O pracy, zdrowiu oraz przedszkolu. Smety. :)

Dobrze przewidzialam, ze odezwe sie najwczesniej w czwartek! :D Posta zaczelam pisac co prawda w srode, ale nie zdolalam go skonczyc. Dalszy ciag pisze dzis (czwartek), ale czy skoncze?

Witam pierwszego (poprawka - drugiego, rozpoczecie z srody :D) dnia jesieni!

Bleeee... :D

Nie lubie, no... I raczej nigdy nie polubie... Niby pogoda ladna, sloneczna, sucha, w dzien temperatura dochodzi czasem nawet do 25-26 stopni. Co z tego, jak w nocy lubudubu, spada do 8-9! Takie skoki to zmora dla naszego rodzinnego zdrowia. Nigdy nie wiadomo jak sie ubrac, bo nie jestem w stanie przewidziec gdzie znajdzie sie slupek rteci za 2-4-8 godzin. O ile Nika oraz siebie moge ubrac na "cebulke", bo ja wiadomo, opatule lub rozneglizuje sie odpowiednio, a o Mlodszego opiekunka rowniez zadba, o tyle Bi to juz zagwozdka... Rano najczesciej ubiera t-shirt, na to bluze, a na to jeszcze kamizelke. Polozenie przedszkola to bowiem wyzwanie. Znajduje sie ono z tylu szkoly, od strony sali gimnastycznej pod ktora nie wolno parkowac (a miejsca jest mnostwo :/), tamtedy bowiem dzieciaki wychodza na przyszkolne boiska. W rezultacie parking jest polozony w sporej odleglosci (bede musiala kiedys zrobic Wam zdjecie, zeby pokazac jak to wyglada). Trzeba przeciac trawnik, przejsc wzdluz sali gimnastycznej, przeciac kolejny trawnik i dopiero dochodzi sie do drzwi. Probuje sobie wmowic, ze to fajny, poranny spacerek, ale autohipnoza cos nie dziala. :D Nie dosc, ze rano spiesze sie do pracy i taka wedrowka w obie strony wcale nie jest mi na reke, to jeszcze, przez obecnosc boisk z tej strony szkoly, tworzy sie ogromny, otwarty teren. Zawsze jest tam 2-3 stopnie mniej (sprawdzalam na samochodowym termometrze), co przy 8 stopniach jest duza roznica, a dodatkowo pizdzi jak w Kieleckiem. Rano porzadnie wiec Bi opatulam, ale co z tego, skoro zaraz po wejsciu Starsza domaga sie zdjecia wszystkich dodatkowych warstw i zostaje w t-shircie. W salach natomiast nadal po poludniu puszczana jest klima, poza tym dochodzi rowniez nieszczesne, poranne wyjscie na dwor... Powtarzam Bi do znudzenia, ze ma zakladac bluze, ale w 90% przypadkow twierdzi, ze zapomniala. Prosilam panie, zeby jej przypominaly, ale czy to robia? Nie mam pojecia... Dodatkowo jest jeszcze kwestia patrzenia na inne dzieci, a musicie wiedziec, ze Amerykanie stosuja wybitnie zimny chow. Mleko podawane niemowletom rozpuszczone w zimnej wodzie, lod dodawany do picia roczniaka i nic dziwnego, ze przecietny "tubylec" chodzi w krotkich spodenkach i t-shircie kiedy na dworze jest 14 stopni... Jak wczoraj odbieralam Bi, mialam ubrane tylko spodnie oraz bluzke, a Nik byl w krotkim rekawku. Podczas "spacerku" do drzwi tak mnie owialo, iz pozalowalam, ze nie ubralam sweterka. Przedszkolaki akurat byly na placu zabaw i rzecz jasna wszytskie (lacznie z moim) mialy ubrane wylacznie t-shirty... Fakt, ze bylo to juz po poludniu, a na to - drugie wyjscie na dwor Bi sie zazwyczaj nie zalapuje. Nie ma jednak co liczyc, ze panie przypomna dzieciom o dodatkowym okryciu, kiedy samym jest im zapewne goraco... :(

