Z serii: w tym domu sie gada! oraz rocznica slubu i inne watki

Od czego by tu...

Moze od Rocznicy?

W czwartek, 1 grudnia, minelo 9 lat odkad sobie (po raz pierwszy) z M. slubowalismy. Dziewiata Rocznica zwana jest podobno "generalska". Hmmm... Ciekawe, kto u nas jest tym generalem? :D

W kazdym razie, minelo sobie dziewiec latek. Czasem bywalo (i bywa) lepiej, czasem gorzej. Doczekalismy sie domu, psa oraz dwojki Potworkow. I tak trwamy. Razem. Nadal. Pomimo podobienstw charakterow oraz roznic swiatopogladowych. To chyba dobrze. :)

Kiedy wrocilam wczoraj do domu, czekala mnie niespodzianka. Wyslalam M. z pracy co prawda rocznicowego smsa, a on odpowiedzial, ale spodziewalam sie, ze na tym sie skonczy. Tymczasem malzonek powital mnie z bukietem kwiatow w dloni i nawet wiersz wyrecytowal! :)

Uwaga, uwaga! Dobrze, ze M. nie wie o moim blogu, bo by mnie pewnie zamordowal, ale MUSZE Wam wrzucic efekty wierszoklectwa mojego malzonka. Szkoda, zeby takie "arcydzielo" popadlo w niepamiec:

"W dniu naszego swieta,

Moja zono usmiechnieta,

Mam dla ciebie te ziele,

Zebys mnie kochala w kazda niedziele!"

Nie wiem, czy ulozyl kolejne wersy, bo kiedy doszedl do tej "niedzieli", oboje juz prawie sikalismy ze smiechu! :D

Na tym moge w sumie czesc "rocznicowa" zakonczyc. Jak to my, nigdzie sie z tej okazji nie wybieramy. Moj tata tradycyjnie nie podejmie sie opieki nad obojgiem Potworkow, a z nimi to zadne swietowanie... ;) Okazja bylaby idealna zeby sie wybrac na testowanie win w pobliskiej restauracji, ktorego jedna z organizatorek jest moja kolezanka i zostalismy zaproszeni na to wydarzenie... Ale coz, nie ma z kim zostawic Bi oraz Nika, a poza tym M. - domator, kreci nosem. :/ A sama nie pojade, bo kto mnie po takim testowaniu do domu odwiezie? ;)

A ja tak lubie winko... :(

Co jeszcze?

Zaraz po Thanksgiving uznalam, ze co prawda do 1 grudnia jeszcze kilka dni, ale skoro w ostatnim miesiacu roku mamy dosc napiety grafik, to spokojnie mozemy juz przystapic do swiatecznych przygotowan i tradycji. Zaczelismy od papierowych ozdob choinkowych, w ramach zajecia czyms Potworkow w czasie dlugiego weekendu. ;)

Narazie powstaly bombki:

(Nie patrzcie, blagam, na ten burdel w tle...)

Oraz ptaszki:

A takze lancuchy:

Planuje jeszcze ozdoby z masy solnej oraz oczywiscie domowe pierniczki. I przydaloby sie jakos rozciagnac grudniowe weekendy, bo inaczej nie wiem jak pogodze to z przedswiatecznymi porzadkami, Mikolajkowym balem w kosciele (to juz w ten weekend!) urodzinami Nika, kompletowaniem i wyslaniem paczki do Polski oraz zwykla codziennoscia... ;)

Musze pochwalic sie Wam tez przesylka, ktora otrzymalam kilka dni temu:

Mam, mam, mam "Kalinke"!!! Nie macie pojecia ile radosci sprawila mi ta niewielka paczuszka!!! A poczatkowo ile nerwow, bo szla az 11 dni! I to nie z Polski (to bym jeszcze zrozumiala), tylko ze Stanu Oregon. Znajduje sie on co prawda po przeciwnej stronie kontynentu, ale kurcze, szyciej by mi chyba zeszlo, gdybym osobiscie pojechala po ksiazke autem i wrocila. Juz zaczynalam podejrzewac, ze trafilam na oszustow i nie doczekam lektury! Na szczescie jednak przyszla!

