Lilypie Kids Birthday tickers
Lilypie Kids Birthday tickers

piątek, 30 września 2022

Ostatni tydzien wrzesnia

Nie, no nie moge uwierzyc, ze wrzesien sie skonczyl. Mam wrazenie, ze mrugnelam i minal miesiac. Zwazywszy na oczekiwanie na wizyte u lekarza, to chyba dobrze... Dopiero co rok szkolny sie zaczal, dopiero co wyjezdzalismy na dlugi weekend, a juz witamy pazdziernik. Na poczatku wrzesnia nadal byly upaly i spalismy przy pootwieranych oknach. W trzecim tygodniu, idealnie ma poczatek kalendarzowej jesieni, temperatura w dzien przestala dobiegac 30 stopni i poprzestala na "skromnych" 22-25. W ciagu tygodnia zatrzymala sie na 18-20. Nocna zas poszybowala w dol i czesto nie przekraczala 10 stopni. Mimo pozamykanych okien, pare razy nad ranem wlaczylo sie ogrzewanie. Dla mnie jak zwykle zmiana byla zbyt gwaltowna. Marzne, a skora dloni wysycha mi niemilosiernie. Jednoczesnie na policzkach mam ciagle wypieki od ogrzewania i suchego powietrza... Jesien to pora, ktora najbardziej chcialabym przespac. Czekam na zime, mrozy, snieg i narty. Czy doczekam ich we wzglednym zdrowiu? :(

Tak czy owak, sobote 24 wrzesnia zaczelismy meczem Bi. Mimo, ze byl na 9 rano i u nas, nie dane bylo nam dluzej pospac, bo juz na 8:15 jej druzyna miala wyznaczone zdjecia.

Kazdy mogl wykupic indywidualny portret
 

Mamy strasznego pecha, bo juz drugi rok pod rzad, druzyny Potworkow trafily do tej najwczesniejszej grupy. Co prawda w tym roku to tylko zespol Starszej. Kiedy Kokusiowy bedzie mial swoja sesje, nie mam pojecia. Jednoczesnie dotarlo do mnie, ze nadal nie wiem nic o zdjeciach szkolnych, a zwykle maja je na poczatku pazdziernika. Dziwne...

Trenerka prosila zeby na zdjecie grupowe stawily sie wszystkie dziewczynki, nawet jesli nie wykupywaly portretow i chyba zadnej nie brakowalo
 

W kazdym razie, po zdjeciach zostalo tyle czasu, ze trenerka (niezbyt zadowolona :D) pozwolila dziewczynom pokrecic sie dowolnie po boisku. Panny biegaly bez celu jak dzikie, ale wcale im sie nie dziwie, bo rano bylo 9 stopni, a one mialy ubrane stroje do pilki i na to tylko bluzy. Czesc boiska zas, gdzie znajduja sie lawki dla zawodnikow, o tej porze znajduja sie w cieniu. Biegajac przynajmniej sie rozgrzaly, ale potem te, ktore czekaly zeby wejsc na boisko i tak przykryly sie kocem. Przeciwna druzyna dala "naszym" niezly wycisk. Oba zespoly byly bardzo wyrownane, ale na szczescie tamten mial slabiutka bramkarke. Nasze dziewczyny wygraly 2:1, ale w sumie fuksem, bo przy obu golach, dziewcze na bramce kompletnie sie nie ruszalo i patrzylo jak pilka turla jej sie w bramke (i to nawet nie szybko), nie probujac nawet jej zlapac. Pierwszy raz cos takiego widzialam. :D

Bi pierwsza w biegu do pilki
 

Bi jak zwykle zostala na obronie i swietnie sobie radzila. Tym razem miala nawet co robic, bo choc bramkarka tamtej druzyny byla slaba, to reszta zespolu juz nie, wiec co chwila urzadzaly "napad" na nasza bramke. Poza jednym golem strzelonym znienacka na samym poczatku meczu, potem juz obrona wziela sie w garsc i zadnej nie przepuscila. ;)

