Posty wracaja do normy

Czyli znow sobie pomarudze. A co, czyta mnie wiekszosc matek z dziecmi w tym samym wieku co moje, a ja potrzebuje posluchac, ze nie tylko ja tak mam! ;)

Dzis wolne, prezent dla calej firmy od szefa. A w poniedzialek jest tutaj swieto, wiec mam dlugi weekend... Super, nie? Co mi wiec nie pasi?

Cala szczesliwa wybieglam wczoraj z pracy, polecialam po Bi, a tu na dzien dobry opiekunka informuje, ze mala wstala z drzemki z goraczka. Rzeczywiscie, rozpalona jak piec, wypieki na buzi, szkliste oczy... Co nie przeszkodzilo jej po drodze zauwazyc dwa pieski i cos, co moglabym przysiac bylo kolejnym psiakiem, ale Bi uparla sie, ze to "iiihaaa" (kon, jakby ktos mial watpliwosci ;) ) i koniec. A wiec samopoczucie w miare...

Pocieszajace jest, ze najprawdopodobniej podlapala wirusa od innego chlopca, ktory chodzi do jej opiekunki. Podobno krazy jakas zaraza. Sama goraczka, bez innych objawow, przez 2-3 dni. Potem powinno samo przejsc. No ale Bi pochoruje sobie akurat przez caly dlugi weekend...

Oczywiscie taka ze mnie matka od stu bolesci, ze syropu przeciwgoraczkowego dla dzieci w domu brak. Jest tylko niemowlecy. Co robic, zaaplikowalam jej maksymalna dawke. Co to w koncu za wielka roznica czy dziecko ma 23 czy 28 miesiecy? ;) Najwazniejsze, ze pomoglo.

Ale nocke i tak mialam "ciekawa".

O 20:30 Bi padla jak mucha. Myslalam, ze wymeczona goraczka bedzie spac jak zabita. Naiwna!

21:00. Ryk. Dziecko nadal rozpalone, belkoce cos wpol sennie. Pewnie jej goraco. Albo zimno, bo czuje, ze ma dreszcze. Udaje mi sie przekabacic ja, zeby sie polozyla, klade sie obok. Co chwila macam jej glowe. Na szczescie po chwili dreszcze mijaja a i czolo robi sie chlodniejsze.

22:45. Wycie. Malo nie zabijam sie o wlasne nogi. Tym razem goraczka wyraznie spadla, za to dziecko cale upocone, mokre. Poduszka tez mokra. I jak tu spac? Ale z mama sie da. I na drugiej stronie poduszki.

24:55. Szloch. Pedze. Dziecko nadal sie poci, ale glowa juz chlodna. Zasypia, ale koniecznie wtulona w zesztywniala matke.

3:00. "TAAATAAA!!!". Przynajmniej wreszcie nie mama. M. idzie usluznie do corki, ale po chwili wraca z wiadomoscia, ze ta glowe znow ma goraca i pyta gdzie posialam syrop na goraczke. Dobre sobie, postawilam na szafce w pokoju Bi, zeby byl pod reka!

Nik litosciwie przespal cale nocne zamieszanie. Do 4:30. O 4:30 obudzil sie na cyca. Nakarmiony poszedl spac. Nie na dlugo. O 5:40 zbudzil sie i dobitnie domagal noszenia do ponownego zasniecia. Potem ryk znow o 6:30. Tutaj juz mialam dosyc i klnac pod nosem, wpierdzielilam go do bujaka...

Wreszcie dzieciaki daly nam pospac do 8:00, ale i tak wstalam polprzytomna...

Jakby choroba Bi to malo, Nik odkryl, ze zeby sluza do gryzienia. I zgrzyta sobie nimi radosnie po meblach i zabawkach. Oraz niestety zaczal gryzc matke podczas karmien... Kurcze, chce kontynuowac karmienie piersia do jego roczku, ale zaczynaja mnie dopadac watpliwosci. Bo pol biedy jak Nik jest senny albo bardzo glodny. Wtedy mi nic nie grozi. Ale niech no nie chce mu sie spac albo jesc, to koniec. Wbija mi te swoje dwa zabki w brodawke i ma w glebokim powazaniu moje sykniecia bolu. To juz jest trudne do zniesienia, a on ma dopiero 2 zabki. Co bedzie jak dorobi sie wiekszego zestawu??? Kurcze, Bi karmilam 15 miesiecy i ugryzla mnie moze raz czy dwa razy, a i to jestem przekonana, ze tylko niechcacy zahaczyla zebami! A ten maly galgan??? Gryzie przy niemal kazdym karmieniu i jeszcze sie szelmowsko usmiecha!

Ma szczescie maly potwor, ze urokowi tego usmiechu trudno sie oprzec! ;)