj kryzysowy. Jesli to prawda, to mamy przechlapane. :) Tylu klotni i cichych dni co w miniony rok, nie mielismy lacznie przez piec pozostalych.

Oczywiscie winie za obecny stan naszego malzenstwa podwojne rodzicielstwo przy krotkim odstepie czasu miedzy dziecmi. No i prace w roznych porach, przez co od poniedzialku do piatku kazde z nas jest poniekad rodzicem samotnym... Jedyna nadzieja, ze wkrotce Mlodszy podrosnie, oddamy go do opiekunki Bi, M. wroci na pierwsza zmiane, bedziemy wieczorami razem i zrobi sie latwiej. I moze ten siodmy rok nie bedzie taki zly. Bo jesli okaze sie gorszy niz szosty, istnieje realna grozba, ze skonczy sie rozwodem... ;)

Czy swietowalismy? Nie. Mimo, ze rocznica wypadla w weekend. Po ostatnim oparzeniu Nika, M. nie zgodzil sie zostawic go ani z moim tata, ani ze swoja ciotka. A wyjscie z dziecmi to nie relaks, tylko nerwy. Przynajmniej dla nas. Spedzilismy wiec dzien bardzo romantycznie robiac zakupy, gotujac obiady na caly tydzien, wstawiajac i skladajac pranie, a w przerwach marudzac, ze dzieciaki nie chca spac w tym samym czasie i ciagle przynajmniej jedno kreci sie pod nogami, wymagajac oporzadzenia i zabawiania. :)

Kupilam M. w koncu prezent "praktyczny". Utyskiwal ostatnio, ze nie ma juz calych koszulek. Rzeczywiscie, skladajac pranie widze w jakim stanie sa jego ulubione t-shirty. M. nosi je latami, niektore tak dlugo, ze doslownie rozpadaja sie w rekach. Wiekszosc ma z czasow zanim mnie poslubil! :) Kupilam mu wiec pare koszulek z jego ulubionej firmy. Musze przyznac, ze szczerze sie ucieszyl i teraz korci mnie, zeby pojsc na latwizne i kupic mu jeszcze kilka na Gwiazdke, skoro tak mu sie podobaja. :)