Tego dnia Potworki grafik mialy po prostu beznadziejny, bo Bi grala o 9 rano, a Nik o 15. Po meczu Starszej pojechalam wiec po kawe i napoje dla dzieciakow, po czym wrocilam i korzystajac z wolnej reszty ranka oraz poczatku popoludnia, odkurzylam i umylam podlogi na dole oraz wstawilam pranie. Takie to fascynujace zadania. ;) Na mecz niestety jechalismy sami, bo M. pracowal kolejnego dnia, wiec chcial pojechac do kosciola. Rozgrzewke Nik zaczynal o 14:30 i tym razem upewnilam sie zeby dojechac mniej wiecej o czasie, pamietajac jak bylo w zeszlym tygodniu. ;) I cale szczescie, bo znow zaczeli wczesniej! To byla rozgrywka o puchar naszego Stanu (pierwszy etap), wiec stawka dosc wysoka. Przeciwnicy okazali sie jednak kiepsko wychowani i potwornie przepychali sie i podcinali nogi. W szoku bylam, ze w takiej dzieciecej lidze toleruja takie zachowania, ale moze to dlatego, ze tu nie ma zoltych kartek i jedynie sedzia czasem zarzadzi wolny strzal. Oczywiscie u nas tez nie brakuje bardziej zadziornych chlopakow, wiec szybko zaczeli sie odgrywac. Nawet Kokus - pacyfista, w ktorym momencie zaklinowal sie z jakims chlopcem ramionami w walce o pilke. Zaden nie chcial popuscic, dopiero gwizdek sedziego ich rozdzielil. :D

Ta skaczaca kiteczka :D
 

Dosc szybko przestalam sie dziwic zachowaniom tamtych chlopcow, bo kiedy nasi zaczeli tez ich popychac, rodzice przeciwnikow szybko zaczeli krzyczec z trybun do sedziego, ze dlaczego nie reaguje! Ale wiecie, jak ich synowie zaczeli takie agresywne przepychanki, to bylo dobrze. :D W ktoryms momencie, tamci rodzice wrecz wdali sie w pyskowke z sedzia, ktory jednak na szczescie nie dal sobie w kasze dmuchac i jasno dal im do zrozumienia, ze widzi kto zaczyna. ;) Zlosc rodzicow musiala byc tym wieksza, ze tamci chlopcy wyraznie nadrabiali agresywnoscia brak umiejetnosci i nasi wbijali im bramke za bramka. Stracilam rachube, ale mecz zakonczyl sie wynikiem bodajze 7:0. :D Nik gral tylko na obronie (chyba trener wyciagnal wnioski ;P) i szlo mu bardzo dobrze, co od razu przelozylo sie na dlugosc gry. Pogral w obydwu polowach po dobre kilkanascie minut.

Tymczasem Bi sie troche nudzila - widac? ;)
 

Po powrocie to juz takie tam domowe drobiazgi jak skladanie prania, jakies ogarnianie i dzien sie skonczyl.

Niedziela byla ponownie pilkarska. Napisze Wam, ze mimo iz szkoda mi Starszej, ze nie dostala sie do zespolu ligowego, to teraz, po trzech tygodniach, czesc mnie odczuwa ulge. Dwa treningi tygodniowo (plus jeden Bi) da sie przezyc. Wczesniej przeciez dzieciaki mialy jeszcze i druzyne plywacka i gimnastyke, karate, szermierke i co tam jeszcze. I jakos sie dalo. Teraz maja tylko pilke, wiec trzy treningi tygodniowo wydaja sie luzem. ;) Natomiast weekendowe mecze juz nie. Nik ma praktycznie zawsze mecz i w sobote i w niedziele, do tego sobotni mecz Bi i mam wrazenie, ze w kolko jezdze na boisko i z powrotem. W dodatku, u nas boiska rano sa zarezerwowane dla meczow druzyn rekreacyjnych, wiec te ligowe najczesciej sa dopiero po poludniu. To sprawia, ze soboty mamy tak rozwalone jak wlasnie przeze mnie opisana. Nie dosc, ze malo co da sie zrobic kolo domu, to jeszcze nie ma mozliwosci zeby pojechac na zadna rodzinna wycieczke. Gdybysmy do tego dodali jeszcze jeden mecz Bi w niedziele, to ten dzien rowniez bylby wlasciwie stracony.

