Po-weekendowo

I to dlugo-weekendowo! No dobra, nie ma sie czym podniecac, bo okazalo sie, ze weekend byl taki sobie... :)

Wczoraj obchodzilismy Memorial Day, wiec byl dzien wolny od pracy. Memorial Day to swieto na czesc zolnierzy poleglych we wszystkich dzialaniach wojennych, w ktorych Stany sie udzielaly. A ze lubia wsciubiac nochala w nie swoje sprawy, wiec i poleglych jest sporo. :) Brzmi powaznie, ale tak naprawde dla przecietnego mieszkanca, imigranta czy nie, Memorial Day kojarzy sie glownie z kolorowymi paradami organizowanymi przez niemal kazde wieksze miasto i miasteczko, a takze z rodzinnymi spotkaniami, piknikami i grillami.

Mi tez sie tak przyjemnie kojarzy i czekalam na ten dlugi weekend z niecierpliwoscia. Tymczasem Matka Natura postanowila byc zlosliwa i po lecie, ktore mielismy w zeszlym tygodniu (30 stopni, yeah!), zaserwowala nam wiosne i to wczesna. W sobote na zmiane lalo i mzylo, a temperatura doszla zaledwie do 10 stopni. W niedziele niby bylo cieplej bo okolo 18 stopni, a po poludniu nawet wyjrzalo slonko, ale co z tego, skoro pizdzilo jak w Kieleckiem, a przy tym wicher byl lodowaty jak na Syberii. Dopiero wczoraj wrocilo lato, slonko i 25 stopni. Niestety moj malzonek postanowil wykorzystac brak deszczu do zmiany klockow hamulcowych w moim aucie. Jestem mu za to wdzieczna, bo sama musialabym zostawic fortune u mechanika. Ale, ale! Okazalo sie, ze tarcze rowniez potrzebuja zmiany, a to juz wyzsza szkola  jazdy. Oczywiscie M. jak to M., nie przyzna sie, ze nie umie czegos zrobic, tylko zabral sie do roboty. Hmm... Okazalo sie, ze nie ma potrzebnych kluczy. Pojechal kupic. Kupil - nie takie jak trzeba. Pojechal ponownie. Znow nie takie! Dopiero za trzecim razem kupil wlasciwe, ale okazalo sie, ze sruba byla tak zardzewiala, ze i tak nie mogl jej odkrecic! Podsumowujac, po niemal 4 godzinach, wydaniu prawie 200 dolcow na niepotrzebne klucze, ubabraniu sie po lokcie, przeklinaniu na cala ulice i rzucaniu narzedziami po podjezdzie oraz wyzywaniu mojego autka od starych gruchotow (!), M. stwierdzil, ze musi sie odstresowac. :) Zabralismy wiec male potwory na plac zabaw. Podczas kiedy ja ganialam za potworem starszym, a potwor mlodszy spal, M. obejrzal na telefonie filmik YouTube jak zmienic tarcze. I co sie okazalo??? Tarczy sie nie odkreca, tylko wybija od tylu! Po powrocie do domu, zajelo M. raptem godzine, zeby wszystko pozmieniac i poskladac do kupy! :)

A z innych wiadomosci, to zaczelam dalej poszerzac diete Nika. Zgadzam sie z niektorymi poradami, zeby zaczynac rozszerzanie diety dziecka od warzyw, bo kiedy maluch posmakuje slodkie owoce, to warzyw juz nie ruszy. W ruch ruszyla wiec marchewka, z ktora mialam pozytywne doswiadczenia z czasow Bi. Hmm... Jesli myslalam, ze Nik sie krzywil i mial odruch wymiotny na kaszke, to teraz dopiero przekonalam sie co to jest krzywienie i odruch wymiotny! ;) Taaak, marchewka stanowczo mu nie podpasowala. Pomeczylam go nia jednak przez 3 dni, zeby upewnic sie, ze nie ma alergii. Nie ma, marchew zaliczona, dzis kolej na ziemniaczka. :)
Przy okazji. Pisalam juz chyba kiedys, ze nie kupujemy z M. sloiczkow. Mimo, ze sa wygodne, zachwalane, niby bez konserwantow i dodatkow, ja jednak im nie ufam. Wydaje mi sie bardzo podejrzane, ze wiekszosc dzieci zajada sie sloiczkami, natomiast jak mama zmieli im warzywa, to nie chca ich ruszyc. A przeciez teoretycznie to to samo. Ale do sedna. Nie chcialam na poczatek gotowac wielkiego gara marchewki, tylko 3-4. Okazalo sie wiec, ze nasz mikser (taki malutki, specjalny do przygotowywania obiadkow dla niemowlat) nie chcial jej zmielic, bylo jej zwyczajnie za malo. Urzadzilam sobie wiec powrot do przeszlosci. Mianowicie zwyczajnie przetarlam ja przez sitko, oczywiscie psiaczac caly czas na strate czasu. :) Stwierdzam, ze za czasow naszych matek kobieta posiadajaca potomstwo rzeczywiscie nie mogla pracowac zawodowo, bo zwyczajnie nie miala na to czasu. No chyba, ze miala babcie pod reka. Mialam 6 lat, kiedy urodzila sie moja siostra, wiec co nieco pamietam. A pamietam pieluchy ciagle suszace sie na sznurkach w lazience. Pamietam pralke "Franie", chodzaca co wieczor, a potem charakterystyczny zapach pieluch gotowanych w wielkim kotle na kuchence. Pamietam stosy pieluch do prasowania i jak pomagalam potem rodzicom skladac te pieluchy. Dla mnie byla to swietna zabawa, a dla nich zapewne nieoceniona pomoc. Pamietam tez mame wlasnie przecierajaca obiadki dla malej siostry. :) Nie wiem jak nasze matki i babki to wszystko robily. :)

Co poza tym? Akcja "nocnik" ruszyla (prawie) pelna para. Dywany pozwijane, dziecko chodzi w majtach. Mielismy juz nawet pierwsze sukcesy w postaci dwukrotnego siku i jednej kupy do kibelka. Niestety Bi nie trawi nocnika. Jest on dla niej dodatkowym krzeselkiem i tyle. Na probe posadzenia ja na nim w celu zalatwienia potrzeby, reaguje histeria. Poddalismy sie wiec i zakupilismy nakladke na sedes. Sadzamy Bi na kibelku srednio co godzine, w nadziei, ze cos zrobi, bo narazie kompletnie nie wola. Na 3 wymienione wyzej sukcesy przypadla niezliczona ilosc zlanych majtek i nawet jedna kupa w gaciach, fuj! No coz, to dopiero poczatki, licze, ze z czasem bedzie coraz lepiej. Jedyny problem to taki, ze wieczorem, bedac sama z dziecmi, moge miec problem z wysadzaniem Bi, szczegolnie, ze Nik jest juz zmeczony, marudzi i domaga sie ciaglej uwagi i noszenia. Dlatego liczylam, ze Bi polubi nocnik, bo na niego moglaby sama siadac. Na kibelek, nawet po stolku, troche ma wysoko...