Lilypie Kids Birthday tickers
Lilypie Kids Birthday tickers

piątek, 28 czerwca 2019

Witaj oceanie czyli kemping # 2

Przyznam sie Wam, ze z kempingow zarezerwowanych na tegoroczny sezon, to na wlasnie TEN najbardziej czekalam. :) Na tym polu kempingowym bylismy juz w zeszlym roku, gdzie po drobnej konsternacji, kiedy okazalo sie, ze pole jest malutkie, na totalnym zadupiu i nawet bez malenkiego sklepiku w razie potrzeby, zachwycila mnie bliskosc oceanu, piekna trasa rowerowa do dalszej, publicznej plazy oraz sama plaza, piaszczysta i szeroka, z cieplutka woda.
Coz, w tym roku zachwyt minal, a zostala sama konsternacja. ;) Nie zarzekam sie, ze wiecej tam nie wroce, ale dosc mocno sie rozczarowalam...

Rok temu, tak jak w tym roku, wybralismy sie tam pod koniec czerwca na 4 dni. Pamietam, ze wtedy prognozy byly kiepskie, ale ze w domu mialam tesciow, wiec z calej sily chcialam sie wyrwac. ;) Wkrecalam M. ile sie dalo, ze dziadki tez potrzebuja odpoczac kilka dni od wnukow i na szczescie dal sie namowic... A potem... dwa dni z czterech lalo, dopiero trzeciego wyszlo slonce, a na czwarty wracalismy. Kurtyna. ;)
W tym roku, pogodowo (prawie) trafilismy, jak ostatnio dosc czesto, w Totka. Poza poniedzialkiem, caly zeszly tydzien na zmiane padalo i mzylo. Temperatury tez nie powalaly, choc w dzien utrzymywaly sie ponad 20 kreskami, nie powinnam wiec moze narzekac. Juz od srody jednak, prognozy na weekend pokazywaly konsekwentnie piekne slonce i upaly. Cala wiosne mielismy raczej chlodna i bardzo deszczowa, przy tym prognozy zmienialy i nadal zmieniaja sie tak, ze ciezko nadazyc, wiec nie dowierzalam, ze poczatek lata moze nas tak milo zaskoczyc. Mimo, ze niesmialo zaczelismy planowac wyjazd, tak naprawde do piatku bylismy gotowi go odwolac. Na szczescie znow trafilo nam sie "okienko" pieknej pogody. A dlaczego "prawie" jak zaznaczylam na poczatku akapitu? A bo mielismy zostac do wtorku, a na wtorek, jak na zlosc, zapowiadali deszcze i burze. Wyjezdzalismy jednak w sobote i stwierdzilam, ze do wtorku pogoda moze sie jeszcze piec razy zmienic. I wiecie co?! Czasem szlag mnie trafia z tymi prognozami! W 99%, jak czlowiek nie chce zeby sie zmienialy, to sie zmienia, a jak! A kiedy chce sie, zeby sie zmienily (na lepsze rzecz jasna ;P), to nie ma bata, nie zmieni sie i ch*j! Dla przykladu, jeszcze w piatek pokazywali na nastepny dzien piekne slonce. A w sobote rano patrze, a tu na popoludnie "wskoczyly" burze. Jakies 30-40% procent, wiec machnelam reka, ze przejdzie bokiem. I co?! I burza zlapala nas zaraz po przyjezdzie na miejsce! A na cholerny wtorek, deszcze konsekwentnie zapowiadali juz od bodajze srody zeszlego tygodnia. Rzecz jasna, gdzie ja optymistycznie (co dla mnie jest wyczynem) zakladalam, ze sie zmieni lub chociaz przesunie, to nie przesunelo sie ani o jote. :/ I tylko M. ucieszyl sie, ze wrocimy wczesniej i zaoszczedzimy dzien urlopu. Dzieci wracaly wiec niepocieszone, ze nie moga biegac po kempingu do poznego wieczora, ja wracalam wkurzona, ze ucieka mi dzien relaksu, a na koniec nawigacja zaczela robic sobie jaja, potem wpadlismy prosto w korek w godzinach szczytu, zamiast wracac 2.5 godziny wracalismy 3.5 i wsciekl sie M. Mozecie sobie wyobrazic te gesta atmosfere w samochodzie. :D

