O Swietach z chorobskami i panika w tle oraz pierwszym (wiekszym) sniegu

Dlaczego z panika, chyba nie musze wyjasniac? ;) Jesli nadal sie zastanawiacie, to do Wigilii zostaly niecale 3 dni, a ja dopiero ruszam z przygotowaniami...
Moje swiateczne porzadki, ograniczyly sie do wyszorowania skrzydel wiatraka z kuchennego zyrandola oraz ozdobnej polki w jadalni, ktora znajduje sie wysoko, a wiec poza bezposrednim zasiegiem wzroku. Bezkarnie zbiera wiec kurz, a ja rownie bezkarnie udaje, ze tego nie widze. ;) Raz do roku, jednak sumienie gryzie mnie na tyle, zeby zetrzec ta polcentymetrowa warstwe kurzu...

Poza tym, w miniony weekend, w koncu kupilismy i ubralismy choinke, Alleluja! W zeszlym roku, ubieranie cala rodzina, skonczylo sie mocnym uszczupleniem naszych bombkowych zapasow. W tym roku poczekalismy wiec az Potwory odplyna w objecia Morfeusza i sami sie za to zabralismy. Nie chcialo mi sie jak cholera, ale jak juz zaczelismy, to poszlo calkiem sprawnie. Za to miny dzieciakow kiedy w niedzielny poranek weszly do salonu i zobaczyly ubrane drzewko - bezcenne! :)

W koncu przyszedl tez wlacznik swiatelek, a wiec zawiesilismy lampki na plotku przed domem. Jak to ze swiatelkami bywa oczywiscie, jeden sznur okazal sie nie palic i poszedl do kosza, reszte wiec musielismy jako tako dosztukowac. Lampki wisza wiec w sekwencji: zolte, niebiesko - biale, zolte. :) M. zrzedzi, ze wies tanczy i spiewa, ale kiedy podjezdzam wieczorem pod dom i tak serducho mi sie raduje. :)

Zakupy swiateczno - spozywcze mam z grubsza porobione. To znaczy, myslalam, ze mam je skompletowane. Pomimo jednak listy sporzadzonej pieczolowicie z kilkudniowym wyprzedzeniem, okazalo sie, ze zapomnialam o kilku waznych artykulach, m.in. o... uszkach (w zyciu nie lepilam uszek i nie zamierzam na starosc zaczynac :D)! A buraki udalo mi sie dostac tylko 3 i to niewielkie, stanowczo za malo na barszcz + salatke. Czas na powtorke z rozrywki bede miec dopiero w piatek i juz zaciskam zeby na mysl o korkach oraz tlumach w sklepie. No coz, jak sie ma skleroze, to potem trzeba sie nabiegac...

Paczka do Polski spakowana, ale kiedy znajde chwile, zeby ja wyslac... nie wiem. Moze po Swietach? ;) Nie nie, serio to mam nadzieje, ze M. ktoregos dnia po pracy podjedzie i wysle obie - swoja oraz moja. :)

Wczoraj zagniotlam ciasto na pierniki. Juz tradycyjnie, przepis podawal 2.5 szklanki maki, a ja musialam dodac jakies 5-6, zeby moc je w ogole zagniesc rekami. Wczesniej bylo tak wodniste, ze mieszalam lyzka... Dzisiaj wiec planuje pierniczyc z Potworkami. ;)

