zlobkowych historii cd

Ech, zal mi zostawiac moje dzieciatko… Dopoki byla z tata w domu, to przyznam, ze wychodzilam do pracy z przyjemnoscia, to byla moja odskocznia, tam sobie plotkowalam, pilam kawke i odpoczywalam psychicznie od wymagajacego i marudnego roczniaka. A teraz caly dzien o niej mysle, martwie sie, ze placze i marze tylko zeby juz jechac i zabrac ja do domku. :(

Wczoraj jak przyszlam po nia to byla cala zaplakana, biedulka. Pani wytlumaczyla, ze jest w jej grupie chlopczyk, ktory wszystko wyrywa innym dzieciom i Bi zaczyna plakac jak tylko on sie do niej zbliza. Fakt, ze chwilke pozniej bylam swiadkiem jak ten chlopiec wyrwal innemu z buzi smoczek. Ale Bi miala reszte wieczoru cale zapuchniete oczka i dla mnie i M. jest jasne, ze duzo tego dnia plakala. Pani powiedziala, ze poplakiwala po trochu w dzien na zmiane z zabawa. Ja mysle, ze plakala wiekszosc dnia. Takie zapuchniete oczka miala od urodzenia tylko kilka razy, po wyjatkowo trudnych nocach z zabkowaniem lub goraczka. Zreszta na moj widok tez uderzyla w placz, nie wiem czy ze szczescia, czy zeby mi pokazac, ze mam ja natychmist stamtad zabrac. A potem przylgnela do mnie z calej sily i juz nie puscila. Moje kochanie nieszczesliwe… Pogadalam chwilke z pania i po tych kilku minutach Bi ochlonela na tyle, ze usmiechnela sie i pomachala wszystkim na pozegnanie. Wiec moze nie bylo jej tam az tak zle. Podobno sama usnela, co wydaje mi sie nieprawdopodobne, ale podejrzewam, ze plakala az zasnela ze zmeczenia. Dowiedzialam sie tez, ze pieknie zjadla. Tu rowniez jestem zaskoczona, M. stwierdzil, ze nie wierzy, ale ja nie widze powodu czemu pani mialaby klamac. :) Co by jej szkodzilo powiedziec, ze Bi nie chciala jesc? Co prawda w domu moja coreczka jest nie tylko wybrednym, ale i zatwardzialym niejadkiem, ale w domu tatus co chwila daje dziecku a to ciasteczko, a to chrupeczka, wiec potem zwyczajnie moze nie byc glodne. W zlobku nie ma podjadania miedzy posilkami, wiec moze i apetyt lepszy.

Dzis rano Bi pokazywala z usmiechem na dzieci i zabawki, najwyrazniej je rozpoznajac, ale caly czas chciala siedziec mi na kolanach. Tak jak sie spodziewalam, wiedziala, ze mama moze nagle “zniknac”. W koncu, po dluzszej chwili zabawila sie misiami i udalo mi sie wymknac. Ciekawe kiedy uda mi sie ja zostawic jak inni rodzice swoje dzieci: przyprowadzaja je do sali, daja buziaka, robia papa i wychodza. A dzieci nic. Ale i tak poczulam ulge bo balam sie, ze moze zaczac plakac juz na widok budynku albo sali… Ale znow siedze jak na szpilkach i odliczam godziny i minuty do wyjscia z pracy. Dzis i jutro nie ma szefa, wiec moze wyjde sobie troche wczesniej. Ciagle mysle o tym zlobku jak o miejscu tortur dla Bi i najbardziej na swiecie chce ja juz zabrac do domu. :) Wiem, ze krzywda jej sie tam nie dzieje i musze zmienic swoje nastawienie, ale jakos narazie nie moge.

A na koniec cos bardziej optymistycznego. Napisze jak moja “kochana” mamusia zareagowala na wiesc, ze oczekuje chlopca. I zeby byla to spontaniczna reakcja to jeszcze bym mogla zrozumiec, mama nie jest fanka malych chlopcow. Ale wyslalam jej smsa w piatek, a rozmawialysmy przez skypa w niedziele. Wiec miala 2 dni, zeby “przegryzc” nowine. A i tak reakcja byla typowa dla niej. Wyjatkowo, egoizm mojej rodzicielki tym razem wywolal moj smiech zamiast zlosci. Najpierw uslyszalam “ale ja nie chce miec wnuka!”, a potem z pretensja w glosie “no i jak ty to sobie wyobrazasz???”. Musze przyznac, ze na to pytanie opadlo mi wszystko: rece, nogi, cycki… Bo w koncu za wielkiego wplywu na plec swojego dziecka to nie mam. Zaczelam sie smiac i mowic, ze ja tam sie bardzo ciesze, ze to chlopak i o niczym innym nie marzylam. ;) Moja mamuska oczywiscie oburzyla sie, ze co ja wygaduje, przeciez kazda matka chce corki, poza tym chlopak dorosnie i pojdzie “w rodzine zony” a od rodzicow sie odwroci, a w ogole chlopaki to okropne lobuzy, itd. Wysluchalam tej tyrady i pomyslalam, ze fakt, ze bede miala chlopca to swietny (choc niezamierzony) sposob, zeby zrobic mamie na zlosc. :) Dla mnie synek czy corka to po prostu moje dziecko i bede je kochac tak samo. A ze ona nie potrafi pomyslec tak samo o wnukach to jej problem. Moj chlopczyk bedzie mial dwoch kochajacych dziadkow i jedna babcie, ktora bedzie go kochac bez wzgledu na to czy ma siusiaka czy nie. :) A druga babcia niech sie pocaluje.