Ferie wiosenne

Witam i o zdrowie pytam! Martusia sie dopytuje, wiec postanowilam cos kliknac. ;)

Zdrowie to teraz slowo kluczowe na wielu blogach. Doczytalam ostatnio u Marty W, ze jelitowka ich rodzinnie rozlozyla! Wspolczuje, wspolczuje...

Tymczasem sama zniknelam z bloga na niemal 2 tygodnie i powodem po czesci tez bylo zdrowie, a raczej jego dokuczliwy brak. Ta grypa, czy co to za dziadostwo bylo, o ktorym ostatnio wspomialam, porzadnie przetrzepala nasza czworke. Kiedy pisalam poprzedniego posta, wlasnie wzielo mnie. To byl piatek. W sobote po poludniu goraczka odpuscila. Zdazylam sie nawet ucieszyc, ze przechodze to lzej niz Kokusio, ale za wczesnie bylo na radosc. Goraczka zostawila za soba potworne oslabienie oraz zawroty glowy. I to one glownie przyczynily sie do braku postow, komentarzy oraz odpowiedzi... Po prostu nie moglam patrzec w ekran komputera, bo literki sie rozlewaly, a mnie zbieralo sie na wymioty... Nawet w pracy, do ktorej uparcie wrocilam w poniedzialek, staralam sie jak najwiecej patrzec w papiery, a jak najmniej wklepywac w kompa... Zawroty trzymaly mnie prawie tydzien, a ze przy okazji ucho mialam lekko przytkane od smarkania, zaczelam sie obawiac, ze cos mi sie porobilo z blednikiem... Na szczescie przeszlo. Za to ja sie chyba od bloga oddzwyczailam, bo wcale nie mialam ochoty wracac z pisaniem. Sorki dziewczyny, szczerze Was lubie i  nie zamierzam narazie znikac, ale przy kazdej dluzszej przerwie, przekonuje sie, ze wlasciwie to moglabym spokojnie przywyknac do braku blogowego swiatka. :D

To nie koniec historii chorobowej. W poniedzialek wszyscy rano rozjechalismy sie tam, gdzie trzeba: Nik do opiekunki, Bi do przedszkola, ja oraz M. do pracy. Jakos przebrnelismy przez wtorek, mimo, ze Starsza rano prawie nietknela kakao. Jak moje dzieci odmawiaja kakao, to cos musi byc na rzeczy... Modlilam sie, zeby cokolwiek ja bralo, zaczekalo do weekendu, wiedzac, ze kolejny tydzien spedze i tak w domu. Nie zaczekalo... W srode rano Bi znow kakao tylko lyknela, oznajmila, ze boli ja brzuch i ze jest zmeczona. Termometr pokazal stan podgoraczkowy. O 6:30 rano... Teraz pytanie co robic?! Ten odwieczny dylemat pracujacej matki... W poprzednim tygodniu siedzialam 3 dni w domu. Kolejny mialam spedzic z dzieciakami caly. Szefa mam wyrozumialego, ale czulam, ze gdybym znow pol tygodnia siedziala w domu, to byloby lekkie przegiecie. Poza tym wrocilismy z malzonkiem do dyskusji nad urlopem, a zeby jechac na urlop, to ja potrzebuje miec jakies resztki dni wolnych, no! Oznajmilam wiec, ze JA do pracy ide. "Szczesliwie", poprzedniego wieczora goraczki dostal M. Postanowil wiec zostac w domu i podkurowac Bi oraz siebie samego. W czwartek juz sie zlitowalam i wzielam kolejny dzien wolny. Na szczescie tego dnia Bi juz nie miala goraczki, wiec w piatek wszyscy wyruszylismy rano w codzienne miejsca przeznaczenia.

A w tym tygodniu lokalne szkoly maja ferie wiosenne, przedszkole Bi jest zamkniete, wiec leniuchujemy w domu. I cale szczescie, bo stwierdzam, ze ten czas naprawde przyda nam sie na porzadne doleczenie. Status na dzis jest taki, ze ja rano chrypie tak, ze ledwie mnie slychac i od czasu do czasu musze sie wysmarkac i porzadnie odkaszlnac. Bi kaszle jak stary palacz, ale coraz rzadziej na szczescie. M. brzmi z kolei niczym gruzlik i jak to mezczyzna, narzeka, ze juz dawno nie byl taki chory. ;) Nik za to, ktory od 3 dni wydawal sie zupelnie zdrowy (znaczy przestal kaszlec), dzis dorobil sie cieknacego kinola. I to tak "ladnie", zoltawo od czasu do czasu. Ech... :/

To tyle z frontu wirusowego. Poza tym musze przyznac, ze pogoda na ferie wiosenne trafila nam sie niczym na zamowienie! Jest po prostu przepieknie! W poniedzialek oraz dzis mielismy ponad 20 stopni! We wtorek i srode bylo chlodniej, ale tez okolo 18 stopni i wystarczyla bluza na wierzch. I slonce, slonko, sloneczko! :) Jutro po poludniu maja niestety przejsc burze, ale temperatura ma nadal byc letnia - 25 stopni, wiec nie narzekam! Nie pisalam ostatnio, ze w tym roku kwiecien naprawde przeplata? Dwa tygonie wczesniej spadl snieg. W poniedzialek zas wyciagnelam bluzki na krotki rekaw!

