Z serii: szalenstwa Panny Bi

Ach ten moj dwu i pol latek. Wybuchowa mieszanka slodyczy i temperamentu! ;)

Przed wyjsciem do pracy daje Bi buziaka. Coreczka natychmiast komenderuje: "Mama Koko muuuaaa!". Chcac nie chcac (jestem juz spozniona) maszeruje wiec do pokoju i caluje tez synka. Nie wystarcza. "Mama tate muaaa!". Ide wiec dac calusa mezowi.
Dobrze, ze psa mi ucalowac nie kazala!

Bi ostatnio uzaleznila sie od piosenek na YouTube, trzeba je wiec ograniczac. Oczywiscie za kazdym razem kiedy wylaczam computer, jest wsciekly wrzask. Ktory ostatnio zostal ubrany w slowa. Uslyszalam mianowicie za swoimi plecami: "Bupa mama, bupa!".
Zdaje sie, ze bupa = glupia. :)

A skoro o piosenkach mowa, to ktoregos dnia, zamiast dziecinnych piosenek, puscilam Bi "Roar" Katy Perry. Pomyslalam, ze spodobaja jej sie wszystkie zwierzatka z teledysku. Tak jak przypuszczalam, Bi byla zachwycona. A w ktoryms momencie, pokazujac na piosenkarke, oznajmila: "To mama!". No coz, typ urody nie ten, o takiej figurze moge najwyzej pomarzyc, ale milo mi sie zrobilo...

Zdarza jej sie tez nabroic, choc ma dobre intencje. Ostatnio chciala nalac psu wody do miski. Wode i lod mozna pobierac z naszej lodowki, wystarczy nacisnac guzik. Bi wode do miski nalala, a jakze. Tyle, ze trzymanie jej pod wlacznikiem i jednoczesne celowanie do niej strumieniem cieczy, nieco ja przeroslo. W rezultacie cala kuchnia kwalifikowala sie do wytarcia, a dziecko do przebrania. Ale dumne bylo z siebie niesamowicie!

Ktoregos wieczora, probujac rozsmieszyc marudzacego synka, w akcie desperacji zaczelam krecic mlynka na palcu taka dluga, gruba gumka, cos jak niegdysiejsze do grania, ale krotsza. Nawet nie wiem skad ja mamy. W ktoryms momencie zle wymierzylam odleglosc i pacnelam sie ta guma w lepetyne. Na to Bi zakrzyknela "Mama boo-boo!!!", podbiegla i... cmoknela mnie w czolko!

Bi strasznie boi sie odkurzacza. Juz kiedy wyciagam go z szafy, ucieka na drugi koniec pokoju. Ostatnio zaczela tez informowac (jakbysmy nie wiedzieli), ze "Ja bojic, ja bojic!!!". Logiczne przeciez, ze skoro mowimy, ze ktos sie czegos boi, wiec nie powiemy ja sie boje, tylko ja sie bojic.

A kiedy moje dziecko jest na nas obrazone, albo zwyczajnie chce, zebysmy udostepnili jej kanape, mowi nam "go away!", co w jezyku Bi brzmi mniej wiecej "gou ej!". :)