Dno i dwa metry mulu...

Dlaczego nie pisze, nie odpowiadam i nie komentuje? Bo mam dola.

Dlaczego mam dola? Bo trace prace...

Tak, tak. Dobrze przeczytalyscie...

Firma, w ktorej pracuje, bedzie zlikwidowana. :( Pisalam juz, ze nam to grozi w pazdzierniku (tutaj), wtedy jednak wszystko szybko ucichlo. Odbylo sie kilka rozmow gdzie zarzad zapewnial, ze nie przewiduje kolejnych zwolnien, a na rezultaty reorganizacji zarzadu, trzeba bedzie poczekac ze dwa lata minimum. Pozornie sytuacja sie unormowala i praca toczyla sie jak zawsze. Wszyscy odetchneli z ulga.

Tymczasem w poprzedni czwartek, doslownie kilka godzin po tym jak wrzucilam posta z codziennymi bzdurkami, glowny manager wezwal wszystkich i oznajmil, ze glowna siedziba "stracila cierpliwosc" (cokolwiek to ma znaczyc) i postanowila nas po prostu zamknac. Po pol roku!!!

Czuje sie jak ostatnia idiotka, ze nie zaczelam szukac nowej pracy juz w pazdzierniku! Bylabym o 6 miesiecy do przodu, a kto wie, moze i mialabym juz swieza posade! Ale zaufalam szefostwu, ktore zapewnialo, ze mamy czas, ze firma napewno ruszy, ze wszysko nadal jest ladnie - pieknie. No i mam za swoje... :(

W srode odwiedzili nas reprezentanci glownej siedziby, ktorzy teoretycznie mieli odpowiedziec nam na nurtujace nas pytania. To spotkanie to byla jednak jakas cholerna komedia! Dowiedzielismy sie, ze nasza firma nie pasuje do ich ogolnego planu biznesu. Ze przez ostatnie 6 lat usilowali nas jakos wpasowac, ale to bylo jak wkrecanie kwadratowej glowicy w okragly otwor (takiego porownania uzyli). Jedna z dziewczyn slusznie wytknela, ze nasze projekty sa takiego samego typu jak te, ktore wykonywalismy od zalozenia firmy. Wiedzieli czym sie zajmuje nasze laboratorium, po co wiec nas kupowali?! Wtedy im to pasowalo, chcieli kupic wlasnie takie laboratorium, z takimi projektami i z taka baza klientow. Co sie wiec zmienilo?! Na to nikt nie mial odpowiedzi. Odwidzialo im sie i tyle!

A teraz umywaja rece od jakiegokolwiek zabezpieczenia swoich, badz co badz, pracownikow... Przyjechali, zeby nam radosnie oznajmic, ze nasz glowny manager zaproponowal, ze jest chetny na odkupienie od nich tego laboratorium. Serio, na poczatku przemowy, cala trojka reprezentantow miala usmiechy na ustach i usilowala nam wmowic, ze powinnismy byc podekscytowani, tak jak oni!

No kuzwa!

Pewnie, ze oni sie ciesza! Jesli transakcja dojdzie do skutku, beda mogli umyc elegancko raczki i zostawic odpowiedzialnosc za reszte w rekach Pana M.! Dopiero kilka ostrzejszych komentarzy oraz trudnych pytan, na ktore wyraznie nie mieli ochoty odpowiadac, postawilo ich do pionu. Wiecej sie juz nie usmiechali. I dobrze. Mam nadzieje, ze choc troche im w piety poszlo...

Gdyby los zwyklego, szarego pracownika choc troche ich obchodzil, zaproponowaliby, ze jesli ktores z nas mialoby ochote przeniesc sie do Stanu Michigan, mamy zagwarantowane zatrudnienie w glownej siedzibie. Laboratorium to laboratorium, moze typ projektow troche sie rozni, ale schemat pracy jest ten sam. Dodatkowo, wiele firm pokrywa w takiej sytuacji koszty przeprowadzki. Podejrzewam, ze zaden z naszych pracownikow nie poszedlby na to, ale uwazam, ze choc tyle sa nam winni. I nawet nieszczery, ale bylby to mily gest z ich strony. Taka propozycja jednak nie padla. Zamiast tego bylo, rzucone od niechcenia, ze na ich stronie internetowej znajdziemy liste otwartych etatow. Jesli mamy ochote, mozemy zlozyc podanie. Oczywiscie gwarancji, ze zostaniemy przyjeci, nie daja.

Dodatkowo, nie uslyszelismy ani slowa przepraszam, ani wytlumaczenia, ani pocaluj mnie w doope. Mimo, ze nie dosc iz zamykaja nas, kiedy obiecali dac nam dwa lata, to jeszcze, wiem z kilku zrodel, ze przez ostatnie 6 lat, to oni posrednio przyczynili sie do tego, ze firma nie rozwijala sie i nie przynosila takich dochodow, na jakie liczyli! Sprawa jest skomplikowana i nie chce wdawac sie w szczegoly, ale serio, informuja nas, ze wina za zaistniala sytuacje nie lezy w zadnym z nas ani w tym, jak wykonujemy nasza prace, ale nie wydusza z siebie nawet glupiego, ze im przykro?!

