Kolejny rok...

... mi stuknal! :)

Nadal 3 z przodu, wiec nie odczuwam wiekszych schiz ani nie dopadaja mnie (prawie) refleksje na temat starzenia. Zreszta, 30-stke bardzo przezylam tylko dlatego, ze czulam sie wtedy straszliwie niepelna. To byl okres, kiedy instynkt macierzynski szalal na calego, a tu dziecka ani widu ani slychu, w dodatku trzydziecha na karku, zegar biologiczny tyka, po prostu recepta na depresje gotowa! ;)

A teraz? Teraz mam pelna rodzine, kochajacego (tak mi sie wydaje) meza i dwojke fajnych dzieciakow. O niczym innym nie marze, dobrze mi tak jak jest. A ze latek przybywa? Taka kolej rzeczy i na dzien dzisiejszy akceptuje nawet dodatkowe zmarszczki i cellulit. :)

Kolejna depreche przewiduje na 40-stke. ;)

Ale poki co:

Happy Birthday to ME!

;)))

PS. Wypilabym za swoje zdrowko (skoro w koncu moge), ale niestety na same urodziny rozlozylo mnie chorobsko i faszeruje sie prochami, ktore chyba nie lacza sie zbyt dobrze z alkoholem... :(

PS 2. Malzon wyjatkowo pamietal (szok, szok!) o moich urodzinach. Zlozyl mi rano zyczenia zdrowka, pomyslnosci oraz takie tam, po czym dodal dwuznacznie, ze chetnie by mnie urodzinowo hmm-hmm, no ale ze mam okres to sorry Batory...
A ja sie pytam: to mial byc prezent dla mnie, czy dla niego??? ;))