Co wynika z tych nieco przydlugich dywagacji na temat temperatur? Ano to, ze nadal jestesmy podziebieni. Co troche sie poprawi (zazwyczaj w weekend), to w srodku tygodnia znow sie rypnie. Bi ma nadal slyszalnie przytkany nos, Nikowi dalej dokucza katar i kaszel, a ja we wtorek czulam sie juz praktycznie zdrowa, tylko po to, aby w srode obudzic sie z bolem gardla... Najbardziej jednak rozlozylo M. Do weekendu, kiedy ja oraz Potwory solidarnie smarkalismy, a Mlodszy dodatkowo pokaslywal, wydawalo sie, ze maz moj wyjdzie z domowej wirusowni obronna reka i skonczy sie na zatkanym nosie. Az zazdroscilam mu odpornosci. Okazuje sie jednak, ze zupelnie nieslusznie. ;) W poniedzialek tak go "wzielo", ze zaczelam sie zastanawiac czy podczas kolejnego ataku kaszlu, zwyczajnie sie nie udusi... We wtorek kaszlal juz tak paskudnie, ze namawialam go na wizyte u lekarza, bo jak dla mnie to juz brzmialo na zapalenie pluc, tym bardziej, ze M. twierdzil, ze ciezko mu sie oddycha. Myslicie, ze poszedl?! Tiaaaa... Przypomnial sobie za to o antybiotyku, w ktory zaopatrzyla go mamusia podczas ostatniej wizyty. Nie zebym miala cos przeciwko antybiotykom. Wrecz przeciwnie, uwazam, ze sa jednym z najwspanialszych wynalazkow ludzkosci i uratowaly oraz nadal ratuja zycie milionom ludzi na swiecie. Ale takiej zabawy w lekarza bardzo nie lubie! Wiadomo, ze zaden anybiotyk nie pozostaje bez echa dla organizmu. Ten w dodatku musi byc mocny, bo cala dawka to 5 tabletek po jednej dziennie... M. unika jednak lekarzy jak dzumy, a koronnym argumentem przeciwko przejechaniu sie do kliniki bylo "Nie, bo znow wysla mnie na przeswietlenie klatki piersiowej, jak ostatnim razem...". Rece opadaja. Czy to zle, ze lekarz nie mogac nic znalezc "na sluch", wysyla pacjenta na rentgen? Tym bardziej, ze w przypadku M. przeswietlenie pokazalo juz zmiany na oskrzelach... Ale gadaj tu z chlopem... :/

OK. Pozrzedzilam, teraz moge klepac w klawiature dalej. :) Tak jak pisalam ostatnio, mialam koszmarne dwa dni w pracy. No, moze koszmarne to nieodpowiednie slowo, ale w kazdym razie bardzo meczace. :) W poniedzialek 5 raportow do sprawdzenia (krotkich, bo krotkich, ale az piec...), a wczoraj audyt... Poszedl zreszta bardzo dobrze. Klient nie znalazl zbyt wielu rzeczy do poprawek, a sam audytor byl sympatyczny, wiec tym przyjemniej sie z nim wspolpracowalo. Mimo wszystko jednak taka kontrola jest bardzo stresujaca, a do tego mialam buty na obcasie, ktore ubieram tylko od wielkiego dzwonu (czyt. audytu), zrobil mi sie odcisk i widze, ze przyplace dobry wynik kontroli tygodniowym kustykaniem. :/ Dzis (wczoraj - znow czesc "srodowa" :D) "odpoczywam" w domu, bo przedszkole znow zamkniete z okazji zydowskiego swieta. Szef proponowal, zebym wziela jakies papiery do domu i w ten sposob oszczedzila dzien urlopu, ale po pierwszych dwoch dniach tygodnia, czulam sie tak psychicznie wypruta, ze uczciwie powiedzialam, ze wole myc okna w domu. :D Czego i tak nie zrobilam, bo wykorzystalam dzien wolny na odnowienie prawa jazdy oraz pogadaniu na skype z, o zgrozo! mamusia. :) Poza tym moje starsze dziecko, spragnione niepodzielnej, maminej uwagi, wyciagalo coraz to nowe gry i nie mialam sumienia jej odmawiac. A jak w koncu usnela na drzemke, po wyszorowaniu basenu (tak, nadal stal w kacie ogrodu :D), stwierdzilam, ze wole zaczac pisac posta niz szorowac szyby. ;)