Ale wracajac do meczu. Tym razem byl na 13. M. w pracy, wiec rano sama zabralam dzieci do kosciola. Od urodzenia Bi byl to pierwszy raz kiedy bylam na mszy bez M. Zawsze jezdzimy razem. Dziwne uczucie. ;) Potem pojechalam oczywiscie po kawe i napoje dla dzieciakow. Przy okazji zgarneli po plasterku pizzy, co bylo mi bardzo na reke, bo po powrocie do domu mielismy tylko godzine z hakiem do wyjazdu na rozgrzewke Nika. Przynajmniej nie musialam sie martwic co im podac zeby w miare szybko zjedli i nie marudzili, ze nie lubia. ;) Nik mial rozgrzewke o 12:30 i znow bylismy punktualnie, choc tym razem niepotrzebnie, bo zaginal nam gdzies sedzia i zaczelismy z 10-minutowym opoznieniem. ;) Przykra niespodzianke sprawila tez pogoda. Dzien wczesniej bylo piekne slonce, ale lodowaty wicher i odczuwalna temperatura wyniosla ledwie 16 stopni. W niedziele mialo byc pochmurno, ale 20-22 stopnie. Zalozylam krotkie spodenki, a tu nie dosc, ze wiatr znow dawal sie we znaki i az mialam gesia skorke na nogach, to jeszcze zaczelo kropic! :O Dobrze, ze nie rozpadalo sie porzadnie, ale i tak bylo bardzo nieprzyjemnie. Chlopaki biegali, wiec im bylo cieplo, ale siedzac na trybunach mozna bylo niezle zmarznac. Bi uparla sie, zeby zabrac Maye i trzeba jej oddac, ze przez wiekszosc czasu grzecznie psiura pilnowala, a nasz siersciuch po kilku okrazeniach pustego boiska obok, potulnie lezal kolo nog.

Najgrzeczniejszy "kibic" :)
 

Dopiero pod koniec meczu Starsza zaczela jeczec, zebym ja potrzymala smycz, bo ona chce porobic gwiazdy. I zaczela sie zloscic kiedy odmowilam, przypominajac, ze zgodzilam sie zabrac Maye pod warunkiem, ze Bi bedzie sie nia zajmowac. Typowe... ;)  Tym razem byl to juz mecz ligowy i obydwa zespoly pokazaly i klase i kulture na boisku. Poziom byl bardzo wyrownany, ale w pierwszej polowie tamten zespol mial kiepskiego bramkarza i naszym udalo sie wbic dwie bramki. W drugiej polowie trener tamtych wzial poprawke, dal innego chlopca na bramke i mecz zakonczyl sie 2:0 dla naszych. :) Nik ponownie gral na obronie i radzil sobie calkiem niezle, choc w drugiej polowie cos niesmialo podazal za pilka, co wywolalo oczywiscie niezadowolenie trenera.

Leeeci...
 

Moze Mlodszego zdeprymowala obecnosc dziadka, ktory niespodziewanie pojawil sie na meczu. Dobrze ze mogl wnuka "podziwiac" dluzej niz 5 minut. :D Niestety nie pojechal potem do nas, bo spieszyl sie na mecz Polska - Walia. Co prawda mowilam, ze moze obejrzec u nas, ale stwierdzil, ze musi sie skupic (wiecie, pilka - wazna rzecz :D), a poza tym pomalu mysli juz o kolejnym tygodniu pracy. Trudno sie z tym nie zgodzic. ;) Z dziadkiem czy bez, my tez stwierdzilismy, ze pokazemy Potworkom "prawdziwa" pilke i zasiedlismy na kanapie w czworke. Dobrze, ze chociaz Polska wygrala i nie bylo obciachu. :D

Pod wieczor przymusilam Kokusia do cwiczenia gry, bo narzekal ze w swojej grupce "lekcyjnej" wszyscy graja lepiej od niego, no ale jak sie nie cwiczy, to czego sie mozna spodziewac?
 

A potem to juz rzeczywiscie kapiele i szykowanie sie na kolejne dni, choc nieco luzniejsze, bo...