Nie wiem, czy wszystkie moje czytelniczki znaja Autorke? Wiekszosc chyba tak. A tym, ktore nie znaja, napomkne tylko, ze Asia jest wspaniala blogerka oraz swietna recenzentka i po prostu urocza osoba. Niestety, jej blog jest dostepny tylko dla zaproszonych, wiec nie podam linku. W kazdym razie, Asia wydala wlasnie kolejna ksiazke (druga czesc powyzszej)! Premiera pierwszej (ktora wlasnie otrzymalam) odbyla sie juz rok temu i strasznie wtedy zalowalam, ze nie mieszkam w Polsce. Zaraz polowalabym na nia w Empiku! A tak, naiwnie uznalam, ze poniewaz ksiazka jest debiutem Asi, naklad jej bedzie nieduzy i ciezko bedzie ja dostac. Nie chcialam angazowac nikogo w Polsce w poszukiwania i droga przesylke zagraniczna. Z poczuciem rozczarowania, wpisalam wiec sobie w zwoje mozgowe, zeby zapolowac na nia, kiedy bede w Polsce... Tymczasem, ponad tydzien temu, Asia napisala o premierze drugiej czesci "Kalinki", a mnie tknelo, zeby sprawdzic Amazon, na ktorym od lat zamawiam ksiazki. Bingo! Jest! A teraz dotarla do mnie, wlasciwie jest juz przeczytana (chlip...), a ja jestem madrzejsza i juz rozpoczelam "amazonskie" poszukiwania drugiej czesci. Narazie efektow brak. ;)

A ksiazke oczywiscie polecam z calego serca! Dawno juz tak nie parskalam smiechem! Oczywiscie, kiedy juz udalo mi sie wyrwac ja z lepkich lapek Potworkow, ktore nie wiedziec czemu, nie chcialy uwierzyc mi na slowo, ze tam nie ma obrazkow. :D


Teraz pora na to, co tygryski lubia najbardziej, czyli teksty i teksciory.

***

Mama: "Nik, co ty tam rysujesz?"
Nik: "Cos pieknego."

Skromnis! :D


***

Nik prosi, zeby zrobic mu samolocik:
"Mama, mozesz mnie przeleciec?"


***

Ponizej odrobina humoru sytuacyjnego:

Ktoregos dnia, po przybyciu do domu, tata odkryl, ze Nik pod spodniami swieci golymi czterema literami.
Musial uzyc sporej dawki perswazji, ale w koncu syn przyznal sie, ze w przedszkolu sobie soczysciej purknal, tworzac na bieliznie "kleksa".
Mlody gagatek, cichcem zdjal majteczki, ubral z powrotem spodnie jak gdyby nigdy nic, a brudna bielizne... upchnal za kibelek w przedszkolnej lazience. :D Panie nauczycielki nic nie zauwazyly...

Nastepnego dnia, matka odzyskala utracone przyodzienie, duszac sie ze smiechu nad sprytem niespelna 4-latka w zacieraniu sladow "przestepstwa". ;)


***

Po ciezkich zakupach, kiedy trzeba bylo sie baaardzo powstrzymywac, zeby nie strzelic Potworkom klapsow w tlocznym supermarkecie...

Tata: "Chyba musicie dostawac kare! Biegacie po sklepie i dzikujecie [ojcowskie slowotworstwo powala], jak jakies... jakies..." - zabraklo mu slow. ;)
Nik (podsuwa usluznie): "Labedzie!"


***

Upieklam czekoladowo - dyniowe muffinki. Nik zjada jedna po drugiej, bez opamietania, az w koncu mowie stop.

Po chwili, Mlodszy podchodzi i prosi: "Moge jesce jedna?"
Mama: "NIE, powiedzialam ci, ze juz wystarczajaco ich zjadles."
Nik patrzy, patrzy, mysli, po czym informuje stoicko: "No dobze, to jesce tylko jedna."

Nie mam zadnego autorytetu w tym domu... ;)


***

Nik marudzi (jak zwykle), ze nie chce owocow. W koncu, pokonana, wzdycham "Dobra, dam ci dzis taryfe ulgowa..."
Bi zdziwiona "Lycha bibowa? A co to takiego?"

Sluchaj uchem, a nie brzuchem, moje dziecko... ;)


***

A na koniec, pokaze Wam jeszcze, jak nauczyciele, od najmlodszych lat, dusza w zarodku dziecieca kreatywnosc oraz zapedy artystyczne. Z przymruzeniem oka, oczywiscie. ;)

Otoz, czescia codziennej pracy domowej Bi, jest pokolorowanie wszystkich obrazkow na kartkach. Czasem Starsza pyta mnie jakiego koloru jest to czy tamto, ale ogolnie zostawiam jej wolna reke, bo wiem ze lubi kolorowac, a nie chce zniechecac jej jakimis sztywnymi ramami. I tak ostatnio mamy coraz czesciej bunt przy odrabianiu lekcji... :/
Tym razem Bi nawet spytala mnie czy moze pokolorowac myszki w "rainbow" i machnelam reka, ze jasne, beda sliczne! I byly:

Niestety, mozecie rowniez przeczytac komentarz, ktory nauczycielka zostawila na sprawdzonej pracy. :/

Nie przeczytalam go Bi. Niech nadal sie zachwyca swoimi teczowymi gryzoniami i bawi kolorami oraz wzorami. ;)