Co slychac tak ogolnie - dlugi post w zasadzie o niczym

Kurcze, cos musze z tym blogiem zrobic, tylko nie wiem co. :) Zamknac go nie zamkne, usunac nie usune, ale cholernie brak mi czasu... W pracy przybylo raportow do sprawdzenia, wiec nie da sie za duzo pisac, popoludniami M. pracuje w ogrodzie a ja ganiam za Potworami, w dodatku upaly wrocily (yeah babe!) i co wieczor mam maraton podlewania, a jak w koncu poloze dzieci spac to czeka mnie sesja "filmowa" (o tym pozniej). A potem to juz padam na twarz, ze tak wdziecznie to okresle. ;) Jak odpowiem na komentarze u siebie, to nie daje rady komentowac u Was... Jak napisze posta, to komentarze wszedzie leza i kwicza... A mam zdanie, ze odpowiedzi na komentarze to oznaka szacunku dla Was - moich "czytaczy". Z kolei u Was tez lubie sie odezwac, dac znak ze czytam i interesuja mnie Wasze przemyslenia. Staram sie wiec komentowac pod kazdym nowym postem, ale ostatnio nie daje rady... Wlasciwie to nie wina bloga, tylko za krotkiej doby... Czy ktos jest w posiadaniu rozciagacza czasu? Chetnie pozycze!

Co wiec sie takiego dzialo? Niby nic przelomowego, ale juz kilka drobiazgow skutecznie rozbija mi poukladana codziennosc...

Po pierwsze, moj slodki piesek, nasza "malutka" Majusia, rozszarpala na strzepy moje ukochane, sportowe sandaly! A wlasciwie rozerwala jednego, ale drugi tez automatycznie wyladowal w kuble na smieci. :( To byly najwygodniejsze buty na swiecie! Mialam je 4 lata, ale nadal wygladaly jak nowki niesmigane, mimo ciaglej eksploatacji letnia pora! Byly po prostu nie do zdarcia, ale jak widac nie "niezniszczalne" bo zbyt latwo ulegly ostrym zebom szczeniaka... :(
O, prosze, bestia we wlasnej, wlochatej osobie:

Ona i Niko to najlepsi kumple! :) Ciekawe, ze myslalam na poczatku ze to z Bi Maya bedzie miala najlepsza zabawe, ale jednak nie. Bi jest za "brutalna" i za silna, kiedy zaczyna sie z psem droczyc, czesto konczy sie ze Maya az szczeknie na nia, a to prawdziwy ewenement, bo ona jest poza takimi momentami calkowicie niema, ten pies ani nie szczeka ani nie warczy! Niko ma inna osobowosc, jest ogolnie delikatniejszy, bardziej skory do czulosci. Na Maye probuje sie klasc, ale to tak z milosci. :) Poza tym przytula ja, glaszcze, nooo... czasem probuje wsadzic palec w oko, ale to w koncu niespelna dwulatek. :) I juz widac roznice w zachowaniu psa w stosunku do obojga dzieci. Z Nikiem Maya lezy zrelaksowana na ziemi i pozwala sie przytulac, natomiast Bi pies natychmiast podgryza i chce sie bawic. Oczywiscie zazwyczaj po chwili Bi ryczy, ze Maya ja ugryzla, tylko nie rozumie, ze sama prowokuje takie dzikie zabawy...

Ale wracajac do ciemnej strony posiadania zwierzaka, stwierdzilam ze mimo iz lato sie juz konczy to chyba teraz jest dobra pora na kupienie nowych sandalow, poniewaz wszedzie sa posezonowe wyprzedaze. Wyszlam wiec sobie wczesniej z pracy i ruszylam na lowy. :) Kurcze, musze to robic czesciej! Jak normalnie nie znosze zakupow, a juz obuwniczych to z pasja, tak tym razem bez ogonkow w postaci meza i Potworow, bez zerkania na zegarek, poczulam sie jak na wakacjach! Z tej radosci, oprocz sandalow, kupilam sobie jeszcze dwie nadprogramowe pary butow do pracy! :) Wszystkie wygrzebalam na przecenie, wiec malzonek na widok rachunku tylko westchnal, ale nie skrzywil sie zbyt bolesnie. :)