...w poniedzialek szkoly byly w naszej miejscowosci zamkniete. Tego dnia bylo zydowskie swieto Rosh Hashanah i jak co roku, dzieciaki zyskaly dzien wolny. W tym roku mialy w ogole szczescie bo swieto wypadlo w poniedzialek, wiec dostaly kolejny dlugi weekend, jakby jeden na poczatku miesiaca nie wystarczyl. ;) Normalnie wzielabym wolne lub pracowala z domu zeby wykorzystac ten dzien na jakis wypad, ale niestety akurat mielismy kolejnego pacjenta (w koncu; ostatni byl pod koniec kwietnia!), a to oznaczalo, ze musialam byc w pracy. Na szczescie zbior komoreczek tyle trwa, ze wiedzialam ze nie musze byc tam z samego ranka. Inaczej bylby problem co zrobic z Potworkami, ktore nadal nie maja wlasnych telefonow i nie czulabym sie komfortowo zostawic ich samych na caly dzien. Wczesniej probowalam byc w miare produktywna i zagonilam Potworki do odkurzenia i umycia podlog w swoich pokojach, sama oblecialam reszte gory, przetarlam kurze w sypialniach, zmienilam posciel dzieciakom, wstawilam dwa prania... no, bawilam sie w przykladna gospodynie. :D I tylko Bi byla niepocieszona, bo oczekiwala, ze w dzien wolny od szkoly pojedziemy na jakas wycieczke. Coz... musialam ja uswiadomic, ze nie wszyscy maja tak dobrze, bo niektorzy (czyt. matka) niestety pracuja. ;) Pojechalam do roboty o 14:30, a ze M. wraca okolo 15:30, wiec dzieciaki posiedzialy same godzinke. Oczywiscie przykazalam im zeby nie wychodzili do ogrodu, nikomu nie otwierali, a w razie gdyby cos sie dzialo, mamy dwoch sasiadow pracujacych z domu (ktorzy maja tez moj numer telefonu) i trzecich juz na emeryturze. Maja wiec pobiec do ktorychs po pomoc. Na szczescie moje polecenia nie byly potrzebne. :) W czasie kiedy ja siedzialam nad papierzyskami, M. musial zabrac Potworki na trening Kokusia. Cos tam marudzil pod nosem, ale niech sie cieszy, ze ominelo go odrabianie lekcji, bo to dopiero jest "atrakcja". Zeby pomoc Bi, musze posilkowac sie Google'm, bo panna ma geometrie, wiec ucze sie ksztaltow po angielsku. :D Tymczasem slecze nad komputerem i dokumentami, a tu cos mi za plecami szumi. Odwracam sie, a tam... leje! Pisze do M. czy skrocili trening? Taaa, na pewno... Dla chlopcow deszcz okazal sie tylko dodatkowa atrakcja, a trener, jak juz wiemy, to ambitna jednostka. Na szczescie bylo okolo 20 stopni, wiec dosc cieplo, a mlodziez zgrzana bieganiem, no ale... Co innego jak troche kropi, a co innego kiedy leje jak z cebra... Jakis rodzic wyslal pozniej zdjecie podwojnej teczy nad boiskiem, reszta zachwycala sie, ze jak pieknie i w ogole, a ja zastanawialam sie czy tylko mi sie wydaje, ze to lekka przesada kontynuowac trening w ulewe? :/

No piekna byla, nie powiem, ze nie...
 

Kiedy wrocilam do domu, znalazlam wszystkie ciuchy Kokusia rozwieszone na haczykach w lazience i niemal ociekajace. Nawet korki mial przemoczone. A wrocilam dopiero po 20-tej. Najwyrazniej wszyscy wyszli z wprawy skoro pacjentow nie mielismy od kwietnia, bo bywalo, ze konczylismy o 19, a tu jednak sie przeciagnelo... ;) Dotarlam do domu i oczywiscie bez matki nikt nie przygotuje sobie ubran ani przekasek do szkoly, nikt nie zapamieta, ze na nastepny dzien potrzebuje skrzypce (to Bi), nikt nie sprawdzi czy szkolne Chromebooki sa naladowane (oboje), itd. :/ Wpada czlowiek do chalupy i z miejsca musi wszystko ogarnac...