(Ulubione zajecie ostatnio: grzebanie w ognisku, wzniecajac jak najwieksza chmure pylu...)

(Zwroccie uwage na to polaczenie wzorow oraz kolorow! Matka dala dziecku rajstopy, a ono uparlo sie na ta, konkretna spodnice...)

Probowalam porobic troche w ogrodzie, ale jak narazie wszystko sprzysiega sie przeciwko mnie. Najpierw naszukalam sie kluczyka do szopki. Jeden M. ma przy swoich kluczach, a drugi... No wlasnie, drugi powinien byc w szufladzie w kuchni. I byl, tyle ze wrzucony w woreczek z kupa innych drobiazgow i nie moglam go namierzyc. W dodatku jak juz myslalam, ze go znalazlam, okazalo sie, ze mamy dwa identyczne. Oczywiscie pierwszy musialam znalezc ten niewlasciwy, jakzeby inaczej. ;) A na koniec, kiedy w koncu do szopki sie dostalam, okazalo sie, ze lopata z ostrym koncem ma zlamany trzonek, a zeby cos wykopac plaska przy naszej twardej, kamienistej glebie, trzeba miec sile Herkulesa conajmniej... :/ Udalo mi sie rozdzielic jedna Hoste i nie wiem czy zarowno roslina "macierzysta", jak i sadzonka, przezyja to rozsadzanie. Nie majac bowiem sily zeby wbic lopate raz a dobrze, "dziabalam" nia na wszystkie strony, lamiac przy okazji polowe dopiero co rozwinietych lisci... Pocieszam sie, ze to sa bardzo mocne rosliny i powinny odzyc. Albo bede pierwsza osoba w historii, ktora "zameczyla" Hoste. ;) W kazdym razie przy reszcie zamierzam pracowac paluszkiem - pokazywac M. gdzie ma co wykopac i w ktore miejsce przesadzic. :D Przycielam jednak troche suchych badyli pozostalych po zimie i popielilam chwasty, ktore oczywiscie rosna znacznie szybciej niz moje kwiatki. A niedlugo bede musiala przymusic meza, zeby skopal mi warzywnik, tylko jak tego dokonac? ;)

Co poza tym sie dzialo w ciagu ostatnich 2 tygodni? W poprzedni wtorek pojechalysmy z Bi na kolejne spotkanie przed - zerowkowe. Nie bardzo mialam ochote, bo nadal walczylam z zawrotami glowy, a Bi juz wykazywala pierwsze oznaki, ze ja tez bierze choroba. Ale ze bylo to ostatnie spotkanie grupowe, a Bi wyjatkowo sama sie o nie dopytywala, pojechalysmy. I cale szczescie! Samo spotkanie znow mnie rozczarowalo. Tym razem szkolna specjalistka od matematyki, powtarzala, zeby w domu z dzieckiem jak najwiecej liczyc, sortowac oraz ukladac sekwencje. Nuuuda... Ale! Przed "specem od matmy", krotka przemowe miala dyrektorka i wspomniala w niej, ze rodzice dostali juz maile z linkami do elektronicznych zapisow na spotkania indywidualne w maju. A ja nic nie dostalam! Po spotkaniu podeszlam spytac co i jak. Dowiedzialam sie, zeby zadzwonic nastepnego dnia do biura i sprawdzic czy maja moj poprawny odres mailowy. Zadzwonilam. Niezbyt ochocza we wspolpracy pani, co chwila wzdychajac polecila mi, chociaz nie powinnam tego robic, zebym zarejestrowala Bi na stronie internetowej szkol w naszym miasteczku. Dopytalam czy jest pewna, bo zrobilam to rok temu, przed przedszkolem, a na stronie jest jak byk napisane, ze rejestracja jest dla uczniow nowych w systemie. Tak tak, ona wie, nie powinnam tego robic, ale tylko w ten sposob bede otrzymywac wszystkie maile w sprawie rejestracji do zerowki. Ok, zarejstrowalam. W ciagu kilku godzin zaczela splywac na moja skrzynke cala zalegla korespondencja. Zeby bylo smieszniej, zaraz w pierwszym mailu, pogrubionym drukiem, napisane bylo, zeby rodzice dzieci uczeszczajacych do naszego miasteczkowego przedszkola NIE rejestrowali ich ponownie na stronie! ;) Balagan maja niemozliwy!!! Najwazniejsze jednak, ze dostalam w koncu linka do zapisow na indywidualna rejestracje. Odbedzie sie ona na poczatku maja i bedzie sie skladac ze spotkan z dyrektorka oraz szkolna pielegniarka, gdzie sprawdzane beda wszystkie dokumenty dziecka, a w tym czasie przyszly zerowkowicz bedzie "maglowany" przez dwie nauczycielki. Celem jest sprawdzenie co dziecko umie i na jakim jest poziomie, zeby przydzielic je do odpowiedniej klasy.