A co ciekawego na froncie przedszkolnym? Hmmm... Po moim pochwaleniu dziecka w piatek rano (a nie pisalam, ze na lamach bloga lepiej sie niczym nie chwalic?!), po poludniu tego samego dnia otrzymalam telefon z dosc jasna sugestia, zebym odebrala Bi wczesniej... Okazalo sie, ze poznym rankiem panie rozdawaly dzieciom naklejki. Bi dostala zolta i bardzo dobitnie (oraz glosno), przy okazji tupiac nogami, zazadala rozowej... :D Panie odmowily tlumaczac, ze nie zawsze dostaje sie to, czego sie chce, ale nauka poszla w las, za to od tamtej pory zachowanie Bi bylo podobno potworne. Nie jadla, co chwila wybuchala placzem, z drzemki obudzila sie wyjac i w koncu panie skapitulowaly i zadzwonily do mnie. Daly mi nawet delikwentke do telefonu, o ona wychlipala, ze chce jej sie spac... Pod koniec tygodnia Bi znow pogorszyl sie katar, wiec z wizja poczatku powazniejszej choroby jako przyczyny takiego zachowania, obiecalam przyjechac po corke wczesniej... No coz... Przywitalo mnie usmiechniete dziecko, bez cienia goraczki i ogolnie nie wygladajace na chore z zadnej strony... :/
Tego samego wieczora probowalam Bi nieco mitygowac i porozmawiac o jej zachowaniu, ale uzyskalam tylko tyle, ze corka moja oznajmila, ze nie lubi przedszkola, nie lubi pan i wiecej tam nie pojdzie... Oj... :(
Odpuszcze sobie moje zdanie na temat przedszkolnych pan (ktorych jest cala grupa, a nie 1-2), zreszta pedagogow z wieloletnim doswiadczeniem. Pracuja z 3-4 latkami, wiec nie powiedza mi chyba, ze nigdy nie widzialy dzieciecego ataku zlosci?! Co innego kiedy dziecko jest wyraznie chore. Ale wzywac rodzica, bo jego potomek urzadza histerie?! To juz lekkie przegiecie. Moim skromnym zdaniem, oczywiscie... :/

Poki jednak co, w poniedzialek, wtorek oraz dzis, Bi zostala grzecznie i z usmiechem. Nie otrzymalam tez wiecej telefonow ze skargami na jej zachowanie (poki co). ;)

W poniedzialek zaliczylam spotkanie organizacyjne w przedszkolu. Nie bardzo mialam ochote isc, bo rozpoczynalo sie o 18, a po calym dniu pracy (i wiedzac, ze nastepny bedzie jeszcze ciezszy) marzylam tylko o tym, zeby klapnac na kanapie i obejrzec z dzieciakami jakas odmozdzajaca bajke... Ale ze wpisalam sie na liste obecnosci juz kilka tygodni wczesniej, wiec pojechalam... Odsapnelam przynajmniej od wrzaskow dzieciarni, ktora ostatnio kloci sie na potege... :/ Glownym tematem spotkania okazaly sie metody edukacyjne stosowane w przedszkolu. Co mysle o edukowaniu 3-4 latkow napisze w innym poscie (juz mam w roboczych zaczety na temat hamerykanckiego przedszkola), tutaj wspomne tylko, ze po chwili juz mialam ciarki od sluchania na temat rozwoju slownictwa i znajomosci literek... Jako jedyna spytalam ile ruchu dzieci maja zapewnione dziennie. Z tego co bowiem pani prowadzaca mowila, moje dziecko calymi dniami siedzi przy stoliczku i cwiczy pisanie swojego imienia. Tudziez slucha jak pani czyta ksiazeczke. To ostatnie Bi uwielbia, ale na Boga! To sa male dzieci, one maja przede wszystkim biegac, skakac i bawic sie w najlepsze!