Reportuje rowniez brak upominku dla nauczycielki Bi. :/
I tym razem nie moja skleroza zawinila, a nierzetelnosc internetowego sprzedawcy. Prezent zamowilam juz 9 grudnia, myslac, ze ma mnostwo czasu na dojscie. Trzynastego grudnia otrzymalam powiadomienie, ze paczka zostala wyslana, ale po zerknieciu na tracking number (nie wiem jak to sie zwie po polsku) okazalo sie, ze FedEx dopiero dostal powiadomienie, ze bedzie mial przesylke do przetransportowania. To jest zupelnie normalne, wiec poczatkowo sie nie przejelam. Przesylka miala dojsc miedzy 15 a 20 grudnia, ale kiedy zrobil sie 19sty, a link na stronie FedEx'u nadal twierdzil, ze czekaja na paczke od sprzedawcy, napisalam do nich. I magicznie, 19ego przesylka dotarla wreszcie do firmy transportowej. ;) Czyli co? Sprzedawcy sie zapomnialo! Tyle, ze teraz juz troche pozno. Poniewaz w piatek jest ostatni dzien szkoly, upominek potrzebuje najpozniej w czwartek, co tez sprzedawcy wytlumaczylam w mailu. Niestety, wg. FedEx'u, przewidywany dzien dostarczenia to piatek, a to juz za pozno (glupio jakos wreczyc upominek swiateczny po Nowym Roku), nie mowiac juz, ze powinnam byla go otrzymac wczoraj! Czekam jeszcze, bo czasem firma transportowa potrafi dostarczyc przesylke wczesniej, ale nie licze za bardzo na cud. Jesli nie zjawi sie do czwartku, to po dojsciu, natychmiast ja odesle, a sprzedawcy wystawie taka opinie, ze mu w piety pojdzie. Tym bardziej, ze po moim mailu, wyslal po prostu paczke, a nie raczyl nawet odpisac. Ani przepraszam, ani pocaluj mnie w doope. :/
A tymczasem, w czwartek czeka mnie szukanie jakiegos upominku dla Mrs. G. na ostatnia chwile...

Zeby jeszcze dolac oliwy do ognia, okres dostalam trzy (!) dni wczesniej! :/ Z jednej strony fajnie, bo do Swiat to bedzie juz koncowka, a wiec fizycznie bede sie czula lepiej i wkurw moze bedzie mniejszy... ;) Ale ogolnie, to kto chce dostawac wczesniej okres, no kto?! :/

Z lepszych wiesci, w niedziele zmobilizowalm sie w koncu i przy okazji oddawania ksiazki do biblioteki (zamknietej, ale w naszej mozna ksiazki oddawac przez wsuniecie ich w takie waskie okienko), pojechalam kawalek dalej i zamowilam w koncu Nikowi przyjecie urodzinowe w sali zabaw. Tym samym, dolozylam sobie pracy przed samymi Swietami, bo chcialam wreczyc zaproszenia przynajmniej 3 tygodnie wczesniej, ale na przeszkodzie stanela mi przerwa swiateczna. :/ Za to po Nowym Roku, do imprezy zostana niecale 2 tygodnie (wyznaczona na 15 stycznia), a to troche pozno na rozdawanie zaproszen. Chce je wiec powkladac dzieciakom do szafek jeszcze w tym tygodniu... Czeka mnie wiec wieczorne wypisywanie... Boje sie tylko, ze przez Swieta i przerwe w przedszkolu, rodzice pozapominaja, pogubia zaproszenia, itd. ;)

A skoro juz o Niku mowa, to glownie jego mam na mysli w tytulowych chorobach... Jak moze pamietacie, w zeszlym tygodniu zatrzymalam go w domu we wtorek i srode i spodziewalam sie, ze spokojnie wystarczy mu to na dojscie do siebie. W czwartek rano, bylismy na bilansie 4-latka, ktory nie wykazal nic, poza resztkami infekcji z poczatku tygodnia.
Za to w piatek wieczorem, jakos po 19, Mlodszy ni z tego, ni z owego, zaczal trzymac sie za ucho i ryczec, ze go boli! K*&&%$$%!!! Nasza klinika pediatryczna dawno zamknieta, co robic?! Moja pierwsza mysla bylo, zeby podac mu srodek przeciwbolowy, przeczekac do rana i wtedy zabrac go do pediatry. Nik jednak plakal coraz czesciej i glosniej i wizja "przeczekiwania" zaczynala wygladac malo zachecajaco. ;) Dodatkowo, na nastepny ranek zapowiadali sniezyce, a sniezyca w Hameryce oznacza kompletny paraliz drog. Kto wiec wie, czy klinike w ogole otworza... W koncu, a bylo juz po 20, zapakowalismy Potworki do auta i w droge do dyzurujacej przychodni. Tam szybka diagnoza - zapalenie ucha i recepta na antybiotyk. Z tym antybiotykiem tez sie "pobujalismy", bo okazuje sie, ze dostac wieczorem amoksycykline (nie wiem czy dobrze tlumacze na polski), najpowszechniejszy dzieciecy antybiotyk, to nie lada sztuka. Podejrzewam ze problem stanowi to, ze dla dzieci sprzedawana jest ona w formie zawiesiny, ktora trzeba najpierw rozrobic. A przeciez wlanie okreslonej ilosci wody do buteleczki i kilkukrotne potrzasniecie w celu rozpuszczenia proszku, to ciezka praca jest. :/ W pierwszej aptece pani powiedziala, ze nie maja i beda mieli dopiero w poniedzialek. Przypominam, ze to najpopularniejszy antybiotyk, a nie jakies cudo produkowane na zamowienie! W kolejnej aptece uslyszalam, ze zamykaja za 10 minut i nie zdaza zrobic. No ludzie, przeciez to nie jest kilkugodzinna procedura! :/ W trzeciej aptece spiewka ta sama, tyle, ze tym razem zamykali za minute... Tam w koncu przyszlo mi do glowy zapytac, gdzie jest najblizsza calodobowa apteka. Okazalo sie, ze jest to ta, z ktorej zazwyczaj korzystam, najblizsza naszego domu! :D Tam w koncu wyrobili mi ten cholerny antybiotyk, chociaz jakims cudem zajelo im to az 20 minut! :/ Tym sposobem, do domu dojechalismy okolo 21:30. Wnieslismy wyjace (bo rozbudzone po samochodowej drzemce) Potwory do domu, podalismy Nikowi pierwsza dawke antybiotyku i zapakowalismy ich do lozek, bez mycia. ;)