Wtorek byl znow dniem bez zadnych zajec dodatkowych i chwala mu za to. :) Chyba zebym sie za bardzo nie nudzila, moj syn wrzucil butelke z woda do plecaka (zamiast wsunac w boczna kieszonke), ale nie dokrecil przykrywki na ustnik. :O Rezulatatu mozecie sie domyslic - wszystko zalane! Zeszyty, folder, sniadaniowka, a nawet Chromebook, ktory na szczescie byl w specjalnym pokrowcu, wiec choc go troche z jednej strony zmoczylo, jednak przezyl. Na dnie plecaka byla najprawdziwsza kaluza. :O Mialam ochote panicza udusic, ale zamiast tego skupilam sie na osuszaniu i ratowaniu wszystkiego. Wiekszosc na szczescie dala sie odratowac, poza testem, ktory po prostu splynal i nawet nie wiem na ile Nik go napisal, a on oczywiscie nie pamietal... A moment wczesniej ucieszylam sie, kiedy Mlodszy powiedzial, ze znalazl ksiazke z nutami na skrzypce. Ksiazke kupilam mu nowiutka na poczatku roku i w ciagu trzech tygodni zdolal ja zgubic. :O Na szczescie odnalazla sie w... autobusie szkolnym. Moja ulga (bo juz mialam zamawiac nowa) byla kilkuminutowa, bo moment pozniej znalazlam powodz w plecaku. Ech, z tym chlopakiem...

Tak jak napisalam, Potworki nie maja we wtorki zadnych zajec, wiec rzucilam sie zeby wykorzystac popoludnie na maksa, bo kolejne dwa to mialy byc juz treningi. Po pierwsze, trzeba bylo zabrac sie za basen. Woda z grubsza spuszczona, ale ze korek jest nieco nad ziemia, wiec zostalo jej kilka cm, a do tego nawpadalo lisci, zoledzi i wszelakiego syfu. Na dodatek plywaly w niej jakies larwy (rzyg), prawdopodobnie wazek. Wzielismy wiec z M. wiaderka i zabralismy sie do roboty. Koncowki nie dalo sie juz zebrac pojemnikiem i trzeba bylo nasaczac recznik i z niego wykrecac wode. Pracochlonne to bylo i niewdzieczne i oboje czulismy potem ramiona i barki.

Przy okazji zerwalam baklazany, ktore mimo obnizajacej sie temperatury, rosna w najlepsze. Te trzy wyrosly na jakies "mutanty" (kubek obok jest rozmiaru large) i az boje sie je przekroic i zobaczyc jak wielkie maja pestki ;)
 

Ja, oprocz tego, mialam tez do poskladania pranie wysuszone dzien wczesniej, a takze zmiane poscieli u nas i wstawienie jej do prania oczywiscie. Dodatkowo, po ostatnim odkurzaniu i myciu podlog, zostala mi jeszcze bawialnia dzieciakow w piwnicy i wejscie od garazu. Nie moglam sobie przypomniec kiedy ostatnio sprzatalam w bawialni, ale musialo to byc daaawno temu (Nik praktycznie przestal schodzic tam zeby grac na Playstation), bo nie pamietam kiedy ostatnio wsysalam tyle pajakow, zdechlych zuczkow, much, os (!) i ogolnie calego atlasu entomologicznego. ;) W kazdym razie popoludnie mialam produktywne i choc narobilam sie jak dziki osiol, to przynajmniej odczulam satysfakcje, ze nie spedzilam go na kanapie. ;)