Potem, z rozpedu pojechalam jeszcze rozejrzec sie w dzieciecych ciuchach zimowych. Co roku budze sie z reka w nocniku, kiedy nagle z dnia na dzien robi sie zimno, a Potworki nie maja ani jesiennych ani zimowych kurtek. Wtedy najczesciej rzeczy ktore mi sie podobaja nie maja rozmiaru moich dzieci i musze sie zadowalac tym co te rozmiary nadal ma. :) W tym roku postanowilam byc proaktywna i zaczac poszukiwania wczesniej. Nie sadzilam tylko, ze nastapi to juz w sierpniu... ;) Ale poszukiwania okazaly sie owocne i tak moje dzieci maja juz nie tylko kurtki jesienne, ale tez zimowe oraz spodnie na snieg. Nie wspomne juz o trzech bluzeczkach na dlugi rekaw dla Nika, bo okazalo sie, ze wszystkie z wiosny maja nagle rekawki 3/4. :) Nadchodzacy weekend jest u nas dluzszy o jeden dzien, wiec mam nadzieje znalezc chwilke czasu na przymierzenie Bi i Nikowi dlugich spodni i bluzek, odlozenie tego co jest juz za krotkie/ciasne i wybranie sie na kolejne zakupy ciuchowo-dzieciece (a kupowac dla dzieci akurat lubie, wiec az mnie swierzbi!). Jeszcze tylko buty jesienne, potem sniegowce i jestesmy gotowi na kolejne pory roku! ;)

Z mniej przyjemnych spraw (a raczej bardzo NIEprzyjemnych), to odkrylismy, ze znow ktos probowal dostac sie do naszego domu. Nie wiemy niestety dokladnie kiedy... W niedziele M. zauwazyl, ze siatka z jednego z okienek piwnicznych zniknela! Sama z siebie raczej nie wyskoczylaby z ramy i nie uciekla, wiec najwyrazniej ktos ja zerwal i probowal sie dostac do srodka przez to okienko... Mam cicha nadzieje, ze zdarzylo sie to w ciagu kilku dni od poprzedniego wlamania, a teraz kiedy mamy kamery zlodzieje odpuscili, ale pewnosci oczywiscie nigdy miec nie bede. M. upieral sie, ze musialo sie to zdarzyc w zeszlym tygodniu, bo napewno zauwazylby brak siatki przez miesiac. No nie wiem, bo odkryl to dopiero przypadkiem, kiedy Maya zwalila kupe w piwnicy i otworzyl okna, zeby tam przewietrzyc... Okienko jest od strony patio, niemal dokladnie pod oknem pokoju Bi, przez ktore zlodzieje wlezli poprzednim razem. Codziennie po tym patio chodzimy, dzieci uwielbiaja tam lac woda i braku siatki jakos nie zauwazylismy. Zaczelismy wiec przegladac nagrania z kamer. I tu pierwszy zonk. Nasz "sprzet" zachowuje tylko nagrania sprzed tygodnia; trzeba dokupic pamieci. Poza tym, nawet na najszybszym odtwarzaniu, przejrzenie 9 godzin, zajmuje okolo 40 minut. I tu dochodzimy do moich wieczorkow filmowych. Postawilam sobie za zadanie obejrzec nagrania z calego tygodnia. Zalozylismy z M., ze zlodzieje raczej przyszli w ciagu dnia, kiedy nikogo nie ma w domu. Wydaje nam sie, ze gdyby ktos wyrywal metalowa siatke z okna w nocy, halas obudzilby nas, albo przynajmniej zaalarmowal psa. Maya wprawdzie nie szczeka, ale licze na to, ze chociaz zaczelaby niespokojnie krazyc i to z kolei wyrwaloby nas ze snu. Taka mamy nadzieje... W kazdym razie, od kilku dni, po polozeniu Kokusia spac, zasiadam przed nagraniem. Wczoraj w koncu doszlam do ostatniego nagranego dnia... Pozostaja do przejrzenia noce. Tyle, ze to jest 40 minut wyrwane kompletnie z zyciorysu! Potem jeszcze w pospiechu musze pokonczyc obiad na nastepny dzien, popakowac prowiant dla siebie i dzieci i wieczor mam z glowy. :(
Aha, najwazniejsze, na nagraniach z minionego tygodnia nic nie zauwazylam (oprocz odwiedzajacego nas kota sasiadow). Jesli i noce okaza sie "czyste", mam nadzieje, ze to oznacza, ze proba wlamania zdarzyla sie mniej wiecej w czasie tamtego pierwszego...