I cale szczescie, ze jednak zdecydowalismy sie zabrac Nika do lekarza w piatkowy wieczor, bo w sobote rano obudzila nas biel. Snieg zaczal padac w nocy i nadal sypal sobie w najlepsze.

Spadlo w koncu jakies 20-30 cm. A drogowcy (zapewne ze wzgledu na to, ze byl to weekend) nie wyjechali na drogi az do 13 po poludniu, kiedy przestalo padac! :/

Oczywiscie, od samiutkiego ranka towarzyszyly nam ryki Potworkow, domagajacych sie wyjscia na dwor. Niestety, lekarz powiedzial, zeby Nika przez weekend zatrzymac w domu. Nie bylo mowy, zeby go wypuscic na snieg, tym bardziej, ze od tygodnia towarzysza nam arktyczne temperatury i -12 stopni rano stalo sie norma.
Od dzisiaj zas, czyli pierwszego dnia zimy, zapowiadaja ocieplenie, jak na ironie! :)

W kazdym razie, cale szczescie, ze Nik nadal (opornie bo opornie, ale jednak) kladzie sie na drzemke. Poczekalam tylko az zasnie, po czym sruuu, okutalam Bi w nieprzemakalne spodnie i reszte sniegowych akcesoriow i wypuscilam przeszczesliwe dziecko na snieg! ;)

Kiedy kupowalam Bi czapke oraz spodnie, nie mialam pojecia, ze to bedzie TAKI roz! W kazdym razie, widac ja z daleka. :)

(Orzelki na sniegu to obowiazkowy punkt programu)

(Ale najwieksza frajda to oczywiscie obsypywanie sniegiem psa)

Nik oczywiscie glupi nie jest, wiec po wstaniu z drzemki, zobaczyl porozwieszane do przeschniecia ciuchy i uderzyl w placz, ze Bi byla na sniegu i on tez chce! Cale szczescie, ze pamiec 4-latka bywa ulotna i juz nastepnego dnia zupelnie przestal o tym wspominac. ;)

A! W piatek wzielam pol dnia wolnego, bo Bi miala w szkole zajecia plastyczne oraz czytanie (znowu!) z rodzicami. :)

Zrobilysmy, miedzy innymi, taka balwankowa girlande:

Tak wlasnie wygladaja moje ostatnie, przedswiateczne dni. Jak zwykle zalatane, bo jeszcze wizyta u dentysty z Kokusiem wypadla mi we wtorek (ale o tym kiedy indziej), jak zwykle z nerwowka. I tak juz pewnie bedzie do Wigilii. A jeszcze dodatkowo wczoraj po poludniu glos zaczelam tracic. Czuje sie dobrze, gardlo mnie nie boli, a tu znienacka skrzecze jak zaba... Mam nadzieje, ze to tylko efekt suchego powietrza, bo chorob wlasnych oraz rodziny mam juz po dziurki w nosie. :/