Z serii: szalenstwa panny Bi

Zycie z dwulatkiem jest pelne wrazen. :)

Po chlapaniu raczkami we wlasnym moczu, Bi znalazla sobie kolejna rozrywke: po wylaniu siuskow i wyplukaniu nocnika, zawsze zostaje na nim sporo kropli wody. I co Bi zaczela ostatnio robic? Wylizywac reszte wody z nocnika! Fuuuuuuuj!!!!
Ekspresowo nauczylam sie po wyplukaniu wycierac nocnik do sucha! :)

Bi, w ramach motywacji, dostaje 1 zelke za siusiu w nocnik, a 2 za kupe. Ostatnio czesto ma miejsce takowa scenka:

Dziec Starszy robi siusiu. Matka bije brawo, chwali corcie, nastepuje uroczyste wylanie zawartosci nocnika, plukanie, itd. Nastepnie Mloda pedem leci do szafki ze slodyczami.

Bi: "AM!!!"
Mama: "Prosze bardzo, zelka za to, ze tak ladnie zrobilas siusiu na nocnik."
Bi (z lobuzerskim usmiechem): "DUA (dwa)?"
Mama: "Nie, zrobilas siusiu. Za to jest jedna zelka. Jak zrobisz kupe dostaniesz dwie."
Bi (z cwano-proszaca minka): "Duuua? Nie?"

Coz, teorie niby zna, ale upewnic sie zawsze warto. :)

Juz kiedys pisalam, ze Bi uwielbia piaskownice (jak chyba kazde dziecko). Niestety, robienie babek jej sie znudzilo. Teraz ulubiona zabawa to sypanie piachem w psa. Jak tylko rodzice sie na moment odwroca, juz leci za Bella z pelnymi garsciami! Tlumaczenia, ze nie wolno dreczyc pieska nie pomagaja. Zreszta, nasza suczka jest dla niej o wiele za szybka i dostaje piachem tylko jak sie zagapi. Natomiast Bi nie ma za grosz koordynacji w rzucie i lwia czesc piachu laduje jej na glowie. Kurcze, jak to cholerstwo ciezko jest wyczesac albo wyplukac!

A pisalam, ze dwulatki sa nie do zdarcia? W niedziele na placu zabaw. Parno, goraco, dobrze, ze pochmurno. Fontanny wlaczone, ale musialabym Bi wziac pod pache i sila wrzucic do wody, inaczej nie wejdzie! Natomiast moje dziecko, w taki gorac, zaczelo jak durne biegac po "labiryncie" prowadzacym do slizgawek i drabinek. A caly ten zygzakowaty podest idzie konsekwentnie pod gorke! Po 5 minutach biegu w gore - dol, mala zrobila sie prawie purpurowa na buzi i cala wilgotna od potu. Ale dalej biega! A ja za nia bo balam sie, ze przyjdzie jej do glowy zejsc na dol po drabinkach, albo nie wyrobi na zakrecie i zleci glowa w dol! Cale szczescie, ze moj jeden krok to jej trzy, wiec nie musialam sie bardzo nameczyc (zreszta, spojrzmy prawdzie w oczy, matce przyda sie nieco ruchu), zeby za nia nadazyc, ale i tak pot splywal mi po du... tylku. :) Biegala tak dobre 20 minut i biegalaby dluzej, ale patrzac na kolor jej buzi balam sie, zeby nie dostala udaru i zarzadzilam wymarsz. Oczywiscie matczyna troska zostala wynagrodzona rykiem w drodze do auta, naburmuszeniem i wyrywaniem reki podczas przejscia przez parking oraz wyciem przez wieksza czesc jazdy do domu...

Poza tym mloda ma ostatnio faze na faworyzowanie rodzicow, raz jednego, raz drugiego. Na przyklad idac z samochodu do sklepu za reke musi trzymac koniecznie tatusia, mama slyszy dobitne "Iiidz!!!" oraz zostaje odepchnieta reka, dla lepszego zrozumienia. Albo Bi wstaje rano, zaglada do taty do sypialni, po czym maszeruje do mnie do kuchni i oznajmia "Tata nie! Mama!", co ma oznaczac, ze dziecko ma ochote poobserwowac matczyne poranne doprowadzanie sie do wygladu- nie-straszacego-ludzi, zamiast dogorywac w wyrku z rodzicielem. :)

I jestem chyba nienormalna, ale nie moge sie doczekac az Nik bedzie w tym wieku! Przyjme z radoscia nawet bunt dwulatka, byle zapomniec juz o tym niemowlectwie! :)