W srode juz Nik mial po poludniu trening. Dojezdzam z pracy okolo 16:30, a trening ma na 17, wiec to jest niczym wyscig. Konczy zas... roznie. Czasem trener zarzadza koncowke juz 18:15, czasem pare minut po 18:30. Tak czy owak, kiedy dojezdzamy do domu, dochodzi 19, wiec trzeba robic kolacje i ostro brac sie za szykowanie na kolejny dzien. Nie mowiac juz o tym, ze przed treningiem Nik nie ma czasu odrobic lekcji, bo autobus tez dojezdza dopiero po 16, a jeszcze musi zjesc obiad. Zabiera sie wiec za nie dopiero po powrocie. Jak trafi sie dzien, ze ma zadane sporo, to (przy jego ogolnym wierceniu sie i rozproszeniu) siedzi nad lekcjami do 20. Przerywajac mi oczywiscie co chwila, zeby mu pomoc. Bywa nerwowo. ;) W miniona srode korki w calym miasteczku byly niemozliwe i dojechalam niemal o 16:40. Na szczescie dzieciaki byly juz w domu i jadly, ale potem Nik musial na "dwojeczke", przebrac sie na trening i dojechalismy pare minut spoznieni. A ja nawet obiadu nie zjadlam. Podczas gdy Mlodszy ganial za pilka, ja, M. oraz Bi lazilismy po okolicy - wzdluz poletek kukurydzy i wokol calego kompleksu sportowego. Troche krokow sie nabilo. ;) Niestety, byl to jeden z tych dni, kiedy trener przeciagnal trening do 18:30. :/

Nie wiem gdzie on leci, bo na pilke najwyrazniej nawet nie patrzy
 

Pociesza tylko mysl, ze coraz wczesniej robi sie ciemno i miejmy nadzieje, ze wkrotce bedzie musial konczyc wczesniej bo chlopaki zabija sie o pilke zamiast ja kopnac. ;) Z drugiej strony, skoro potrafil zignorowac ulewe, moze i ciemnosci mu niestraszne... Potem do domu i litosciwie, zadne z Potworkow nie mialo tego dnia nic zadane. Bi poniewaz miala w szkole dwa testy, a kolejnego szykowal jej sie nastepny, a Nik niewiadomo czemu. ;)

Czwartek jak zwykle byl dniem, kiedy Nik potrzebowal w szkole oba instrumenty, wiec postanowilam zawiezc dzieciaki do placowki. Nie bardzo to lubie, bo zwykle zaprowadzam ich na autobus, a pozniej mam jeszcze moment na wstawienie zmywarki czy prania, umalowanie oka jesli wczesniej nie zdazylam, porzucanie psu pileczki (a niech tez ma cos z zycia) i tym podobne, a dopiero potem wyjezdzam do roboty. Niby drobiazgi, ale ulatwiaja wieczorny bieg. Szczegolnie nienawidze wracac z pracy i na dzien dobry znajdowac calej gory garow w zlewach. Fakt, ze M. zawsze daje dzieciakom obiad, a czasem musi jakies danie dokonczyc, wiec cos tam zawsze bedzie, ale jednak te 2-3 talerzyki i jakis garnek juz tak nie strasza. ;) Tak czy inaczej, zawiozlam Potworki do szkoly, sama pojechalam do pracy, pakujac sie po drodze w niemozliwe korki (w naszej malej miescinie! :O), odhaczylam swoje obowiazki, po czym wrocilam do domu. Szybko cos zjesc i musielismy sie z M. zabrac dalej za basen, bo prognozy sie zmienily i nagle na sobote zaczeli zapowiadac deszcz, jako pozostalosc po huraganie Ian, ktory wlasnie uderzyl we Floryde. Dopiero co wybralismy z niego reszte wody i osuszylismy (choc juz zdazylo nawpadac zoledzi i lisci :/), wiec nie chcielismy zeby znow nalalo deszczowki. Z pomoca dzieciakow, bo na szczescie pusty basen jest lekki, przenieslismy go na trawe, po czym M. zaczal oplukiwac boki woda. Byly strasznie ublocone i na przyszly rok naprawde musimy pomyslec nad wylozeniem czyms tego terenu pod basen. Niestety malzonek nie skonczyl, bowiem Bi miala trening i ponownie jechalismy wszyscy.

Zdjecie z bardzo daleka, dlatego jakosc byle jaka, ale to na pierwszym planie, w czarnej koszulce i niebieskich skarpetach, to Bi
 

Tym razem bowiem ojciec chcial pocwiczyc gole z synem. Chwile ich obserwowalam i musze przyznac, ze choc nadal brakuje mu sily w nodze, to technika Kokusia niesamowicie sie poprawila. Chlopaki wiec pokopali pilke, a ja chodzilam wokol boiska.