Tak jak jednak wspomnialam, o moich obserwacjach po pierwszym miesiacu przedszkola, rozpisze sie innym razem. Oprocz wysluchania swojej porcji edukacyjnego belkotu (przepraszam wszystkie nauczycielki, ale o postepach Bi w nauce wole posluchac najwczesniej za jakies 2 lata...), zostalam momencik dluzej, zeby zapytac wychowawczynie jak Starsza radzi sobie w grupie. Godziny jej pracy sa bowiem takie, ze zawsze sie z nia mijam, nie mam szans "zaczepic" jej odprowadzajac czy odbierajac dziecko. Niepokoi mnie zas, ze za kazdym razem kiedy przychodze po Bi, ona bawi sie, ale sama i na uboczu. Martwi mnie, ze nie integruje sie z reszta dzieciakow. Niestety, pani tylko potwierdzila moje obawy. Po 3 tygodniach w przedszkolu, Bi zrobila postep na tyle, ze pozwala innym dzieciom bawic sie w tym samym miejscu co ona. Wczesniej natychmiast odchodzila... Zabolalo mnie to, nie powiem. Wolalabym uslyszec inna odpowiedz: ze moje dziecko garnie sie do innych maluchow i chetnie bawi sie w grupie. Ale czy jestem bardzo zaskoczona? Nie jestem. Nie, poniewaz takie same zachowanie Bi obserwuje na placu zabaw... Pozostaje mi miec nadzieje, ze z czasem otworzy sie na kolegow i kolezanki z grupy. W koncu chodzi do przedszkola dopiero 3 tygodnie, a angielski nadal zapewne sprawia jej trudnosc. Nigdy raczej nie bedzie dusza towarzystwa, to nie ten typ. Ale chcialabym, zeby potrafila nawiazac blizsze relacje z rowiesnikami...

Jesli zas o nauce angielskiego mowa, to kilka dni temu przezylam szok. Nik sciagnal z polki dawno zapomniana ksiazeczke dla maluszkow. Same obrazki z podpisami, zero jakiejs tresci. Uparl sie jednak, zeby ja "czytac", wiec zaczelam pokazywac polcem przedmioty na obrazkach i prosilam, zeby je nazywal. Po chwili przylaczyla sie Bi i tu wlasnie nastapil matczyny szok. Na kazdej stronie jest okolo 20 obrazkow. Z tej dwudziestki, Starsza moze 2-3 nazwala po polsku. Cala reszte okreslila po angielsku i to z piekna wymowa, o ktora bym jej nie posadzila. Pytanie tylko czy podlapala je wszystkie w ciagu zaledwie 3 tygodni w przedszkolu? Mysle, ze nie, w koncu ja tez czytam Potworkom angielskie ksiazeczki. Przedszkole chyba tylko otworzylo bardziej angielska "zakladke" w glowce Bi. ;)

Jeszcze jedno spostrzezenie. Mimo, ze zupelnie nie jestem fanka nauczania przedszkolakow liter, okazuje sie jednak, ze Bi cos tam jednak z tego zapamietuje. Raptem wczoraj miala miejsce taka oto sytuacja:

Potwory maja stare niekapki z roznymi rysunkami oraz literkami. Miedzy innymi widnieje tam literka "B". Dotychczas Bi nie zwracala na nie uwagi, ale dzis rano przygladala sie uwaznie i w koncu zawolala zdziwiona:
"Mamo, popatrz, tu jest napisane ("czyta") Biiiaaannnkaaa...". (na kubku widnieje tylko literka, zeby nie bylo watpliwosci :D)
Matka: "Aaa, rzeczywiscie, B jak Bianka." :)

Bi to jedno, w koncu w przedszkolu "tluka" jej te nieszczesne literki do glowy... Na to jednak wtracil sie Nik, pokazujac na swoim kubku litere "A", widniejaca nieszczesliwie obok rysunku slonia.
"Mamo, a tutaj jest ej! O, a tu elephant! Bo to jest A jak alephant!"

:D

Przez jakis czas chyba nie bede mogla raczyc Was zdjeciami Potworkow na blogu. :( Moj laptok odmowil posluszenstwa, w pracy mamy blokady i nie moge nic wgrywac, a stacjonarnego w domu mamy Mac'a i co do tego sprzetu poddalam sie kompletnie. Az wstyd bo mamy go juz jakies 3 lata, a ja nadal nie obcykalam jak sie na niego wgrywa foty z telefonu... :( Obiecuje jednak, ze kiedy laptop znow bedzie dzialal jak trzeba, nadrobie! :)

Juz tradycyjnie, watpie zebym odezwala sie jutro, wiec zycze wszystkim zloto-jesiennego weekendu! :)