W zeszla sobote zas bylysmy z Bi na kolejnym przyjeciu urodzinowym. Stalo ono pod znakiem zapytania, bowiem nie bylam pewna czy Starsza wydobrzeje. Nawet w dzien imprezy nadal mialam watpliwosci, ale Bi odliczala dni caly tydzien i blagala zeby mogla pojsc, wiec uleglam. Szkoda mi jej bylo, bo chociaz ewidentnie swietnie sie bawila, to nadal byla lekko oslabiona po chorobie.

 (Niemal cala klasa przedszkolna Bi :D)

Przyjecie odbylo sie w miejscu zabaw z ogromnymi dmuchancami, a Bi co chwilka przerywala skakanie zeby usiasc kolo mnie na laweczce i odpoczac. Zupelnie jak nie moje niewyzyte dziecko... Koniec koncow wyszla jednak zadowolona i to najwazniejsze.

Tymczasem w tym tygodniu odbebniam ferie i "pracuje" z domu. Moj szef byl na tyle wspanialomyslny, ze zgodzil sie, zebym wziela kilka dokumentow i sprawdzila je w domu i w ten sposob zaoszczedzila dni wolnych. Idzie mi to jak po grudzie, bo skupic moge sie tylko podczas potworkowej drzemki oraz wieczorem, kiedy juz pojda spac. Ale moze "skasuje" sobie 2 dni urlopowe, zamiast 5. Zawsze to cos, szczegolnie, ze...

Zarezerwowalismy wakacje! Temat tegorocznego urlopu wracal, po czym znikal juz od jakiegos miesiaca. Poniewaz za rok naprawde chcemy poleciec do Polski, a na taki wyjazd spokojnie pojdzie kilka tysiakow, wiec bylam sklonna odpuscic sobie wakacje w tym roku. Szczegolnie, ze tyle dni urlopu idzie mi na te nieszczesne dni wolne od przedszkola, ze wychodze praktycznie na zero... A u mnie w pracy, urlop nie resetuje sie od nowego roku, czyli nagle od stycznia nie bede znow miala wolnych 4 tygodni, tylko co miesiac doliczaja mi 2.5 dnia. Przy ciaglych swietach i feriach przedszkolnych, uskladanie sobie 3 wolnych tygodni na wyjazd do Polski, bedzie niezlym wyzwaniem... Ale M. sie uparl, a wiadomo, odpoczynek fajna rzecz, wiec uleglam. ;)

Jedziemy na tydzien, a wyjazd laczymy z dlugim weekendem, wiec wezme na niego 4 dni wolne, zamiast 5. :) Moj malzonek ma jedna, fatalna wade. Nie lubi wracac w miejsce, ktore juz zna. Tym razem poszedl na calosc i nie chce wracac do Poludniowej Karoliny, nawet w zupelnie inna miejscowosc! :/ W koncu machnelam reka na jego fanaberie i zostawilam mu wolna reke. Iiii... nie wiem czy to nie byl blad. Zeby zaoszczedzic kasiory znow jedziemy autem, natomiast moj malzonek postanowil zjechac tym razem az w gorne rejony Florydy! Wychodzi nam 17 godzin jazdy!!! Ostatnie 14 byly nielatwe, szczegolnie droga powrotna, wiec M. okazuje sie byc niepoprawnym optymista, ale coz... Jak znam zycie, nie da mi nawet na moment zasiasc za kolkiem, wiec skoro sam chce tyle godzin sie meczyc, jego wola. ;) A poza tym wakacje beda wygladac kropka w kropke jak rok temu. Hotel z basenem, przy samej plazy. Na terenie kurortu nie ma co prawda placu zabaw, ale za to bedziemy zaraz przy centrum miasteczka z wieloma atrakcjami dla dzieciakow. Mysle, ze moze odpuscimy sobie na te kilka dni drzemke i dla odmiany troche pojezdzimy i poogladamy. :)

A oprocz "pracy" z domu i porzadkow w ogrodzie, namietnie w tym tygodniu pieke. Tutaj ciacho bananowe, ktore posmakowalo Nikowi (matka sie wzruszyla, bo to rzadkosc...) i zniklo w jeden dzien!

 I to tyle z dzisiejszej relacji. Ide "popracowac", zeby szef krzywo nie patrzyl w poniedzialek. ;)