Mlodzian szykuje sie do strzalu
 

Nie dane mi bylo niestety naprawde sie poruszac, bo wpadlam na sasiadke, ktorej corka gra z Bi, zaczelysmy rozmawiac i potem juz nie wypadalo mi za bardzo przerywac, bo chce sobie pochodzic. Nastepnym razem zostane po drugiej stronie boiska, daleko od wszystkich czekajacych rodzicow. ;) Wrocilismy do domu, kolacja, wykapac sie, przygotowac na kolejny dzien i w zasadzie pora byla pojsc spac. Poczytalam Kokusiowi na dobranoc, ide do Bi, a ona... odrabia w lozku lekcje! :O Mowila mi wczesniej, ze nastepnego dnia miala miec zastepstwo, wiec musi je odrobic dopiero na poniedzialek, ale chce juz to zrobic i miec z glowy. Tyle, ze myslalam, ze zrobi to wczesniej, a nie kladac sie spac! Niestety potrzebowala mojego wsparcia psychicznego (bo pomoc to byla minimalna), wiec i czytanie sie opoznilo i moja pora kiedy mam czas dla siebie. ;) A! Spytalam Kokusia jak jego pierwsza prawdziwa lekcja gry na trabce, bo nauczycielki nie bylo dwa tygodnie, a syn na to, ze... o niej zapomnial! :O Pisalam ostatnio, ze grafik maja porabany, ale zapomnialam dodac, ze w przeciwienstwie do prob calego zespolu lub orkiestry, lekcje gry na instrumencie maja w mniejszych grupach, w rozne dni zaleznie od instrumentu i (jak juz wspomnialam) o roznych godzinach. Oznacza to, ze trwaja normalne zajecia, a dzieci ktore maja lekcje, musza pamietac zeby w odpowiednim czasie wyjsc i pojsc do sal muzycznych. Z tego co sie dowiedzialam, nauczyciele przypominaja dzieciakom rano kto co ma, jest grafik przyczepiony do tablicy, ale potem juz mlodziez sama musi pilnowac czasu. No to wlasnie widac jak pilnuje. :/

W piatek juz dzieciaki szly normalnie na autobus, choc probowaly cos tam ugrac, ze moze bym ich zawiozla. Taaa... zadzieram kiece i lece. :D Kiedy oni odjechali, ja porzucalam psu pileczke, ogarnelam naczynia w zlewie, wyszykowalam sie i ruszylam do pracy. A tam - niespodzianka, tym razem z gatunku tych przyjemnych. ;) W koncu i w naszym budynku maski sa opcjonalne! Troche im to zajelo... Wszedzie ludzie juz pomalu zaczeli zapominac o maskach, podczas podrozy do Polski i z powrotem praktycznie nikt nigdzie masek nie mial zalozonych, a my daaalej. Pisalam juz pare razy, ze budynek, w ktorym pracuje, formalnie nalezy do Akademii Medycznej i choc nie ma tu pacjentow, a od czasow korony praktycznie nie ma tez studentow, to uparcie podpinali zasady tez pod nas. Jedyne co wywalczyli, to ze poza pierwsza szczepionka, potem nie musielismy juz brac dawek przypominajacych. Wymog noszenia masek zostawili... az do teraz. No ale w koncu i my doczekalismy sie "wolnosci:. ;) Po pracy musialam jeszcze niestety jechac na tygodniowe zakupy spozywcze, a potem na szczescie mozna bylo cieszyc sie weekendem. ;) Sobotnie mecze dzieciakow stoja pod znakiem zapytania z powodu pogody, wiec mozliwe, ze czeka nas spokojny dzien w suchutkim domku.

Do wizyty u lekarza zostal tydzien. Odliczam, a jednoczesnie odsuwam te mysl jak najdalej od siebie...