Wracajac jednak do wypadu, w ogolnym rozrachunku zaliczam go na plus dodatni. ;) Oczywiscie byloby jeszcze fajniej gdybysmy zostali do wtorku, ale jak to mowia: "jak sie nie ma, co sie lubi, to sie lubi co sie ma".
Pierwotnie mielismy wyjezdzac juz w piatek, ale tu pamietam, ze M. marudzil cos o braniu pol dnia wolnego i pakowaniu oraz jezdzie "na wariata" i w koncu zmienilam rezerwacje na sobote. Teraz pluje sobie w brode, bo skoro ostatecznie wrocilismy do domu o dzien wczesniej, gdybysmy byli tam juz od piatku, mielibysmy dwa dni na calkowity relaks, a nie jeden. ;) Bo wiecie, dzien przyjazdu to nigdy nie jest caly dzien, jest to zawsze juz popoludnie (na polach kempingowych, jak w hotelach, mozna sie meldowac okolo godziny 13 - 15), czasem nawet dosc pozne. Dopiero kolejny dzien to juz jest calkowity luz od rana do nocy. Natomiast ostatniego dnia, mimo, ze zazwyczaj wyjezdzamy po poludniu, to jednak gdzies z tylu glowy jest juz ten niepokoj, ktory kaze zerkac na zegarek co pol godziny i nie pozwala calkowicie sie odprezyc. ;) Tym razem przyjechalismy w sobote wiec ten dzien do polowy byl "stracony", w niedziele byly jednodnowe "wakacje", a w poniedzialek juz wyjezdzalismy, a wiec mielismy lekka nerwowke, mimo ze zaczelismy sie pakowac wyjatkowo pozno, a ja do ostatniej chwili sprawdzalam czy moze jednak na nastepny dzien prognozy sie zmienily. ;)

W kazdym razie w sobote zajechalismy na miejsce okolo 15:30 i powitalo nas slonce. Po drodze minelismy obszar mokrego, parujacego asfaltu i ucieszylismy sie, ze moze zapowiadane burze wlasnie nas ominely. Kiedy jednak zaparkowalismy na naszej miejscowce, na horyzoncie majaczyla czarna chmura i dochodzil odglos grzmotow. Trudno bylo powiedziec czy idzie w nasza strone czy od nas odplywa. M. zaczal ustawianie przyczepy, a ja nas "urzadzalam", czyli wyciagalam dywan przed wejscie, krzeselka turystyczne, psie miski itd. Potworki za to zaczely marudzic, ze chce im sie siusiu, ale w przyczepie nie bylo nawet jeszcze wody zeby spuscic kibelek. Zerkajac z niepokojem na ciemne chmursko, stwierdzilam, ze moze na wszelki wypadek zabiore ich do publicznej lazienki. I dobrze zrobilam, bo zaraz po powrocie na nasze miejsce okazalo sie, ze chmura nie tylko wisi tuz nad nami, ale tez zaczelo z niej kropic i niebezpiecznie blyskac. Od naszego przyjazdu minelo moze pol godziny, a przypomne, ze kiedy tam dotarlismy, swiecilo slonce! :O Potem, nagle w kilka sekund zerwal sie taki wicher, ze oboje z M. uczepilismy sie rozsuwanego daszka od przyczepy, ktorego nie zdazylismy zabezpieczyc, a ktory grozil teraz urwaniem od porywow wichury. Lunelo tez jak z wiadra doslownie. Sciana deszczu! Ja, widzac wczesniej, ze kropi, zdazylam narzucic przezornie kurtke przeciwdeszczowa, ale moj maz stal tam w samej koszulce przeklinajac kempingi, miejsce i pogode. A dzieciaki wygladaly przez drzwi dopytujac ze strachem czy wiatr nie przewroci przyczepy. ;)
Takie to mielismy poczatki. :D Potem na szczescie bylo juz duzo lepiej. ;)

Pierwszego dnia troche nerwowo obserwowalismy niebo i balismy sie oddalac zanadto od kampera. Burze bowiem krazyly wokol, ale na szczescie wiatr spychal je dalej, nad ocean. W koncu odwazylismy sie podjechac rowerami na plaze tuz przy polu kempingowym. Stad widac bylo deszcze przechodzace nad woda.

Widzicie te burzowa chmure i deszcz w tle? A nad Kokusiem slonce... ;)

Rok temu na tej plazy lezalo, poza kamolami, cale mnostwo pieknych, wielkich muszli. Nie wiem skad wzieto te kamienie, ale jest oczywistym, ze zostaly sztucznie nawiezione, bo w tym roku muszle juz niemal calkowicie zniknely. Na szczescie Potworkom udalo sie kilka znalezc. :)

Taka plaza to nie zadna plaza... Kamien na kamieniu... :/

Niestety, tak jak pisalam wyzej, to pierwsze popoludnie bylo troche "stracone". Najpierw przechodzily burze, ktore uziemnily nas przy przyczepie. Potem pojechalismy nad wode. A pozniej zdazylam przejsc sie z Potworkami na plac zabaw i zrobil sie juz wieczor.

To jest to cos, szumnie zwane "placem zabaw". Hustawek powinno byc 6, ale po 3 zostaly tylko haki :/

Trzeba bylo rozpalac ognisko, co okazalo sie nie lada wyzwaniem bowiem M. zapomnial... siekierki. Zostal wiec z odrobina trocin na rozpalke oraz wielkimi klocami drewna, ktore kompletnie nie chcialy sie zajac ogniem. W koncu jednak, po duzej ilosci dymu, dmuchania i ku*wy pod nosem (:D) udalo mu sie rozpalic ognicho. Cale szczescie bo nie wyobrazam sobie spedzic wieczora zamknieta w przyczepie z dwojka energicznych dzieciakow. ;)

W niedziele przywitalo nas cudowne slonce i upal i wszystko byloby pieknie gdyby M. nie uparl sie jechac na msze do pobliskiej wioski, przez co zmarnowalismy pol ranka. Ech... :/
No coz... Po powrocie Potworki rzucily sie do zabawy w... piachu. Na szczescie to byl piekny, bialy, morski piasek. Jeszcze wieksze szczescie, bo tego piachu przywiezlismy ze soba kilogramy w butach oraz odziezy. :D Zaraz za nasza miejscowka wyrastala bowiem wielka wydma.