Zamiast tego, bezczelnie podkreslali, ze kupno laboratorium przez naszego managera, lezy w naszym najlepszym interesie i powinnismy go ze wszystkich sil wspierac!

A guzik!

Napisze Wam, jakie czekaja mnie perspektywy w obecnym miejscu.

Jesli firme zamkna, dostane jakas tam wyprawke pieniezna. Nie wiem nawet ile, bowiem oni sa wyraznie nastawieni na sprzedaz i nawet nie chcieli powiedziec (zaslaniajac sie niewiedza) jakie maja w tym zakresie przepisy. Jak na ironie, ta wersja wydarzen jest ta korzystniejsza. Pobieralabym swiadczenia, najpierw z wyprawki, potem z bezrobocia, a w tym czasie szukala nowej pracy. Oczywiscie strace ubezpieczenie zdrowotne, ale tu akurat moge po prostu przejsc na konto meza. Jedynym co mnie martwi przy tej opcji, to to, ze pracodawcy niechetnie patrza na luki w zatrudnieniu. Na CV lepiej wyglada ciaglosc pracy.

Druga opcja jest kupno laboratorium przez Pana M.
I tutaj wielka niewiadoma. Teoretycznie, moze on zwolnic 3/4 ludzi juz pierwszego dnia "rzadow". Albo przedstawic umowe o prace z cala lista zupelnie nowych obowiazkow. Podczas srodowego spotkania, powiedzial jasno, ze nie moze zagwarantowac, ze utrzyma pensje, ktore otrzymujemy teraz. Trzeba sie wiec liczyc z cieciem, a pisalam wielokrotnie, ze juz teraz zarabiam ponizej swoich kwalifikacji. Nie wiadomo tez, jak dlugo nowa firma utrzyma sie na rynku. Jesli bedzie sobie kiepsko radzic, Pan M. moze systematycznie zwalniac "niepotrzebnych" pracownikow. Osobiscie nigdy sie z nim za bardzo nie lubilam, wiec spodziewam sie, ze bylabym pierwsza "na wylocie". Poza tym, bedzie to powrot do malutkiej, rozwijajacej sie firmy, a wiec zero ubezpieczenia czy skladek emerytalnych. Ubezpieczenie zdrowotne, jak pisalam wyzej, moge wziac z firmy malzonka, ale skladki emerytalne? Zostana zawieszone na czas, az nowa firma bedzie w stanie je placic...
Do tego dochodzi fakt, ze pierwsze miesiace w nowej firmie beda bardzo stresujace. Wszyscy klienci, ktorzy nie wykrusza sie do tego czasu, przypedza na kontrole, zeby upewnic sie, ze jakosc pracy nie spadnie. A w takiej atmosferze spadnie na pewno. Wielu klientow wiec zrezygnuje, a za to z kolei poleca glowy. Wszystko to przy pakowaniu pudel i przeprowadzce, bo z tego co wiem, czynsz w tym budynku jest potwornie drogi, a Panu M. i tak nie bedzie na poczatek potrzeba tyle miejsca...

Od ponad tygodnia, szukam wiec pracy... Po 11 latach stabilizacji... Niestety, moja praca jest dosc "niszowa", co oznacza, ze na stanowisko z podobnym zakresem obowiazkow, nie mam zbyt duzych szans. Wysylam wiec aplikacje gdzie sie da, na kazdy wakant, ktory choc czesciowo przypomina to, czym sie zajmuje. Do laboratorium wolalabym narazie nie wracac, bo wiem juz czym taka praca "pachnie". Poza tym, spojrzmy prawdzie w oczy, ostatni raz trzymalam biurete w reku niemal 8 lat temu. Troche zajeloby zanim od nowa nabralabym wprawy...

Narazie cisza. Nie zebym spodziewala sie, ze w ciagu tygodnia ktos sie odezwie, chociaz z kazdym mijanym dniem narasta moja panika i jawia sie coraz to nowe czarne scenariusze.
A co, jesli nikt sie odezwie? Albo odezwa sie, ale ja kompletnie zestresuje sie i zatne w czasie rozmowy o prace? A co jesli bede musiala w koncu lapac cokolwiek wpadnie, za marne pieniadze i z kiepskimi warunkami, byle zarobic troche grosza? A jesli nie znajde nic, Pan M. mnie zwolni, posiedze na bezrobotnym, zasilek sie skonczy i co dalej? A co, a co, a co... Moge tak w nieskonczonosc...

Malzonek moj tez mi zycia nie ulatwia... On, jednostka ambitna, truje mi ciagle: "Tylko pamietaj, zebys nie brala byle czego, bo jak cie znam to w tej pracy zostaniesz juz do emerytury, wiec musisz znalezc cos dobrze platnego i blisko domu...". Tlumacze, ze aby przebierac, to musze najpierw posiadac jakis wybor, a narazie nikt nawet nie odpowiedzial na moja aplikacje, ale nie dociera... On tam wie swoje... :/

Trzymajcie wiec kciuki... Jesli bedzie sie cos ciekawego dzialo, na pewno o tym napisze. Jesli nie bede pisac nic, to blagam, nie pytajcie. Bedzie to bowiem pewnie oznaczac, ze nie ma odzewu, a ja bede wpadac w coraz glebszy dolek psychiczny...