11 komentarzy:

  1. Agato, pamietaj , ze naprawde nie musi to byc nic strasznego. Nasza psychika nakreca mysli nagle odczuwamy cos, niepokoj i symptomy- afirmuj sobie, ze to sprawy horomonalne i zmiany , ktore powstaja z wiekiem. Jak jest dowiesz sie juz nie dlugo. Pozytywne nastawienie zawsze wspomaga leczenie . To tak na dzien dobry. Przechodzilam to wszystko juz dwukrotnie, nawet z operacja wycinania. Strach siedzi nam na karku, takze bardzo dobrze cie rozumie. Trzymam kciuki i mysle, ze wszystko bedzie dobrze!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziekuje Ci, kochana Lux, za pocieszenie... Wiem, wiem, ze psychika tez robi tu swoje. Niestety jestem z natury pesymistka, zawsze widze te najgorsze scenariusze, a jeszcze na kazda kolejna wizyte musze czekac po kilka tygodni, wiec mam za duzo czasu na myslenie...

      Usuń
  2. przechodziłam to osiem lat temu, łącznie z operacją wycięcia zmiany, która na szczęście okazała się niegroźna. ale bardzo dobrze rozumiem Twój stres i przed każdym USG kontrolnym mam też lęki. trzymam mocno kciuki za Ciebie!

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja też trzymam kciuki, na pewno będzie wszystko dobrze.
    choć wcale ci się nie dziwię, że się denerwujesz
    Pozdrawiam 🙂❤️

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Najgorsze jest to czekanie, bo czlowiek ma za duzo czasu na myslenie i analizowanie. Dziekuje za kciuki! :*

      Usuń
  4. Mi też wrzesień minął nie wiadomo kiedy, ale patrząc, że czekasz na badania, a ja razem z Tobą, to chyba dobrze. Tak jak napisały poprzedniczki, pozytywne nastawienie to połowa sukcesu, więc bądź dobrej myśli!!!

    Pięknie wyszła Bi :) A co do podcinania u Nika, to trochę jestem zaskoczona, że sędzia nie reagował. Co prawda u nas też nie ma kartek, ale jak sędzia widzi, że ktoś wchodzi za ostro to daje upomnienie, a jeśli to się powtórzy, to do końca danego meczu wylatuje z boiska i nie ma zmiłuj. Choć czasem mają swoje za uszami, sędziowie, to jednak trzeba przyznać, że bardzo pilnują takiej gry fair play i bez agresji.

    Co do treningu w ulewie - nasi też grają przy takiej pogodzie. Co więcej, podobno w tym roku Oliwka jest w tym roczniku, który zimą ma jeden trening na hali, ale drugi na dworze. W zeszłym roku chłopaki treningi mieli nawet przy -10, choć wielu wówczas dzieci nie posyłało. Ale jak widzisz, więcej jest takich ambitnych trenerów. Tylko nie oni później latają po lekarzach i siedzą w domu z chorym dzieckiem ;/


    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Powariowali. Oni pewnie mysla, ze "hartuja" dzieciaki, ale to rodzice potem musza biegac po lekarzach. :/
      U Nika, w rozgrywkach ligowych, okazalo sie, ze jednak zolte kartki sa. :D
      Ech, wlasnie to pozytywne myslenie u mnie zawsze najbardziej szwankuje. ;)

      Usuń
  5. Dzieci fajnie sie spelniaja w sporcie. To bardzo rozwijajace. A Nik, hahaha - czasem ma pusta glowe. Zeby zapomniec o lekcji muzyki, na ktora specjalnie nosi instrument... Gapa!
    Nie denerwuj sie nadchodzaca wizyta lekarska. Strach ma wielkie oczy, a z wszystkim jakos mozna sobie poradzic. Bedzie dobrze, tak czuje.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bo z tymi lekcjami (w przeciwienstwie do prob calej orkiestry) to jest tak, ze maja je rotacyjnie, w kazdym tygodniu o innej godzinie i w dodatku w czasie innych zajec. Dzieciaki same musza pilnowac zeby sie z nich urwac o okreslonej porze. Nie wiem kto wymyslil, ze 10-latki same beda pilnowac zegarka...
      Dzieki Tarheel, ja wiem, ze nic nie jest jeszcze nawet konkretnie zdiagnozowane, ale ja jak zwykle analizuje najgorsze perspektywy...

      Usuń