Takie widoki po prostu uwielbiam! :)

Pamietajac z Polski, ze wydmy sa pod ochrona i nie wolno po nich lazic, poczatkowo zabronilam Potworkom tam chodzic. Po jakims czasie jednak zauwazylam, ze pomiedzy roslinnoscia porastajaca piasek jest kilka wyraznych sciezek oraz ze dzieciarnia z polowy kempingu sie tam schodzi, wiec machnelam reka i pozwolilam Bi oraz Nikowi szalec, z czego skwapliwie skorzystali. Przez reszte kempingu co chwila slyszalam tylko "Ide do piasku!" i juz ich nie bylo! Nawet nad wode az tak bardzo nie ciagneli. Woleli bawic sie piaszczyste podchody, zakopywac nogi oraz wykopywac jak najwieksze dziury. :)

Jak pieknie pozuja - ktos by pomyslal, ze to takie zgodne rodzenstwo :D A ze szczytu wydmy macie widok na jakies 1/4 kempingu. Tak, taki byl maly! ;)

I tylko Nik wpadl boso w dzika roze, ktora wydma jest porosnieta (jak TO pachnie!) i teraz jego stopy wygladaja jakby gral w pilke nozna, ale zamiast pilki uzywal zyletek. :D

Oczywiscie na plaze tez jezdzilismy, a jak. ;) W niedziele zaciagnelam wszystkich na wieksza, publiczna i tam nastapilo wielkie rozczarowanie... Ne te pole kempingowe chcialam wrocic wlasnie ze wzgledu na owa plaze. Zapamietalam ja z zeszlego roku jako szeroka, piaszczysta i z ciepla woda. Co do temperatury wody to wiedzialam, ze tym razem moze byc znacznie nizsza. Mielismy wszak bardzo zimna wiosne, a poza tym, temperatura wody w morzach i oceanach zalezna jest najczesciej od plywow. W tym samym miejscu, jednego dnia moze byc cieplutka, innego lodowata. Czego sie jednak NIE spodziewalam, to tego, ze cala plaza zostanie zasypana kamieniami, podobnie jak ta przy polu kempingowym! :O Potworki zalamane, bo nie przewidujac takiego scenariusza nie wzielam ich butow do wody, tylko klapki, ktore oczywiscie odplywaly razem z falami przy probach chodzenia w wodzie. ;) Kamienie schodzily do pewnej glebokosci, wiec wejscie do wody bylo na boso bardzo utrudnione. Do tego woda na tyle zimna, ze weszlam po kostki i sie poddalam (tylko Bi nie zniechecila i zamoczyla, nawet Nik nie mial ochoty na kapiel) i po jakichs 20 minutach zdecydowalismy sie wracac na kemping. Na tamtejszej plazy kamienie byly juz rok temu, ale przynajmniej przy samym brzegu mozna bylo zdjac buty, bo w wodzie juz ich nie bylo. Na publiczna plaze juz nie wrocilismy. Rozczarowalam sie straszliwie. ;)
Zostalismy wiec przy plazy kempingowej i choc ja i M. zamoczylismy tylko nogi, to Potworki wcale sobie nie krzywdowaly. Bi potwierdzila tylko to, co wiedzialam juz wczesniej - to dziecko wejdzie do wody o kazdej temperaturze. ;) Nik jest juz znacznie mniej wytrzymaly, zamoczenie sie zajmuje mu duzo dluzej, ale tez w koncu sie pochlapal. Ocean byl caly weekend bardzo wzburzony i niespokojny, wiec plywac Potworki nie daly rady, ale za to zrobili dobry uzytek ze swoich desek "surfingowych". ;)

Surfin' USA? :D

A reszta kempingu to juz jezdzenie w kolko po terenie pola i wypite litry kawy. ;) A! I kolejna mala przygoda, kiedy w niedziele po poludniu stwierdzilam, ze pora na kolejna dawke kofeiny, odkrecilam gaz, zeby zagotowac wode, a tam... nic. Zabraklo nam cholernego gazu!!! :D Okazalo sie, ze M. wiedzial, ze jest on na wykonczeniu, ale uznal, ze na ten wyjazd jeszcze starczy (wstawcie tu sobie przewrot oczami)!
Tu mielismy spory problem. Kawa bowiem jak kawa, zawsze mozna podjechac te 15 minut do najblizszej stacji benzynowej, tyle ze w przyczepce, na gaz chodza rowniez lodowka oraz zamrazarka! Oraz ogrzewanie, ale o tej porze roku jest ono raczej zbedne. ;) To juz sprawa wiekszego kalibru, bo o ile lodowke mozna przelaczyc na prad, to ten prad trzeba skads brac. Przyczepa ma malutki akumulatorek, ktory wyczerpuje sie nawet przez swiecenie za dlugo swiatla, a co dopiero przy pracy lodowki i to na pelna pare bo przeciez mamy upal. Posiadamy oczywiscie agregator, tyle, ze potrzebuje on zapas benzyny (ktory na szczescie mielismy), a dodatkowo mozna go uzywac tylko do 22, bo na polu kempingowym obowiazuje cisza nocna. Co bylo robic? Rozpoczelismy poszukiwania miejsca gdzie wymienia nam butle gazowe na pelne. Okazalo sie, ze jest takie miejsce nawet w wiosce, niedaleko krotej znajdowal sie kemping, tylko oczywiscie zamkniete, bo byla niedziela, godzina 18. :/ Do wszystkich innych, wiekszych miejsc trzeba bylo dojechac przynajmniej pol godziny. Takie to zadupie. Bez gazu jednak nie moglismy sie obejsc, wiec chcac nie chcac M. urzadzil sobie wycieczke krajoznawcza po okolicy. ;)

W poniedzialek juz niczego nam nie zabraklo ani niczym sie nie rozczarowalismy, za to debatowalismy, o ktorej zaczac sie zbierac. Oczywiscie M. chcial w miare wczesnie, a ja chcialam zostac jak najdluzej. ;) Srednio co 15 minut sprawdzalam tez prognozy na wtorek, z nadzieja, ze moze sie zmienia. Niestety, zostaly bez zmian, wiec o 16 zaczelismy pakowac wszystkie klamoty do przyczepy... Wczesniej udalo nam sie dwa razy skoczyc na plaze i pojezdzic rowerami, ale i tak rozczarowana bylam, ze ucieklo nam jeszcze jedno siedzenie przy ognisku i przygladanie sie gwiazdom. ;)

Bi ostatnio lubi chwalic sie miesniami ramion, a te, przez plywanie, naprawde ma niezle. ;)

Te lezaki z szelkami, ktore mozna zarzucic na ramiona niczym plecak, to jeden z lepszych wynalazkow. Mozna swobodnie jechac rowerem i gdziekolwiek sie stanie, ma sie pod reka wygodne siedzenie. Szczegolnie wazne bylo tutaj, gdzie na plazy pod dupka mozna bylo miec tylko "mieciusie" kamole :D

A powrot, jak wspomnialam na poczatku, okazal sie stresujacy, bowiem GPS sie zbiesil i uparcie nie chcial pokierowac nas do domu droga, ktora tam przyjechalismy. Wybierajac najszybsza trase, "kazal" nam robic kolko w kierunku Bostonu, gdzie z doswiadczenia wiemy, ze sa zawsze potworne korki (jak przed chyba kazda metropolia). Wybralismy wiec trase "najkrotsza", gdzie jednak nawigacja pokierowala nas na boczne drogi przez okoliczne miasteczka. Jazda ze spora przyczepa po takich ciasnych drozkach to tortura, wiec z kolei wybralismy droge "alternatywna", ktora jednak rowniez nie byla TA trasa i odbijala bardzo mocno na poludnie, zamiast prowadzic na przelaj do domu. ;) W koncu, posilkujac sie telefonem, ktory rowniez ma nawigacje i ktora pokazala bez problemu droge, o ktora nam chodzilo, dojechalismy do domu, ale na krecenie po miasteczkach, stanie na swiatlach, a potem korki, zmarnowalismy godzine. :/ Do domu zajechalismy dobrze po 20, wiec wypakowalam tylko to, co niezbedne (jak zarcie z lodowki i kosmetyki, bo odswiezyc sie jednak trzeba) i zapakowalam Potworki do kapieli i lozek.

Kolejnego dnia, zgodnie z zapowiedziami, od rana padalo i z jednej strony cieszylam sie, ze nie musimy w deszczu wracac z kempingu, ale z drugiej zastanawialam sie co z tym dniem zrobic. W pracy powiedzialam, ze moze mnie nie byc do srody, wiec nikt by raczej nie tesknil. Potworki koniecznie chcialy zostac w domu, Bi strzelila nawet solidnego focha... Ale ten cenny dzien wolny! ;) W koncu zdecydowalam sie jednak pojechac do pracy, co zaowocowalo tym, ze jeszcze w czwartek odkopywalam sie z prania i ogarniania chalupy. Po pracy mam bowiem tylko kilka godzin, a jeszcze ogrod wola o chwile uwagi. Jak pisalam bowiem, caly poprzedni tydzien poza poniedzialkiem, padal deszcz, nie mialam wiec nawet jak w nim popracowac. Potem wyjechalismy, a teraz, po powrocie, kiedy wyszlo slonce, patrze i oczom nie wierze. Pomijajac chwasty, ktore sie wszedzie rozpanoszyly, to cos zjada mi roze oraz swiezo posadzone cynie, groszek placze sie zamiast wspinac po kratce, ktora dla niego sklecilam, a ogorki ploza sie po calym ogrodzie zamiast wspinac po wsadzonych tyczkach. Koper rosnie w miare przyzwoicie, ale szczypior i marchewka to ledwo - ledwo. :/ W srode musialam podjechac do urzedu miasta zeby uiscic coroczna oplate za rejestracje psa, a potem zabralam Potworki do biblioteki, bo chcieli zapisac sie na letni program czytania. W sumie fajna rzecz, majaca promowac nawyk codziennego czytania. Sama zastanawialam sie jak przymusic dzieciaki do lektury latem (samodzielnej, bo sama czytam im wieczorem do snu), a tu biblioteka ulatwia mi zadanie. Dzieci dostaly kartki, na ktorych zaznaczaja dni, kiedy czytaly. Niewazne czy bedzie to 5 minut czy 2 godziny, wazne ze czytali.

Poki co tylko trzy dni, ale Potworki czytaja z zapalem ;)

Kiedy pokoloruja 10 gwiazdek, czyli czytali dziesiec dni, dostana nagrode z koszyka. Po 20 dniach dostana torbe na ksiazki. Po 30 dniach beda mogli wybrac sobie ksiazke w prezencie. A po 40, 50 oraz 60 dniach, beda mogli losowac czyms na ksztalt kola fortuny zeby dostac 1, 2 lub 3 kupony. Owe kupony mozna wlozyc do sloiczkow przy kilku specjalnych koszach z nagrodami, ktore na zakonczenie programu panie rozlosuja miedzy dziecmi. :) Pomysl bardzo fajny, no i swietna motywacja do czytania, ale obawiam sie, ze na koniec bedzie spore rozczarowanie, bo koszy z duzymi nagrodami jest 12, a kiedy w srode Potworki sie zapisywaly, mialy juz numerki 60 i 61. Konkurencja jest wiec spora. ;)
W kazdym razie, kiedy w koncu wrocilam na dobre do domu i wstawilam kolejne pranie, zdazylam tylko jeszcze podwiazac niesforny groszek oraz ogorki i nadeszla pora spania Potworkow. Strasznie opornie idzie mi wszelka praca, strasznie. ;)

A tak przy okazji, to Potworkom, zgodnie z moimi obawami, summer camp juz sie nieco przejadl. ;) To znaczy, niby nadal sie tam dobrze bawia i w ogole... Ale codziennie jedno albo drugie pyta czy moze zostac w domu zeby odpoczac chociaz jeden dzien. I nie pomaga kiedy przypominam im, ze mieli dzien wolny od polkoloni w poniedzialek. Podobno to sie nie liczy. ;) Widac, ze sa dosc zmeczeni. Wieczorem trzeba ich sila wyganiac na dwor, bo marudza, ze caly dzien sa na zewnatrz. Mimo, ze maja sale w srodku, polkolonie spedzaja caly czas na swiezym powietrzu, chyba ze pada (z czego zreszta jestem bardzo zadowolona). Posilki rowniez jedza na dworze, nawet podczas deszczu, nad stolikami maja bowiem zadaszenie. Nik, pomimo smarowania kremem z filtrem, pomalu zamienia sie w niebieskookiego mulata. :D Bi ma moja karnacje i opala sie duzo wolniej i oporniej od brata. ;) Mimo, ze Potworkow nigdy nie trzeba bylo zachecac do zabawy na zewnatrz, teraz chyba maja troche przesyt, bo wola posiedziec sobie w domu. Odwrotnie do mnie, ktora po calym dniu w biurze marzy tylko o tym, zeby posiedziec na tarasie lub w ogrodzie. ;)
Ciezki jest los dziecka pracujacych rodzicow. Sama wychowalam sie jako corka nauczycielki, wiec wakacje wspominam jako niekonczaca sie labe, spanie do ktorej sie chcialo, a potem snucie w pizamie do poludnia jesli mialo sie ochote oraz ciagle wypady to nad jezioro, to nad morze. Wtedy to wydawalo mi sie normalne i nawet nie pomyslalam, ze przeciez sporo moich kolezanek mialo rodzicow normalnie latem pracujacych. To byly jednak inne czasy i podejrzewam, ze dzieciaki w wieku Potworkow albo siedzialy w domu do powrotu rodzicow, albo biegaly po podworku z kluczem na szyi. Obecnie nie do wyobrazenia, ale teraz w Polsce jednak zazwyczaj latwiej zorganizowac opieke u dziadkow, cioci, kuzynek, itd. Tutaj, nawet jesli ma sie rodzine, to jakos zazwyczaj ta rodzina wcale nie jest taka chetna, zeby bawic ci dziecko przez cale lato. :/ Zostaja wiec takie polkolonie, ale nie dziwie sie, ze Potworki chcialyby sobie odsapnac i po prostu pobyczyc sie w domu, tym bardziej, ze to pierwszy rok kiedy musza chodzic na oboz. Planuje wstepnie wziac ostatni tydzien ich wakacji wolny zeby dac im czas na zlapanie oddechu przed rokiem szkolnym. Mam nadzieje, ze praca mi na to pozwoli.

Skoro juz o polkoloniach pisze, to ponarzekam sobie na meza. Na polkolonie odstawiam Potworki o 9 rano, do pracy dojezdzam wiec niemal o 9:30, a co za tym idzie siedze w niej do 16:30. I tak nie wyrabiam wymaganych 8 godzin, ale na szczescie w tej firmie nikt na to szczegolnie nie zwraca uwagi. W kazdym razie, polkolonie koncza sie o 15:30. Godziny, jak widac, dla pracujacego rodzica sa ch*jowe. Mozna oczywiscie odstawic dziecko wczesniej oraz odebrac pozniej, ale za dodatkowa oplata. A juz same polkolonie tanie nie sa. :( U nas na szczescie M. wyrabia sie idealnie zeby odebrac Potwory o zwyklej porze. Do domu maja autem jakies 2 minutki, wiec kiedy ja dojezdzam okolo 17, sa w domu juz od 1.5 godziny. Dzieciaki zawsze sa nakarmione, tu musze malzonkowi oddac sprawiedliwosc. Obowiazkowo cos im przyszykuje, czasem nawet zdazy to ugotowac. ;) Ale poza tym... nie ogarnie nic. Codziennie, zastaje po przyjsciu takie widoki:


Burdel w jadalni...



Torby z rzeczami z polkolonii, rozrzucone wsrod mieszanki mokrych recznikow, strojow kapielowych, klapkow, plaszczy przeciwdeszczowych oraz nawet niezjedzonych przekasek! Po drugiej stronie, w przedpokoju, nielepiej:


Burdel przy wejsciu...

Trzy pary adidasow, dwie pary kaloszy oraz tylez samo sandalow, wszystko rozrzucone przy wejsciu. A wierzcie mi, Potworki na nogach mialy tego dnia tylko po jednej parze, jednego rodzaju obuwia.
Do czego zmierzam? Moj malzonek przechodzi kolo tego i nie widzi! Tak samo nie widzi, ze zmywarka blaga o rozladowanie, a zlew jest pelen brudnych naczyn. Rozumiem, wrocil z pracy, dal dzieciom jedzenie i zabiera sie za jakas "meska" robote. No i super, ze nie lezy do gory brzuchem, ale ja sie pytam, jak mozna przejsc kolo czegos takiego i kompletnie to olac? Nie podniesc, nie rozwiesic, bo w dodatku Potworki maja codziennie plywanie, wiec to wszystko sie kisi we wlasnym sosie! Potem ja wracam z pracy i nie wiem po prostu w co rece wlozyc, a jeszcze przeciez normalne sprzatanie sie klania, ze o pracy w ogrodzie nie wspomne!
Czy Wasi mezowie tez maja taki wybiorczy wzrok? ;)

Zebralo sie na zrzedzenie, wiec moze lepiej skoncze...

Dzis troche krocej niz zwykle! :D Milego weekendu!

32 komentarze:

  1. Za rok jadę z Wami!
    Jak tam pięknie <3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ta wydma robila niesamowite wrazenie. :) Bo poza tym to... plaza jak wiele innych. Nawet gorsza niz inne, przez te kamole. ;)

      Usuń
  2. Fajny wypad, szkoda tylko, ze taki krotki...tzn ja nie cierpie sie pakowac i mysle, ze twoje pakowanie dla Potworkow i na wyjazd jest meczace- dlatego spakowani na raz ...wyjazd na dlugo :) lasy lubie, plaze lubie, rower lubie ale gory kocham :) to bylyb cel naszej podrozy. Pamietam, ze kiedy Pisklaki byly male plaza jako najwieksza piaskownica swiata zawsze dawala nam relaks- lopata i....dzieci nie ma :)
    Co do slepoty facetow...na ta chorobe choruja prawie wszyscy panowie- czasami trzeba im oczy otworzy , to pomaga.
    Nawet jesli Potwoeki nie zalapia sie na jakies nagrody w bibliotece- dobrze, ze cos takiego ma miejsce- moje do ksiazek wielkim lukiem a, ja moglabym je pozerac namietnie w kazdej wolnej chwili.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sama jestem ciekawa czy Potworki beda czytac. Narazie Bi sama czasem siega po ksiazke, ale Nik woli zebym czytala mu ja. Sam nie chce. Ale moja siostra np., jako dziecko i nastolatka nie znosila czytac. A jako juz dorosla, zaczela czytac dla przyjemnosci.
      Ja lubie i plaze i gory. Plaza to dla mnie taki relaks. Troche chlapania, troche wygrzewania na sloncu... A gory to aktywny wypoczynek. Poki co jednak, Potworki zdecydowanie wola ocean, albo chociaz jeziora. ;)

      Usuń
  3. Weekend fajny, chociaz krotki. U nas z pogoda tez sa latos rozne historie.
    Co do slepoty mezow/facetow na balagan w domu - chyba tak jest w kazdej rodzinie. Nie tylko nie widza balaganu. Oni tez nigdy nie widza brudu. Mogliby niemalze zarosnac...
    U nas, wiele lat temu miala miejsce taka rozmowa: Ja - Myszek, co twoja skarpetka robi na srodku salonu? - On - Jak to -co? Lezy! No przeciez nie tancuje! Zostalo nam to w pamieci do dzis. Gdy pytam o cokolwiek, co tu robi... - malzonek odpowiada, ze chyba widac, ze lezy, bo przeciez nie tancuje! Juz nawet nie mam sily sie zloscic.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Haha, takie rodzinne zarty sa najlepsze! :D
      Moj M. brudu zazwyczaj nie widzi, a wiec paluszkiem nie ruszy, zeby pomoc w sprzataniu domowego chlewika. Az czasem go najdzie i zaczyna pucowac jak szalony, oczywiscie dajac do zrozumienia, ze ze mnie ch*jowa pani domu. ;)

      Usuń
  4. Robiłam w tym tygodniu nadgodziny (pierwszy raz od 8 lat;))) Nie było mnie w domu po 11 godzin. Chciałabyś zobaczyć nasz dom po tym czasie;))) MąŻ robi ogród. Reszta puszczona w samopas;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Moge sobie to wyobrazic. Z moim chlopem niestety jest tak, ze w ogrodzie tez nie robi. Narzeka, ze wszedzie chwasty, ale widzi, ze ja sie miotam i nie nadazam i nie popieli. Ba! Nawet do koszenia trawy, choc to jego dzialka, musze go zaganiac, a i tak bierze sie za to raz na miesiac. :/

      Usuń
  5. Super jest to zdjęcie z Nikiem na tle wody na ziemi i wody z nieba ;)

    U nas zależy. Są okresy, kiedy Krzysiek nie widzi sam z siebie, że coś jest do zrobienia w domu z takich porządków, ale jak mu zwrócę na to uwagę, to coś mu się w głowie przestawia i przez kilka kolejnych miesięcy, sam zwraca na to uwagę. A potem koło się zamyka :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. U nas jest podobnie, choc u M. samoistnie cos sie w glowie przestawia. A potem jak sie rzuci w wir porzadkow, to zachowuje sie jakby mial pretensje, ze JA tego nie ogarnelam, a on, biedny, taki zapracowany, musi sie za to brac. ;)

      Usuń
  6. Mimo w wszystko wyjazd zaliczasz na plus, a to najważniejsze.
    Mój mężu niestety też taki ślepy. A rozrzucone buty doprowadzają mnie do szału.
    Mamy taką samą półkę na buty 😉

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ta polka ratuje mi zdrowie psychiczne. Przez pierwszych kilka miesiecy w tym domu, Potworki rozrzucaly buciory po calym przedpokoju. Maz byl przeciwny kupnu szafki, twierdzac, ze bedzie stac pusta, a buty dalej beda sie walac naookolo. Okazalo sie jednak, ze wraz z szafka, Potworkom zapalila sie jakas lampeczka i jednak odkladaja buty na polki. :)

      Usuń
  7. Fajny pomysł ma Waszą biblioteka! U nas też by się coś takiego przydało.. A jest jedynie nagroda (3 miejsca) dla dzieci, które wypożyczyły najwięcej książek w roku. Nazywa się to "czytelnik roku" i Junior zdobyl już dwa razy 1 miejsce :)

    Kemping fajny, z przygodami ;) Szkoda tylko, że tak krótko. Ale ma pewno pojedziecie jeszcze nie raz :)

    Bałagan w domu chyba nie przeszkadza większości facetom, chociaż znam wyjatek- moja koleżanka nie sprząta wcale, bo nie lubi, nie chce jej się..za to mąż codziennie lata z odkurzaczem lub mopem,bo lubi porządki ;) Ta to ma dobrze! ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja tez znam takich "rodzynkow". Moj kuzyn jest takim pedantem. ;)
      Wazne, ze cos w Waszej bibliotece robia. No i brawa dla Juniora! :)

      Usuń
  8. Czasem mam wrażenie, że my mamy obie tego samego męża ...

    OdpowiedzUsuń
  9. Kochana podróże kształcą, aż Wam zazdroszczę tych przygód♥️♥️
    Dzieciaki zahartowane w bojach i zimnej wodzie
    A małż jak każdy chłop duży dzieciak😄😃

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nasze podroze srednio ksztalca, bo polegaja glownie na maksymalnym byczeniu sie! :D

      Usuń
  10. To zdjęcie jak Nik stoi na tle plaży plaży jak z kalendarza.. To niebo.. Wow.. Coś pięknego :D

    Cieszę się, że dzieciaki są zachęcane do czytania. Coraz mniej nauczycieli wprowadza tego typu motywatory, a szkoda.
    Te podróże i przygody to coś, co warto zapisywać słowem na blogu czy obiektywem.. Fajnie się potem do tego wraca :D
    A chłop jak to chłop - dobrze, że chociaż nakarmi Potworki ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tu akurat dobrze go wytresowala mama. Moja tesciowa jest jedna z tych matek - karmicielek, ktore zanim spytaja "Co slychac", najpierw palna "Co mieliscie na obiad?". :D
      Tutaj szkola dosc duzy nacisk kladzie na czytanie, chociaz nie lektur obowiazkowych. Przynajmniej narazie. Moze w starszych klasach sie zaczna. Za to raz w tygodniu dzieciaki ida cala klasa do szkolnej biblioteki i moga sobie wybrac ksiazki do czytania w domu. No i to szkola bardzo zacheca do brania udzialu w tym letnim wyzwaniu czytelniczym. Mozna albo sie zapisac, albo spisywac przeczytane ksiazki na kartce. Ale zawsze na poczatku roku o to pytaja. :)

      Usuń
  11. Ale super wyjazd! Krótki bo krótki ale tak piękna okolica... 🙄

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Okolica fajna, chociaz teraz, z perspektywy czasu widze, ze na kolejnym kempingu trafilismy znacznie lepiej. ;)

      Usuń
  12. Każdy wyjazd cieszy, nawet krótki! Piękne zdjęcia. Ach, ślepota, nic nawet nie mów. Ja zrobiłam ostatnio zdjęcia każdego pokoju, zamierzam je wydrukować i powiesić u nas na tablicy, jako ostrzeżenie. Nie zamieściłam ich u siebie, bo uwierz- szok po prostu!
    Ściskam. Udanych wakacji!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kochana, zaloze sie, ze gdybym je zobaczyla, tylko pokiwalabym glowa ze zrozumieniem. ;) Jedna osoba po prostu tego nie ogarnie, kiedy kolejne 3 balagania i brudza. Moze gdybym nie pracowala... Ale mnie nie ma w domu do 17, a wieczory i weekendy wole raczej spedzac inaczej niz pucujac chalupe...

      Usuń
  13. Haha, mnie wkurza, gdy posprzątam wszystko, a za chwilę widzę, że mąż coś jadł i zostawił po sobie bałagan i brudne naczynia, potem przebrał się i rzucił ciuchy na poręcz itede, itepe. Albo wieczór, bałagan po całym dniu, a on ogląda telewizję :D Ale nie mogę narzekać, bo rzeczywiście zarówno mąż, jak i dzieci angażują się w codzienne obowiązki. Choć jednak kobiety są chyba lepsze w ogarnianiu, mężczyźni często nie widzą rozgardiaszu.
    A kemping cudny! Ocean, nawet ta kamienista plaża - wygląda bosko. A Nick na tle żywiołu - łaaał :) Nieodmiennie jak co roku zazdroszczę Wam kempingów, też bym sobie pojechała...
    Uściski!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mnie doprowadza do szalu to samo. Czesto powtarzam mojemu M., ze wiem, po kim nasze dzieci sa takie balaganiarskie. Moj maz wypije herbate - zostawi szklanke na stole w jadalni, albo stoliku w salonie. Ubrania, ktore wedlug niego nadaja sie do ponownego zalozenia, wiesza na krzeslach w jadalni. Obiera warzywa czy owoce, kupke obierkow zbiera na blacie i czesto wychodzi potem z kuchni, bo przeciez potem "sie" wyrzuci. Czyli wyrzucam ja... Rozbiera sie wieczorem, koszulke rzuca przy lozku, ja potem zbieram i zanosze do brudownika. Oczywiscie on twierdzi, ze przeciez jak wroci po poludniu do domu, to podniesie te koszulke i sam ja wrzuci do brudow. Tylko, ze kilka razy, na probe, sama tej koszulki nie podnioslam i czekalam. Po trzech dniach, koszulki byly juz trzy i znow sama je wrzucilam do brudownika... Ech, duzo by pisac. ;)

      Usuń
  14. Faceci mają taki specjalny gen. Przesłonę w oczach albo coś. Nie widzą. Potkną się, a nie widzą :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Moj ma srednio na kilka miesiecy (albo i lat :D) taki zryw, ze widzi az za duzo i wyskakuje z pretensjami, ze mamy syf. Ale nie widzi, ze w domu sa 4 osoby, 3 brudza na potege, a sprzata tylko jedna... ;)

      Usuń
  15. Haha uśmiałam się czytając o tym jak trzymaliście ten daszek :)
    Na pogodę nie narzekaj, bo takich upałów jak u nas były to Ci nie życzę, ale i tego jak jest teraz też nie ;) U Was zdecydowanie spokojniej i stabilniej :)

    No tak, wcale się nie dziwię że tak dzieciaki okupowały tą wydmę, taka plaża faktycznie moze odstraszyć. Jak w jastrzębiej górze ;) Choć widok cudny.



    Nie pocieszę Cię pewnie jak napisze, że na mojego Mistrza narzekac nie mogę w tej kwestii. Ale fakt faktem, nie jest takim "typowym" facetem, mam w nim dużo wsparcia, pomocy i zawsze mogę na Niego liczyć. Jest bardzo zapracowanym człowiekiem i w zasadzie wiecznie Go w domu nie ma, ale jak może to odciąża mnie, a ja jego, taka współpraca jest u nas, którą bardzo lubię.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiem, Kochana, dlatego Twoj Mistrz, to Mistrz. ;)
      Moj M. gotuje praktycznie codziennie obiady, wiec pod tym wzgledem mam w nim ogromne wsparcie, chociaz lubi tez mi "dociac", ze nie garne sie do kuchni. ;) Ale pod innymi wzgledami, to taki typowy "chlop", ktory oczekuje, ze kobieta bedzie pracowac na etacie, ale poza tym ogarnie dom, dzieci i ogrod i nawet nie westchnie, bo taka przeciez jej "rola". :/

      Usuń