Co poza tym... Moja siostra dowiedziala sie, ze na 80% nosi pod sercem dziewczynke. :) Troche mi szkoda, ze Niko nie bedzie mial bliskiego kuzyna, ale coz... Przyznaje tez, ze poczulam uklucie zazdrosci, ze N. bedzie miala druga corke... Jak bardzo kocham Kokusia i nie zamienilabym go na tuzin dziewczynek, tak przyznaje, ze zawsze marzylam o dwoch coreczkach. Odmienilo mi sie na krotko podczas problemow z zajsciem w ciaze. Kiedy w koncu w nia zaszlam, chcialam tylko zdrowego malucha, obojetnie jakiej plci. Ale juz w ciazy z Nikiem nie dopuszczalam do siebie mysli, ze moge miec chlopca. Az do usg polowkowego rzecz jasna... ;) Ale nawet wtedy powtarzalam, ze uwierze jak zobacze... no i zobaczylam! :) A teraz moja siorka bedzie miala wymarzone dwie dziewuszki... Przyznaje, ze choc to brzydko i jest mi wstyd, ale zazdroszcze... Wiem, jestem okropna! Tyle kobiet nie ma dzieci w ogole i wszystko oddalyby za malenstwo, niewazne czy chlopca czy dziewczynke. Inne kobiety maja chore dzieci, ja mam dwojke zdrowych, rozbrykanych urwisow i wymyslam niewiadomo co... Nic nie poradze, ten malutki, niepozorny ciern rozczarowania juz chyba zawsze we mnie bedzie. I zawsze bedzie uwieral kiedy uslysze lub przeczytam, ze ktos ma dwie corki... :/
Oliwy do ognia dolewa tez moja mama... Dawno o niej nie bylo, o jej braku taktu. Po czesci dlatego, ze kiedy uspilismy psa, smiertelnie sie obrazila i nie odzywala do nas przez kilka miesiecy. A po czesci dlatego, ze odkad odnowila kontakt, ja, rozczarowana jej zachowaniem, ograniczam go do minimum. Nasze stosunki opisalabym obecnie jako poprawne lecz chlodne. Oczywiscie mamuska niespecjalnie stara sie je ocieplic, a raczej co juz-juz zaczyna byc lepiej, znow wyskakuje z jakims tekstem. I ostatnio wyskoczyla przy okazji nowiny o plci dziecka siostry... Nie wiem czy pamietacie, ze kiedy okazalo sie ze ja oczekuje chlopca, miala pretensje, ze jak ja sobie to wyobrazam... Wiem, durnota, ale mowimy tu o mojej mamie... Odkad Niko sie urodzil ciagle slysze, ze co z tego ze teraz jest slodki, fajny i uroczy, skoro chlopcy to nie dosc, ze lobuzy, ale z wiekiem oddalaja sie od rodzicow, a dorosli "wchodza" calkowicie w rodziny swoich zon i z wlasnymi rodzicami oraz rodzenstwem nie maja bliskiego kontaktu. Znam wiele przykladow, ktore obalaja ta teorie, nie mniej takie gadanie boli... Teraz, przy okazji usg polowkowego N. spytalam mame czy cieszy sie ze bedzie miala na miejscu druga wnuczke. Glupia jestem, po co poruszam temat kiedy wlasciwie znam odpowiedz?! Moja mamuska odpowiedziala, ze owszem oraz, ze bardzo sie cieszy iz moja siostrzenica bedzie miala siostrzyczke bo z bratem w przyszlosci nie mialaby bliskiej wiezi. To sa jej slowa... Sama jestem sobie winna, po co pytalam, ale wiem, ze te slowa to przytyk dla mnie, ze mam syna i corke. Oraz sugestia, ze Bi i Niko nigdy nie beda sobie bliscy, albo oddala sie od siebie z wiekiem... Zrobilo mi sie bardzo, bardzo przykro na te slowa... Mozliwe, ze to dlatego, ze sama sie o to martwie, chociaz to ziarenko niepewnosci bylo od poczatku posiane i pieczolowicie pielegnowane wlasnie przez moja matke... W kazdym razie kazda taktowna, normalna osoba, nie powie czegos takiego matce ktora ma syna i corke i ktora oczywiscie ma nadzieje, ze jej dzieci beda sie zawsze wzajemnie kochac i wspierac... Co wiecej, zaloze sie ze mamuska w zyciu nie wypalilaby z takim tekstem do nikogo obcego. Ale do wlasnej corki - prosze bardzo... :(

Ale, zeby nie konczyc tak smutno...

W niedziele wybralismy sie znow na znajoma farme. Tym razem Bi, osmielona przebywaniem w znanym miejscu, odwazyla sie nawet przejechac na kucyku. Szok!

Matka zdolna inaczej, w pospiechu zrobila zdjecie "obcinajac" kucykowi glowe. :/

Poza tym Potwory "dorwaly" kota i zajelo nam z 10 minut, zeby ich od nieszczesnego Mruczka odciagnac. :)

Byla tez koza, ktora jakims cudem zwiala poza ogrodzenie. :) Zdjecie kiepskie, bo wszystkie trzy obiekty byly w ruchu.

Pozwolilam tez Bi potrzymac malenkiego kurczaczka. O dziwo go nie zgniotla. Do Nika az tyle zaufania nie mialam, chociaz az sie wyrywal do puchatej kuleczki. :)

A w drodze powrotnej znajomy widok: